Κονίτσης Ανδρέας: ''Η «φίλη» χώρα Αλβανία «ξαναχτύπησε»''

Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης κ. Ανδρέας, ἔκανε τίς ἀκόλουθες δηλώσεις σχετικά με κατεδαφίσεις σπιτιών των Βορειηπειρωτών στην Χειμάρρα:

«Ἡ «φίλη» χώρα Ἀλβανία «ξαναχτύπησε», καί, μάλιστα, σέ σύντομο χρονικό διάστημα, στήν ἡρωϊκή καί ἀδούλωτη Χειμάρρα.

Ἀπό τό πρωΐ τῆς Τρίτης, 31ης Ὀκτωβρίου 2017, μέ ἀφορμή τήν ἀνάπλαση τῆς πόλεως, οἱ ἀλβανικές ἀρχές προχώρησαν σέ κατεδαφίσεις σπιτιῶν τῶν Βορειοηπειρωτῶν στήν Χειμάρρα, μέ ἀποτέλεσμα νά προκληθῇ ἔνταση στήν περιοχή.

Σύμφωνα μέ καταγγελίες τῶν ἐκεῖσε Ὁμογενῶν μας, στίς 18 Ὀκτωβρίου τ.ἔ., ἡ Ἐπιθεώρηση Χωροταξίας τοῦ Δήμου Χειμάρρας ἔστειλε εἰδοποιητήρια σέ 19 οἰκογένειες Βορειοηπειρωτῶν, μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς Ἐθνικῆς Κοινότητας, μέ τά ὁποῖα τούς ζητοῦσε ἤ, μᾶλλον τούς διέταζε, νά ἐγκαταλείψουν τά σπίτια τους μέσα σέ πέντε ἡμέρες, ἐπειδή σχεδίαζε τήν κατεδάφισή τους.

Ἡ Ἀλβανία, ὅμως, ζητάει ἐπίμονα ἀπό τήν Ἑλλάδα νά συναινέσῃ στήν ἐνταξιακή πορεία της στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση!

Ἀλλ᾽ ἄν αὐτή ἡ πρακτική τῆς γείτονος δέν συνιστᾷ βαρειά πρόκληση ἀπέναντι στήν Ἑλλάδα, τότε τί νόημα ἔχουν οἱ Ἑλληνοαλβανικές διαπραγματεύσεις, γιά τό σύνολο τῶν θεμάτων πού ἀπασχολοῦν τίς δύο Χῶρες;

Καί εἶναι δυνατόν νά γίνεται λόγος γιά τήν εὐρωπαϊκή ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας, ὅταν αὐτή δέν σέβεται τά δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, πού εἶναι «σάρξ ἐκ τῆς σαρκός» τῆς Ἑλλάδος;

Ἄς καταλάβῃ, ἐπί τέλους, ἡ Πολιτεία, ὅτι ἡ μέχρι τώρα τακτική της, νά «κανακεύῃ» τήν Ἀλβανία, ὄχι μόνο δέν βοήθησε σέ τίποτε τήν Βόρειο Ἤπειρο, ἀλλά, ἀντιθέτως, αὔξησε τά προβλήματα καί ἐπιδείνωσε τήν κατάσταση τῶν ἐκεῖ ἀδελφῶν μας.

Κι᾽ ἀκόμη – λέμε ἐμεῖς – νά μή διστάζῃ νά ἀναφέρῃ τίς λέξεις «Βόρειος Ἤπειρος». Γιατί αὐτό τό κομμάτι, μέ τό ἐντεῦθεν τῶν συνόρων ἀποτελοῦν τήν Ἑνιαία Ἤπειρο.

Συγχαίρουμε τούς ἀδελφούς μας Βορειοηπειρῶτες, διότι ἀντιστέκονται στά ἄνομα σχέδια τῶν τυράννων τους. Καί τούς καλοῦμε νά ἐντείνουν τόν ἀγῶνα τους χωρίς νά φοβοῦνται. Ἡ ἀλήθεια εἶναι μεγάλη καί ὑπερισχύει.

Εἶναι, ὅμως, ἀνάγκη νά συνδράμουν αὐτόν τόν ἀγῶνα, πέρα ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία, καί οἱ ἐν Ἑλλάδι Βορειοηπειρῶτες.

Γιατί, ὅπως τόνιζε ὁ ἀοίδιμος Ἱεράρχης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ στήν Διαθήκη του, «ἰσχύς ἐν τῇ Ἑνώσει». Πάντως, οὕτως ἤ ἄλλως, ἡ «Αὐτονομία» ἀπέθανε καί ἐτάφη.

Τώρα, προβάλλει σάν δίκαιο αἴτημα: Ἡ Ἕνωση τῆς Βορείου Ἠπείρου μέ τήν Ἑλλάδα».

Në Himarë edhe nëse nuk ka pakicë, ka komunitet shtetasish grekë

Sot për situatën e krijuar në Himarë shkruan edhe Aleksandër Çipa. Zotëria shkruan sa si gazetar aq edhe si pjesëtar i komunitetit, çka e bën të vështirë të kuptohet se ku nis opinioni e ku emocioni. Ku ky i fundit mplekset me të parin si kërkesë e detyeshme për t’u shfaqur si duhet konform modës së patriotizmit, aq edhe si detyrim ndaj bindjeve që në prag të një moshe të caktuar mundet edhe të theksohen si biçim thinje fisnikëruese e karakterit.

Për këtë arsye zotëria ngjan sikur po shkruan duke mbajtur mbi tastierë një flamur. Është nga ata flamuj që i merr kollaj era, edhe me një të hapur dritareje, apo flamuj që rrëzohen me një puhizë kondicioneri. Me këtë duam të themi që i vetmi flamur që hedh rrënjë është ai i profesionalizmit dhe aq më shumë merr kuptim kjo kur lexon se Çipa nuk ja përton edhe mediave. Të cilat i akuzon për keqraportim dhe kohë mediatike të pamerituar për përfaqësuesit e OMONIA-s dhe PBDNJ-së. Për material legjitimues ndaj Athinës zyrtare. Edhe pse këto media - siç shpresojmë se edhe zotëria e di - ndoshta punojnë me gazetarë në të zezë dhe shumë seriozisht edhe nuk duhen marrë.

Por në njëfarë pike duhet pranuar se z. Çipa ka të drejtë. Ose jemi të detyruar që atë ta dëgjojmë si njohës i mentalitetit të asaj zone. Fundja Himara nuk meriton kaq vëmendje. Sot është ngritur flamuri i tensionit me Tiranën, vallë ku ta dimë ne, dhe me ne edhe Çipa vetë se çfarë flamuri mund të ngrihet nesër?

Këtu çështja e pronave, për të cilën duhet këmbëngulur dhe raportuar hollësisht jo për instrumentalizimin që i bëhet qoftë edhe nga Greqia, por pse aty po krijohet një model zyrtar grabitjeje, kalon në plan të dytë. Zotëria shkruan se në Himarë nuk ka minoritet, se Himara po zhvillohet si asnjë vend tjetër, ajo është “Lulja e Vilajetit” e se protesta duhet të jetë për lënien në harresë të Lumit të Vlorës.

http://www.gazetatema.net/2017/11/03/per-kllounet-dhe-karagjozet-qe-duan...

Duke ia marrë valles me qeverinë dhe punët e mira të saj, z. Çipa ndoshta harron se qeveria të cilën sot nuk po e kritikon për faktin se shkoi e u ul në tavolinë si palë e barabartë me “pesë individë që kulturë të vetme kanë leximin e etiketave…” ka inauguruar nisjen e punimeve për rrugën e Lumit të Vlorës. Zonë të cilën me të vërtetë që e la në harresë, por për aq sa është raportuar dhe dimë, e me gjasë edhe vetë Çipa duhet ta dijë, iu la dorë e lirë në kultivimin e kanabisit. Këtu cinizmin nuk duhet ta kërkojmë te mediat, por te politika dhe qeveria që preferon dhuratën e kanabizimit përkundrejt zhvillimit dhe negocion me Vasil Bollanon që e detyroi me pesë veta Këshillin Bashkiak të Himarës të zhvendosej në Kuç.

Për këtë arsye kritika e z. Çipa, qoftë edhe si pjesëtar i komunitetit është joproporcionale, por ndoshta kjo është çështjeje nuhatjeje politike.

Sa për epilogun e shkrimit se “në Himarë minoritarë të vetëm janë ata që vijnë nga Dropulli apo Vurgu”, ka dy përgjigje, të cilat janë të dobishme për të hapur këtu edhe një diskutim të qetë dhe pa tendenca.

Së pari me ligjin e ri, për vetëidentifikimin e pakicave përdoret legjislacionin që ndiqet për Censusin. Pra ke të drejtë vetëidentifikimi edhe pse ky akt mandej mbetet me mundësi zero verifikimi juridik për shkak të një vendimi të Gjykatës Kushtetuese. Pra kjo është çështje individuale jo përgjithësimesh të ngurta.

Dhe së dyti, në vijim të së parës, me zonën e Himarës ka një tjetër problem nëse mund të quhet i tillë. Pak javë më parë u raportua se Greqia u hoqi nënshtetësinë disa personave, pjesëtarë të komunitetit të kësaj zone. Duhet ta dinë të gjithë se heqja e nënshtetësisë që u bë me një arsyetim që ha shumë diskutim, lidhej me aktivitetin e personave që binte ndesh me interesat e Greqisë. Çështja është se ata që kanë marrë nënshtetësinë në Himarë, kryesisht e kanë përfituar përmes kartës së homogjenit, pra përkatësisë etnike si grek dhe jo për shkak të plotësimit të viteve të qëndrimit. Dhe ky është një fakt zyrtar, një zgjedhje dhe një identifikim. Dhe këtë nuk e zhbëjmë dot me shkrime në media. Le të kujtojmë sesa kollaj lindi pakica bullgare në Shqipëri, për të cilën nuk kishte dëgjuar gjë as ai që mezi lexon etiketën edhe as të tjerët.

respublica

SHQIPTARËT I KANË HUMBUR CILËSITË E RACËS SË LARTË NGA PUSHTIMI OSMAN, PRANDAJ NUK DINË AS TË ORGANIZOHEN…

 

I shqetësuar jam për zhvillimet shqiptare, padyshim, por politika shqiptare, si rezultat i shitjes së interesave tek të tjerët, nuk është e përgjegjshme për zhvillimin produktiv të vendit. Prandaj populli shqiptar ka rënë në hall, se nuk po gjen zgjidhje. Për aq sa i kuptoj unë gjërat, raca shqiptare ishte racë e lartë indo-evropiane, ajo sot duhej të sillej të paktën si italianët (ose si grekët), sa i përket drejtimit dhe organizimit, mësimit nga përvoja dhe saktësisë në veprimet e sjelljen e përditshme. Por ne në fakt sillemi si racë e ulët e mesme, që shohim me madhështi racat e mesme të ulëta turko-arabe-beduine, që martohen edhe brenda familjes. Pse ka ndodhur kjo?

Sepse siç sqaron filozofi Gustave Le Bon në librin e tij “Psikologjia e racave dhe turmave” cilësitë e racave bien nga përzierja e racave të larta me ato të ulëta. Prandaj duke u nisur nga kjo, unë e quaj pushtimin turk 523 vjeçar fatal për uljen e cilësive të racës te shqiptarët. Turqit e dinin se jemi racë e lartë dhe na përdorën, për drejtues politikë e ushtarakë (edhe shtetin modern laik turk e themeloi një shqiptar, Kemal Ataturk), për gjuhëtarë (si Sami Frashëri, që bëri gramatikën e gjuhës turke) e për luftëtarë (si Gjergj Kastrioti, që më pas u ktheu shpatën atyre, se i pa sa racë e ulët janë), etj., por ata na rrënuan ne, duke na islamizuar, mohuar gjuhën e kulturën tonë për 523 vjet pushtim, duke na përçarë sipas fesë, duke na e përzier racën e duke na poshtëruiar në vazhdimësi – pasoja që i vuajmë edhe sot.

Tani ne edhe pse ka 104, vjet që turku ka ikur, nuk po mund të ngrihemi në cilësitë e racës. Sillemi si racë e ulët afër turmave të paorganizuara, duke u nisur nga ato përcaktime që bën Le Bon për këto raca. Psh. Le Bon thotë që “turmat e paorganizuara janë të paafta të nxjerrin liderë të aftë“. A po e shikon ti këtë te shqiptarët sot? “Nuk e respektojnë liderin e tyre“… A po e shikon edhe këtë sot te shqiptarët? Cilin lider shqiptar respekton ti, përveç Erdoganit turk, që disa shqiptarë janë gati edhe të japin jetën për të? Le Bon thotë gjithashtu se edhe “liderët që dalin nga turma, sapo dalin, ata nuk e respektojnë më popullin, turmën nga kanë dalë“… E tani po më thua ti se liderët shqiptarë kudo ku ndodhen, e respektojnë popullin e tyre? Në përgjithësi nuk e bëjnë, apo jo? Pra, ka disa karakteristika, që nuk po i përmend këtu të gjitha, që më bëjnë mua të kuptoj, se ne rrënimin e kemi marrë kryesisht nga pushtimi i gjatë turk e islami, që janë ndihmuar më pas edhe nga fqinjët, e sidomos nga paaftësia jonë për t’u organizuar.

Për të parë dallimin tonë me gjermanët, shiko nivelin e organizimit shtetëror gjerman, dhe krahasoje me tonin. Jemi pra racë ariane si ata, pse ne nuk sillemi e nuk i bëjmë punët si ata? Dhe sipas mendimit tënd, që nga ecja në rrugë e shqiptarëve si bagëti, e deri në krye të shtetit anarkik, me kë ngjajmë ne më shumë? Me gjermanët, apo me turqit? Dhe si mund ta ndryshojmë këtë realitet?

Unë i kam menduar e analizuar të gjitha këto, duke u bazuar mbi arsyetimet psiko-analitike të shoqërisë njerëzore, dhe mendoj se ka zgjidhje, por kjo merr kohë, shumë kohë, që ne të ngrihemi si komb. Ne nuk e kemi nisur ende atë rrugë, që mendoj se duhet të jetë:

1. Jo prirje fetare e iluzionare, irracionale e jo-produktive në shoqëri, që po ndodh sot, që 26 vjet, por

2. Prirje racionale drejt shkollimit, dijes, përfundimeve shkencore, punës e zhvillimit

inë mirë disa gjëra, mësojnë ose e krijojnë një ide më të qartë për realitetin…

Ndricim Buzalli

https://tiranapress.blog 

Ο πρόεδρος των τσάμδηων Σ Ιντρίζη και ο ψευτοϊστορικός Α Λάλα στην Τουρκία για συναντήσεις! - Shëptim Idrizi dhe Arben Llalla në takime intesive në Turqi! Sa "patriotë" janë këta bre!

Αρμπένα Λαλλα μας λέει πως χειμαριώτες ετοιμάζονται για πόλεμο από την Χρυσή Αυγή, και βάζει εκεί κάποιες χαζές φωτογραφίες ο ψευτοϊστορικός. Να μας πει αυτός ο ορκιζμένος αντί -ορθόδοξος πως με τον Σπετιμ Ιντρίζη ταξιδεύει τόσο συχνά στην Τουρκία! Αν και απέτυχαν με το κοινό τους κόμμα συνεχίζουν τις επαφές τους με την Τουρκία και τον ίδιο τον Ερντογάν. Είναι να απορεί κανείς πως αυτοί «οι αλβανοί πατριώτες» ανησυχούν γοα τα πάντα και καθόλου για το νεοοθομανισμό και τον βίαιο ακραίο ισλαμισμό που ταλαιπωρεί την Αλβανία! Η Αμερική, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για την τουρκική απειλή και την διαστρέβλωση που γίνεται στην ιστορία της Αλβανίας. Ο Αρμπέν Λάλλα αυτός ο «ιστορικό» δεν μας έχει πει καμιά φορά ποιο είναι το επάγγελμα του και που βρίσκει τα λεφτά να πάει πέρα δώθε !?  Δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη εξυπνάδα για να καταλάβει κανείς από ποιος χρηματοδοτούνται και που βρίσκουν τα λεφτά. Δεν είναι ούτε τυχαίο γιατί απειλούν και επιτίθενται συνέχεια στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τα μέλη της. « Η καλύτερη άμυνα  είναι η επίθεση» για να δικαιολογήσουν την τουρκοποίηση της αλβανικής κοινωνίας. Οι τούρκοι είναι γνωστοί για τις πονηριές αυτές. Μάλιστα δεν σταματά εδώ καλεί το λαό για ένωση με την Τουρκία. Το τελευταίο του στάτους αναφέρει πως μόνο η Τουρκία κανονίζει την Ελλάδα. Αυτός ο δήθεν αλβανός με καταγωγή από την Ασία έβγαλε το πραγματικό του πρόσωπο. Ο Αρμέν Λάλα 1,6μ ύψος εντελώς μαύρος περισσότερο για μουχατζήρ μοιάζει παρά για αλβανός. Μπράβο Αρμπέν τώρα κατάλαβαν όλοι ποιος είσαι!!!

Arben Llalla sërish filloi përallat e tij dhe thotë se valla këta himariotët po përgatiten për luftë nga Agimi i Artë (të qeshim apo të pjer... nuk  e dimë) dhe vendos disa fotografi, pseudohistoriani,  që mund të jenë të kujtdo nga kudo e të çdo kohe. Por në fillim ky “patriot i madh shqiptar” armik i betuar i orthodhoksisë dhe i minoritetit helen, pse shkon kaq shpesh në Turqi dhe sëbashku me humbësin Idrizi takohen me instancat më të larta turke. Antiorthodoksët e tërbuar pra, Shpëtim Idrizi dhe Arben Llalla na paskan udhëtuar sërish në Turqi! Edhe pse dështuan me partinë e tyre, vazhdojnë të kenë kontakte të shpeshta me Turqinë! Është për t'u habitur si këta "patriotë" shqetësohen për gjithçka, dhe nuk e ngritën asnjëher zërin për neootomanizmin dhe islamizimin e dhunshëm që po i bëhet Shqipërisë! Amerika, Franca, Gjermania kanë shprehur shqetësimin e tyre kundra agresionit turk dhe kulturocidit që po i bëhet historisë shqiptare. Arben Llalla s'na ka treguar asnjëher me çfarë jeton në Maqedoni dhe nga i gjen të ardhurat që lëviz lart e posht!? Nuk duhet shumë zgjuarsi për t'u kuptuar nga kush përdoren dhe financohen. Nuk është rastësi që sulmojnë kishën orthodokse dhe pjestarët e këtij komuniteti por dhe minoritetin helen. "Mbrojtja më e mirë është sulmi", për të justifikuar turqizimin e shoqerisë shqiptare, sulmojnë kishën. Turqit janë të njohur për intrigat e tyre. Këta lapangjozë vegla të propagnadës osmane në fillim të justifikojnë veten e tyre pastaj të akuzojnë pa të drejtë. Për më tepër Arben Llalla bën thirrje për bashkim me Turqinë. Lexoni pak: I sapo kthyer nga Turqia, - mesa dukët tutorët i kanë tërhequr veshin, Arben Llalla bën thirrje të hapur për ribashkim me Turqinë! Madje krenohet duke thënë se vetëm Turqia i vjen hakut Greqisë. Më në fund aziatiku i shqiptarizuar e nxori shpirtin e tij osman. Arben Llalla 1m60 cm, pak i zi, i plotëson të gjitha karakteristikat si muhaxhir e jo aspak shqiptar Të lumtë o Arben, e nxore kokën.

Το κόμμα των τσάμηδων ως παρακλάδι του κόμματος του Ερντογάν στην Αλβανία- Partia e Erdoganit ka filialin e saj në Shqipëri që quhet PDIU por dhe përfaqësuesit si A Llalla

Μαζί με τον Α Λάλα και η φάτσα αυτή που στηρίζει τον Ν Μαρκο. Τα συμπεράσματα δικά σας! - Bashkë me A Llallën dhe ky surrat që mbështet N Markon. Të tjerat i kuptoni vetë.

 Me info nga faqja e respektuar ortodoksshqiptar

Ο διανοούμενος ιεράρχης

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΘΗΝΑΚΗΣ

«Εχει διάλεξη του Αγίου Αλβανίας, να πάμε οπωσδήποτε», με είχε προτρέψει πρωτοετής συνάδελφος της Θεολογικής Σχολής Αθηνών γύρω στις αρχές του 2001. Για όσους έχουμε περάσει από τα αμφιθέατρα και τις αίθουσες της σχολής, τα βιβλία θρησκειολογίας του Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστασίου, αλλά και η διανοούμενη μορφή του ιεράρχη ήταν κάτι σαν... ευαγγέλιο («συνέπεια» της θεολογίας, εξάλλου). Με λόγο απλό και μετρημένο, με τη φωνή που κινείται μεταξύ δημόσιας διάλεξης και προσωπικής κουβέντας, ο Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας είναι ένα από τα φωτεινότερα και πιο σεβάσμια πρόσωπα της απανταχού Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Την ερχόμενη Παρασκευή 3 Νοεμβρίου, στο ξενοδοχείο Divani Caravel, στις 19.00, ο κ.κ. Αναστάσιος θα βρίσκεται στην Αθήνα, προσκεκλημένος των εκδόσεων Εν Πλω, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου από τον εν λόγω οίκο με τίτλο «Εγρήγορση», το οποίο και θα παρουσιάσουν οι Ιωάννης Παλαιοκρασσάς, Γεώργιος Παπαγεωργίου, Θανάσης Παπαθανασίου και Γεώργιος Φίλιας. Ταυτόχρονα, θα παρουσιαστεί ένα ακόμη βιβλίο του Αρχιεπισκόπου Αναστασίου με τίτλο «Η Ανασύσταση της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας (1991-2016)», ενώ θα προβληθεί και μικρό ντοκιμαντέρ με στιγμές από την ιεραποστολική πορεία του ιεράρχη.

Σκέπτομαι, με αυτή την αφορμή, τους ορθόδοξους ιερωμένους που έχουν κάνει άνοιγμα στις σύγχρονες απαιτήσεις του ποιμνίου τους before it was cool. Η πρώτη περίπτωση που μου έρχεται στον νου, μετά βεβαίως τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, είναι εκείνη του πατρός Φιλόθεου Φάρου. Τα βιβλία του, μέσα στην απλότητα της γλώσσας και τη σαφήνεια των ανθρωπιστικών επιστημών που έχει σπουδάσει, ακουμπούν επί τον τύπον των ήλων, δίχως «κοκκινίσματα» και από άμβωνος τιμωρητικές ομιλίες και καταδίκες όσων δεν ακολουθούν την «ορθόδοξη ηθική», η πηγή της οποίας ασφαλώς αποδίδεται στον λόγο του Θεού. Ενδεικτικά, αν θέλει κανείς να μάθει τη σκέψη του π. Φιλόθεου Φάρου, μπορεί να ανατρέξει στα «Πένθος» και «Ερωτος φύσις».

Ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος, ο πολυσχιδής ιεράρχης με την ανακουφιστική φωνή, θα δώσει άλλη μία ομιλία. Ως απόφοιτος Θεολογίας, τον μνημονεύω συχνά. Και ως αναγνώστης επίσης.

Kathimerini.gr

Για να είμαστε σαφείς!

 

Για να είμαστε σαφείς! Μετά το Πρωτόκολλό της Κέρκυρας του 1914 με το οποίο Ελλάδα, Αλβανία και ο Διεθνής παράγοντας αναγνωρίζουν στον Ελληνισμό Αλβανίας το δικαίωμα αυτονομίας, το 1922 η Αλβανία αναγνώρισε μονομερώς στην Κοινωνία των Εθνών, μέσω του Έλληνα μεταλλαγμένου σε Αλβανό Φαν Νόλι, την ύπαρξη βστο νεοσύστατο αλβανικό κράτος "μιας ελληνο-ορθόδοξης" μειονότητας (και καμιάς άλλης). 
Η Ελλάδα δεν ταυτίστηκε με τη δήλωση του Νόλι και έμεινε στην διεθνή αναγνώριση του 1914. 
Το 1946 στη Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισίων, η Ελλάδα επανέφερε το θέμα του δικαιώματός της επί της Βορείου Ηπείρου. Οι μεγάλες δυνάμεις παρέπεμψαν την υπόθεση στο μέλλον, δλδ όταν θα λύνονταν το Αυστριακό και το Γερμανικό ζήτημα, που σημαίνει ότι το 1990, με την ένωση των δύο Γερμανιών, η Ελλάδα δικαιούνταν να επανέλθει στις διεκδικήσεις της. Δεν το έκανε και δεν νομίζουμε ότι εμπόδιζαν οι δηλώσεις της Χούντας το 1972, όταν για την αποκατάσταση των σχέσεων με την Αλβανία, ο εκπρόσωπος της Χούντας στον ΟΗΕ δήλωσε ότι η Ελλάδα δεν είχε διεκδικήσεις επί της γείτονας. 
Αυτό σημαίνει ότι σε ό τι αφορά τον Ελληνισμό της Αλβανίας η Ελλάδα αναγνωρίζει de facto την πραγματικότητα που διαμορφώνει η Αλβανία, η οποία το 2017 αναγνωρίζει πλέον ονομαστικά την ύπαρξη εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Αλβανία, αλλά στο πλαίσιο άλλων 8 (εθνοπολιτιστικών και γλωσσικών μειονοτήτων) 
Το 2003, οι Ντούλες και Μαλλιάς (πρέσβης τότε της Ελλάδας στα Τίρανα), επικαλούμενοι την αρχή ότι τα ανθρώπινα και κατ΄επέκταση τα εθνικά δικαιώματα είναι ατομικά και όχι ομαδικά, καθώς και την πραγματικότητα ότι Έλληνες υπήρχαν σε όλη την αλβανική επικράτεια, ζήτησαν την κατάργηση των μειονοτικών ζωνών που είχε καθιερώσει αυθαίρετα και ο Χότζα. (Ο Χότζα όμως δεν είχε εκδώσει ποτέ κανένα νόμο περί αυτού) Οι κύριοι αυτοί απαίτησαν την κατάργηση των "αναγνωρισμένων" μειονοτικών ζωνών για να κατοχυρώσουν την Χιμάρα ως ελληνική μειονοτική ζώνη (!!!) Όμως τι συνέβη. Οι αναγνωρισμένες μειονοτικές ζώνες, στο όνομα της κατάργησής τους, άνοιξαν τις πύλες τους (εννοείται οι τοπικοί άρχοντες που διόριζε ο Ντούλες) για την πολιτογράφηση εκατοντάδων αλβανικών οικογενειών, με αποτέλεσμα την δημογραφική, πολιτιστική, οικονομική και εθνική αλλοίωσή τους. Στο θέμα κατοχύρωσης της ελληνικής μειονοτικής ζώνης της Χιμάρας οι δικοί μας δεν είχαν κανένα πλάνο, παρά μόνο δηλώσεις κούφιου εθνικισμού, που προκαλούσαν κατά της απροστάτευτης Χιμάρας τον οργανωμένο και ανοδικό αλβανικό εθνικισμό και να που φτάσαμε....!!! 
Συνεπώς, όποιος σήμερα, ύστερα από 27 χρόνια μεταπολίτευσης επικαλείται την πραγματικότητα Χότζα, δεν κάνει τίποτε άλλο παρά μόνο αναζητεί άλλοθι για να σώσει τις ευθύνες του και των πολιτικών μας.!!

Και όλη αυτή πραγματικότητα έχει μια αφετηρία ! Της δήλωσης Νόλι το 1922 είχε προηγηθεί η αυθαίρετη πραγματικότητα καθιερωμένη από τους Ιταλούς του 1917-20 κατά την οποία η ελληνορθόδοξη μειονότητα επεκτείνονταν σε κάποια χωριά δίπλα στα αναμενόμενα σύνορα της Αλβανίας με την Ελλάδα. Δεν περιλαμβάνονταν κανένα μεγάλο αστικό κέντρο, εκτός από μια συνοικία στο Δέλβινο !!! (Ήταν τότε που οι Ιταλοί έκλεισαν την συντριπτική πλειοψηφία των 375 ελληνικών σχολείων στο Βόρειο τμήμα της Ηπείρου.) Την ίδια περίοδο , στην πρώτη και δεύτερη διοικητική διαίρεση η Χιμάρα αποτελούσε αναπόσπαστο μέρος των μειονοτικών ζωνών που αυθαιρέτως είχαν χαράξει οι Ιταλοί. Μετά το 1922, η Χιμάρα αποσπάστηκε διοικητικά, de Jure από τις "μειονοτικές" ζώνες αλλά στην πράξη αποτελούσε μια κοινή οντότητα. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι το 1946 όταν το καθεστώς Χότζα κατάργησε τα ελληνικά σχολεία στη Χιμάρα. Ωστόσο, το καθεστώς Χότζα συνέχισε την ίδια ταχτική του αυθαιρέτου στην αναγνώριση "μειονοτικών ζωνών" με το επίσης αυθαίρετο δικαίωμα μείωσης και αλλοίωσής τους

https://m.facebook.com/

Εδώ Χειμάρρα

«Για όλους τους φίλους που ρωτάνε τι συμβαίνει στην Χειμάρρα.

Όταν η κυβέρνηση της Αλβανίας πριν από δύο χρόνια ξεκίνησε ένα σχέδιο αστικής ανάπλασης, κατεδαφίστηκαν κάποια κτίρια εμπορικής χρήσεως στο κέντρο της Χειμάρρας. Ήταν φρικτό. Και βίαιο. Γρήγορα όμως ξεχάστηκε, βοήθησε βέβαια το ότι οι ιδιοκτήτες ‘μετακόμισαν’, μετανάστευσαν εκεί που το αποκαλούμε Δύση. Έτσι βρεθήκαμε με ένα καινούργιο παραλιακό μέτωπο στρωμένο με φτηνό χαλίκι αναμεμειγμένο με σκυρόδεμα και με το ένα τρίτο περίπου της παραλίας χτισμένο με μπετονιένες πλατφόρμες.

Πριν από ενάμιση χρόνο η κοινότητα της Χειμάρρας πληροφορήθηκε για την δεύτερη φάση του σχεδίου που αφορά το υπόλοιπο κέντρο της πόλης. Ο πεζόδρομος πίσω από το παραλιακό μέτωπο θα δοθεί σε κυκλοφορία, όλα τα σπίτια προς το λιμάνι θα χάσουν τις αυλές τους, θα κατασκευαστεί δρόμος ακριβώς δίπλα στο ρέμα, πλήθος μικρών οδών θα κόψει τις περιουσίες των ανθρώπων στην μέση, μία έκταση 15.000 τετραγωνικών μέτρων με ελαιόδεντρα θα μετατραπεί σε πάρκο όπου θα φυτευτούν οπωροφόρα δέντρα, φοίνικες και μπανανιές, και ορισμένοι όχι και τόσο τυχεροί κάτοικοι θα χάσουν τα σπίτια τους, τμήματα από τις οικίες τους, ή τις επιχειρήσεις τους.

Σε αντίθεση με άλλες κοινότητες στην Αλβανία, οι Χειμαρριώτες έχουν το σθένος να αντιδράσουν. Οι ντόπιοι εκφράζουν κυρίως μία ανησυχία: θέλουμε να γίνουμε οι νόμιμοι ιδιοκτήτες των περιουσιών μας, ούτως ώστε να μπορούμε να συμμετάσχουμε στην διαδικασία ως ισότιμα μέλη.

Αναφέρονται στο τεράστιο πρόβλημα των τελευταίων τριών δεκαετιών της μη κατοχής των νομίμων τίτλων ιδιοκτησίας. Οι τοπικές αρχές δεν βοηθούν με το να αποκαλούν τους κατοίκους που διαμαρτύρονται «ταραχοποιούς». Οι τοπικές αρχές ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν όπου η κυβέρνηση έχει πάντα δίκιο και μας κάνει χάρη, κάτι που δεν είμαστε σε θέση να το αναγνωρίσουμε διότι είμαστε αφελείς. Όταν οι κάτοικοι δεν εισακούστηκαν, άρχισαν να αναζητούν βοήθεια σε αρχές του εξωτερικού. Όταν οι φωνές δυνάμωσαν, η κυβέρνηση όρισε συνάντηση. Για την ακρίβεια τρεις συναντήσεις, μία με τον Πρωθυπουργό και δύο με την Υπουργό Πολιτισμού και τον Υπουργό Υποδομών. Στην τελευταία συνάντηση δόθηκε μία υπόσχεση: να δοθούν τίτλοι ιδιοκτησίας στους κατοίκους των οποίων οι περιουσίες θίγονται από το σχέδιο ανάπλασης. Και εν αναμονή αυτής της διαδικασίας, ένα ωραίο πρωινό κατέφθασαν μπουλντόζες συνοδεία αστυνομικής δύναμης τουλάχιστον τριακοσίων αντρών, προς διασφάλιση ότι οι Χειμαρριώτες θα συμμορφωθούν με την νέα τάξη πραγμάτων.

Tην στιγμή που οι περισσότεροι Αλβανοί εγκαταλείπουν την χώρα, και όσοι μένουν πίσω σχεδιάζουν πως θα φύγουν σύντομα, οι Χειμαρριώτες, -καίτοι πολλοί και από αυτούς φεύγουν-, ανήκουν σε εκείνους τους τυχερούς που μπορούν να βιοποριστούν από την ευλογημένη γη τους. Ως αρχιτέκτονας εκτιμώ την πρόθεση της κυβέρνησης να δημιουργήσει ένα καλύτερο αστικό περιβάλλον, αλλά ως άνθρωπος αισθάνομαι βαθύτατα τρομοκρατημένη και βιασμένη από τις μεθόδους και το έλλειμμα κοινής λογικής. Αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμά μας η ιδιοκτησία των περιουσιών μας, είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας να έχουμε λόγο στην ανάπτυξη της πόλης μας.

Με πολύ ήλιο από Χειμάρρα!»

Αυτά έγραψε σε άπταιστη αγγλική μία συνομήλική μου σχεδόν Χειμαρριώτισσα, ξημερώματα της 2ης Νοεμβρίου στο Facebook. Γεννήθηκα τέλη δεκαετίας του ΄70 σε μία πόλη που στο χάρτη είναι πιο ψηλά, βορειότερα από την Χειμάρρα, και μεγάλωσα σε μία πόλη που είναι πιο ψηλά, βορειότερα από τους Σαράντα. Και ούτε που μου είχε περάσει ποτέ από το μυαλό ότι όσα εγώ παιδαριωδώς θεωρούσα από γεννησιμιού μου αυτονόητα και δεδομένα, συνομήλικοί μου, Έλληνες στην καταγωγή και την συνείδηση, γηγενείς, αυτόχθονες κάτοικοι της Νοτίου Αλβανίας, δεν τους επιτρεπόταν ούτε να τα ονειρευτούν. Όταν κανείς τους γνωρίζει, έστω και αργά, μόνο ένα αταλάντευτο αίσθημα απύθμενης οφειλής μπορεί να τον κατακλύσει. Όταν μία γυναίκα κυοφορεί, καταλαβαίνει τι σημαίνει να χτυπάνε μέσα της δύο καρδιές. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει όταν γνωρίζει κανείς αυτούς τους ανθρώπους. Μέσα του για πάντα χτυπάει μία δεύτερη καρδιά.

Τόσο κατά την εκπόνηση, όσο και κατά την υλοποίηση του σχεδίου ανάπλασης της Χειμάρρας δεν τηρήθηκαν οι προβλεπόμενες από τον αλβανικό νόμο διαδικασίες. Το κατέθεσε ο τέως Συνήγορος του Πολίτης στην Αλβανία, Ίγκλι Τοτοζάνι, έτσι έκρινε πρωτοδίκως το δικαστήριο του Αυλώνα. Οι ιδιοκτήτες των περιουσιών που προσβάλλονται από το σχέδιο δεν κατέχουν τους νόμιμους τίτλους των περιουσιών τους, διότι αποτελούν πατρογονικές εστίες ή περιουσίες προ συστάσεως αλβανικού κράτους, εν έτη 1912. Το 1945 ο Δικτάτορας Χότζα δήμευσε όλες τις ιδιωτικές περιουσίες, και μετά από το 1991, κατά την μεταπολίτευση δεν υπήρξε καμία κρατική μέριμνα προκειμένου να επιλυθεί ο ακανθώδης περιουσιακός λαβύρινθος της χώρας.

Οι Χειμαρριώτες και οι Έλληνες Μειονοτικοί, οι οποίο αποκαλούνται ταραχοποιά στοιχεία, αποτελούν στην πραγματικότητα τις πιο νηφάλιες, μετριοπαθείς και δημοκρατικές φωνές. Είναι εκείνοι που προσπαθούν να αποδώσουν οι διαπραγματεύσεις, προκειμένου να εκτονωθούν οι διαμαρτυρίες των κατοίκων. Προτείνουν συνεχώς στην αλβανική κυβέρνηση μέσες οδούς και εναλλακτικές προτάσεις και λύσεις. «Στο κάτω-κάτω, εμείς κάνουμε πολιτική, τους ανθρώπους όμως που χάνουν τα σπίτια τους και το βιός τους, ποιος θα τους σταματήσει;».

Αρχές καλοκαιριού, ένας Χειμαρραίος, λίγο μικρότερός μου, ανήρτησε στο Facebook το παρακάτω κείμενο, καθώς ολόκληρη η Ελλάδα γιόρταζε τα είκοσι έτη της νίκης της Εθνικής Ελλάδος μπάσκετ επί της Ρωσίας. Αναλογιζόμενη την αιθρία των ανυποψίαστων δικών μου βιωμάτων εκείνης της βραδιάς όταν το διάβασα εντράπηκα, με κατέβαλε μία ακατάβλητη αίσθηση εντροπής.

«Το 1987 ο Ενβέρ Χότζα είχε πεθάνει. Ο διάδοχός του, Ραμίζ Αλία, δεν φαινόταν πως θα φέρει κάποια αλλαγή. Ο θάνατος όμως του Χότζα είχε συνταράξει την πεποίθηση ότι ο κομμουνιστής ηγέτης είναι υπεράνθρωπος, και συνεπώς το σύστημα ακλόνητο. Έτσι δεν υπήρχε κανείς σχεδόν στην Χειμάρρα που να μην είχε στραμμένη την κεραία της τηλεόρασης προς τον Παντοκράτορα της 14η Ιουνίου του 1987. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα την θυμόμουν την νύχτα εκείνη, -ήμουν μόλις πέντε ετών-, αν δεν ήταν οι επινίκιες εκδηλώσεις στην γειτονιά. Ο πατέρας και τα ξαδέρφια μου, είχαν ασφαλίσει μερικά μασούρια δυναμίτη τα οποία με την λήξη της αναμέτρησης έκαναν τους φαντάρους του παρακείμενου φυλακίου να τρέχουν να κρυφτούν από τους μοναρχοφασίστες. Θυμάμαι έντονα τους κρότους από τα αυτοσχέδια βαρελότα, -ήταν η πρώτη φορά και χρειάστηκε να περάσουν τέσσερα χρόνια για να ακούσω κάτι αντίστοιχο σε Ανάσταση στην Νέα Σμύρνη-. Το γλέντι στο σπίτι κράτησε μέχρι πολύ αργά.

Η νίκη αυτή που γέμισε περηφάνια όλη την Ελλάδα, για τους δικούς μου ανθρώπους ήταν κάτι πολύ παραπάνω. Στο δικό τους μυαλό ήταν μια δικαίωση για την περηφάνια που πάντα ένοιωθαν για την διωκόμενη από το σύστημα, αλλά ποτέ νικημένη ελληνικότητά τους. Στο δικό τους μυαλό, ήταν μια μεγαλειώδης νίκη κατά του σταλινισμού, η οποία μάλιστα είχε έρθει από τα δικά μας παιδιά. Μπορεί οι ελπίδες και οι ιδεοληψίες τους να μην είχαν καμία σχέση με την πραγματικότητα, αλλά τους έδωσε κουράγιο και πίστη πως μπορεί μια μέρα να πέσει ο φασισμός, όπως έπεσε η κραταιά ΕΣΣΔ στο παρκέ του ΣΕΦ. Την επομένη μέρα θα πήγαιναν να εργαστούν για την κοοπερατίβα και τα βλέμματα θα ήταν περίεργα. Μειδιάματα, ψίθυροι και σχολιασμός του αγώνα από την μία, και από την άλλη η προσπάθεια του μπριγκαντέρη να αντιληφθεί αν οι πολιορκημένοι είναι ελεύθεροι».

Οι Χειμαρραίοι, όταν με βλέπουν συνοφρυωμένη, με συνετίζουν πάραυτα. «Μην στεναχωριέσαι, το θέμα μας έχει από το 1912, έχουμε μέλλον μπροστά μας. Εμείς έχουμε μάθει και νηστικοί και φαγωμένοι, και με παπούτσια και ξυπόλητοι, και με σπίτια και χωρίς σπίτια. Και όσους μείνουν χωρίς σπίτια, θα τους μαζέψουμε εμείς που έχουμε, και θα επιβιώσουμε. Έτσι επιβιώσαμε».

Πηγη:kathimerini.gr / ΕΙΡΗΝΗ ΑΛΥΚΑΤΗ

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο