Πτήσεις επιτήρησης άρχισε η Αεροπορία Στρατού στα σύνορα με την Αλβανία

Πτήσεις επιτήρησης στην περιοχή ευθύνης της 8ης Ταξιαρχίας στα Ιωάννινα ξεκίνησε η Αεροπορία Στρατού σε μία προσπάθεια να αυξηθεί το αίσθημα ασφάλειας των κατοίκων, αλλά και να σταλεί το μήνυμα στην απέναντι πλευρά πώς τα σύνορα της χώρας δεν είναι "ξέφραγο αμπέλι".

Το ελικόπτερο UH-1 πραγματοποίησε χαμηλές πτήσεις πάνω από τα επιτηρητικά φυλάκια, από τα ακριτικά χωριά της μεθορίου, καθώς και από την πόλη των Ιωαννίνων.

Η πτήση του ελικοπτέρου εντάσσεται στα μέτρα που εξήγγειλε ο ΥΕΘΑ Πάνος Καμμένος μετά την περιοδεία που πραγματοποίησε τον Ιούνιο στην Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία, αναφορικά με την ενίσχυση του αισθήματος ασφαλείας των κατοίκων της περιοχής. Στα εν λόγω μέτρα εντάσσονται επίσης, η ενίσχυση του προσωπικού των Επιτηρητικών Φυλακίων και των Μονάδων της περιοχής, γεγονός που ήδη έχει επιτευχθεί με τις στοχευμένες παρεμβάσεις στις μεταθέσεις των δύο τελευταίων σειρών οπλιτών.

Ακόμη, η συνεχής εκτέλεση Τακτικών Ασκήσεων Μετά Στρατευμάτων (ΤΑΜΣ), όπως η πρόσφατη ΤΑΜΣ «ΠΕΝΤΑΛΩΝΙ – 2015», αλλά και οι συνεκπαιδεύσεις Μονάδων της περιοχής με τμήματα Ειδικών Δυνάμεων, η εκτέλεση αναγνωρίσεων και εκπαιδεύσεως στην περιοχή από Ειδικά Τμήματα Καταδρομών και οι πτήσεις επιτήρησης ελικοπτέρων.

Πηγή: http://www.himara.gr

Η Ε.Ε. κατακεραυνώνει την Αλβανία για την κατεδάφιση του Αγίου Αθανασίου

Για μια ακόμη φορά, η Αλβανία απέτυχε να πάρει θετική σύσταση για την ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση και η υπόθεση κατεδάφισης του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου ήταν ένας από τους λόγους που η Έκθεση Προόδου της Αλβανίας για το 2015, ήταν αρνητική για την Αλβανία.

Αναλυτικά, στην Έκθεση Προόδου της Αλβανίας για το 2015, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που δημοσιεύθηκε πρόσφατα, στην παράγραφο σχετικά με τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σελίδα 57 της έκθεσης, η επιτροπή αναφέρει:

"Τον Αύγουστο, μια Ορθόδοξη Εκκλησία στις Δρυμάδες κατεδαφίστηκε από τις αλβανικές αρχές με την αιτιολογία ότι χτίστηκε παράνομα, προκαλώντας διαμαρτυρίες από την κοινότητα της Εκκλησίας."

Για ακόμη μια φορά το Αλβανικό κράτος απέτυχε να πείσει τους Ευρωπαίους ότι θέλει να εντάχθει στην Ευρωπαϊκή κοινότητα των προοδευτικών κρατών, αλλά κατάφερε άθελά της να δείξει αντί-δημοκρατική και εθνικιστική δράση με την κατεδάφιση του Ιερού Ναού του Αγίου Αθανασίου στις Δρυμάδες.

Ο Εκσκαφέας

Διάβασε εδώ: Έκθεση Προόδου της Αλβανίας για το 2015, της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πηγή: http://www.himara.gr

Ο Πρόεδρος των τσάμηδων θέλει να εξηγήσει την ιστορία στην Ελλάδα....(Τι να πει κανείς;)

Δεν... έφεξε...

Επιθυμία να… επισκεφθεί την Ελλάδα, είτε ο ίδιος ως αντιπρόεδρος της Αλβανικής Βουλής, είτε το μέλος του κόμματός του που έχει διορισθεί υφυπουργός Εξωτερικών στην αλβανική κυβέρνηση, δήλωσε ο αρχηγός του κόμματος των Τσάμηδων Σπετίμ Ιντρίζι, ο οποίος όλο και ενισχύει τον ρόλο του στο πολιτικό σκηνικό της Αλβανίας. 

Ο Ιντρίζι το έχει μάθει το μάθημά του και έτσι σε συνέντευξή του σε αλβανική εφημερίδα αποκαλύπτει ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο να επισκεφθεί την Ελλάδα με την ιδιότητα του αντιπροέδρου της Βουλής ώστε να εξηγήσει το θέμα των Τσάμηδων στην ελληνική πλευρά.

Δεν του φθάνει όμως η συζήτηση για το Τσαμικό. Θέλει να ανοίξει τη συζήτηση, όπως λέει, και για τους «ορθόδοξους Τσάμηδες που ζουν στην Ελλάδα και δεν έχουν κανένα δικαίωμα», να αρχίσει συζήτηση για τους Αρβανίτες αλλά και για τη νέα… αλβανική διασπορά, όπως ονομάζει ο κ. Ιντρίζι τους αλβανούς μετανάστες στην Ελλάδα.

Ο Ιντρίζι δηλώνει ότι η Αλβανία πρέπει να επιμείνει στην άρση του εμπόλεμου και ότι θα πρέπει η κυβέρνηση να παραμείνει συνεπής στη δέσμευσή της για επίλυση του Τσαμικού εφαρμόζοντας το γνωστό ανθελληνικό ψήφισμα της Αλβανικής Βουλής. 

• Καταλαβαίνετε μόνο και μόνο από αυτά πόσο καλλιεργείται το ανθελληνικό κλίμα στα Τίρανα αλλά και την ατζέντα που επιχειρούν να επιβάλουν ορισμένοι κύκλοι στις ελληνοαλβανικές σχέσεις με μοναδικό σκοπό να υπονομεύσουν την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο γειτονικών χωρών. Προς όφελος, προφανώς, κάποιων… τρίτων.

• Δημοσιεύτηκαν οι συνταξιοδοτήσεις λόγω συμπλήρωσης 35ετίας και του 60ού έτους ηλικίας για τους πρέσβεις: Χ. Σαλαμάνη, Α. Δενδούλη, Αθ. Καλλιδόπουλο, Δ. Κουντουρέα, Κ. Ζαγοριανού-Πρίφτη, Π. Μαυρομιχάλη, Π. Καρκαμπάση, Γ. Παπαδόπουλο και Α. Βλαβιανό.

• Στους Αγίους Σαράντα άγνωστοι κατέβασαν και έκαψαν την ελληνική σημαία από τα γραφεία της μειονοτικής οργάνωσης Ομόνοια. Είχε προηγηθεί κι άλλο ανάλογο επεισόδιο, όπου πάλι άγνωστοι είχαν κατεβάσει από τα γραφεία της Ομόνοιας την ελληνική σημαία και τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης…

• Πολύ ενδιαφέρον θα έχει η πρώτη επίσκεψη του νεοεκλεγέντα τούρκου πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου στο εξωτερικό, καθώς συμφώνα με όλες τις ενδείξεις θα γίνει στα Κατεχόμενα, όπου αναμένεται ακόμα και σήμερα.

• Θα είναι η πρώτη επίσημη επίσκεψή του στο εξωτερικό μετά τις εκλογές και θα έχει και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό καθώς στις 15 Νοέμβριου εορτάζεται η επέτειος ανακήρυξης του ψευδοκράτους.

Τα μηνύματα που θα εκπέμψει ο κ. Νταβούτογλου θα είναι κρίσιμα και καθοριστικά για τα επόμενα βήματα της διαδικασίας των συνομιλιών.

• Πρωτοφανής αμερικανική παρέμβαση και πρόκληση, καθώς η αμερικανίδα πρέσβης Καθλίν Αν Ντόχερτι δέχθηκε σε δεξίωση που παρέθεσε στο ξενοδοχείο Μέριτ στην κατεχομένη Λευκωσία τον αρχηγό των Δυνάμεων της Ειρήνης, όπως ονομάζεται ο τουρκικός κατοχικός Στρατός, στρατηγό Ι. Μπόζκουρτ και άλλους ανώτερους τούρκους αξιωματικούς.

Το ερώτημα φυσικά δεν είναι μόνο γιατί προσκάλεσε τους τούρκους αξιωματούχους που εκπροσωπούν τον κατοχικό Στρατό, αλλά έχει να κάνει με το ότι κανείς δεν είδαμε να εξεγείρεται στη Λευκωσία για το γεγονός ότι η αμερικανίδα πρέσβης, διαπιστευμένη στην Κυπριακή Δημοκρατία, όχι μόνο περιφέρεται στα Κατεχόμενα αλλά παραθέτει και δεξιώσεις…

Ο εξωφρενικός

πηγή

ΕΠΕΤΕΙΑΚΟ - Η Απελευθέρωση της Κορυτσάς...

  Γράφει ο ΝΙΚΟΣ Θ. ΥΦΑΝΤΗΣ

*  Η Κορυτσά «Το Παρίσι των Βαλκανίων», όπως προσφυώς ονομάστηκε, και η ύπαιθρος χώρα που την περιβάλλει, για αιώνες παραμένει σιωπηλή στην ατελεύτητη ροή των χρόνων.

Οι Κορυτσαίοι και γενικά η «Εθνική Ελληνική Μειονότητα» έχουν σαφή συναίσθηση της ύπαρξής τους και εκπεφρασμένη αντίληψη της διαφοράς από το αλβανικό υπόστρωμα. Η ελληνική συνείδηση είναι εκείνη που τους διαφοροποιεί. Το αποκλειστικό κριτήριο της εθνικότητας δεν αποτελεί μόνο η γλώσσα, αλλά το εθνικό φρόνημα, η εθνική συνείδηση. Η συσκότιση αυτής της αλήθειας δημιουργεί παραπλανήσεις και αλλοιωμένες εντυπώσεις.

Ο 19ος αιώνας βρίσκει την Κορυτσά με καθαρή ελληνική συνείδηση η οποία προσδιορίζεται από την εκπαίδευση, τη γλώσσα, την ορθοδοξία, τις παραδόσεις και τις διαχρονικές ελληνικές αξίες. Η εκπαίδευση παρουσιάζει αυξημένη δυναμική και τα σχολεία της Κορυτσάς γίνονται φυτώρια της ελληνικής παιδείας, σε αντίθεση με τα αλβανικά σχολεία, τα οποία ποτέ δεν μπόρεσαν να αναπτυχθούν από έλλειψη μαθητών και δασκάλων και όταν κατόρθωσαν να λειτουργήσουν σχολεία, λειτούργησαν χάρη στη συμπαράσταση του ξένου παράγοντα.

Η πόλη έφτασε στο απόγειο της ακμής της χάρη στους Έλληνες καθ’ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας. Αποτελούσε το κέντρο της ελληνικής κίνησης και ζωής. Η φιλοπατρία των Κορυτσαίων και η επιθυμία τους για ίδρυση και λειτουργία ελληνικών σχολείων τους οδήγησε στη σύσταση του περίφημου «Λάσου», του ειδικού δηλαδή κοινοτικού ταμείου που είχε ως κύριο σκοπό τη συντήρηση των σχολείων και τη βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας τους.

Η φιλοπατρία αυτή μεταγγίζεται στις ψυχές των απόδημων Κορυτσαίων, οι οποίοι με τις προσφορές και ενισχύσεις τους, προσέβλεπαν σε ευτυχή διέξοδο από τα δεινά. Στο σύντομο αυτό άρθρο δεν θα αναφερθούμε στην ίδρυση και την ακμή της πόλης, στη διοίκηση, τη γλώσσα, τα ήθη και έθιμα, στην προσφορά της εκκλησίας, στην εκπαίδευση, στους ευεργέτες, στη συμμετοχή των Κορυτσαίων στα προεπαναστατικά κινήματα και την προσφορά τους στην Επανάσταση του 1821, ούτε και στους νεότερους αγώνες για την απόκτηση της ελευθερίας τους. Θα περιοριστούμε σε δύο σημαντικές χρονολογίες, οι οποίες σημάδεψαν την πορεία της πόλης. Η πρώτη χρονολογία αναφέρεται στη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων και η δεύτερη κατά τον Ελληνοϊταλικό πόλεμο.

Α) 7 Δεκεμβρίου 1912

Η Κορυτσά απελευθερώθηκε από την οθωμανική δουλεία πριν από την απελευθέρωση των Ιωαννίνων. Η οθωμανική αυτοκρατορία είχε καταστεί ετοιμόρροπη και πλησίαζε το τέλος της. Κληρονόμοι της οι παλιοί ραγιάδες, τα Βαλκανικά κράτη. Έπειτα από αμφίρροπους αγώνες απελευθερώνονται οι σκλάβοι και αποκτούν την ελευθερία τους.

Το χρονικό της απελευθέρωσης της Κορυτσάς έχει ως εξής: Τα τουρκικά στρατεύματα υπό τον Τζαβήτ Πασά, μετά την απελευθέρωση της Καστοριάς, οπισθοχώρησαν στην Κορυτσά. Ο ελληνικός στρατός με τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Δαμανιό, έπειτα από σκληρές μάχες έκαμψαν την αντίσταση των Τούρκων. Το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου 1912 το 12ο Σύνταγμα της 3ης Μεραρχίας έμπαινε θριαμβευτικά στην πόλη. Τα υπολείμματα του στρατού του Τζαβήτ Πασά αποσύρονταν προς την Ερσέκα και Μπορύβα.

Οι κάτοικοι της Κορυτσάς υποδέχτηκαν με θερμές εκδηλώσεις τους απελευθερωτές. Ο Μητροπολίτης Γερμανός, οι πρόκριτοι της πόλης και όλοι οι κάτοικοι βγήκαν να προϋπαντήσουν τους Έλληνες στρατιώτες. Μετά από αιώνες σκλαβιάς και ανείπωτης ταπείνωσης πανηγύριζαν την Ανάστασή τους. Στα τέλη του Ιανουαρίου 1913 διορίστηκε ο πρώτος Έλληνας διοικητής στην Κορυτσά, ο Πέτρος Καψαμπέλης.

Νέο κύμα χαράς και ενθουσιασμού σκέπασε την Κορυτσά όταν στις 3 Μαρτίου επισκέφτηκε την πόλη ο τότε διάδοχος Γεώργιος. Δυστυχώς όμως παρ’ όλους τους αγώνες των Κορυτσαίων, το μοιραίο δεν αποτράπηκε. Πυκνά μαύρα σύννεφα παρουσιάστηκαν στον ορίζοντα. Οι τότε Μεγάλες Δυνάμεις απεφάσισαν η Κορυτσά να περιέλθει στην επικυριαρχία της Αλβανίας. Η Κορυτσά όπως και τα άλλα Ελληνικά τμήματα του Αργυροκάστρου και των Αγίων Σαράντα, αποτέλεσε μέρος του νεοσύστατου αλβανικού κράτους.

Β) 22 Νοεμβρίου 1940

Η ιστορία επαναλήφθηκε μετά από 28 χρόνια, όταν ο ελληνικός στρατός απωθούσε τα ιταλικά στρατεύματα του Ρωμαίου ψευδοκαίσαρα από το Ηπειρωτικό έδαφος και απελευθέρωνε τη μια μετά την άλλη τις βορειοηπειρωτικές πόλεις. Στις 22 Νοεμβρίου 1940 τμήματα του ελληνικού στρατού εισέρχονται απελευθερωτές της Κορυτσάς. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους και ζητωκραύγαζε: «Πήραμε την Κορυτσά». Η απελευθέρωση της Κορυτσάς ήταν η τελευταία μεγάλη επιτυχία του ελληνικού στρατού στο Βορειοηπειρωτικό μέτωπο.

Την πόλη της Κορυτσάς την υποστήριζαν ισχυρές ιταλικές δυνάμεις (Μεραρχία Τριέστι Πιεμόντε Βενέτσια – Αρέστο με δύο τάγματα μελανοχιτώνων – με το τάγμα των Βερσαλιών και ένα τάγμα Αλβανών). 

Ο αγώνας για την κατάληψη της Κορυτσάς κράτησε οχτώ μέρες και ήταν πολυαίμακτος. Πρώτος αξιωματικός που εισήλθε στην πόλη ήταν ο Ιωάννης Μεργέτης. Σύμφωνα με έκθεσή του η επίθεση του Ελληνικού στρατού άρχισε στις 14 Νοεμβρίου αιφνιδιαστικά. Στην πρώτη επίθεση συνελήφθησαν και οι πρώτοι 40 Ιταλοί. Μέχρι τις 21η Νοεμβρίου η επίθεση εξακολουθούσε. Αιχμαλωτίζεται ένα ιταλικό τάγμα, ένα ορεινό χειρουργείο και άλλο πολεμικό υλικό.

Στις 7.45’ της 22ης Νοεμβρίου το τάγμα του Αθανασίου Παλαιοδημόπουλου μπαίνει στην Κορυτσά και λίγα λεπτά αργότερα ο Συνταγματάρχης Ιωάννης Μεργέτης, ο οποίος ανεκοίνωσε με ένα λιτό σήμα στην 9η Μεραρχία την κατάληψη της Κορυτσάς. Το σχετικό σήμα είναι το εξής: «Ώρα 7.45’ ημέτερον απόσπασμα κατέλαβε Κορυτσά. 1. Μεργέτης. Συνταγματάρχης».

Το σήμα έφτασε σύντομα στην κυβέρνηση. Με ειδική ανακοίνωση η κυβέρνηση γνωστοποίησε στον ελληνικό λαό την απελευθέρωση της Κορυτσάς. Ο λαός των Αθηνών και ολόκληρος ο ελληνισμός πανηγύρισε με ενθουσιασμό την απελευθέρωση της πόλης. Η Κυανόλευκη κυμάτιζε στο Διοικητήριο της Κορυτσάς και σκόρπιζε συγκίνηση. Οι θυσίες και το αίμα που χύθηκε άφθονο, προς στιγμή λησμονήθηκαν και άκρατος ενθουσιασμός κατέλαβε τον λαό.

Με διθυραμβικούς τίτλους οι εφημερίδες των Αθηνών ανήγγειλαν την προέλαση του ελληνικού στρατού και την απελευθέρωση της Κορυτσάς. Ο Παύλος Παλαιολόγος απεσταλμένος του «Ελεύθερου Βήματος» στο μέτωπο απέστειλε την παρακάτω ενθουσιώδη ανταπόκριση:

«ΜΕΤΩΠΟΝ ΗΠΕΙΡΟΥ, 22 Νοεμβρίου (του απεσταλμένου μας). Η Ήπειρος ολόκληρος εις μίαν ψυχήν πανηγυρίζει ενθουσιωδώς την κατάληψιν της Κορυτσάς. Ο Μητροπολίτης Ιωαννίνων Σπυρίδων, εθναπόστολος, περιερχόμενος το μέτωπον, με ησπάσθη ψιθυρίζων: «Ωμίλησεν ο θεός. Ούτοι εν άρμασιν, ούτοι εν ίπποις, ημείς εν’ ονόματι θεού». Οι στρατιώται αγκαλιάζουν αλλήλους. Με ψυχήν πλημμυρισμένην από συγκίνησιν και υπερηφάνειαν, συγκεντρώνω από τραυματίας αξιωματικούς στοιχεία από τας προχθεσινάς και χθεσινάς μάχας εις το μέτωπον της Ηπείρου.

Χρειάζεται νέος Όμηρος δια την περιγραφήν της σημερινής εποποιίας. Ζώμεν εις μίαν ατμόσφαιραν μέθης και παραληρήματος».

Αυτά για να θυμόμαστε και να μην ξεχνούμε. Μπορεί το όνειρα να ναυάγησαν, οι ελπίδες όμως και οι προσδοκίες των Κορυτσαίων παραμένουν.
πηγή

ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΛΕΙΤΟΥΡΓΟ (α)

π. Δημητρίου Μπόκου

Στὶς 15 Νο­εμ­βρί­ου ἀρ­χί­ζει τὸ σα­ραν­τα­ή­με­ρο, ἡ χρι­στου­γεν­νι­ά­τι­κη νη­στεί­α. Ἡ νη­στεί­α αὐ­τὴ ἀ­νή­κει στὶς ἐ­λα­φρὲς νη­στεῖ­ες τοῦ ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ ἔ­τους, ἐφόσον ἐπιτρέπεται νὰ τρῶ­με λα­δε­ρὰ φα­γη­τὰ καὶ ψά­ρι (ὄχι βέβαια Τε­τάρ­τες καὶ Πα­ρα­σκευὲς) μέχρι καὶ τὶς 17 Δεκεμβρίου, γί­νε­ται δηλαδὴ κα­τά­λυ­σις ἰ­χθύ­ος, ὅ­πως ση­μει­ώ­νουν τὰ βι­βλί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας. Δὲν τρῶ­με κα­τὰ τὴ νη­στεί­α αὐ­τὴ κρέ­ας, γά­λα, τυ­ρὶ καὶ αὐ­γά.

Στὶς 14 Νο­εμ­βρί­ου, ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Φιλίππου καὶ πα­ρα­μο­νὴ τῆς νη­στεί­ας (ἀ­πο­κριά), ἂν τύ­χει Τε­τάρ­τη ἢ Πα­ρα­σκευ­ή, τρῶ­με μό­νο ψά­ρι καὶ ὄ­χι κρέ­ας. Κα­τὰ τὴν πρώ­τη ἑ­βδο­μά­δα τῆς νη­στεί­ας (15-21 Νο­εμ­βρί­ου), κα­τὰ πα­ρά­δο­ση ἄ­γρα­φη τοῦ Ὀρ­θο­δό­ξου λα­οῦ, νη­στεύ­ου­με καὶ ἀ­πὸ ψά­ρι, ἐ­πει­δὴ πα­λαι­ό­θεν οἱ Χρι­στια­νοὶ εἶ­χαν τὴν εὐ­λα­βῆ συ­νή­θεια νὰ κοι­νω­νοῦν στὴν πλειονότητά τους κα­τὰ τὴ με­γά­λη ἑ­ορ­τὴ τῶν Εἰ­σο­δί­ων τῆς Θε­ο­τό­κου (τῆς Παναγίας τῆς Πο­λυ­σπο­ρί­τισ­σας, ὅπως τὴν ξέρει ὁ λαός μας).

Ὁ κα­νό­νας τῆς νη­στεί­ας δὲν εἶ­ναι βέ­βαι­α ὁ ἴδιος γιὰ ὅ­λους. Ἡ δι­δα­σκα­λί­α τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας δι­έ­πε­ται πάν­τα ἀ­πὸ φι­λάν­θρω­πα κρι­τή­ρια. Οἱ ἅ­γιοι δι­δά­σκουν νὰ νη­στεύ­ει ὁ κα­θέ­νας ἀ­νά­λο­γα μὲ τὶς δι­κές του δυ­να­τό­τη­τες, τὴν ἡ­λι­κί­α δη­λα­δή, τὴν κα­τά­στα­ση τῆς ὑ­γεί­ας του, τὴν ὅ­λη του ψυ­χο­σω­μα­τι­κὴ ἀν­το­χὴ καὶ ἰ­δι­ο­συγ­κρα­σί­α. Ὁ κα­θέ­νας πρέπει νὰ συμ­βου­λεύ­ε­ται ἀπαραιτήτως τὸν πνευ­μα­τι­κό του καὶ νὰ ἔ­χει τὴ σύμ­φω­νη γνώ­μη καὶ εὐ­λο­γί­α του γιὰ τὸν κα­νό­να τῆς νη­στεί­ας ποὺ θὰ κά­νει.

Ἡ πνευ­μα­τι­κὴ προ­ε­τοι­μα­σί­α γιὰ τὴ με­γά­λη ἑ­ορ­τὴ τῶν Χρι­στου­γέν­νων δὲν ἐ­ξαν­τλεῖ­ται φυ­σι­κὰ στὴ λιγοστὴ νη­στεί­α. Ὁ Χρι­στια­νὸς ἀγωνίζεται νὰ ἀπέχει συνολικὰ ἀπὸ κάθε πάθος, κάθε κακία. Ταυτόχρονα φροντίζει νὰ ἐ­ξο­μο­λο­γεῖ­ται τακτικά, για­τὶ μό­νο ἔ­τσι λαμ­βά­νει «ἄ­φε­σιν ἁ­μαρ­τι­ῶν» καὶ ἐλαφρύνει τὴν ψυ­χή του. Τὸ ρη­χὸ ἐ­πι­χεί­ρη­μα «δὲν ἔ­χω κά­νει τί­πο­τα», ἂς τὸ ἀ­φή­σου­με γιὰ πω­ρω­μέ­νους ἐ­γω­ι­στὲς καὶ ἀ­νεγ­κέ­φα­λους ποὺ θε­ω­ροῦν ὅ­τι τὰ ξέ­ρουν ὅ­λα. Ἐ­μεῖς ἂς ἀ­κού­σου­με τὸν λό­γο τοῦ Θε­οῦ, ποὺ λέ­ει ὅ­τι καὶ μί­α μέ­ρα νὰ εἶ­ναι ἡ ἐπίγεια ζωὴ τοῦ ἀν­θρώ­που, θὰ ἁ­μαρ­τή­σει (Ἰώβ, 14, 4-5). Καὶ ὅ­τι ἀ­πὸ τὴ μι­κρὴ ἀκόμα ἡ­λι­κί­α ἡ σκέ­ψη τοῦ ἀν­θρώ­που ρέ­πει πρὸς τὰ πο­νη­ρὰ (Γεν. 8, 21). Ἁ­μαρ­τί­α δὲν εἶ­ναι μό­νο ὁ φό­νος καὶ ἡ κλε­ψιά, ἀλ­λὰ κάθε βλέμμα, κάθε σκέψη, κάθε λόγος ποὺ ἐκκλίνει ἀπὸ τὸ φρόνημα τοῦ Θεοῦ (Ματθ. 5, 28).

Κα­τὰ τὴ διά­ρκεια τοῦ σα­ραν­τα­η­μέ­ρου (ἀ­πὸ 15 Νο­εμ­βρί­ου μέ­χρι 24 Δε­κεμ­βρί­ου) γί­νε­ται κα­θη­με­ρι­νὰ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α,  τὸ λε­γό­με­νο σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο. Πολ­λοὶ νο­μί­ζουν ὅ­τι αὐ­τὸ γί­νε­ται ἀ­πο­κλει­στι­κὰ γιὰ τοὺς νε­κρούς, τοὺς κε­κοι­μη­μέ­νους. Ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α ὅ­μως (ὅπως δείχνουν οἱ πολλές της δεήσεις καὶ κυρίως ἡ ἀ­κο­λου­θί­α τῆς Προ­σκο­μι­δῆς, δηλαδὴ ἡ προ­ε­τοι­μα­σί­α τῶν Τι­μί­ων Δώ­ρων ὅπου μνημονεύονται καὶ τὰ ὀνόματα) προ­σφέ­ρε­ται γιὰ ὅ­λο τὸν κό­σμο, «ὑ­πὲρ τοῦ σύμ­παν­τος κό­σμου», ζών­των καὶ τε­θνε­ώ­των. Οὐδέποτε τελεῖται Θεία Λειτουργία, χωρὶς νὰ μνημονευθούν καὶ οἱ ζῶντες καὶ νὰ ἐξαχθοῦν μερίδες καὶ γι’ αὐτούς. Γι’ αὐ­τὸ μπο­ροῦ­με νὰ βά­λου­με καὶ τὰ ὀ­νό­μα­τα τῶν ζών­των στὸ σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο, παρὰ τὴ σχεδὸν ἑ­δραι­ω­μέ­νη ἀν­τί­λη­ψη ὅ­τι αὐ­τὸ γί­νε­ται κυ­ρί­ως ὑπὲρ τῶν κε­κοι­μη­μέ­νων.

Ἄ­σχε­τα πρὸς αὐ­τό, ἡ ἀ­ξί­α τῆς Θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας εἶ­ναι τε­ρά­στια γιὰ ὅ­λους. Οἱ ψυ­χὲς τῶν κεκοιμημένων ἰδιαίτερα βο­η­θοῦν­ται τὰ μέ­γι­στα ἀ­πὸ τὴν τέ­λε­σή της. Ἄλ­λω­στε οἱ προ­σευ­χὲς (ἀ­το­μι­κὲς καὶ ἐκκλησιαστι­κὲς-τρισάγια, μνημόσυνα καὶ κυρίως ἡ Θεία Λει­τουρ­γί­α) μαζὶ μὲ τὶς ἐ­λε­η­μο­σύ­νες, εἶ­ναι τὰ μοναδικά, ἀλ­λὰ καὶ σπου­δαι­ό­τα­τα πράγ­μα­τα ποὺ μπο­ροῦ­με νὰ κά­νου­με γιὰ τοὺς κε­κοι­μη­μέ­νους μας. Εἶναι οἱ «ἀποσκευές» τους ποὺ φροντίζουμε ὁπωσδήποτε νὰ τὶς στείλουμε ξοπίσω τους, ἀφότου ἐκεῖνοι ἔχουν φύγει. Αλλιῶς θὰ μᾶς κατηγορήσουν κατὰ τὴ Δευτέρα Παρουσία πὼς τοὺς ἀμελήσαμε (ἅγ. Ἰω. ὁ Χρυσόστομος).  

(Σημ. γιὰ τοὺς ἐνορίτες μας. Στὴν ἐ­νο­ρί­α μας δι­α­τη­ροῦ­με ἀρ­χεῖ­ο μὲ τὰ ὀ­νό­μα­τα ποὺ μνη­μο­νεύ­ου­με στὸ σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο, γραμ­μέ­να σὲ εἰ­δι­κὸ ἔν­τυ­πο μὲ δύ­ο στῆ­λες, μί­α γιὰ τοὺς ζῶν­τες καὶ μί­α γιὰ τοὺς κε­κοι­μη­μέ­νους. Πά­νω στὸ ἔν­τυ­πο αὐ­τὸ πρέ­πει νὰ ἀναγρά­φε­τε ὁ­πωσ­δή­πο­τε τὸ ἐ­πώ­νυ­μο τῆς οἰ­κο­γέ­νειάς σας, γιὰ τὴν ἀλ­φα­βη­τι­κὴ τα­ξι­νό­μη­ση καὶ τὴν εὔ­κο­λη ἀ­νεύ­ρε­σή του. Μπο­ρεῖ­τε νὰ ζη­τᾶ­τε ὁ­ποι­α­δή­πο­τε στιγ­μὴ τὸ ἔν­τυ­πο ποὺ ἔ­χε­τε συμ­πλη­ρώ­σει, γιὰ νὰ ση­μει­ώ­νε­τε τυ­χὸν ἀλ­λα­γὲς ἀ­πὸ γεν­νή­σεις καὶ θα­νά­τους ἢ γιὰ προ­σθῆ­κες ὀ­νο­μά­των γνω­στῶν καὶ φί­λων σας).

Τὸ σα­ραν­τα­λεί­τουρ­γο, ὅ­πως καὶ κά­θε ἄλ­λη ἱ­ε­ρο­πρα­ξί­α, τε­λεῖ­ται δω­ρε­άν. Δὲν χρει­ά­ζε­ται νὰ προ­σφέ­ρε­τε χρή­μα­τα. Χρει­ά­ζε­ται ὅ­μως ὁ­πωσ­δή­πο­τε ἡ προ­σω­πι­κή συμ­με­το­χή σας σ’ αὐ­τό. Ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α δὲν γίνεται μὲ τὸν πα­πά μονάχα. Εἶ­ναι ἔρ­γο τοῦ λα­οῦ (λεῖ­τος [=λα­ὸς] + ἔργο), δηλαδὴ ὅ­λων μας. Δὲν ἀρ­κεῖ νὰ «δι­α­βά­ζει» μόνος ὁ πα­πὰς τὰ «γράμ­μα­τα» καὶ τὸ χαρ­τά­κι μὲ τὰ ὀ­νό­μα­τα γιὰ νὰ λυ­θοῦν μα­γι­κὰ τὰ προ­βλή­μα­τά μας. Χρει­ά­ζε­ται

α) καὶ νὰ εἴ­μα­στε πα­ρόν­τες στὴν κοι­νὴ προ­σευ­χή, ἀλ­λὰ

β) καὶ νὰ προ­σπα­θοῦ­με νὰ δι­ορ­θώ­νου­με τὴ ζω­ή μας κα­τὰ τὸ θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ. Χω­ρὶς τὸν ἀ­γώ­να αυ­τὸν μάταια πα­σχί­ζου­με. Δὲν ἀγοράζονται ὅλα μὲ τὰ λεφτά.  Δὲν χτί­ζουν σχέ­ση μὲ τὸν Θε­ό. Χωρὶς αλλαγὴ ζωῆς (μετάνοια), δὲν ἔχουν πέραση πουθενά. Καὶ εὐτυχῶς δηλαδή, γιατὶ ἀλλιῶς, ὁ Παράδεισος θά ’ταν μόνο γιὰ τοὺς πλούσιους (ποὺ θὰ μπορούσαν νὰ τὸν ἀγοράσουν μὲ λεφτά).

Ἡ Θεί­α Λει­τουρ­γί­α λοιπὸν δὲν ἐ­νερ­γεῖ πο­τὲ μὲ τρό­πο μα­γι­κό. Ἀν­τι­θέ­τως!

Ἐκ­κλη­σι­α­ζό­μα­στε ὅ­λοι ἀ­πο­λύ­τως συ­νει­δη­τὰ καὶ συμ­προ­σευ­χό­μα­στε μὲ τὸν ἱ­ε­ρέ­α σὰν μιὰ οἰ­κο­γέ­νεια, σὰν μέ­λη τοῦ ἑ­νὸς Σώ­μα­τος τοῦ Χρι­στοῦ. Φρον­τί­ζου­με ὅ­λοι γιὰ ὅ­λους, ὄ­χι μό­νο γιὰ τοὺς δι­κούς μας. Καὶ ὅ­που ἐ­μεῖς εἴ­μα­στε ἑ­νω­μέ­νοι καὶ ἀ­γα­πη­μέ­νοι, χω­ρὶς καμ­μιὰ ἔ­χθρα με­τα­ξύ μας, ἐ­κεῖ πα­ρευ­ρί­σκε­ται ἀοράτως καὶ ὁ Θε­ός μας, πλημ­μυ­ρί­ζον­τάς μας μὲ τὴν εὐ­λο­γί­α καὶ τὴ Χά­ρη του.

ΚΑΛΟ ΣΑΡΑΝΤΑΗΜΕΡΟ - ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!

Σαρανταήμερο 2014

Ἀ ν τ ι ύ λ η

Ἱ. Ναὸς Ἁγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα

Τηλ. 26820-25861/23075/697-280.9268

e-mail: antiyli.gr@gmail.com

Διαδίδω τὴν «Ἀ ν τ ι ύ λ η»

Ἐ­κτυ­πώνω/προ­ω­θῶ σὲ φι­λι­κά μου e-mails