Το μήνυμα είναι: ¨Ζούμε στον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα εκείνη του 1453¨…- Mesazhi është: "Jetojmë në shek e 21-të dhe mentaliteti ynë është ai i vitit 1453"...

Το τεστ πολιτισμού της Τουρκίας   Βασικά, όλη η υπόθεση της Αγίας Σοφίας μπορεί να συνοψιστεί με τις φράσεις «ακατάλληλη» ή «ντροπή». Αλλά νομίζω ότι το κοινό στο οποίο απευθύνομαι δεν διαθέτει την πολιτιστική λεπτότητα για να βρει σε αυτές τις λέξεις νόημα. Για τους σκοπούς τους, θα ήταν καλύτερα να το διατυπώσουμε με ειλικρινή τρόπο που θα μπορούσαν να καταλάβουν πιο εύκολα: η πράξη που εκτελείται σε σχέση με την Αγία Σοφία είναι μια σαφής επίδειξη βαρβαρότητας.   Είναι μια διακήρυξη «της τουρκικής έλλειψης πολιτισμού και καταστροφικότητας» σε ολόκληρο τον κόσμο. Και η σύζευξη του Ερντογάν με τον ηγέτη του MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσέλι, είναι η πολιτική συμμαχία μέσω της οποίας έχει εκδηλωθεί αυτή η έλλειψη πολιτισμού και καταστροφής.    “Μα γιατί ;” μπορείς να ρωτήσεις   Διότι με αυτό το βήμα λέγεται στον κόσμο ότι «Παρόλο που ζούμε τον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα εκείνη του 1453. Ακόμα και τώρα, στον 21ο αιώνα, δεν ασχολούμαστε εντελώς με τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Ανάμεσά μας, δεν υπάρχει αίσθηση μεγαλύτερης πολιτιστικής κληρονομιάς πέρα ​​από αυτήν που μας άφησαν. Δεν έχουμε τίποτα να συνεισφέρουμε στους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας. Δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε μια νέα πολιτιστική αξία. Καταλαμβάνουμε τους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας, τους σπάζουμε ή/και τους καταστρέφουμε.”   Αυτό γίνεται. Εδώ, τώρα, τον 21ο αιώνα, η Αγία Σοφία, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού θα «κατακτηθεί» ξανά και θα μετατραπεί σε τζαμί, όπως το 1453.       Αυτό που γίνεται εδώ είναι μια πράξη πολιτιστικού βανδαλισμού.   Αναρωτιέται κανείς: Μπορεί να  κατανοήσει αυτή η συνεργασία Ερντογάν-Μπαχτσέλι, τους λόγους για τους οποίους η παγκόσμια άποψη κάποτε είχε εντελώς τόσο αρνητική εικόνα για την Τουρκία και για τους Τούρκους;   Ο διάσημος Ρώσος στοχαστής του 19ου αιώνα Νικολάι Ντανιλέφσκι χώρισε κάποτε τις ανθρώπινες κοινωνίες σε «δημιουργούς πολιτισμού» και σε «καταστροφείς πολιτισμού». Κατέγραψε τους δέκα μεγαλύτερους μοναδικούς πολιτισμούς με χρονολογική σειρά: Αιγυπτιακός, Κινεζικός, Αρχαίος Σημιτικός (Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Χαλδαίοι), Ινδικός, Περσικός, Ελληνικός, Ρωμαϊκός, νεο-Σημιτικός (Άραβες) και Γερμανο-Ρωμαϊκός (Ευρωπαϊκός) και είπε τα ακόλουθα για αυτά: «Εκτός ​​από αυτούς τους θετικούς … πολιτισμούς εκεί εμφανίστηκαν επίσης περιοδικά στις εποχές της ανθρωπότητας ορισμένοι μεταβατικοί παράγοντες όπως οι Ούννοι, οι Μογγόλοι και οι Τούρκοι, των οποίων τα κεριά ξαφνικά φουντώνουν και σβήνουν , περνώντας γρήγορα στην ιστορία. Αφού ολοκληρώσουν το καθήκον της καταστροφής, βοηθώντας τους θανάτους των ετοιμοθάνατων πολιτισμών και, διασκορπίζοντας τα ερείπια τους, επιστρέφουν στην προηγούμενη ασημαντότητα τους και εξαφανίζονται. Μπορούμε να τους αποκαλέσουμε τους αρνητικούς παράγοντες της ιστορίας.”   Όχι μόνο μεταξύ των διανοουμένων, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση δεν υπήρξε τέλος σε αυτά που λέγονται για τον πολιτιστικό βανδαλισμό των Τούρκων.   «Στη Βαλκανική Χερσόνησο, με κάθε βήμα του, ο Τούρκος έχει ποδοπατήσει τα προϊόντα πολιτισμού χιλιάδων ετών».   «Όπου ο Τούρκος βλέπει ένα δέντρο, το κόβει». «Οι Τούρκοι έχουν εξαλείψει τους πολιτισμούς σε κάθε στροφή και δεν έχουν διατηρήσει εκείνα τα πράγματα που έχουν κατακτήσει. Δεν ήταν καθόλου λαοί πολιτισμού με μια έννοια και δεν κατάφεραν να οικοδομήσουν κάτι στα πολιτιστικά θεμέλια που έχουν καταλάβει.”   «Τα μέρη όπου ο Οθωμανός έχει πατήσει το πόδι του δεν άνθισαν», τα μέρη όπου ο Τούρκος έχει πατήσει «έχουν μαραθεί και πεθάνει». «Οι Οθωμανοί ηγέτες δεν έχουν κάνει τίποτα με τα μέρη που έχουν κατακτήσει, εκτός από να ισοπεδώσουν και να καταστρέψουν, να διαλύσουν».   Ορισμένες πηγές αναφέρουν ακόμη ότι η σκληρότητα και η ανελέητη κατάσταση των Τούρκων δεν ήταν μόνο απέναντι στους ξένους. Οι Τούρκοι ηγέτες «θα στραγγαλίσουν σκληρά και θα σκοτώσουν τους δικούς τους ανθρώπους αν είχαν ακόμη και το παραμικρό ίχνος υποψίας»[*].   Αν επρόκειτο να επαναλάβουμε αυτές τις εκφωνήσεις σήμερα, θα μπορούσαν ο Ερντογάν και ο Μπαχσέλι να αντιταχθούν λογικά;   ……………   Η γεωγραφία της Ανατολίας σήμερα είναι αυτή της καταστροφής, των ερειπίων. Είναι γεμάτη με χιλιάδες εκκλησίες και άλλα ιερά μέρη που χρησιμοποιούνται ως στάβλοι ή αποθήκες.   Οι σχέσεις Ερντογάν –Μπαχτσελί (και μπορούμε εξίσου εύκολα να προσθέσουμε τον επικεφαλής του κόμματος VP Ντογού Περιντσέκ), αντιπροσωπεύουν αυτήν την παράδοση της καταστροφής που ισοπέδωσε την Ανατολία και όχι μόνο απέλασε και εκκαθάρισε ολόκληρους λαούς, αλλά επίσης κατέστρεψε την πολιτιστική τους κληρονομιά και προσπάθησε για να σβήσει όλα τα ίχνη τους.       [*] Οι δηλώσεις σχετικά με τους Τούρκους στο κείμενο προέρχονται από τα έργα Doğan Avcıoğlu, Türklerin Tarihi, Volume I και Onur Bilge Kula, Alman Kültüründe Türk İmgesi III.   Τανέρ Ακσάμ   Τανέρ Ακσάμ Ahvalnews  13/07/2020 https://tourkikanea.gr/

Testi i kulturës së Turqisë.   Kryesisht, e gjithë çështja e Shën Sofisë do të mund të përmblidhej në frazat “e papërshtatshme” ose “turp”. Por, besoj se publiku të cilit i drejtohem nuk disponon ndjeshmërinë kulturore që të gjejë kuptim në ato fjalë. Për qëllimet e tyre, do të ishte më mirë që të formulojmë me mënyrë të sinqertë që do të mund ta kuptonin më lehtë: veprimi i  cili kryhet  në lidhje me Shën Sofinë është një tregues i qartë barbarizmi.     Është shpallja e “mungesës së kulturës  dhe aftësisë shkatërruese turke” në të gjithë botën. Dhe çifti i Erdoganit me udhëheqësin e MHP, Devled Bahçeli, është aleanca politike nëpërmjet sëcilës është shpalosur kjo mungesë kulture dhe shkatërrimi.     “Po përse?” do të mund të pyesësh.   Pikërisht sepse me këtë hap i thua botës se “Megjithë se jetojmë në shek. e 21, mentaliteti ynë është ai i vitit 1453. Akoma dhe tani, në shek. e 21-të, nuk merremi plotësisht me ruajtjen e trashëgimisë kulturore të njerëzimit. Ndërrmjet nesh, nuk ka ndjeshmëri të një trashëgimie kulturore më të madhe, përtej asaj që na lanë. Nuk kemi asgjë që të ofrojmë tek thesarët kulturorë të njerëzimit. Nuk jemi në pozita që të krijojmë një vlerë kulturore. I pushtojmë thesarët kluturore të njerëzimit, i thyejmë ose/dhe i shkatërrojmë”.         Kjo bëhet. Këtu, tani, në shek e 21-të, Shën Sofia, një nga monumentet më të rëndësishme të kulturës njerëzore do të “pushtohet” sërish dhe do të kthehet në xhami ashtu si dhe në vitin 1453.       Kjo që po ndodh këtu është një veprim vandalizmi kulturor.   Pyet veten dikush: Mundet të kuptojë bashkëpunimi Erdogan-Bahçeli, arsyet për të cilat opinioni botëror dikur kishte një opinion kaq negativ për Turqinë dhe Turqit?       Mendimtari rus i shek. të 19-të Nikolai Danilefski i ndavi shoqëritë njerëzore në “krijues kulture” dhe në “shkatërrues kulture”. Regjistroi dhjetë kulturat më të mëdha unikale në rend kohor: Egjiptiane, Kineze, Simitike të Lashtë (Asiriane, Babilonase, Finikase, Haldenje) , Indiane, Persiane, Helene, Romake, neo-Simitike (Arabët) dhe Gjermano-Romane (Europiane) dhe tha sa mëposhtë: “Përveç këtyre kulutrave pozitive... atje janë shfaqur , periodikisht gjatë epokave të njerëzimit, disa faktorë kalimtarë si Unët, Mogolët dhe Turqit, qirinjtë e të cilëve papritur zmadhohen dhe shuhen, duke kaluar shpejt në histori. Pasi plotësojnë detyrën e tyre të shkatërrimit, duke ndihmuar vdekjen e kulturave gati në vdekje, dhe duke shpërndarë gërrmadhat e tyre, kthehen në pavlerësinë e tyre të kaluar dhe zhduken. Mund t’i quajmë faktorë negativë të historisë.”           Jo vetëm ndër intelektualët, por dhe në të gjithë perëndimin nuk pati një fund për ato sa thuhen për vandalizmin kulturor të turqve.   “ Në Gadishullin Ballkanik, me çdo hap të tij, Turku kishte shkelur produktet kulturore të mijërave vjetëve”.   “Atje ku turku shikonte një pemë, e priste”, “Turqit kanë zhdukur kulturat në çdo kthesë dhe nuk kanë ruajtur ato gjëra të cilat kanë pushtuar. Nuk ishin aspak popuj kulture në një farë kuptimi dhe nuk ja dolën që të ndërtojnë diçka në themelet kulturore të cilat kanë pushtuar.”     “Vendet ku Osmani ka shkelur me këmbën e tij nuk lulëzuan”, vendet që turku ka sheklur “janë vyshkur dhe kanë vdekur”. “Udhëheqësit Osmanë nuk kanë bërë asgjë me vendet të cilat kanë pushtuar, përveç se t’i sheshonin, t’i shkatërronin dhe t’i shpërbënin”.   Disa burime përmendin gjithashtu se ashpërisa dhe gjendja e pamëshirshme e turqve nuk ishte vetëm përballë të huajve. Udhëheqësit turq “ do të mbytin egërsisht e do të vrasin njerëzit e tyre nëse kishin dhe gjurmën më të vogël të dyshimit” (*).     Nëse do të përsërisnim këto shprehi sot, do mundeshin Erdogani dhe Bahçeli të përgjigjeshin me argumenta llogjikë?     ...................   Gjeografia e Anadollit (Anatoli nga greqishtja në shqip Lindje) sot është ajo e shkatërrimit, e gërrmadhave. Është plot me mijëra kisha dhe vende të shenjta që përdoren si stalla apo depo.   Marrdhëniet Erdogan – Bahçeli ( dhe mundemi po ashtu lehtësisht që të shtojmë dhe udhëheqësin e partisë VP Dogu Perncek), përfaqësojnë atë traditë të shkatërrimit që sheshoi Anadollin dhe jo vetëm dëboi dhe spastroi popuj të tërë, por gjithashtu trashëgiminë kulturore dhe u përpoq së të shuante të gjitha gjurmët e tyre.         (*) Deklaratat në lidhje me turqit në tekst vijnë nga vepra  të Doğan Avcıoğlu, Türklerin Tarihi, Volume I dhe Onur Bilge Kula, Alman Kültüründe Türk İmgesi III.     Taner Aksham. AHVALNEWS 13/07/2020 Shqipëroi Pelasgos Koritsas.

Η Ιλιάδα σε έναν χάρτη: Όλοι οι Ομηρικοί ήρωες και οι καταγωγές τους- Iliada në një hartë: Të gjithë heronjtë dhe origjina e tyre.

Είναι πραγματικά εκπληκτικό το τι μπορεί να βρει κανείς κατά τύχη στο Διαδίκτυο: Ως γνωστόν, στους δαιδαλώδεις «διαδρόμους» του μπορούν να βρεθούν από άγνωστα «διαμαντάκια», μέχρι καρποί/ προϊόντα λειτουργίας νοσηρών εγκεφάλων- σίγουρα πάντως, ο χάρτης που ακολουθεί ανήκει στην πρώτη κατηγορία.

Ο εν λόγω χάρτης είναι εμπνευσμένος από τον χάρτη «Αχαιοί και Τρώες» (Achaeans and Trojans), του Greek Mythology Link, ιστοσελίδας που δημιούργησε ο Κάρλος Παράντα- συγγραφέας του «Genealogical Guide to Greek Mythology». Σε αυτόν εμφανίζονται όλοι οι ήρωες της Ιλιάδας και οι καταγωγές τους, σε μια μοναδική αναπαράσταση των πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών του αθάνατου ομηρικού έπους, τόσο από την πλευρά των Αχαιών όσο και των Τρώων.

Όσοι λοιπόν θέλετε να φρεσκάρετε τις γνώσεις σας σχετικά με τον «θεϊκό» Αχιλλέα, τον πολυμήχανο Οδυσσέα, τους «γαύρους» γιους του Ατρέα, ή πολύ απλά σας συγκινούσαν/ συγκινούν τα έπη του Ομήρου, ρίξτε μια ματιά στον χάρτη που ακολουθεί:

......................................................

Është me të vërtetë e mrekullueshme se çfarë mund të gjejë dikush në internet:  Harta e mëposhtme është frymëzuar nga harta "Ahei dhe Troes" , të Greek Mythology Link, një faqe ë krijoi Karlo Paranta- shkrimtar i «Genealogical Guide to Greek Mythology».Në këtë shfaqen heronjtë e Iliadës dhe origjina e tyre, në një prezantim unikal të të gjithë protagonistëve të veprës Homerike, sa nga krahu i Aheon sa dhe nga ajo e Trojanëve. 

Të gjithë sa doni që të rifreskoni njohuritë tuaja në lidhje me Akilin "hyjnor, Odisean e zgjuar, bijtë e Atreas, ose thjesht,ju pëlqenin veprat e Homerit hidhini një sy hartës së mëposhtme:

Κλικ ΕΔΩ για μεγαλύτερο μέγεθος.

[Huffington Post]

https://olympia.gr/

Στην Ιταλία γιόρτασαν την «Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας»!! - Në Itali festuan "Ditën Ndërkombëtare të Gjuhës dhe Kulturës Helene"

Στιγμιότυπα από τη δεύτερη παγκόσμια ημέρα της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στη Νάπολη σήμερα(9/2) . Η Νάπολη πρωτοπορεί περήφανη.

Çaste nga dita e dytë e eventeve me rastin e Ditës Ndërkombëtare të Gjuhës dhe Kulturës Helene (9/02). Napoli mban krenare stafetën duke mos harruar dhe origjinën e saj Helene. 

 Istantanee dalla maratona della seconda giornata mondiale della lingua e della cultura ellenica. NAPOLI ha aperto e indicato la strada! Riconoscente ai ragazzi e ai docenti dei licei classici, ai ragazzi della comunità e a tutta la squadra organizzativa. Insuperabili tutti. Riconoscente, fiero e commosso. Noi continuiamo e gli altri restino a guardare!

Από την εκδήλωση μαθητών Κλασικών Λυκείων για την «Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας και Ελληνικού Πολιτισμού»!

Nga eventi i nxënësve të Liceve Klasikë për "Ditën e Gjuhës dhe Kulturës Greke"


Οι Ιταλοί μαθητές Κλασσικών Λυκείων τιμούν την Ελληνική Γλώσσα.

Nxënësit Italianë nga Licetë Klasikë nderojnë Ditën e Gjuhës Greke


Μαθητές απαγγέλνουν αρχαιοελληνικά κείμενα.

Nxënësit lexojnë tekste në greqishten e vjetër

Psalm 135 - SEM & Arkhon Protopsaltis Theodoros Vassilikos

Rruga Ime, rruga Juaj, rruga Jonë… mall dhe dhimbje për Korçën nga Ana Maria Dhamo

Korça – Rruga Pali Prifti

Rruga Ime, rruga Juaj, rruga Jonë…

mall dhe dhimbje për Korçën

nga Ana Maria Dhamo

Këtë mall të madh e hodha në letër

dhe e botova në gazetën e qyteti ku jetoj.

Sigurisht, në shqip ndoshta jam pak e varfër,

por në greqisht doli e ëmbël edhe pse nostalgjike,

është Nostalgjia e Emigrantit.

Sepse vërtet kam nostalgji për vendin tim,

për qytetin tim, për rrugicën ku u rrita

nostalgji për ëndrrat tona të djegura

dhe të realizuara për fat të keq, diku jashte atdheut…

Në këtë shkrim është nostalgjia e një emigranteje

une thjesht i hodha të gjitha ato çka ndjeva,

për rrugicën time të fëminisë

dhe për ëndrrat tona të djeguara… Anna Maria Dhamo

.

Anna Maria Dhamo

 

Kjo është rruga më e bukur në Korçë, kjo është rruga ime.

Këtu dikur bëja kolovajzë me shokët dhe shoqet e fëminisë të cilët një ditë u shpërndamë nëpër botë dhe s’dimë më as ku jemi dhe as si jemi!

Këtu luaja me cingla, gjë që tani s’e shoh më të luhet sepse tani s’ka më fëmini në këtë rrugë të mbetur bosh.

Kësaj rruge ne të rinjtë e atëhershëm, këndonim mbrëmjeve, kurse tani nuk gjen më rini në rrugë, e nëse i gjen numurohen me gishta…

Ne dashuroheshim mes këtyre rrugëve… dhe djemkat na këndonin serenatat e tyre këtyre rrugëve sot që janë kaq bosh…

Këtu në këtë rrugë, ne vajzat uleshim sofateve dhe qendisnim pajën, qendisnim ëndrrat tona, sot të mbetura aq të largëta…

Tani nuk shikoj as vajza e as sofate… Dy çupka të bukura ka rruga ime, me kë të mblidhen këto dy çupka të shkreta? Qendisjet duan shoqe dhe biseda… Sepse ne nga Korça kështu e kishim zakon dikur…

Kjo rrugë gumëzhinte nga zërat tanë dhe nga gratë e mehallës që bënin thashethemet e ditës…

Ja më bëhet sikur shikoj Ristën që mblidhte gratë dhe bënin petkat me radhë duke u mburrur kush e kush i hapte më të mira petët!

Apo Nastën (mamaja ime) që na i ra ndërmend të bënte çorga; apo Ariklia kish marrë përsipër të bënte përgatitjen e majës, e cila shtrohej në rruge me dy shufra hekuri…

Po Zmilka që i thërriste Tançit të ulej në jasteçkë se mo ftohej…

Makën që ngjitete rrugën me zor nga puna e lodhëshme..

Nestin që i hipte biçikletës nga shtepia dhe zbriste tatëpjetën që ne fëmijve na dukej aq e vështirë

As rrushi që kalonte nga shtëpia e Vangjos e shkonte deri te shtëpia e Stavros nuk ekziston më.

.

Pamje e Korçes

U tha, a po e prishën kur rregulluan rrugën? S’e di! Qe i bukur ajo pjergull tej e tej dhe mburreshin dy komshinjtë e mi me rrushin në vjeshtë…

Dëgjoj babin që i thërriste Vangjos t’i spërkatëte rrushin! Ishte specialist i rrushit Vangjoja, dhe e gjithë rruga atë merrte për krasitjen e tij…

Tani vetëm një burrë shikoj të zbresë rrugës. E afroj foton, po nuk është as Turi e as Guri, të vetmit djem të mëhallës sime të dikurshme…

Dhe unë vazhdoj të zbres rrugën me imagjinatën time dhe shoh sa djathtas, sa majtas… po asgjë… veç zbrazësi dhe heshtje, e cila e bën dhe më të ngurtë e më të trishtë rrugën time…

Dhe sjell ndërmend shumë kujtime të bukura, të trishtuara, të dhimbëshme por, më shumë dëshpëron kjo zbrazësirë që shoh ngado.

Shikoj Ollgën të ulur ne porta e saj, e mbledhur e bëra sa një grusht. Dëgjoj Netën t’ju thotë grave që nesër nuk punohet se është e kremte…

Ne Maqka që kishte lule jargavani – nuk e shikoj as atë, është tharë edhe ajo…

Se çdo portë e rrugës sime kishte lule, tani aëgjë më.

Edhe shtëpia ime nuk duket më që këtu se është e futur. Eh rruga e shtëpisë time, gjithnjë me barë jeshil të cilën gjithmonë e pastronte babi im. Mua më pëlqente ashtu, sepse në pranverë binte era bar… Më kënaqte ajo aroma e barit të sapo korrur. Tani është shtruar me beton dhe e bën kaq të ftohtë hyrjen e saj…

Ne ikëm dhe bashkë me ne ikën edhe kujtimet..

.

Mes miqve kur kthehem në Korçë

U larguan fëmijët e kësaj rruge dhe ajo tashme ka mbetur në heshtje, e ftohtë, e ngurtë, e ngushtë, pa jetë…

Tani që shkoj nëpër të, më duket sikur na qorton për vetminë e saj…

Ah, sa do të deshja të mblidheshim dhe njëherë ne fëmijët e kësaj rruge… Ta gjallëronim me ato bisedat tona sepse kemi aq shumë për të thënë… por e di, se kjo është e pamundur… Jemi të gjithë të ikur! Ne jemi brezi i të ikurve!

Duke e parë këtë rrugë m’u erdhën pak nga kujtimet tona, sepse kemi shumë, aq shume kujtime nga kjo rrugë…

Kjo është rruga ime, rruga juaj, rruga jonë, një nga rrugicat me kalldrëm të qytetit tim që gjithnjë kemi dëshirë ta quajmë Parisi i Vogël…

13 maj 2017

http://www.radiandradi.com