Ο Μακαριστός Μητροπολίτης Φλωρίνης, Αυγουστίνος Καντιώτης για το 1821! fr. Augoustinos Kantiotes 1821

 

25η Μαρτίου στην Ελληνική Διασπορά

 

Δοξολογία και Δεξίωση για την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου στην Κορυτσά! - Dhoksologji dhe pritje me rastin e Festës Kombëtare të Greqisë në Korçë!

Συναυλία με Ελληνική Μουσική στην Κορυτσά στα πλαίσια των εκδηλώσεων για την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου!- Shfaqje me muzikë greke në Korçë me rastin e festës Kombëtare të Greqisë së 25 Marsit!

 

200 Χρόνια

 

ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΠΟΔΗΜΟ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΗΣ 25ης ΜΑΡΤΙΟΥ

 

Ελληνοαλβανικό Σχολείο Όμηρος Κορυτσάς: Επετειακό Αφιέρωμα στους Ανώνυμους Ήρωες του 1821! 200 Χρόνια από την Επανάσταση του 1821!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ! 

Το Ελληνοαλβανικό Σχολείο "Όμηρος" μας ξαναέκανε υπερήφανους. Παρακολουθείστε παρακάτω την υπέροχη εορτή που ετοίμασαν. Με το βίντεο αυτό ευχόμαστε και εμείς σε όλους, ξανά ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ!!!

Οι αρχές και το ήθος των ηρών του 1821 ας γίνουν για μας η βάση για την δική μας Προσωπική και Εθνική Επανάσταση που θα φέρει και την πραγματική Ανάσταση του Ευλογημένου μας Έθνους!

Μήνυμα 25ης Μαρτίου για τους Έλληνες του εξωτερικού από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη!

 

ΕΟΡΤΑΣΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΡΟΈΔΡΟΥ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΊΑΣ ΠΡΟΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ!

 

Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Κορυτσά- Πρόγραμμα Εκδηλώσεων για την Εθνική Εορτή της 25 Μαρτίου.

Το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Κορυτσά, όπως κάθε χρόνο, διοργανώνει 

«Ζήτω η Ελλάς!» από τον Ομπάμα - OBAMA:ZITO I HELLAS- RROFTË GREQIA

Ελληνικό αέρα και χρώμα πήρε για λίγες ώρες ο Λευκός Οίκος τη Δευτέρα, κατά τον 30ό εορτασμό της 25ης Μαρτίου 1821 στην καρδιά της Ουάσινγκτον, ενώ για ακόμα μία φορά ακούστηκε από τα χείλη ξένου ηγέτη η φράση «Ζήτω η Ελλάς!». Παρουσία του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Δημήτριου, του αντιπροέδρου Τζο Μπάιντεν και διακεκριμένων μελών της ομογένειας, ο Μπαράκ Ομπάμα καλωσόρισε τους προσκεκλημένους του λέγοντας στα ελληνικά «Λευκός Οίκος». Ο Αμερικανός πρόεδρος αναφέρθηκε στους δεσμούς Ελλάδας-ΗΠΑ που δεν περιορίζονται σε πολιτικό επίπεδο αλλά είναι επί σχεδόν δύο αιώνες και «δεσμοί φιλίας και οικογενειακοί». Παραλλήλισε τους αγώνες υπέρ της ανεξαρτησίας που έδωσαν οι δύο χώρες, και στάθηκε στην ελληνοαμερικανική κοινότητα – ειδικά του Σικάγου, όπου ζούσε και εκλεγόταν πριν γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Αφού χαιρέτισε τον Αρχιεπίσκοπο Αμερικής, τον υφυπουργό Οικονομίας, Ανάπτυξης και Τουρισμού Αλέξη Χαρίτση, τον πρέσβη της Ελλάδας στις ΗΠΑ Χρίστο Παναγόπουλο και τους ομογενείς, δήλωσε εντυπωσιασμένος με το πώς απλοί άνθρωποι στην Ελλάδα βοηθούν τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και εξέφρασε την εκτίμηση ότι η Ελλάδα θα βγει από την οικονομική κρίση πιο ισχυρή. Ο Ομπάμα είχε πολύ καλή διάθεση, γεγονός που φάνηκε από τα αστεία που έκανε για το ελληνικό αίμα του Τζο Μπάιντεν, αλλά και για τον Ελληνοαμερικανό ηθοποιό Τζον Στάμος. «Το προσωπικό [σ.σ.: του Λευκού Οίκου] είναι πολύ ενθουσιασμένο με την Ελληνική Ανεξαρτησία και το ελληνικό φαγητό. Ελπίζω τώρα που μιλάμε, εκείνοι να μην τρώνε ήδη» αστειεύτηκε μιλώντας για τον πλούσιο μπουφέ με ελληνικά φαγητά που συνόδευε την εκδήλωση. Μάλιστα δεν ξέχασε να πει ότι η Πρώτη Κυρία, Μισέλ Ομπάμα, είναι φίλη του ελληνικού γιαουρτιού. Ο Αμερικανός πρόεδρος κλείνοντας την παρέμβασή του είπε στα ελληνικά «Ζήτω η Ελλάς!». pontosnews

Ngjyrë Greke mori pak ditë më parë dhe për pak orë, të hënën, Shtëpia e Bardhë, gjatë festimit të 30-të të 25 Marsit 1821 në zemër të Washingtonit, ndërsa akoma dhe një herë u dëgjua nga goja e një udhëheqësi të huaj fraza “Rroftë Greqia”. Në prezencë të Kryepsikopit të Amerikës Dhimitrit, të zvPresidentit Xho Baiden dhe anëtarëve të respektuar të homogjenëve, Barak Obama iu uroi mirëseardhjen të ftuarave duke thënë në Greqisht “Lefkos Ikos -Shtëpia e Bardhë” Presidenti Amerikan iu rreferua lidhjeve të forta ndërmjet Greqisë dhe Amerikës të cilat nuk izolohen në nivel politike por ekzistojnë prej dy shekujsh “lidhje miqësie dhe familjare”. Paralelizoi betejat për pavarësi që dhanë të dyja vendet, dhe u përqëndrua  në komunitetin grekoamerikan – në veçanti në Chikago, ku jetonte  dhe zgjidhej  para se të bëhej president i Amerikës. Pasi përshëndeti Kryepiskopin e Amerikës, zvministrin e Ekonomisë  të Zhvillimit dhe të Turizmit Aleksi Haritsi, të ambasadorit të Greqisë në Amerikë Kristo Panagopoulo  dhe homogjenët, deklaroi i impresionuar nga fakti se si njerëz të thjeshtë në Greqi ndihmojnë rrefugjatët dhe emigrantët dhe shprehu vlerësimin e tij se Greqia do të dalë nga kriza e fortë ekonomike më e fuqishme. Obama ishte në gjendje të mirë emocionale, diçka që u duk nga shakatë që bëri për gjakun helen të Xho Baiden, por dhe për aktorin grekoamerikan Xhon Stamos. “Personeli i (Shtëpisë së Bardhë) është shumë entuziasmuar me Pavarësinë Helene dhe ushqimin grek. Shpresoj tani që flasim ata të mos kenë filluar të hanë” tha me shaka duke iu rreferua bufesë së pasur me ushqime greke që shoqëronte këtë event. Bile nuk harroi që të thoshte se Zonja e Parë, Mishel Obama,  është mike e mirë e kosit grek. Presidenti Amerikan duke mbyllur fjalëne tij tha në Greqisht “Zito i Hellas” Rroftë Greqia. RROFTË!!

Το πραγματικό τέλος του Αθανάσιου Διάκου

                                                                                                        (του Ευθύμιου Χριστόπουλου,
                                                                                                               εκπ/κού-δημοσιογράφου)

Το καλοκαίρι του 1947 ως μαθητής της Β' τάξης της Εκκλησιαστικής Σχολής Λαμίας, δέχτηκα την παρακίνηση του αείμνηστου Διευθυντού της Δημητρίου Κρικέλα να συγκεντρώσω πληροφορίες από γέρους Λαμιώτες που τις είχαν από τους πατεράδες τους, για ποιο ήταν το πραγματικό τέλος του Αθανασίου Διάκου.

Ταξι­νομώντας αυτές που συγκέντρωσα, είδα ότι τέσσερες ήταν ακριβώς ίδιες, αν και προέρχονταν από γερόντια που ζού­σαν σε διαφορετικά σημεία της Λαμίας ο καθένας και μά­λιστα ένας παππούς ήταν απ' τη Ροδίτσα. Διασταυρώνοντας τες αργότερα, με όσα διάβαζα άλλα, καταλάβαινα ότι αυ­τές που είχα ήταν ασφαλώς οι σωστές.

Το κύριο σημείο τους και κοινό, ήταν ότι τρεις Έλληνες, όταν έπιασαν το Διάκο και τον έφεραν στη Λαμία, τον έκλεισαν σ' ένα πα­λιό κι εγκαταλειμμένο χάνι, εκεί που σήμερα έχει οικοδο­μηθεί το Λαογραφικό Μουσείο Λαμίας στην οδό Καλύβα - Μπακογιάννη. Αυτοί οι τρεις είχα3ν περάσει πίσω - δυ­τικά - στο χάνι και από δύο μισοχαλασμένα παραθυράκια είχαν παρακολουθήσει όλη τη νύχτα όλα όσα έγιναν μέσα στο χάνι, τα οποία και αναφέρω στη συνέχεια.:

Μετά τη σύλληψη του Διάκου στα ποριά Δαμάστας, τον έφεραν με συνοδεία ποινών και τραυματισμένο στη Λαμία, οδηγώντας από τη νότια της είσοδο που περνούσε δίπλα από το Γολγοθά (όπως έλεγαν το ξε­κομμένο Λόφο όπου σήμερα είναι το κτίριο του Ορφα­νοτροφείου Αρρένων) και από την οδό Σατωβριάνδου (σήμερα) και συνέχεια τον έφτασαν και τον έκλεισαν μέσα στο παλιό χάνι, όπου σήμερα - πάλι καλά! - έχει ανεγερθεί το Λαογραφικό Μουσείο.


Τον έβαλαν μέσα και τον έδεσαν με σκοινιά σ' ένα παχνί, το οποίο ήταν και ο πρώτος τόπος του μαρτυρί­ου του.

Εκτός από δύο - τρεις Τούρκους που έμειναν μέσα να τον επιτηρούν, οι άλλοι - όχι όλοι - έμειναν απ' έξω, ανατολικά σε κάτι δέντρα που ήταν εκεί, περιμένοντας από περιέργεια, ίσως, να ιδούν τι θα γινόταν. Όταν τον έδεσαν κι έφυγαν, ο Διάκος άρχισε να πο­νάει από τα τραύματα που είχε, καταπονημένος κι από την ταλαιπωρία.

Είχε περάσει αρκετή ώρα, όταν άνοιξε η πόρτα και μπήκαν μέσα δύο άντρες, που από τις φορεσιές τους έδειχναν ότι ήταν μπέηδες. Τον έναν, τον ήξερε από πριν. Ήταν ο Ομέρ Βρυώνης. Τον άλλον όχι. Απ' ότι όμως εί­χαν ακούσει, υπολόγισαν ότι ήταν ο σκληρός Χαλήλ Μπέης. Αυτός μόνος προχώρησε κι άρχισε να κάνει έλεγ­χο αν είχαν δέσει καλά το Διάκο. Τόσο πολύ φάνηκε ότι, κι ακόμα δεμένον, τον φοβόταν.

Είχε νυχτώσει πια και οι τρεις που είχαν φτάσει εκεί κρυφά άρχισαν καθαρά να βλέπουν τι γίνεται.

Όταν ο Χαλήλ Μπέης σιγουρεύτηκε - το είδαν κα­θαρά αυτό - ότι δεν υπήρχε φόβος διαφυγής, άρχισε να φωνάζει και να απειλεί. Σε μια στιγμή τον είδαν να χτυπάει στο πρόσωπο το Διάκο.

Τον διακόπτει όμως ο άλλος, ο Βρυώνης, που πλησιάζει το Διάκο και τον βλέπουν κάτι να του λέει. Δεν ακούνε όμως. Απ' ότι βλέπουν όμως, καταλαβαίνουν ότι κάτι τον ρωτάει, γιατί βλέπουν το Διάκο να κουνάει αρ­νητικά το κεφάλι του.

Και ενώ τον βλέπουν να συνεχίζει ήρεμα, σε μια στιγ­μή εξαγριώνεται, φωνάζει και χειρονομεί. Ατάραχος ο Διάκος τον αντιμετωπίζει και κάτι που του λέει, βλέπουν το Βρυώνη οργισμένο να αποχωρεί, αφήνοντας πια το θύμα στο δήμιό του.

Απ' τις αναλαμπές των δαυλών, ξεχωρίζουν την αγριότητα του Χαλήλ. Τον βλέπουν να τραβάει πιο πέρα τον επικεφαλής της Φρουράς - έτσι τουλάχιστον δεί­χνει - και με νευρικές και απειλητικές κινήσεις, κάτι του λέει, κι εκείνον να υποκλίνεται κουνώντας το κεφάλι του. Και με μια τελευταία περιφρονητική ματιά που ρίχνει στο Διάκο, τον βλέπουν να φεύγει, δείχνοντας ικανοποι­ημένος.

Ο Διάκος - και οι άλλοι τρεις απ' έξω - μέσα στο μι­σοσκόταδο βλέπουν δύο Τούρκους να ανάβουν φωτιά σε μιαν άκρη. Πάνω της φέρνουν και βάζουν μια σιδηροστιά κι ένα μεγάλο χάλκινο κακάβι. Βλέπει μετά να ρίχνουν μέσα λάδι που είχαν σ' ένα γκιούμι.

Στη συνέχεια, μαζί με τον επικεφαλής, πλησιάζουν το Διάκο. Τον ανασηκώνουν, δεμένο καθώς είναι, τον βάζουν να καθίσει πάνω σ' ένα παλιό ξύλινο σκαμνί που βρέθηκε εκεί, του σηκώνουν τα πόδια, δεμένα καθώς είναι, και του τα δένουν έτσι που να κρέμονται.

Τι θέλουν να κάνουν αναλογίζονται με περιέργεια και αγωνία, οι τρεις που παρακολουθούν, χωρίς να τολ­μήσουν και να ρωτήσουν. Βλέπουν όμως τους άλλους να περιπαίζουν το Διά­κο. Φαίνεται κάτι να λένε και ο Διάκος να κουνάει επί­μονα κι αρνητικά το κεφάλι του. Τι του λένε όμως δεν καταλαβαίνουν. Οπότε, κάθε φορά που ρωτάνε και αρνείται τους βλέπουν να κρατάνε στα χέρια τους μυτε­ρά καρφιά και να τα μπήγουν σιγά πρώτα, πιο δυνατά στη συνέχεια στις πατούσες των ποδιών του Διάκου, ο οποίος κάθε φορά αναταράζεται από τον πόνο.

Η μυρωδιά του Λαδιού που καίγεται μέσα στο κακάβι, φτάνει έντονα στη μύτη και των τριών απ' έξω και υποπτεύονται τα χειρότερα.

Οι βασανιστές του, όπως έχουν γυμνώσει τα πόδια του, παίρνουν απ' το κακάβι καυτό λάδι και αρχίζουν σιγά και βασανιστικά να το ρίχνουν στα πόδια του!... Τι­νάζεται κάθε φορά ο Διάκος, τόσο δυνατά λες και θα κό­ψει τις τριχιές όταν το λάδι πέφτει πάνω στα πόδια του.

Αφού είδαν να μην αντιδρά έντονα, αφήνουν τα πό­δια και παίρνουν και του σκίζουν το γιλέκο και την που­καμίσα που φοράει, απογυμνώνοντας το πάνω μέρος του σώματος του με τα χέρια. Κι αρχίζουν τότε να του ρίχνουν καυτό Λάδι με αργές κινήσεις, στα χέρια, στο στήθος και στην πλάτη του. Βουβά οδύρεται ο Διάκος, χωρίς να βγάλει μιλιά από το στόμα του. Κι όσο δεν μι­λάει, τόσο αγριεύουν περισσότερο οι βασανιστές του. Και δείχνουν τόσο οργισμένοι, που αν ήταν τρόπος να τον θανατώσουν. Φαίνεται όμως πως έχουν εντολή μόνο να τον βασανίσουν χωρίς και να πεθάνει. Γι' αυτό συ­νεχίζουν!...

Το σώμα του Διάκου αρχίζει φαίνεται να νεκρώνε­ται. Όμως το πνεύμα όπως δείχνει, μένει καθάριο, ανέγγιχτο, σταθερό, συνεχίζοντος τις αρνήσεις και εξοργί­ζοντας περισσότερο τους Βασανιστές του.

Αλλά αυτή η κατάσταση τους κάνει να βρίσκουν νέ­ους τρόπους βασανισμών. Οι κινήσεις που κάνουν, δεί­χνοντας διάφορα σημεία του σώματος του, κάνουν τους τρεις που παρακολουθούν να ανατριχιάζουν. Και βλέ­πουν τους βασανιστές να παίρνουν στα χέρια τους τα καρφιά που είχαν και έσπαζαν τις φούσκες που δημι­ουργούνταν στο δέρμα απ' το καυτό λάδι, να αρχίζουν να κάνουν το ίδιο και στο σώμα και στα χέρια από ψηλά.

Αποκαμωμένοι όμως και οι ίδιοι οι Βασανιστές, που δεν άλλαξαν βάρδια όλη τη νύχτα, βλέπουν ότι δεν πε­τυχαίνουν τίποτα. Και μιας και το λάδι τελείωσε, μιας και έφτασε πια και το ξημέρωμα, σταματούν.

Το Διάκο τον κρατάνε πια όρθιο οι τριχιές που τον έχουν δεμένο.

Τότε και οι τρεις παρατηρητές, απ' έξω, για να μη γί­νουν αντιληπτοί, έφυγαν με προφυλάξεις, κατευθυνό­μενοι προς το βορεινό μέρος του ρέματος, όπου είχαν αρχίσει να έρχονται δειλά και οι πρώτοι περίεργοι.

Κι όταν πια ο ήλιος έχει ανέβη ψηλά, λύνουν το Διά­κο και σέρνοντας τον τον βγάζουν έξω, χωρίς όμως να δείχνει ότι καταλαβαίνει.

Όσοι είχαν την ευκαιρία να τον δουν το απόγευμα που τον είχαν φέρει, τώρα βλέποντας τον, δεν τον ανα­γνωρίζουν, χωρίς να ξέρουν τι ακριβώς είχε συμβεί. Το μόνο που βλέπουν είναι το κακοποιημένα ρούχα του.

Σέρνοντας τον προς τα βόρεια, τον περνάνε πέρα από το ρέμα που έκοβε την πλατεία Λαού στα δυο καταμεσίς και τραβώντας ανατολικότερα έφτανε στη Δημοτι­κή Αγορά, από εκεί στο κατάστημα Πολιτικού και μετά κατεβαίνοντας προς τα νότια, απλωνόταν κατά μήκος της οδού Θερμοπυλών.

Όταν τον πέρασαν στο ρέμα, στάθηκαν περίπου ανα­τολικά της σημερινής διπλής βρύσης, γιατί ανατολικό­τερα ετοίμαζαν το στήσιμο της... ψησταριάς!

Κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί γύρω εκεί με την άδεια του Χαλήλ Μπέη βέβαια, γιατί άφησε τον κόσμο να δει τι θα έκαναν στο Διάκο, ώστε να φοβηθεί και να μην επιχειρήσει κανένας άλλος να πράξει το ίδιο, πράγμα που πέτυχε. Κανένας Λαμιώτης δεν φάνηκε να συμμετείχε στην επανάσταση!

Μέσα στο πλήθος που παρακολουθεί με αγωνία, ξε­χωρίζει μια κάπως ηλικιωμένη γυναίκα. Είναι η δόλια μόνα του Διάκου, που είχε μάθει τη σύλληψη του γιου της και ολονυχτίς πεζοπορώντας είχε φτάσει στη Λαμία, όπου δεν περίμενε να δει το σπλάγχνο της έτσι!

Για μια στιγμή βουβαίνονται όλοι. Βλέπουν να φτάνει εκεί ο δήμιος, ονόματι Αλεξίου, κρατώντας ένα σουβλί. Και αμέσως καταλαβαίνουν τι πρόκειται να γί­νει!
Αυτός, τρέμει από το φόβο του, γιατί έχει αυστηρή εντολή να μην του πεθάνει ο Διάκος όταν θα τον σου­βλίζει.

Και αρχίζει το τελευταίο πια μαρτύριο.

Δένοντας το Διάκο ανάσκελα σε ένα σαμάρι, με τα πόδια του ανοιχτά, αρχίζει προσεκτικά ο δήμιος να χώ­νει την πολύ καλό λεπτισμένη άκρη του σουβλιού, ξε­κινώντας απ' τη βουβωνική χώρα και προχωρώντας προς τα επάνω, περνώντας το σουβλί κάτω οπό το δέρ­μα, μέχρι που το έβγαλε πάνω στην πλάτη του, λίγο κάτω απ' το δεξιό του το αυτί.

Από κάποιες μικροκινήσεις που κάνει ο Διάκος κάθε φορά που σπρώχνει το σουβλί προς τα επάνω ο δήμιος, δείχνει ότι ακόμα είναι ζωντανός.

Μόλις τελειώνει ο γύφτος, ορμούν Τούρκοι και με σκοινιά δένουν το σώμα γύρω στο σουβλί για να μη σπάσει το δέρμα και ακουμπάνε όρθιο σχεδόν το σουβλί με το Διάκο σ' ένα δέντρο.

Στη συνέχεια, σπεύδουν να συγυρίσουν τη φωτιά που έχουν ανάψει. Και τότε γίνεται κάτι που ξαφνιάζει τους πάντες.

Ένας Τούρκος καβάλα στο ψαρί του άλογο στέκε­ται μπροστά στο σουβλισμένο, βγάζει τη διμούτσουνη όρθια κουμπούρα του και τη στρέφει στο Διάκο. Δύο κουμπουριές ακούγονται που βρίσκουν κατάστηθα το Διάκο. Κι ο Τούρκος κεντρίζοντας το άλογο του, χάνε­ται στην ανηφόρα μέσα στα στενάκια που περιβάλλουν τα χαμηλά σπιτάκια.
Ο Χαλήλ Μπέης, βλέπει συτό και αφρίζει απ' το θυμό του. Και δίνει εντολή, να βάλουν το Διάκο έτσι, πάνω στη φωτιά, και να τον γυρίσουν λίγο!

Ο κόσμος που παρακολουθεί αυτή την κτηνωδία μέ­νει άφωνος. Στη συνέχεια ο Χαλήλ οργισμένος και ανικανοποί­ητος, δίνει εντολή να πάρουν έτσι με το σουβλί το νε­κρό το Διάκο και πάνε να τον πετάξουν στην άκρη του ρέματος, ανατολικά από το χάνι που τον είχαν, εκεί όπου πέταγαν τις κοπριές των αλόγων που είχαν στους στά­βλους, τους οποίους διατηρούσαν από τη βόρεια πλευρά της Νομαρχίας μέχρι το πέτρινο γυμνάσιο. Τη διαβεβαίωση αυτή είχα απ' όλα σχεδόν τα γερόντια που ρώτησα το 1947, τότε που φαίνονταν ακόμα οι κρίκοι στο βόρειο τοίχο της θερινής «ΤΙΤΑΝΙΑΣ».

Εκεί λοιπόν, βορειοανατολικά της σκάλας που κα­τεβαίνει σήμερα από την οδό Λυκούργου στην πρώην ψαραγορά, άφησαν το νεκρό ξεσκέπαστο, άταφο, σχε­δόν τρείς ημέρες φρουρούμενο. Οι φρουροί αποχώ­ρησαν την τρίτη ημέρα αφού άρχισε να μυρίζει, οπότε βρήκαν ευκαιρία κάποιοι χριστιανοί οι οποίοι περίμεναν και είχαν προετοιμάσει έναν λάκκο εκεί ακριβώς που σή­μερα είναι ο τάφος του, πήγαν, του έβγαλαν το σουβλί, τον καθάρισαν λίγο και πήγαν και τον έθαψαν, χωρίς να βάλουν πάνω του ούτε έναν σταυρό από φόβο.

Αργότερα, περί το 1860, ο συνταγματάρχης Ρούβαλης που είχε έρθει από την Καλαμάτα με μετάθεση στη Λαμία και είχε πληροφορηθεί πού περίπου είχαν θά­ψει το Διάκο έκανε έρευνες να τον βρει.

Ο παππούς μου που είχε στήσει την παράγκα - πρώ­το μαγαζί του πριν λίγο καιρό, απέναντι δυτικά, όπου μετά χτίστηκε η αποθήκη των αδελφών Κονταξή, είδε στρατιώτες να ανοίγουν μικρούς λάκκους ανατολικά του, ψάχνοντας. Όταν ρώτησε τι ζητάνε, του είπαν ότι ψά­χνουν τον τάφο του Διάκου. Την πληροφορία αυτή είχα από τον πατέρα μου, όπως την είχε ακούσει από τον παπ­πού μου. Σε ένα σημείο, βρήκαν ένα σωρό - σκελετό ανθρώπινου σώματος και αφού δεν είχαν βρεθεί άλλα γύρω, κατέληξαν ότι ήταν του Διάκου. Το συγκέντρω­σαν, το καθάρισαν και τα έβαλαν σε ένα κουτί ξύλινο και τα έθαψαν πάλι στο ίδιο σημείο, τοποθετώντας πάνω μερικές πέτρες και έναν σταυρό με το όνομα του.

Τέλος, στις αρχές του 1900 η Λαμία τίμησε το Διά­κο όπως έπρεπε. Αφού ανακαίνισε τον πρόχειρο τάφο του στο σημείο που είναι ακόμα, έστησε τον υπέρλαμπρο ανδριάντα του στην πλατεία Διάκου, με αποκαλυ­πτήρια επίσημα, παρουσία και του Βασιλέως Γεωργίου Α' και της βασιλικής οικογένειας, υπουργών, στρα­τιωτικών και άλλων επισήμων, στις 23 Απριλίου 1903.

Πηγή

Εορτασμός Εθνικής Εορτής 25ης Μαρτίου στα Τίρανα

ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΑ ΤΙΡΑΝΑ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στις 21 Μαρτίου 2016 η Πρεσβεία της Ελλάδος στα Τίρανα πραγματοποίησε δεξίωση στο ξενοδοχείο Sheraton των Τιράνων για τον εορτασμό της 25^ηςΜαρτίου, καθώς η συγκεκριμένη ημερομηνία τρέχοντος έτους συμπίπτει ημερολογιακά με την Μεγάλη Παρασκευή του Πάσχα των Καθολικών. Αρχικά μαθητές του ΄΄ Αρσακείου ΄΄ Τιράνων ερμήνευσαν τους Εθνικούς Ύμνους Ελλάδος και Αλβανίας και στη συνέχεια ο Πρέσβης κ. Λ. Ροκανάς απηύθυνε χαιρετιστήριο μήνυμα.

Ο Πρέσβυς της Ελλάδος στα Τίρανα αναφέρθηκε εκτενώς στον αγώνα των Ελλήνων για ανεξαρτησία, που ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου 1821, στην πορεία του ελληνικού κράτους από την ίδρυσή του και μέχρι σήμερα, αναφέρθηκε στις διμερείς σχέσεις, για τις οποίες είπε ότι γνώρισαν επιτυχίες και χαρακτηρίζονται από θετική δυναμική, στην επίσκεψη που πραγματοποίησε ο Αλβανός ΥΠΕΞ Ντιτμίρ Μπουσάτι στην Αθήνα, στην κρίση των προσφύγων κ.α. Τέλος, επανέλαβε ότι η Ελλάδα στήριξε και θα στηρίξει την Αλβανία στην πορεία της για την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση.

Στη δεξίωση παρέστησαν προσωπικότητες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής, μέλη του Διπλωματικού Σώματος, εκπρόσωποι του επιχειρηματικού κόσμου, των Μ.Μ.Ε, των πολιτιστικών ιδρυμάτων και πολλοί άλλοι.

Συγκεκριμένα, παρέστησαν ο Πρόεδρος της Βουλής, Ilir Meta, με συνεργάτες του. Ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Αναστάσιος, ο Πρόεδρος του ΚΕΑΔ, Βαγγέλης Ντούλες, οι ομογενείς βουλευτές, Βαγγέλης Τάβος, Ανδρέας Μάρτος, ο Πρόεδρος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, Λεωνίδας Παππάς, o Υπουργός Ευρωπαϊκής Ολοκλήρωσης, Klajda Gjosha, o Υφυπουργός Άμυνας, Petro Koçi, oι Βουλευτές του ΣΚ, Arta Dade, Koço Kokedhima, Ben Blushi, Fatmir Toçi, Eduard Shalsi,. Οι Βουλευτές του ΔΚ, Majlinda Bregu, Kastriot Islami, Genc Pollo, Genc Ruli, ο Βουλευτής και πρόεδρος Κινήματος Εθνικής Ανάπτυξης, Dashamir Shehi, ο πρώην Πρόεδρος ΔΚ και πρώην ΥΠΕΞ, Tritan Shehu, ο Πρόεδρος Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος, Skënder Gjinushi, ο Πρόεδρος κόμματος «Κοινωνική Δημοκρατία», Πασκάλ Μίλο, ο Προϊστάμενος Τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής ΔΚ, Kreshnik Çollaku, ο Πρόεδρος Ακαδημίας Επιστημών, Muzafer Korkuti, ο Πρόεδρος Ανωτάτου Δικαστηρίου, Xhezair Zaganjori, ο Γενικός Εισαγγελέας, Adriatik Llalla, ο Αρχηγός Αστυνομίας και συνεργάτες του, Haki Çako, η ιδιοκτήτρια του Εκδοτικού οίκου ΤΟΕΝΑ, Ιρένα Τότσι. Από το αλβανικό ΥΕΘΑ παρέστησαν, ο Υφυπουργός, ο Γενικός Γραμματέας, οι Αρχηγοί Ναυτικού και Αεροπορίας, ο Υπαρχηγός Στρατού και ο Επιτελάρχης. Συμμετείχαν επίσης εκπρόσωποι από την Τοπική Αυτοδιοίκηση Περιφέρειας Αυλώνας, (Χειμάρρα, Νάρτα, κτλ.) και πολλοί άλλοι.

Από τον χώρο των ΜΜΕ παρέστησαν o Αρχισυντάκτης και η εκδότρια της Albanian Daily News, Genc Mlloja και Anisa Skendaj, ο Roland Qafoku από το Channel One, η Floriana Garo από Klan Tv, Valbona Kurti από Abc News και ο Qetesor Rerrunaj, ο οποίος εργαζόταν στο Agon Channel. Ο μεγαλοεπιχειρηματίας και ιδιοκτήτης Μ.Μ.Ε Ιρφάν Χυσενμπελίου, ο επιχειρηματίας και ιδιοκτήτης του τ/σ Ora News Ylli Ndroqi, ο επιχειρηματίας, βουλευτής και ιδιοκτήτης Μ.Μ.Ε Κώτσο Κοκεδήμα, ο πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου της Κρατικής Ραδιοτηλεόρασης Kristaq Traja, ο Δ/ντής του Πρακτορείου ΝΟΑ Εντισόν Κουράνι, ο Δ/ντής Ειδήσεων του τ/σ News 24 Εντον Αμπιλέκαϊ, ο γνωστός δημ/φος Μπεν Αντώνη και αρκετοί άλλοι δημ/φοι από την κρατική τηλεόραση, ιδιωτικούς τ/σ και ε/φ. Οι Έλληνες ομογενείς επιχειρηματίες της Βασίλης Νάτσης, Νικολάκης Νεράντζης, Κωνσταντίνος Παππάς, Χρήστος Δεληγιώργης, Ιρένα Τότσι, Διπλωμάτες και Ακόλουθοι Άμυνας Πρεσβειών στα Τίρανα. Παρέστησαν επίσης εκπρόσωποι της Διοίκησης των Πανεπιστημίων New York University, του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Τιράνων.

Ποιοὶ πολεμοῦν τοὺς Σουλιῶτες καὶ τοὺς Ἀρβανίτες; - Cilët luftojnë Suliotët dhe Arvanitët?

Οἱ πεμπτοφαλαγγίτες διαστρεβλωτὲς τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων τῆς Ἠπείρου. Ποιοὶ πολεμοῦν τοὺς Σουλιῶτες καὶ τοὺς Ἀρβανίτες; Ἕνα ἀπὸ τὰ συμπτώματα τῆς ἐποχῆς ποὺ βιώνουμε τὶς τελευταῖες δεκαετίες εἶναι καὶ αὐτὸ τῆς συνειδητῆς ἀλλοίωσης τῆς Ἑλληνικῆς ἱστορίας. Πρόκειται γιὰ μία συστηματικὴ συμπεριφορὰ ποὺ ἔχει ἀποκτήσει προκλητικὲς διαστάσεις. Πολλοὶ καταλογίζουν σὲ αὐτὴν τὴν νοοτροπία τὴν τάση κάποιων σκοτεινῶν Κέντρων νὰ ἰσοπεδωθεῖ ἡ Ἱστορικὴ συνείδηση τοῦ Λαοῦ μας καὶ τὴν μετατροπή μας σὲ ἕναν ἄβουλο Λαὸ καταναλωτῶν-πελατῶν τοῦ Πολιτικοῦ συστήματος. Στὸ παιχνίδι αὐτὸ ἐντάσσεται ἡ σκόπιμη ἀλλοίωση τῆς Ἱστορίας ποὺ ἀφορᾶ μεγάλες στιγμὲς τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅπως εἶναι ἡ παρουσία καὶ ἡ προσφορὰ μεγάλων ὁμάδων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους, ὅπως οἱ Σουλιῶτες. Οἱ Σουλιῶτες, σύμφωνα μὲ τὰ τελευταῖα ἀντεπιστημονικὰ ἐπιχειρήματα πολλῶν, δὲν εἶναι Ἕλληνες ἀλλὰ …Ἀλβανοὶ ποὺ …ἔτυχε νὰ συμμετάσχουν στὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση καὶ νὰ …ἐξελληνιστοῦν! Χρησιμοποιοῦν ὡς …ἀπόδειξη γιὰ αὐτὸ τὸ ὅτι ἦταν δίγλωσσοι Ἕλληνες, δηλαδὴ μιλοῦσαν καὶ «ρωμαίικα» (ὅπως λέγονταν τὰ ἑλληνικὰ σὲ πολλὲς περιοχὲς τῆς Ἑλλάδος, κατὰ τὴν Τουρκοκρατία) μαζὶ μὲ τὰ ἀρβανίτικα (μία μικτὴ γλώσσα ποὺ καὶ σήμερα δὲν χαρακτηρίζει κάποια ἐθνικὴ ὁμάδα). Καὶ τὸ ὅτι μιλοῦσαν μία ἄλλη διάλεκτο, σημαίνει ὅτι δὲν αἰσθάνονταν Ἕλληνες; Μία  «πολιτικῶς ὀρθὴ» ἐπιστημονικὴ ἀντίληψη προσπαθεῖ νὰ ἐπιβληθεῖ ὡς ἡ …μόνη σωστή. Ἐπικεφαλῆς αὐτῶν τῶν ἀντιλήψεων εἶναι Πανεπιστημιακοὶ ποὺ συνηθίζουν νὰ μετέχουν σὲ κοινὰ ἐπιστημονικὰ σχήματα ποὺ χρηματοδοτοῦνται ἀπὸ  «Ἰδρύματα» καὶ ΜΚΟ, ἐγχώριων καὶ ξένων συμφερόντων. Αὐτὴν τὴν ἀντίληψη, φυσικά, τὴν διαψεύδει πανηγυρικὰ ἡ Ἱστορικὴ πραγματικότητα. Οἱ ἴδιοι οἱ Σουλιῶτες πίστευαν ὅτι ἀνήκουν στὸ μεγάλο Ἑλληνικὸ Ἔθνος καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸν βρίσκονταν σὲ συνεχῆ πολεμικὴ ἀντιπαράθεση μὲ τοὺς Ὀθωμανούς, ὅπως τὸν Ἀλὴ πασὰ (ἀπὸ τὸν ὁποῖο τελικὰ μὲ ὕπουλο τρόπο ἡττήθηκαν τὸ 1803 μέσα σὲ σκηνὲς αὐτοθυσίας). Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς ἔκρηξης τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 οἱ Σουλιῶτες βρέθηκαν στὸν ἀγώνα νὰ ἀνακαταλάβουν τὰ χωριὰ τους στὸ Σούλι, ἀλλὰ παρὰ τὸν ἡρωισμό τους ἡ ἐξέλιξη τῶν γεγονότων στράφηκε ἐναντίον τους. Μετά, μὲ κορυφαίους τους ἐκπροσώπους τῶν οἰκογενειῶν Τζαβέλα καὶ Μπότσαρη, οἱ Σουλιῶτες ἐνίσχυσαν τὸν Ἑλληνικὸ Ἀγώνα. Ἀπόδειξη αὐτοῦ εἶναι οἱ δεκάδες μάχες καὶ οἱ νεκροὶ ποὺ ἔδωσαν σὲ ὅλη τὴν Ἑλλάδα, γιὰ νὰ τὴν ἐλευθερώσουν. Παρόμοια στοχοποίηση δέχονται καὶ οἱ Ἀρβανίτες, οἱ δίγλωσσοι αὐτοὶ μαχητὲς τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Δυστυχῶς τὴν προπαγάνδα ποὺ υἱοθετοῦν οἱ Ἀλβανοὶ στὰ σχολικά τους βιβλία (τολμώντας νὰ ποῦνε μάλιστα ὅτι …χάρη στοὺς Ἀλβανοὺς ἔγιναν ἐλεύθεροι οἱ Ἕλληνες!) ἀποδέχονται καὶ …Ἕλληνες πανεπιστημιακοί, ποὺ πολλὲς φορὲς μὲ κρατικὰ χρήματα ἢ κονδύλια ἀπὸ ξένες Πρεσβεῖες (ἢ Ἱδρύματα σὰν τοῦ Σόρος) ἐπαναλαμβάνουν τὶς ἀνιστόρητες ἀλλὰ καὶ ἐθνικὰ αἰσχρὲς θέσεις τους. Τὸ εὐχάριστο εἶναι πὼς ἔχουν πληθύνει καὶ οἱ φωνὲς τῆς Ἀλήθειας, ποὺ τολμοῦν νὰ ξεγυμνώσουν τοὺς ἀνιστόρητους πεμπτοφαλαγγίτες. Πλέον ἔχουν γνώση οἱ φύλακες καὶ τοὺς βάζουν στὴν θέση τους…. Γεώργιος Διον. Κουρκούτας, Καθηγητὴς φιλόλογος

Propaganduesit në krah të armikut si shtrembërues të Historisë Greke kundrejt Helenëve të Epirit. Cilët luftojnë Suliotët dhe Arvanitët? Një prej simptomat e priudhës që jetojmë 10 vjeçarin e fundit është ajo e deformimit të ndërgjegjshëm të historisë Helene. Bëhet fjalë për një sjellje sistematike që ka marrë dimensione provokative. Shumë ja ngarkojnë këtë mentalitet dhe tendencë disa Qëndrave të errëta që të sheshohet ndërgjegjia Historike e Popullit tonë dhe shndërrimit tonë në një Popull pa dëshirë, konsumator-klientelist të sistemit politik. Në këtë lojë rënditet dhe deformimi i Historisë e cila i përket çasteve të mëdha të Helenizmit, siç është prezenca dhe oferta e grupimeve të mëdha të Kombit Helen, si Suliotët. Suliotët sipas argumenteve antishkencore të shumë personave, nuk janë Grekë, por ... Shqiptarë që ... rastisën të marrin pjesë në Kryengritjen Helene dhe të .... helinizoheshin! Përdorin si ... vërtetim për këtë se ishin Helenë dygjuhësh, dmth flisnin dhe “romaishten” (siç quheshe greqishtja në shumë zona të Greqisë gjatë pushtimit osman) bashkë me arvanitasen (një gjuhë që sot nuk karakterizon ndonjë grupim etnik). Dhe që flisnin një dialekt tjetër, do të thotë që nuk ndjeheshin Helenë? Një koncept shkencor “politikisht i drejtë” përpiqet që të mbizotërojë si e vetmja e saktë. Në krye të këtyre opinioneve janë Profesorë Universitetesh që kanë si zakon të marrin pjesë në format publike shkencore që financohen nga “Institucione” dhe OJQ, të interesave të brendshme dhe të jashtme. Këtë mendim, natyrisht, e përgënjeshtron  në mënyrë panigjirike realiteti Historik. Vetë Suliotët besonin se i përkisnin Kombit Helen dhe për këtë arsye ndodhen në një përplasje luftarake të vazhdueshme me Osmanët, si me Ali Pashën (nga i cili si përfundim me dinakëri u mundën më 1803 në skena vetësakrifikimi). Nga çasti i parë i shpërthimit të Kryengritjes të 1821 Suliotët u gjendën në betejë që të rifitojnë fshatrat e tyre në Sul, por mgjth heroizmin e tyre zhvillimi i ngjarjeve u kthye kundër tyre. Më pas, me kryesorë përfaqësuesit e Xavellës dhe Bocarit, Suliotët, përforcuan Betejën Helene. Vërtetim i kësaj janë me mijëra beteja dhe të vdekurit që dhuruan jetën në të gjithë Greqinë për ta çliruar. Një shënjestrim të ngjashëm pësuan dhe Arvanitët, këta luftëtarë dygjuhësh të Helenizmit. Fatkeqësisht propagandën që adoptojnë Shqiptarët në librat e tyre shkollorë (duke guxuar që të thonë se ... falë Shqiptarëve u çliruan Helenët!) pranojnë dhe profesorët Helenë, që shpesh herë me para shtetërore ose buxhete nga Ambasada të huaja (ose Institucione si ai i Soros-it) përsëritin pozicionet e tyre antihistorike dhe kombëtarisht të turpshme. Por të kënaq fakti se janë shtuar dhe zërat e së Vërtetës, që guxojnë që të zhveshin këta propagandues të paaftë historikisht. Tashmë e dinë mbrojtësit e vërtetë dhe i vendosin ata në vendin që ju takon. Gjeorgjio Dhion. Kurkuta, Profesor Filolog.