Αθώος ο πρώην Πρόξενος στην Κορυτσά Θεόδωρος Οικονόμου – Καμαρινός - I pafajshëm ish - Konsulli i Përgjithshëm i Greqisë në Korçë !

Του Θοδωρή Ασβεστόπουλου… Αίσιο τέλος έλαβε μετά από τέσσερα χρόνια και τρεις μήνες η δικαστική περιπέτεια του διπλωμάτη Θεόδωρου Οικονόμου – Καμαρινού. Την Δευτέρα 11 Απριλίου το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε τελεσίδικα αθώο τον κ. Οικονόμου – Καμαρινό από την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος κατά τη διάρκεια της θητείας του ως Γενικού Προξένου της Ελλάδας στην Κορυτσά την διετία 2009 – 2011. Συγκεκριμένα, υπηρεσιακοί κύκλοι του Υπουργείου Εξωτερικών κατηγόρησαν τον πρώην πρόξενο ότι έδινε παράνομα θεωρήσεις (βίζες) σε δεκάδες Αλβανούς πολίτες για είσοδο τους στην Ελλάδα, θεωρώντας τον παράλληλα ως «αναξιοπρεπή εντός και εκτός υπηρεσίας». Ο κ. Οικονόμου – Καμαρινός παράλληλα κατηγορήθηκε στην πολιτική ηγεσία του Υπουργείου για εθνικιστικές ενέργειες στην Περιφέρεια Κορυτσάς, οι οποίες έβαζαν σε κίνδυνο τις ελληνο-αλβανικές σχέσεις. Οι ενέργειες του πρώην προξένου που χαρακτηρίστηκαν «προκλητικές» ήταν οι περιοδείες που έκανε στα ελληνικά χωριά της περιοχής ευθύνης του προκειμένου να τονώσει την εθνική συνείδηση των κατοίκων τους το διάστημα που προηγήθηκε της απογραφής πληθυσμού στην Αλβανία τον Οκτώβριο του 2011. Σκοπός του ήταν να ενθαρρύνει τους Έλληνες της Κορυτσάς να δηλώσουν χωρίς φόβο την ελληνική τους καταγωγή στην απογραφή που θα συμπεριλάμβανε το ερώτημα της εθνικότητας και του θρησκεύματος για πρώτη φορά μετά την πτώση του κομουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία το 1991. Στο κατηγορητήριο περιλήφθηκε επίσης το γεγονός ότι σε υπηρεσιακά του έγγραφα χρησιμοποιούσε τον όρο «Βόρειος Ήπειρος» αντί για «νότιος Αλβανία», όποτε έκανε σχετικές αναφορές κα εκθέσεις. Αυτό που ενόχλησε όμως ακόμα περισσότερο από τα πεπραγμένα του κ. Οικονόμου – Καμαρινού στην Κορυτσά (αλλά βρέθηκαν οι προφάσεις που προαναφέραμε), ήταν το τέλος που έβαλε σε κύκλους εντός και εκτός προξενείου που πλούτιζαν με το παρεμπόριο βίζας. Βάσει των κατηγοριών ο πρώην πρόξενος και ενώ εργαζόταν σε υπηρεσία του Υπουργείου Εξωτερικών στην Αθήνα, τέθηκε σε υποχρεωτική αργία με στέρηση μισθού από την 1η Ιανουαρίου 2012. Καταδικάστηκε πρωτοδίκως τον Σεπτέμβριο του 2013, αλλά αθωώθηκε στο Εφετείο τον Φεβρουάριο του 2014. Αν και επέστρεψε στα καθήκοντα του στο ΥΠΕΞ αμέσως, εντούτοις, παρά την δικαίωση του, δεν του δόθηκαν ακόμα οι μισθοί που στερήθηκε σε όλο αυτό το διάστημα. Τελικά η υπόθεση του έφτασε στο Συμβούλιο της Επικρατείας το οποίο αθώωσε οριστικά τον κ. Οικονόμου – Καμαρινό από οποιαδήποτε ποινική ευθύνη.  http://ellogosar.blogspot.al/

Nga Theodhori Asvestopoulou Fund të mirë pati pas katë vjet dhe tre mua peripecia me drejtësinë e Dipllomatit THEODHOROS OIKONOMU –KAMARINOS. Të Hënë më 11 Prill Këshilli i Shtetit gjykoi në mënyrë të parevokueshme të pafajshëm z Oikonomou – Kamarino për akuzën e shkeljes së detyrës gjatë periudhës që ai kryente detyrën e Konsullit të Përgjithshëm të Greqisë në Korçë gjatë dyvjeçarit 2009-2011. Më konkretisht, qarqe administrative të Ministrisë së Jashtme akuzuan ish Konsullin se jepte viza të paligjshme në dhjetra qytetarë shqiptarë për hyrjen e tyre në Greqi, duke e konsideruara paralelisht si “të padenjë brenda dhe jashtë shërbimit”. Zoti Oikonomou –Kamarinos paralelisht  u akuzua në udhëheqjen politike të Ministrisë për veprime nacionaliste në Prefekturën e Korçës, të cilat vunë në rrezik marrdhëniet shqiptaro-greke. Këto veprime të ish konsullit që u cilësuan “provokative” ishin turnetë që bëri  në fshatrat helene të zonës me qëllim të theksoj ndërgjegjien kombëtare të banorëve gjatë periudhës para rregjistrimit të popullatës në Shqipëri gjatë Tetorit 2011. Qëllimi i tij ishte të inkurajonte helenët e Korçës që të deklaronin pa frikë prejardhjen e tyre  greke gjatë rregjistirmit i cili do të kishte dhe pyetjen përsa i përket origjinës kombëtare  dhe të fesë  për herë të parë pas komunizmit në Shqipëri më 1991. Në këtë akuzë u përfshi dhe fakti se në shkresat e tij të shërbimit përdorte përkufizimin “Vorio Epir” në vend të “Shqipërisë së Jugut” kur bënte raportimet. Ajo që shqetësoi më tepër nga ato sa bëri z Oikonomu-Kamarinos në Korçë ( por u gjendën justifikimet e sapo përmendura më lart) ishte fundi që vendosi në qarqet brenda dhe jashtë konsullatës që u pasuruan nga tregëtia e paligjëshme e vizave. Me bazë akuzat , ish konsulli ndërsa punonte në shërbimin e Ministrisë së Jashtme të Athinës u detyrua që të qëndonte në pushime të detyrueshme  pa pagesë që prej 1 Janarit të 2012-ës. U dënua në shkallën e parë në shtator të 2013ës, por u shpall i pafajshëm nga Apeli në Shkurt të 2014. Mgjth se u kthye në detyrën e tij në Ministrinë e Jashtme menjëherë, dhe pavarësisht pafajsisë së tj, nuk i danë akoma rrogat që nuk ju paguan gjatë gjithë kësaj kohe. Në fund çështja e tij arrit në Këshillin e Lartë të Shtetit i cili e pafajsoi përfundimisht  z Oikonomou – Kamarino nga çdo përgjegjësi penale.

Διαστρεβλώσεις της ιστορίας με επικίνδυνες συνέπειες

Σαν μανιτάρια φυτρώνουν διάφοροι σύλλογοι φαντάσματα, ενώσεις εφιαλτικές κυρίως εμπνεόμενες από πρώην στρατιωτικούς των περιοχών της αποκαλουμένης Λιαμπουριάς είτε πρόκειται για την κάτω προς Αργυρόκαστρο είτε λίγο πιο πάνω βορειότερα στην Αυλώνα. Με μεγάλες προσβάσεις στα ΜΜΕ στα οποία προβάλουν το δικό τους αφήγημα χωρίς κανένα πάτημα στην ιστορία και χωρίς ουσία και επιχείρημα, αλλά αυτά όπως έχει επισημανθεί είναι ψιλά γράμματα στην αλβανική πραγματικότητα. Περίληψη του αφηγήματος ότι σχεδόν κάθε χωριό, κάθε σόι μεγάλο, κάθε μαχαλάς σχεδόν, των Λιάμπηδων πολέμησε με τους Έλληνες σωβινιστές.  Πότε έγινε και για ποιο λόγο δεν το ψάχνει κανείς. Εκείνο που προέχει είναι η δηλητηρίαση της κοινής γνώμης και η δημιουργία στεγανών. Ποιος μπορεί να κρύβεται πίσω απ’ όλη τη διαδικασία η οποία προσλαμβάνει διαστάσεις επιδημίας είναι ευκόλως εννοούμενο.

Απ’ την άλλη όμως αποτελεί και τεράστια ομολογία συλλογικής ευθύνης των αλβανών ως υπολείμματα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αυτοί οι σύλλογοι και τα αρρωστημένα άτομα διηγούνται το αφήγημα τους για την περίοδο των Βαλκανικών πολέμων, τότε που όλοι οι Βαλκανικοί λαοί είχαν ξεσηκωθεί κατά των Οθωμανών Τούρκων, πλην των Αλβανών. Αυτοί  πολεμούσαν τους συμμάχους για να μετατραπούν σε μαξιλάρι των υπό διάλυση Οθωμανικών στρατευμάτων. Τότε έγιναν τα υποτιθέμενα ανδραγαθήματα τους.

Γκάφα ολκής καθώς διαβάζουν την ιστορία απ’ την οπτική γωνία του σήμερα οι Νεοθωμανοί της Αλβανίας. για λίγα Δολάρια ή και οποιαδήποτε νοσταλγία για τα ήθη των Οθωμανών προσβάλουν την ιστορική μνήμη επιδιώκοντας την έχθρα μεταξύ Ελλήνων και Αλβανών.

Δεν έχει μείνει αυχένας βουνού, πέρασμα σημαντικό στα βουνά της Λιαμπουριάς που να μην έχουν στήσει ένα βράχο σκαλισμένο μνημονεύοντας ψευδή γεγονότα «Εδώ η τσέτα «Χ» πολέμησε με τον Έλληνα κατακτητή», «Εκεί το παλικάρι τάδε του δείνα χωριού έπεσε πολεμώντας τους Έλληνες σωβινιστές» κ.α. τέτοια. Το ερώτημα είναι ο κατακτητής της Αλβανίας δεν ήταν οι Τούρκοι όπως για όλα τα Βαλκάνια και οι Σύμμαχοι Στρατοί δεν ήταν οι ελευθερωτές;

Είναι και τούτη η πολυσπερμία του ανθελληνισμού ένας τρόπος της επιλογής των Αλβανών να ακολουθήσουν υποδείξεις των υπηρεσιών της Τουρκίας για καλλιέργεια νοσταλγίας για τον Οθωμανισμό που δύναται ο Ερντογάν να επαναφέρει στα Βαλκάνια.

πηγή

Προσπάθεια ερμηνείας του φαινομένου της βλακοκρατίας

Τηλευαγγελίστρια εν ώρα κατήχησης του ποιμνίου σε στιγμή έξαρσης ανθρωπισμού.

«Η βλακεία είναι ανίκητη» – αγνώστου

Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει στον λαό μας. Μοιάζει να βρίσκεται σε βαρύ κώμα εξαιτίας απανωτών επεισοδίων βλακείας. Υπάρχουν απειροελάχιστες ελπίδες να ανακάμψει. Η επιστήμη έχει σηκώσει τα χέρια. Πρόκειται δε περί άκρως μεταδοτικής ασθένειας.

 

«Ενός βλακός προκειμένου μύριοι έπονται», έλεγε ο Ε. Λεμπέσης στο επίκαιρο πόνημά του «Η τεραστία κοινωνική σημασία των βλακών εν τω συγχρόνω βίω» (1941). Εκεί γίνεται λόγος περί «αυτομάτου συρροής βλακών».. οι οποίοι «περιέρχονται συν τω χρόνω εις πλήρη βλακοκρατίαν». Για την συρροή αυτή των βλακών σήμερα και για να είναι αποτελεσματική η δράση της «βλακικής αγέλης», που περιγράφει ο συγγραφέας, δεν απαιτείται κάποια «πάσης φύσεως» οργάνωση ή φορέας, όπως στην εποχή του. Υπάρχει η τηλεόραση, αυτός ο κοινός τόπος συνάντησης εκατομμυρίων αγελοποιημένων τηλε-θεατών, απείρως χρησιμότερη από κάθε ορατή κλειστή οργάνωση. Τρεις από τις μεθόδους της κοινωνικής μηχανικής, της προσπάθειας δηλαδή χειραγώγησης της σκέψης και της στάσης των πολιτών, είναι: 1) η τεχνική της συναισθηματικής χειραγώγησης (συναίσθημα και όχι λογική), 2) η τεχνική της δημιουργίας «προβλημάτων» και «κρίσεων» (που απαιτούν «έκτακτα μέτρα» – βλ. «οικονομική κρίση») και 3) η τεχνική της ενοχοποίησης, (όπου πάντα «φταίμε» εμείς). Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι άλλος καλύτερος φορέας άσκησης αυτών των μεθόδων παρεκτός της τηλεόρασης, δεν υπάρχει.

 

Σε λίγο θα εορτάσουμε την 25η Μαρτίου, την επέτειο της Εθνεγερσίας. Ειλικρινά δεν ξέρω για πόσο ακόμα θα μας επιτρέπουν να εορτάζουμε τέτοιες εορτές. Εχθές κοιτούσα ένα μνημείο προς τιμήν του Νικηταρά του Τουρκοφάγου σε μια μικρή πλατεία, με τον κόσμο να πηγαινοέρχεται. Δεν ξέρω πόσο θα επιζήσει ακόμα. Το λέω σοβαρά. Υπάρχει ανάγλυφη η μορφή του ήρωα του ‘21 που σφάζει έναν έντρομο έφιππο Τούρκο, μπήγοντάς του το μαχαίρι στα πλευρά. Όταν σε λίγα χρόνια, αυτοί που πηγαινοέρχονται σε αυτή την πλατεία θα είναι μουσουλμάνοι στην πλειοψηφία, όταν θα υπάρχει ένα δημοτικό συμβούλιο που θα είναι τίγκα στην «διαφορετικότητα», δηλαδή θα αποτελείται κατά το ήμισυ από αλλοδαπούς κυρίως μουσουλμάνους, όταν ο δήμαρχος ίσως είναι μουσουλμάνος ή τέλος πάντων αλλοδαπός, όταν στην πόλη θα υπάρχει τζαμί ή τζαμιά, πιστεύετε ότι ένα τέτοιο σύμβολο «μίσους» θα έχει τύχη; Ο Τσίπρας πήγε στην μάνα Σμύρνη και είπε μπροστά στους τουρκαλάδες ότι αποτελεί σύμβολο «αδελφοσύνης» και δώστου αγάπες και λουλούδια. Έχει σκεφθεί ποτέ κανένας Εβραίος να πάει στο Νταχάου και να πει ότι αυτός ο χώρος αποτελεί σύμβολο αδελφοσύνης των δύο λαών; Και προσέξτε, η Γερμανία σήμερα είναι όντως φιλο-ισραηλινή χώρα!

 «Ξενοφοβικά» σύμβολα μια άλλης εποχής

Προσπαθώ να καταλάβω τι συμβαίνει με τους Έλληνες σήμερα. Έχουν σχέση με εκείνους που μας κοιτούν ως αγάλματα αγέρωχοι και συνάμα λυπημένοι; Έχουμε σχέση με εκείνους τους Έλληνες; Μας αξίζουν αυτά τα μνημεία; Λαός που ξεχνά την ιστορία του είναι αναγκασμένος να την ξαναζήσει. Μας λένε συνεχώς για τους ναζί και την χούντα «για να μην ξεχάσουμε». Για τους οθωμανούς γιατί δεν μας λένε; Εκείνα συμφέρει να τα ξεχάσουμε; Γιατί τελικά, αυτό που τους νοιάζει δεν είναι να μην «ξεχάσουμε», αλλά να είμαστε βλάκες και να μας κάνουν ό, τι θέλουν. Και είμαστε βλάκες. Δεν εξηγείται διαφορετικά.

Ακούς τους σημερινούς Έλληνες να λένε ότι δεν εμπιστεύονται λέει τα κόμματα. Κι όμως στα ίδια κόμματα ή στους κλώνους τους θα καταλήξουν. Τους ακούς να λένε ότι δεν εμπιστεύονται την τηλεόραση και τους δημοσιογράφους. Και όμως από αυτούς παίρνουν γραμμή. Εδώ είναι η αποθέωση της βλακείας. Μία φάμπρικα δημιουργίας «συναισθημάτων ανθρωπισμού», μία απίστευτη μηχανή προπαγάνδας που όμοιά της θα ζήλευε ένα σταλινικό καθεστώς, ένα καλοδουλεμένο mind control, τα λεγόμενα «δελτία ειδήσεων», αλλά και κάθε εκπομπή και διαφήμιση έχουν καταστήσει τους Έλληνες (για μια ακόμη φορά) τα τέλεια πειραματόζωα, πραγματικά σκυλιά του Παβλόφ. «Δράματα» σε high definition, τεχνητά ερεθίσματα που οδηγούν σε ενστικτώδη ξεσπάσματα «ανθρωπισμού», τα οποία γνωρίζουν την επιβράβευση από κολοσσούς στον τομέα του «ανθρωπισμού», όπως σταρ του Χόλυγουντ, μεγαλοεπενδυτές, μεγιστάνες του καπιταλισμού και κομισάριους των Βρυξελλών.

Προσπαθώ να καταλάβω τι φταίει. Δεν τα έχω καταφέρει. Υπάρχει διάχυτη μια διάθεση αυτοκτονική. Να φταίει η προπαγάνδα της τιβί μόνο; Μα, οι ίδιοι Έλληνες ήταν αυτοί που πρόσφατα έδειξαν ότι δεν ενέδωσαν στην αισχρή προπαγάνδα του «ΝΑΙ» των καναλιών, προς έκπληξη όλων. Δεν ήταν τα ίδια κανάλια; Δεν ήταν οι ίδιες φάτσες; Που λειτουργούσαν ως φερέφωνα κάποιων; Δεν ήταν η ίδια συναισθηματικά φορτισμένη συνθηματολογία; Τότε θυμάμαι, ξύπνησαν και κάποιοι αριστεροί και νεο-αριστεροί που «απηύδησαν» με τα δελτία των 8 και μιλούσαν για προπαγάνδα (ξέρω πολλές περιπτώσεις). Παρουσίαζαν μάλιστα την Τρέμη ως …Γκαίμπελς! Τώρα τι έγινε; Οι ίδιοι δεν είναι; Έγιναν «καλοί» τώρα; Έγιναν «έγκυροι»; «Αντικειμενικοί»; Ο λύκος κι αν εγέρασε κι άσπρισε το μαλλί του, μήτε τη γνώμη άλλαξε μήτε την κεφαλή του, έλεγε ο λαός μας. Αλλά ο σημερινός λαός φαίνεται έχει πάρει κάποιο χαπάκι. Θέλει να ζει στο Matrix του. Γιατί όμως;

 Εικαστική δημιουργία φιλο-συριζαίικου σάιτ τον καιρό του δημοψηφίσματος. Τώρα ο «Γκαίμπελς» έγινε «Μητέρα Τερέζα».

Στην Αμερική το έχουν βρει το χάπι. Λέγεται “White Guilt”. Και το δίνουν σε κάθε Λευκό άμα τη γεννήσει του. Του λένε ότι πρέπει να ντρέπεται που είναι Λευκός. Ότι όλοι μπορούν να είναι περήφανοι για την φυλή τους, εκτός από αυτόν. Ότι έχει μονίμως το ‘white privilege’ και δεν δικαιούται να μιλάει. Δεν ξέρει τι πάει να πει φτώχεια και δεν ξέρει τι πάει να πει ρατσισμός, οπότε το μόνο που δικαιούται να κάνει είναι να βγάζει τον σκασμό. Και να τρώει καρπαζιές. Ακόμα και αν τον βρίζουν και τον μισούν για το χρώμα του δέρματός του, δεν είναι επειδή οι άλλοι είναι ρατσιστές, αλλά φταίει αυτός επειδή είναι Λευκός (εδώ πράγματι ισχύει το γνωστό ανέκδοτο). Εάν οι μαύροι εγκληματούν και τον σκοτώνουν δεν φταίνε αυτοί, αλλά η δουλεία, πριν από 200 χρόνια. Κάτι παρόμοιο λένε στους δυτικοευρωπαίους. Φταίει η αποικιοκρατία. Φταίνε οι κακοί πρόγονοι και οι πρόγονοι των προγόνων και ακόμα και χίλιες γενιές να περάσουν δεν θα δικαιούνται να μιλάνε. Πρέπει να κάθονται και να τους ληστεύουν και να τους βιάζουν τις γυναίκες και τις κόρες. Τίποτα δεν είναι πιο επίβουλο από την ιδέα ενός συλλογικού σφάλματος που θα περνάει από γενιά σε γενιά κηλιδώνοντας για πάντα έναν λαό, γράφει ο Πασκάλ Μπρύκνερ. Στους Γερμανούς έχουν κάπως πιο κοντινούς κακούς προγόνους και για αυτό η δόση της ενοχής είναι ισχυρότερη. Φυσικά, η «ενοχή» ως μέθοδος ραφής χειλέων συναντάται μόνο σε ανήκοντες στην Λευκή φυλή. Ουδείς άραβας ή εβραίος θα νιώσει ενοχή για το δουλεμπόριο, κανείς δεν θα αποδώσει ιμπεριαλιστικές πρακτικές στους ιάπωνες ή σε φυλές ινδιάνων και κανείς δεν θα μιλήσει για τους προερχόμενους εξ Ασίας νέους οικονομικούς αποικιοκράτες «επενδυτές».

Αυτή θέση ανήκει σε σένα Λευκέ, στα παιδιά σου και στα παιδιά των παιδιών σου.

Αλλά εμείς; Δεν είχαμε τέτοιο ιστορικό παρελθόν. Κι όμως ελάχιστα διαχωριζόμαστε από το βαρύ ενοχικό / ψυχαναγκαστικό κομμάτι αυτής της επιχείρησης που διεξάγεται σε όλη την Ευρώπη. Εδώ θα πιπιλίσουν το μυαλό με το «ήμασταν κι εμείς πρόσφυγες», «να θυμηθούμε τους παππούδες μας» κλπ, ενώ κάποιοι βλέποντας ένα γόνιμο έδαφος συναισθηματικού παροξυσμού θα πετάξουν και το πιο πιασάρικο «εμείς φταίμε για τους πρόσφυγες». Δεν φταίνε οι μεγάλοι του κόσμου τούτου, «οι-φονιάδες-των-λαών-αμερικάνοι», οι υπερασπιστές των «δικαιωμάτων» που κάποτε ισοπέδωσαν την Σερβία και τώρα κοιτάνε απαθείς τους μακελάρηδες του αλλάχ να ζωντανεύουν σκηνές από τα πιο αποκρουστικά θρίλερ ή και τους βοηθάνε ακόμα, ή η ληστρική Ε.Ε. «της αλληλεγγύης».

Όχι δεν φταίνε αυτοί, εμείς φταίμε. Δεν φταίνε οι Τούρκοι που έχουν βγάλει τρελά λεφτά από την επιχείρηση «πρόσφυγες», και έχουν καταφέρει (με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια), να έχουν διασπείρει παντού στρατεύσιμους έτοιμους να πολεμήσουν υπό την ημισέληνο μόλις δοθεί το σινιάλο, όχι εμείς φταίμε. Δεν φταίνε οι διπλανές (πλούσιες!) μουσουλμανικές χώρες που δεν θέλουν πρόσφυγες, εμείς φταίμε. Δεν φταίνε και οι ίδιοι στο κάτω-κάτω, που θα μπορούσαν (έστω κάποιοι από αυτούς, οι πιο νέοι να πάρει!) να κάτσουν να αγωνιστούν για μια καλύτερη πατρίδα. Όχι εμείς φταίμε. Πάντα εμείς θα φταίμε. Το είπε και ο Ιερώνυμος: «Εμείς φταίμε», είπε. «Εμείς οι ίδιοι, τους εξαναγκάσαμε να εγκαταλείψουν τις πατρίδες τους». Εγώ πάντως ομολογώ ότι δεν εξανάγκασα κανέναν. Πως με φορτώνεις με τέτοια ευθύνη σεβασμιότατε; Εκτός εάν διαγράφουμε την «συλλογική ευθύνη» για κάποιους (περιούσιους) και την ρίχνουμε στις πλάτες κάποιων άλλων (μη περιούσιων).

Με έχει απασχολήσει το θέμα. Τελικά, μήπως φταίει ο Χριστιανισμός, όπως ισχυρίζονται μερικοί (που ευκαιρία ψάχνουν); Γιατί οι Εβραίοι που πέρασαν και τόσα πολλά δεινά και ήταν οι πρόγονοί τους μετανάστες (γνωστός ο όρος ‘περιπλανώμενοι Ιουδαίοι’), δεν συγκινούνται από το «δράμα των προσφύγων», δεν κυκλοφορούν με πλακάτ “Refugees welcome”, αλλά ορθώνουν τείχη και δεν συνωστίζονται στα κανάλια για το ποιος θα γίνει πρωταθλητής «ανθρωπισμού» και διάσημος για δεκαπέντε, όχι λεπτά, αλλά δευτερόλεπτα; Οι Εβραίοι έχουν θρησκεία τον Ιουδαϊσμό, και αν και πολλοί δηλώνουν άθεοι ή κοσμικοί, δεν έχουν μεγαλώσει με τις διδαχές του «Καλού Σαμαρείτη» και του «ο Χριστός ήταν πρόσφυγας» και «ξένος ήμην και με εφιλοξενήσατε» κλπ. Να φταίει αυτό; Μήπως για τον ίδιο λόγο και οι μουσουλμανικές χώρες, όπου οι κάτοικοι έχουν μεγαλώσει με το κοράνι, δεν δείχνουν την ίδια ψύχωση με τον «ανθρωπισμό»; Αλλά και οι δικοί μας εδώ μουσουλμάνοι δεν είδα να συναγωνίζονται στην «αλληλεγγύη» και να σπρώχνονται οι μουφτήδες τους και οι ιμάμηδές τους ποιος θα αγκαλιάσει ένα προσφυγόπουλο on camera. Αλλά μήπως για τον ίδιο λόγο ακόμα και οι δυτικοποιημένοι Γιαπωνέζοι (που δεν είναι χριστιανοί) και αυτοί δεν θέλουν πρόσφυγες; Τελικά αυτό φταίει;

Όμως σκέφτομαι ότι σήμερα οι περισσότεροι στην δυτική Ευρώπη έχουν εγκαταλείψει τις εκκλησίες τους. Ο χριστιανισμός δεν έχει απήχηση στον δυτικό άνθρωπο. Μάλιστα έχει τεθεί και επισήμως εκτός «Ενωμένης Ευρώπης». Πως είναι δυνατόν να επηρεάζει τους δυτικούς εκκοσμικευμένους μαζανθρώπους; Εξάλλου και άλλοι στην Ευρώπη είναι χριστιανοί, αλλά αλλιώς συμπεριφέρονται. Και μιλάω για τους ανθρώπους που ζουν στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ. Πολωνία, Ουγγαρία, Σλοβακία, Ρουμανία, Βουλγαρία, ακόμα και Αλβανία δεν φαίνεται να λαμβάνουν το συγκεκριμένο θαυματουργικό χαπάκι «ανθρωπισμού». Ζούνε σε έναν άλλον κόσμο, εντελώς διαφορετικό από τον δικό μας. Οπότε δεν μπορεί στους αθεϊστές και εκκοσμικευμένους χριστιανούς της Δύσης να έχουν απήχηση οι χριστιανικές διδαχές περί «ευθύνης», «ενοχής» και «ανθρωπισμού» και στους (πιο πιστούς) χριστιανούς της Ανατολής να μην έχουν.

Είναι και κάτι άλλο. Ολόκληρη η ιστορία της Ευρώπης τα τελευταία 2000 χρόνια είναι συνώνυμη με τον χριστιανισμό. Αυτό δεν έκανε τους ευρωπαίους παθητικούς στην εισβολή αλλοφύλων, ούτε λέγανε βλακείες για κατάργηση συνόρων, ούτε έβλεπαν την θρησκεία τους ως συνώνυμο της απάθειας, της «συναδέλφωσης των λαών» και της ηλιθιότητας. Διεξήγαγαν αιματηρούς πολέμους με αλλόθρησκους και αλλόφυλους κάτω από την σημαία του Σταυρού. Έβγαλαν ήρωες και παλικάρια που δεν ένιωθαν ότι η πίστη τους στον Χριστό αποτελεί «κώλυμα» στο να σηκώσουν την σπάθα κατά των εισβολέων. Η δική μας ιστορία είναι γεμάτη από τέτοιες μορφές. (Αλλά ακόμα και αν δεν τους θεωρείς «εισβολείς» με την συνήθη έννοια, δεν μπορεί να το ρίχνεις στις ατέρμονες αγαπολογίες και να μην κρούεις τον κώδωνα του κινδύνου για την αλλοίωση ή ακόμη και εξαφάνιση του γηγενούς χριστιανικού πληθυσμού και τον κίνδυνο εκτεταμένων εγχώριων συρράξεων, όπως έκανε επισήμως η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας – που τους είπε και «εισβολείς»!).

Δεν πιστεύω λοιπόν ότι αυτό που φταίει είναι ο Χριστιανισμός. Κάτι άλλο φταίει.

Το πρόβλημα είναι πιστεύω, βαθύτερο. Είναι ψυχολογικό. Κάποιος έχει εισχωρήσει στην ψυχή του δυτικού ανθρώπου και την έχει αλλοιώσει ή την έχει διαμορφώσει κατά το δοκούν. Έχει επέλθει εσωτερική διάβρωση. Και αυτό το έργο δεν έχει γίνει τα τελευταία χρόνια, ούτε βέβαια προέκυψε εξ αιτίας του «προσφυγικού». Ούτε αποτελεί έργο αποκλειστικά της τηλεόρασης. Το έργο της ανομίας ενεργείται εδώ και χρόνια. Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Βερμόντ, Robert S. Griffin, έγραψε ότι ο σύγχρονος δυτικός κόσμος έχει κατασκευαστεί έτσι ώστε οι γηγενείς που συμμετέχουν στην αυτοκαταστροφή τους να ανταμείβονται και όσοι δεν συμφωνούν να τιμωρούνται. Το ότι οι ανατολικοευρωπαίοι ακόμη δείχνουν να αντιστέκονται και να «χαλάνε την σούπα» κάτι δείχνει. Το ότι έχουν ισχυρά αντανακλαστικά και επιθυμία να υπερασπιστούν την παράδοσή τους, την ιστορία τους, την θρησκεία τους και την κουλτούρα τους κάτι δείχνει. Δείχνει ότι αποκλειστικά υπεύθυνη δεν είναι η χριστιανική διδασκαλία. Αλλά η μαρξιστική. Την οποία οι ανατολικοί την βίωσαν στο πετσί τους. Οι δυτικοί όμως, έδωσαν χώρο στον μαρξισμό να εισχωρήσει παντού. Στην πολιτική, στην εκπαίδευση, στην τέχνη, στην ειδησεογραφία, στην εκκλησία, στην δημόσια κουβέντα, παντού. Εισερχόμενος ο μαρξισμός βρήκε πρόσφορο έδαφος. Μια Ευρώπη που είχε αρχίσει να ντρέπεται για τον εαυτό της και που είχε αρχίσει να ξεθεμελιώνει τα πάντα. Που αφέθηκε σε μια αυτομαστίγωση και μία καταστροφική αγαλλίαση. Και εκείνος (ο μαρξισμός) άλλο που δεν ήθελε. «Θα καταστρέψουμε αυτόν τον πολιτισμό που τόσο αγαπάτε.. Δυτικέ κόσμε είσαι καταδικασμένος σε θάνατο… Εβραίοι βγείτε από τα γκέτο. Κουνήσου Ινδία κι εσύ μεγάλε Βράχμα… Κι εσύ χώρα της Αιγύπτου. Και οι έμποροι των ναρκωτικών ας πέσουν πάνω στις τρομοκρατημένες χώρες μας. Είμαστε αυτοί που θα βοηθάνε πάντα τον εχθρό», παραληρούσε ο Γάλλος κομουνιστής ποιητής Λουί Αραγκόν.

Όποιος έχει ασχοληθεί με την Σχολή της Φραγκφούρτης και τον ‘πολιτιστικό μαρξισμό’ θα καταλάβει. Οι υπόλοιποι θα συνεχίσουν να μιλάνε για «αριστερά» και «δεξιά» κόμματα, και θα ζητούν γκρινιάζοντας «λύσεις» από το κράτος και τους «ισχυρούς».

Και κάτι τελευταίο.

Αυτή η Ευρώπη δεν έγινε ξαφνικά «καλή» και «ανθρωπιστική». Δεν έγινε ο καθένας που δεν μιλάει με τον διπλανό του, που σκοτώνεται για μια θέση στο πάρκινγκ, που έκανε θρησκεία τον ευδαιμονισμό και πουλάει την ψυχή του στον διάβολο για έναν high tech παράδεισο, ξαφνικά «καλός», επειδή συγκινείται με το «δράμα των προσφύγων». Η Ευρώπη που έδιωξε τον Χριστό, διέλυσε την οικογένεια, σκότωσε το αγέννητο, χλεύασε τον άγιο, έθαψε τον ήρωα, απαγόρευσε την τιμή στους προγόνους, σώριασε κάθε πυλώνα της κοινωνίας, έλιωσε κάθε αξία στο βωμό της θρησκείας των «δικαιωμάτων», δεν έγινε ξαφνικά ηθική και καλή. Βρήκε όμως ένα υποκατάστατο. Βρήκε ένα παραισθησιογόνο, ένα χαπάκι να πείθει τον εαυτό της ότι «είμαι καλά». Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να πείσει τον εαυτό του ότι είναι «καλό άτομο». Και αφού αυτή η Ευρώπη για καιρό εθιζόταν στο τριπάκι του «προοδευτισμού», τώρα βρήκε μια νέα «ουσία» που την «ανεβάζει» ακόμα πιο πολύ. Σε αυτή την παραπαίουσα Ευρώπη έχει βρεθεί και ο Έλληνας. Κακά τα ψέματα. Εάν δεν ανήκαμε εις την Δύσιν θα είχαμε άλλα αντανακλαστικά. Τα οποία δεν έχουμε.

Συμπέρασμα: Έχω καταλήξει ότι τρία τινά συμβαίνουν:

1) Είτε είμαστε σε ένα σπιράλ αυτοκαταστροφής λόγω ‘παραισθησιογόνων ουσιών’,
2) είτε έχουμε προ πολλού αλωθεί από τον μαρξισμό,
3) είτε βαδίζουμε προς το κενό λόγω βλακείας.

Το ποιο από τα τρία προηγήθηκε και το ποιο πυροδότησε το άλλο δεν έχει μεγάλη σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι είμαστε στο τελικό στάδιο. Αυτό της βλακείας. Η οποία όπως είπαμε είναι ανίκητη. 

 

Πηγή

Οι Αλβανοί των Σκοπίων και του Κοσσόβου γιορτάζουν την νίκη του Σουλτάνου Ερντογάν! - Shqiptarët në FYROM dhe Kosovë festojnë fitoren e Sulltan Erdoganit! (vallë shqiptarë janë këta?)

Μαθαίνουμε από τα διάφορα αλβανικά ΜΜΕ πως οι αλβανοί των Σκοπίων και του Κοσσόβου γιόρτασαν (δείτε φωτογραφίες ) την μεγάλη νίκη του Ερντογάν στις εκλογές. Τι να πει κανείς; Αυτό που θα μπορούσαμε να διαπιστώσουμε είναι τα εξής απλά:
1. Τελικά οι μουσουλμάνοι αλβανοί είναι ταυτισμένοι και συνειδησιακά,  τούρκοι, όχι όλοι αλλά οι περισσότεροι. 
2. Ο Ερντογάν, η Τουρκία και η δράση της στα Βαλκάνια ιδιαίτερα με τους Αλβανούς αποδίδει καρπούς. 
3. Σε λίγο θα δούμε παρόμοιες εικόνες τέτοιες και στην Κορυτσά και άλλες περιοχές. Ίσως και μια αναβίωση της οθωμανικής Αυτοκρατορίας. 
4. Γεννάται εύλογα το ερώτημα: Τελικά υπάρχουν Αλβανοί στις περιοχές αυτές ή απλώς είναι αλβανόφωνοι τούρκοι; Από τι φαίνεται είναι το δεύτερο. 
5. Η Δύση απέτυχε παταγωδώς να φέρει κοντά της, έστω και κάνοντας πολέμους υπέρ τους, τους Αλβανούς, αυτοί νοσταλγούν τις ένδοξες εποχές, όταν και έκαναν τα πάντα ως Οθωμανοί. 
6, Τολμούν το φωνάζουν πως είναι αδέρφια των τούρκων και ότι αγαπούν το Σουλτάνο τους τον Ερντογάν. Άραγε όλοι τυφλοί είναι και δεν βλέπουν τι γίνεται;
7. Μπορεί να διαπιστώσει ο καθένας πως τελικά τα Βαλκάνια επιστρέφουν 100 χρόνια πίσω ή δεν πέρασε ποτέ ο χρόνος. Αλβανοί και τούρκοι έγιναν ένα, τίποτα δεν άλλαξε. 

.....................................................................................................................
Mësuam nga Mediat e ndryshme shqiptare në rajon se shqiptarët e Shkupit (shkupaxhinjëve mashtruesve të historisë) dhe Kosovës festuan (fotografi ) fitoren e madhe të sulltan Erdoganit në votimet e fundit. Çfarë të thotë dikush? Komentet janë të tepërta. Por ne dhe kushdo mund të konstatojë disa gjëra të thjeshta si:
1. Si përfundim myslymanët shqiptarë janë të përputhur plotësisht dhe me ndërgjegjie të plotë si turq, jo të gjithë por shumica. 
2. Erdogani, Turqia dhe aktiviteti i tyre në Ballkan në veçanti tek shqiptarët po sjell fruta.(Në atë masë sa u harrua dhe historia, apo mos vallë ata janë pjesë e asaj historie)
3. Pa pak do të shohim skena të tilla në Korçë dhe zona të tjera. Ndoshta dhe një ripërjetim të Perandorisë Osmane. 
4. Lindet natyrshëm pyetja: Si përfundim ekzistojnë shqiptarë në këto zona apo thjesht janë turq shqipfolës? Me sa duket është e dyta. 
5. Perëndimi dështoi plotësisht që të sillte pranë saj, qoftë dhe duke bërë luftra për ta, Shqiptarët, ata vazhdojnë të kenë nostalgji për periudhat e lavdishme kur dhe bënin gjithçka si osmanë. (e thotë dhe kënga osman, osmann kur kërcen një myslyman).
6. Guxojnë dhe thërresin se janë vëllezër me turqit dhe se e duan Sulltanin e tyre Erdogan. Vallë të gjithë të verbër janë dhe nuk shohin se çfarë po ndodh?
7. Mundet dikush të konstatojë se si përfundim Ballkani kthehet 100 vjet prapa ose nuk kaloi kurrë koha. Shqiptarë dhe turq u bënë një, asgjë nuk ka ndryshuar.