Η δημοκρατία της Μιρντίτα

 

 Η Μιρντίτα είναι περιοχή της βόρειας Αλβανίας. Ορεινή και δασώδης, εκτείνεται βόρεια της κοιλάδας Ορόση που την διασχίζει ο ποταμός Μάτι.

Το όνομα της κοιλάδας προέρχεται από την γειτνιάζουσα περιοχή της Μιρντίτα, το Όρος. Φθάνει κοντά στις ακτές της Αδριατικής όπου παλιά υπήρχαν κτήσεις της Βενετικής δημοκρατίας. Άγιος Ιωάννης Μέδουας (σήμερα Shen Gjin, Αλέσιον (σήμερα Leza) & Σκόδρα. Χάρη στην γειτνίαση με τις Βενετικές κτήσεις οι κάτοικοι παρέμειναν χριστιανοί και ακολούθησαν το καθολικό δόγμα. Σαν ορεσίβιοι παρέμεναν ανυπότακτοι. Ακολούθησαν τον πρίγκιπα Γεώργιο Καστριώτη στους πολέμους κατά των Τούρκων εισβολέων όπου έδειξαν τις πολεμικές τους αρετές.

Η λέξη Μιρντίτα στα αλβανικά σημαίνει «καλημέρα» και πιστεύεται πως σε αυτές τις ορεινές περιοχές για πρώτη φορά μιλήθηκε η γκέγκικη διάλεκτος, κάπου στον 12ο ή 13ο αιώνα, από την ανάγκη να συνεννοηθούν διάφοροι αλλόγλωσσοι και αλλόφυλοι που κατοικούσαν σε αυτούς τους ορεινούς όγκους. Λατινόφωνοι, Ελληνόφωνοι, Σλαβόφωνοι κλπ για αιώνες συνυπήρχαν στα βουνά της Μιρντίτα. Στα χρόνια των αγώνων με τον Καστριώτη, κατά

των Τούρκων η χρήση της νέας αυτής γλώσσας γενικεύθηκε και σε άλλες περιοχές οι οποίες έπρεπε επίσης να επικοινωνήσουν.

Χωρίς κάποια κεντρική εξουσία ακολουθούσαν το εθιμικό δίκαιο, τον Κανόνα ή Kanuni. Τα συμβούλια των δημογερόντων των διαφόρων οικισμών φρόντιζαν για την σωστή εφαρμογή του.

Η περιοχή της Μιρντίτα κατά την τουρκοκρατία είχε καθεστώς αυτονομίας και έτσι φτάνουμε στο τέλος του Α’ παγκοσμίου πολέμου. Οι μεγάλες δυνάμεις είχαν αποφασίσει την απόδοση της περιοχής στο νεοσύστατο αλβανικό κράτος, όμως η ιδέα πως θα ανακατευτούν με τους μουσουλμάνους των άλλων περιοχών δεν άρεσε καθόλου στους Μιρντίτες. Διάχυτη υπάρχει η ιδέα στην Μιρντίτα πως «οι Τούρκοι», έτσι αποκαλούν την αλβανική κυβέρνηση, θα κυνηγήσουν τους καθολικούς.

Το 1919 ο καπεντάν (αρχηγός) της Μιρντίτα Πρενκ Μπιμπ Ντόντα πεθαίνει χωρίς να αφήσει απογόνους και ο εξάδελφός του Μάρκο Γκιόνι τον διαδέχεται.

Ο νέος καπεντάν επισκέπτεται το Πρίζρεν του Κοσσυφοπεδίου που ανήκε στο νεοσύστατο βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων  (SHS), αυτό που αργότερα ονομάστηκε Γιουγκοσλαβία. Στο Πρίζρεν ή Πριζρένη ο Γκιόνι συναντιέται με αξιωματούχους του βασιλείου, οι οποίοι του υπόσχονται βοήθεια οικονομική και σε οπλισμό. Η ιδέα πως θα έχουν στα νότιά τους ένα κράτος εξαρτώμενο από αυτούς αρέσει ιδιαίτερα στους αξιωματούχους του νέου βασιλείου οι οποίοι δεν κρύβουν την επιθυμία τους για ενσωμάτωση όλης της βόρειας Αλβανίας.

Στις 17 Ιουλίου 1921 στην Πριζρένη ο Μάρκο Γκιόνι ανακηρύσσει την ανεξαρτησία της Δημοκρατίας της Μιρντίτα στην οποία ο ίδιος ορίζεται ως 1ος πρόεδρος (και μοναδικός). Το βασίλειο των ΣΚΣ αναγνωρίζει αμέσως την νέα δημοκρατία και υπόσχεται στον Γκιόνι πως θα πείσει τις άλλες  ευρωπαϊκές χώρες να πράξουν το ίδιο και ο ίδιος επιστρέφει στην Μιρντίτα με χρήμα και όπλα για να οργανώσει την νέα δημοκρατία.

Πρώτη η Μεγάλη Βρετανία στέλνει έντονη διαμαρτυρία στην κυβέρνηση των ΣΚΣ και ζητάει από την Κοινωνία των Εθνών να επιβάλλει κυρώσεις στο νέο βασίλειο των νότιων Σλάβων. Η ΚτΕ δηλώνει πως αναγνωρίζει μόνο τα σύνορα της Αλβανίας όπως προσδιορίζονται από την σύνοδο της Φλωρεντίας (1913).

Η αλβανική κυβέρνηση στέλνει τον Αχμέτ Ζόγου επικεφαλής δύναμης τακτικού στρατού και ατάκτων οι οποίοι αρχίζουν αποκλεισμό και πολιορκία της νέας δημοκρατίας. Έρχεται σε επαφή με ντόπιους παράγοντες στους οποίους υπόσχεται πως δεν θα υπάρξουν αντεκδικήσεις και πως όσοι συνεχίσουν τον αγώνα θα δικαστούν επί εσχάτη προδοσία. Ο πρόεδρος Μάρκο Γκιόνι εγκαταλείπει την θέση του και βρίσκει καταφύγιο στο βασίλειο των νότιων Σλάβων. Η Μιρντίτα καταλαμβάνεται, χάνει τα μειονοτικά της δικαιώματα, περιοχές της ενσωματώνονται σε γειτονικές επαρχίες με μία πολύ μικρότερη επαρχία της Μιρντίτα στην νέα διοικητική διαίρεση.

Στις 20 Νοεμβρίου 1921 η Δημοκρατία της Μιρντίτα έπαψε να υπάρχει, 4 μήνες και 3 ημέρες μετά την ανακήρυξή της.

Για τις ανάγκες της νεοσύστατης ταχυδρομικής υπηρεσίας της είχαν παραγγελθεί γραμματόσημα τα οποία έφτασαν πολύ αργά και δεν χρησιμοποιήθηκαν ποτέ για ταχυδρόμηση. Διέρρευσαν στην φιλοτελική αγορά όπου βρίσκονται και σήμερα σχετικά εύκολα. Ιδιώτες επωφελήθηκαν της περίστασης για να τυπώσουν πλαστά. Τα γνήσια είναι τυπωμένα σε γομμαρισμένο χαρτί ενώ οι «ιδιωτικές ανατυπώσεις» σε χαρτί χωρίς γόμμα.

Τα γραμματόσημα της Μιρντίτα δεν βρήκαν ποτέ καμία θέση σε όσους καταλόγους γραμματοσήμων γνωρίζω.

Δημήτρης Περδίκης   

https://stamps-philatelic.blogspot.com/

Η Αποχώρηση Του Ελληνικού Στρατού Από Την Β Ήπειρο Και Οι Προετοιμασίες Για Τον Αγώνα- Ελευθερία Μαντά

Η Αποχώρηση Του Ελληνικού Στρατού Από Την Β Ήπειρο Και Οι Προετοιμασίες Για Τον Αγώνα- Ελευθερίας Μαντά by Pelasgos Koritsas on Scribd

Σταυρός και ντουφέκι. Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα

Σταυρός και ντουφέκι.  Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα

Τον  Οκτώβριο του 1964, ο Ηλίας Βενέζης, ο σπουδαίος λογοτέχνης μας και ακαδημαϊκός, εκφώνησε λόγο στην Ακαδημία Αθηνών με τίτλο «το πάθος των Φιλικών».

Στον επίλογο της ομιλίας του αναφέρθηκε στον θάνατο ή, καλύτερα, στην «οσιακή κοίμηση» του Αλέξανδρου Υψηλάντη, του αθάνατου αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας.

Διαβάζω:

«Όταν οι Αυστριακοί αποφυλάκισαν τον πρίγκηπα ήταν πια αργά.  Λίγες μέρες μετά την αποφυλάκισή του ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέθανε στην Βιέννη, στις 9 Ιανουαρίου του 1828.  Ετοιμοθάνατο τον βρήκε ο συμπολεμιστής του του Ιερού Λόχου, ο Λασάνης. Του έφερε την εφημερίδα του τόπου, τον “Αυστριακόν Παρατηρητήν”.

-         Τι νέα γράφουν; ρώτησε αργά τον Λασάνη ο πρίγκηψ.

-         Ο Καποδίστριας έφθασε στην Μάλτα. Μια φρεγάδα αγγλική τον περιμένει να τον μεταφέρει στην Ελλάδα, του αποκρίθηκε.

-         Ας έχει δόξαν ο Θεός, μουρμούρισε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης.

Άρχισε να ψελλίζει το Πάτερ Υμών.  Αλλά πριν τελειώσει την προσευχή του, είχε ξεψυχήσει». (Ακαδημία Αθηνών, Πανηγυρικοί Λόγοι Ακαδημαϊκών για την 28^η Οκτ. 1940, σελ. 399).

Τι διαβάζουμε εδώ; Το οσιακό τέλος ενός πραγματικού Έλληνα, ενός αληθινού Ορθοδόξου Χριστιανού.  Το διαβάζεις και μουρμουρίζεις «την ευχή σου να έχουμε, αρχηγέ», όπως αυθόρμητα λέμε όταν αναχωρούν, για την αιωνιότητα περιώνυμοι για την αρετή και την αγιότητά τους Γέροντες, όπως πρόσφατα ο οσιακής μνήμης Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης. 

Δοξάζει τον Θεό, όταν ακούει πως ο Καποδίστριας, άλλος φιλόθεος και φιλόπατρις Έλληνας, κατέρχεται να την κυβερνήσει. Συγκινείται. Η εύθραυστη καρδιά του – 7 χρόνια σάπιζε στην φυλακή, στην υγρή και φρικτή ειρκτή του κάστρου Μούνκατς της Αυστροουγγαρίας – δεν αντέχει. Αισθάνεται το τέλος.  Δεν κλαίει, δεν οδύρεται,  δεν καταριέται.  Όχι.  Είναι αητός υψιπέτης, η γενιά του Εικοσιένα.  «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία». Αγιασμένη Επανάσταση, αγιασμένοι και οι πολεμιστές της. Έκλεισε τα μάτια του, ψιθυρίζοντας το «Πάτερ ημών». Δοξολογώντας τον Θεό για τις ευεργεσίες του στην αιματοκυλισμένη Πατρίδα, παρακαλώντας το έλεός Του για την βασανισμένη ψυχή του.  Οι σπουδαίοι, οι γενναίοι, οι υψηλόφρονες, δείχνουν την λεβεντιά τους ενώπιον του θανάτου, όταν τον αντικρίζουν. Τότε αποκαλύπτεται η μεγαλοσύνη τους, η παλληκαριά, η εμπιστοσύνη στον δικαιοκρίτη Σωτήρα του κόσμου.  (Υπάρχουν και σήμερα κάποιοι «μεγαλομάρτυρες» με ανίατες, βαριές και επώδυνες ασθένειες που “φεύγουν” αλύγιστοι, όρθιοι, αγογγύστως. «Ο υπομείνας χρόνιον ασθένειαν αγογγύστως ως μάρτυς παραλειφθήσεται» λέει ο άγιος Διάδοχος Φωτικής).

Αυτήν την αγέρωχη και ηρωική στάση μπροστά στον θάνατο, διαβάζουμε στους βίους πολλών αγωνιστών του Γένους.

Στο βιβλίο «Τελευταίες ώρες, τελευταία λόγια των αγωνιστών του ΄21», του Κ. Παπαδημητρίου, διαβάζουμε για κάποιους επιφανείς της Ιστορίας μας. Ο Ρήγας Φερραίος, πριν εκπνεύσει, από τις σφαίρες των Τούρκων, είπε τα εξής:  «Έτσι πεθαίνουν τα παλληκάρια.  Αρκετό σπόρο έσπειρα και θα έρθει η ώρα που άλλοι θα θερίσουν». (Το διηγήθηκε Τούρκος στο Βελιγράδι, που υπήρξε δήμιος του Ρήγα, στον γλύπτη Ιω. Κόσσο που έφτιαξε τον ανδριάντα του ήρωα που κοσμεί τον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών).

Οι τρομεροί Κατσαντωναίοι, που μαρτύρησαν στα χέρια του κτηνώδους Αλή πασά, πέθαναν, έχοντας το όνομα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού στα χείλη τους.  (Ήταν πνευματικοπαίδια του).

Ο Εμμανουήλ Ξάνθος, που τον ποδοπάτησαν στην Βουλή, το 1852, και τραυματίστηκε, πέθανε στο νοσοκομείο «δεόμενος του Υψίστου να δικάσει ευμενώς τα παραπτώματα αυτού».

Ο Παπαφλέσσας, στο Μανιάκι, θα πει σε όσους δειλόψυχους τον προτρέπουν να κρυφτεί στα βουνά:

-         «Καθίστε εδώ να πεθάνουμε σαν αρχαίοι Έλληνες».

Και πέθανε, ο νέος Λεωνίδας, με σπασμένο το γιαταγάνι του….

Ο Καραϊσκάκης, ο φόβος και τρόμος της Τουρκιάς, «έσβησε», παρακαλώντας τους αγωνιστές «να γλιτώσουν την Αθήνα», δηλαδή την Πατρίδα.

Ο Δημ. Μακρής, ο αρματολός του Ζυγού, ο ήρωας της Εξόδου του Μεσολογγίου, έβαλε την γερόντισσα γυναίκα του, λίγο πριν «κοιμηθεί», να του τραγουδήσει το αναστάσιμο, κλέφτικο μοιρολόι:

«Να ‘μουν πουλί να πέταγα, να πήγαινα τ’ αψήλου,

ν’ αγνάντευα τη Ρούμελη, το έρμο Μεσολόγγι

πώς πολεμά με την Τουρκιά με τέσσερις πασάδες.

Πέφτουν κανόνια στη στεριά και μπόμπες του πελάγου

πέφτουν τα λιανοντούφεκα σαν άμμος, σα χαλάζι.

Και ο Μακρής τους φώναζε και ο Μακρής φωνάζει:

Παιδιά βαστάτε τ’ άρματα και τα βαριά ντουφέκια….». 

Το άκουσεε και βασίλεψαν τα μάτια του.  Αυτός που όταν ο Όθων τον ζήτησε για υπασπιστή του,   του απάντησε:  «Δεν έμαθα εγώ να τσακάω τ’ μέση μ’».

Ο Κανάρης, ο μπουρλοτιέρης των Αγαρηνών, γέροντας πια, εκοιμήθη λέγοντας σε μια τελευταία συνομιλία, με ξένο ιστορικό, που τον ρώτησε, που οφείλονται τα κατορθώματα του ‘21. Απάντησε ο ήρωας απεικονίζοντας την γενιά μας, του «φάγωμεν, πίωμεν». «Τότε μεγαλουργούσαν οι καρδιές, τώρα μεγαλουργούν τα χρήματα».  Κατεβάζω από το Εικονοστάσι του Γένους και άλλους.  Ο Παύλος Μελάς, ο αητός της Μακεδονίας μας, ψυχορραγούσε λέγοντας: «Τον σταυρό να τον δώσεις στην γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη και να τους πεις ότι το καθήκον μου έκαμα».

Σταυρός και ντουφέκι.  Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα.  Πίστη στον Χριστό και την Θεομάνα μας και .. ντουφέκια στους αντίχριστους Κιουταχήδες, τους Ερντογάνηδες που απειλούν, όπως έκαναν οι πρόγονοί του, με αιματοχυσίες και δηώσεις.  (Και ο Δράμαλης απειλούσε ώσπου γνώρισε το κολοκοτρωναίικο ντουφέκι).

Και σπεύδω στους ήρωες της Κύπρου, τα λιοντάρια της ΕΟΚΑ, τους αθλητές της αγχόνης.  Αποσπώ από το “Συναξάρι”  τους, το πολυτίμητο βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου «Διά χειρός ηρώων», μιαν επιστολή του Ιακώβου Πατάτσου.  (Τον κρέμασαν οι τρισάθλιοι Άγγλοι, όταν ήταν βασίλισσα η εσχατόγρια Ελισσάβετ).

Διαβάζω και «προσκυνώ» τα πάθη του λαού μας.  Γράμμα στην μάνα του, στις 8 Αυγούστου του 1956:

«Χαίρε. Ευρίσκομαι μεταξύ των αγγέλων. Τώρα απολαμβάνω τους κόπους μου. Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από τον θρόνο του Κυρίου. Θέλω να χαρείς, όπως κι εγώ.  Αν κλαις, θα λυπούμαι. Το όνομά σου θα γραφεί στην ιστορία, γιατί εδέχθης να θυσιασθεί το παιδί σου για την Πατρίδα. Είναι καιρός τώρα να καμαρώσεις το παιδί σου.  Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι αγγέλοι.  Χαίρε αγαπημένη μου μητέρα.  Μη κλαίς για να ακούσεις την αγγελική φωνή μου που ψάλλει:  Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε και συ μαζί μου. Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν  σ’ όλη σου την ζωήν».  Αυτό δεν είναι επιστολή, είναι δοξαστικό αθλητού του Έθνους μας. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο ελεύθερος πολιορκημένος του Μαχαιρά, βροντοφώναζε «μολών λαβέ».

Τούτος ο λαός, στις μεγάλες του ώρες, είχε παλληκαρίσια ψυχή. Και σήμερα κάτω από τα μπάζα που μας έριξαν ο καντιποτένιοι, ίσως σιγοκαίει η φλόγα, το πύρωμα της καρδιάς…

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

1940-Φωτογραφικό υλικό από την πορεία προς το μέτωπο

Σημαντικές φωτογραφίες απο το αρχείο του Γενικού Επιτελείου Στρατού

Εξαιρετική είναι η συγκίνηση που αισθάνονται όλοι οι Έλληνες, όταν καλούν στην μνήμη τους αναμνήσεις από τα ένδοξα γεγονότα του 1940. Πράγματι τα μεγάλα και φωτεινά αυτά γεγονότα, επισφράγισαν με ανεξίτηλη δόξα την ιστορική πορεία του έθνους μας.Το epirusgate,παρουσιάζει σημαντικές φωτογραφίες απο το αρχείο του...
Γενικού Επιτελείου ΣτρατούΓΕΣ) οι οποίες λένε πολύ περισσότερα για τον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο του ’40.

https://epirusgate.blogspot.com/

Η «Εθνική Τσαμουριάς», η Conifa και το Conifa Euro 2019

Τι είναι η Conifa και ποια τα μέλη της- Η ‘’Εθνική Τσαμουριάς’’ και το CONIFA EURO 2019- Πότε καθιερώθηκε ο δικέφαλος αετός- Τι έλεγαν οι πρωτοπόροι του αλβανικού εθνικισμού για τους Τούρκους πριν 120 χρόνια

Υπάρχουν κάποια πράγματα στη ζωή, τα οποία όσο και να προσπαθεί να τα αποφύγει κάποιος δεν τα καταφέρνει. Εμφανίζονται διαρκώς μπροστά του και τον προκαλούν ν’ ασχοληθεί μαζί τους.

Έχουμε ασχοληθεί πολλές φορές με την Αλβανία και τους Αλβανούς, την Ήπειρο, κυρίως τη Βόρεια, τους Τσάμηδες κλπ. Έχουμε στη διάθεσή μας βιβλιογραφία που είναι αρκετή για πενήντα τουλάχιστον ακόμα σχετικά άρθρα.

Ασχοληθήκαμε την προηγούμενη εβδομάδα με ένα άγνωστο στους περισσότερους θέμα συγκεκριμένα με το Ηπειρωτικό Κομιτάτο. Συνέπεσε ν’ ‘’ανεβεί’’ στο protothema.gr λίγο πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του Β’ Γύρου των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών και πέρασε σχετικά απαρατήρητο.

Θα επανέλθουμε με περισσότερα στοιχεία στο συγκεκριμένο θέμα σύντομα. Δεν είχαμε σκοπό να γράψουμε κάτι για Ήπειρο ή Αλβανία σήμερα, αλλά οι γείτονες είναι αδιόρθωτοι. Προκαλούν ακατάπαυστα. Τελευταίο παράδειγμα; Η ‘’Εθνική Τσαμουριάς’’ και η συμμετοχή της στο CONIFA European Cup 2019.

Η CONIFA και τα μέλη της

Αναζητώντας περισσότερα στοιχεία για την CONIFA βρήκαμε τα εξής:

ΗCONIFA (Confederation of Independent Football Associations δηλ. Συνομοσπονδία Ανεξάρτητων Ποδοσφαιρικών Ομοσπονδιών) είναι ένας Παγκόσμιος μη- κερδοσκοπικός οργανισμός που αντιπροσωπεύει διεθνείς ομάδες ποδοσφαίρου από έθνη, ντε φάκτο (αναγνωρισμένα) έθνη, περιφέρειες, μειονότητες και απομακρυσμένες αθλητικά περιοχές (Από το επίσημο siteτης CONIFA). Ιδρύθηκε στις 7 Ιουνίου 2013 και έχει έδρα της την πόλη Λούλεα της Σουηδίας. Πρόεδρός της είναι ο Per- Anders Blind, που μαζί με τον Γενικό Γραμματέα της Sascha Duerkop είναι οι συνιδρυτές της.

Σήμερα η CONIFA έχει 57 μέλη απ’ όλες τις ηπείρους. Ας δούμε τα μέλη αυτά παραθέτοντας, όπου αυτό είναι εφικτό, μερικά στοιχεία για το καθένα. Abkhazia (Αμπχαζία), Artsakh (το Ναγκόρνο- Καραμπάχ για το οποίο ερίζουν Αρμενία και Αζερμπαϊτζάν), Country of Nice (πρόκειται για τη Νίκαια της Γαλλίας), Crimea (Κριμαία), Delvidek (εκπροσωπεί τη νήσο Μαν της Μεγάλης Βρετανίας), Felvidek (εκπροσωπεί την ουγγρική μειονότητα στη Σλοβακία ή Βόρεια Ουγγαρία), Franconia (περιοχή της Γερμανίας), Greenland (Γροιλανδία), Kernow (Κορνουάλη της Μ. Βρετανίας), Lazistan (πρόκειται για τη Λαζική του Εύξεινου Πόντου), Luhansk(περιοχή της Ουκρανίας στα σύνορα με τη Ρωσία) Monaco (Μονακό), τα Κατεχόμενα της Κύπρου, που αναφέρονται ως Northern Cyprus, Occitania (Οξιτανία, περιοχή της Νότιας Γαλλίας και της Βόρειας Ισπανίας, όπου ομιλείται η οξιτανική γλώσσα) Padania (Παδανία, περιοχή της Β. Ιταλίας, την οποία επιχείρησε παλαιότερα να ανακηρύξει ανεξάρτητο κράτος η ‘’Λέγκα του Βορρά’’), Parishes of Jersey (που εκπροσωπεί τη Νήσο Τζέρσεϊ της Μ. Βρετανίας), Raetia (περιοχή των Άλπεων, γνωστή ήδη από τα ρωμαϊκά χρόνια ως επαρχία της αυτοκρατορίας με το όνομα Ραιτία), Romani people (που εκπροσωπεί τους Ρομά και έχει σύμβολο μια ρόδα κάρου), Sapmi (εκπροσωπεί περιοχές της Βόρειας Σουηδίας, της Βόρειας Νορβηγίας, της Βόρειας Φιλανδίας και της Βόρειας Γερμανίας), Sardenia (Σαρδηνία), South Ossetia (Νότια Οσετία), Skaneland (περιοχές της Νότιας Σουηδίας και το δανέζικο νησί Bomholm), Szekely Land (περιοχή της Ρουμανίας στα Ανατολικά Καρπάθια όπου ζει ουγγρική μειονότητα), Transitria (Υπερδνειστερία, ανεξάρτητη de facto από τη Μολδαβία στην οποία θεωρητικά ανήκει), Western Armenia (Δυτική Αρμενία, που βρίσκεται στη σημερινή Τουρκία), Yorkshire (το Γιορκσάιρ της Μ. Βρετανίας) και η Chameria (Τσαμουριά) με την οποία θα ασχοληθούμε εκτενώς. 

Αυτές είναι οι περιοχές από την Ευρώπη που είναι μέλη της Conifa.

Από την Ασία τα μέλη της Conifa είναι:

Arameans Suryoye (Αραμαίοι), Iraqi Kurdistan (Ιρακινό Κουρδιστάν), Karen (εκπροσωπεί τον λαό Karenτης Μιανμάρ), Lezgian (εκπροσωπεί τον λαό Λεζγκίν που ζουν στο νότιο Νταγκεστάν και το βόρειο Αζερμπαϊτζάν), Panjab (εκπροσωπεί τους Παντζάμπ που ζουν στη Μ. Βρετανία), Rohingya (εκπροσωπεί τους μουσουλμάνους πρόσφυγες Ροχίνγια της Μιανμάρ, που ζουν στην Κουάλα Λουμπούρ της Μαλαισίας), RyuKyu (πρόκειται για τα νησιά Ρίου Κίου της Ιαπωνίας, ανεξάρτητα ως το 1879, οπότε εντάχθηκαν στην Ιαπωνία, πέρασαν στην αμερικανική κατοχή μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και επιστράφηκαν στην Ιαπωνία το 1972 με τη Συμφωνία Νίξον- Σάτο), Tamil Eelam (με ποδοσφαιριστές προερχόμενους από τους Ταμίλ της Σρι Λάνκα, που ζουν σε Καναδά, Μ. Βρετανία και Ελβετία), Tibet (Θιβέτ), United Coreans in Japan(Ενωμένοι Κορεάτες της Ιαπωνίας) και Uyghur(Ουιγούροι).

Από την Αφρική στην Conifa μετέχουν:

Barawa (Σομαλοί, που ζουν στη Μ. Βρετανία), Barotseland (περιοχή μεταξύ Ναμίμπια, Μποτσουάνα, Ζιμπάμπουε, Ζάμπια και Αγκόλας), Chagos Islands (τα νησιά Τσάγκος του Ινδικού Ωκεανού που ανήκουν στη Μ. Βρετανία), Darfur (το Νταρφούρ του Δυτικού Σουδάν), Kabylia (περιοχή της Βόρειας Αλγερίας), Matabeland (περιοχή της Δυτικής Ζιμπάμπουε), Somaliland (de facto ανεξάρτητη δημοκρατία στο Κέρας της Αφρικής που αποτελεί επίσημα μέρος της Σομαλίας), Western Sahara (Δυτική Σαχάρα) και Zanzivar (εκπροσωπεί το νησί της Ζανζιβάρης που ανήκει στην Τανζανία).

Από τη Β. Αμερική μέλη της Conifa είναι η Cascadia (που εκπροσωπεί την περιοχή Κασκάντια η οποία βρίσκεται σε Η.Π.Α. και Καναδά) και το Quebek (το Κεμπέκ, το γαλλόφωνο τμήμα του Καναδά, που διεκδικεί την ανεξαρτησία του από τη χώρα, αλλά όπως φαίνεται έχει ουσιαστικά αποσυρθεί από την Conifa).

Από τη Νότιο Αμερική Μέλος της Conifa είναι το Mapuche(περιοχές της Χιλής και της Αργεντινής όπου κατοικούν οι Αραουκάνοι). Τέλος από την Ωκεανία μέλη της Conifa είναι η Mariya (που εκπροσωπεί τους ιθαγενείς της Αυστραλίας), το Kiribati (το ανεξάρτητο κράτος Κιριμπάτι), Tuvalu (το ανεξάρτητο κράτος Τουβαλού) και West Papua (Δυτική Παπούα, που εκπροσωπεί τους Ινδονήσιους της Νέας Γουινέας).

Η «Εθνική Τσαμουριάς» και το European Cup 2019

Στις 24 Μαΐου του 2018, έγινε μέλος της CONIFA και η «Εθνική Τσαμουριάς». Όπως διαβάζουμε στο επίσημο σάιτ της Conifa: «Η Τσαμουριά (Chameria είναι όρος που χρησιμοποιείται περισσότερο από Αλβανούς για την παραλιακή περιοχή της Ηπείρου στη Νότια Αλβανία και την ιστορική ελληνική περιοχή της Ηπείρου, παραδοσιακά συνδεδεμένες, με έναν πληθυσμό που μιλά αλβανικά και λέγονται Τσάμηδες».

Στο Euro 2019 της Conifa, επρόκειτο να πάρουν μέρος 12 μέλη της. Τελικά 4 ομάδες (Country of Nice, Donetsk PR, Luhansk PR και Sardenia), ακύρωσαν τη συμμετοχή τους.

Έμειναν έτσι 8 ομάδες (Artsakh, Abkhazia, Padania, Szekely Land, Sapmi, Western Armenia, South Ossetia και «Τσαμουριά»).

Η «Τσαμουριά» ηττήθηκε 3-1 από την Αμπχαζία (το τέρμα σημείωσε ο Flavio Prendi της αλβανικής Terbuni Puke), κέρδισε 4-1 το Αρτσάκ (τα γκολ οι Mziu, Gjoka και…MarkovanBasten Cema, της Ντιναμό Τιράνων, που προφανώς πήρε το όνομά του από τον παλαίμαχο Ολλανδό στράικερ Μάρκο Βαν Μπάστεν, ο οποίος θα ήταν είδωλο των γονιών του) και νίκησε το Sapmi με 4-0 (σκόρερς οι Mzin, Hoxha της Baselidhja Lezhe καi ο…συνήθης ύποπτος MarkovanBasten Cema). Στους ημιτελικούς, η «Τσαμουριά» ήρθε ισόπαλη 0-0 με τη Νότια Οσετία αλλά ηττήθηκε 5-4 στα πέναλτι και τελικά κατέλαβε την 4η θέση, καθώς ηττήθηκε στα πέναλτι 5-4 από την Αμπχαζία (0-0 στην κανονική διάρκεια του αγώνα).

Αφήνουμε τώρα τα αγωνιστικά και το EURO 2019 της CONIFA για να δούμε κάποια σοβαρότερα θέματα. Ποιοι είναι χρηματοδότες της CONIFA, η οποία ναι μεν έχει κάποιους όρους προκειμένου να δεχτεί μία ομάδα ως μέλος, αλλά όπως βλέπουμε συγκεντρώνει περιοχές όπου υπάρχουν ακόμα και πολεμικές διαμάχες (π.χ. Ναγκόρνο Καραμπάχ) ή έντονοι εθνικισμοί (περιοχές με ουγγρική μειονότητα).

Γίνεται κάποιος έλεγχος στα ιστορικά στοιχεία που τους παρουσιάζονται ή μήπως δεν ασχολούνται καθόλου με αυτά; Μας προκαλεί εντύπωση ότι δεν είναι μέλη της CONIFA περιοχές της Ευρώπης με αυτονομιστική δράση (π.χ. χώρα των Βάσκων, Κορσική κλπ.) και είναι μέλη της π.χ. η « Χώρα της Νίκαιας», η Οξιτανία κλπ.

Η Τουρκία βρήκε την ευκαιρία να «πλασάρει» τας Κατεχόμενα ως «Βόρεια Κύπρο». Ξαφνικά, συνειδητοποίησε ότι κάποιοι που δεν την συμπαθούν ιδιαίτερα (Δυτική Αρμενία, Λαζιστάν, Ιρακινό Κουρδιστάν) ή έχουν κόντρα με συμμάχους της (Ναγκόρνο Καραμπάχ, όπου το Αζερμπαϊτζάν μάχεται με την Αρμενία)έγιναν μέλη της CONIFA και δεν έστειλε το ψευδοκράτος στο Euro 2019. Δεν είναι πάντως και μεγάλη επιτυχία από τις 33 ομάδες να μετέχουν οι 8…Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της CONIFA το 2020 πόσα μέλη της θα πάρουν μέρος άραγε;

Υπάρχουν διεθνώς αναγνωρισμένα κράτη (Κιριμπάτι, Τουβαλού) που είναι μέλη της CONIFA. Τι σχέση έχουν αυτές οι χώρες με…τους Πακιστανούς που ζουν στη Μ. Βρετανία;

Υπάρχει διοργάνωση της UEFA για τις Περιφέρειες των χωρών μελών της (UEFA Region’s Cup). Στη φετινή διοργάνωση, τη χώρα μας εκπροσώπησε η Εύβοια, πρωταθλήτρια Ελλάδας στο Region’s Cup. Το 2017, μας είχε εκπροσωπήσει η Θράκη, νικήτρια της διοργάνωσης τότε. Για ποιο λόγο δεν μπαίνει ένα «φρένο» στην CONIFA, στους αγώνες της οποίας μετέχουν ομάδες με αμιγώς πολιτικούς σκοπούς;

Η επίσημη αλβανική κυβέρνηση, θα μπορούσε να αποτρέψει τη συμμετοχή της «Τσαμουριάς» στην CONIFA. Δεν το έκανε, θέλοντας προφανώς να δημιουργήσει εντυπώσεις και να περάσει προς τα έξω τα μηνύματα που εκείνη θέλει.

Το Υπουργείο Εξωτερικών, το Υπουργείο Αθλητισμού, η ΕΠΟ κλπ., έχουν υπόψη τους για τη συμμετοχή της «Τσαμουριάς» στο Euro 2019 της CONIFA; Αντέδρασαν και πώς;

Μήπως θα ήταν ενδιαφέρουσα ιδέα να εντάξουμε στην CONIFA την Εθνική Βορείου Ηπείρου (North Epirus);

Στις φωτογραφίες που βρήκαμε στην επίσημη ιστοσελίδα της CONIFA, βλέπουμε παίκτες και παράγοντες της «Τσαμουριάς» (μερικούς με το χαρακτηριστικό, εφιαλτικό από τα χρόνια της Κατοχής, κάλυμμα του κεφαλιού), με σημαίες που έχουν πάνω τους τον δικέφαλο αετό, ενώ άλλοι κάνουν το γνωστό σήμα που θεωρείται ότι συμβολίζει τη Μεγάλη Αλβανία.

Προς το παρόν, η χώρα τους, η Αλβανία, ακυρώνει τις δημοτικές εκλογές που θα διεξάγονταν στις 30 Ιουνίου, καθώς ο πρόεδρος Μέτα φοβάται δραματικές εξελίξεις…

Ας δούμε όμως, τι γράφει η Nathalie Clayer, διευθύντρια Ερευνών στο Εθνικό Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας, στο βιβλίο της «ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ».

Η αλβανική «εθνική σημαία»

«Ένας άλλος εικονικός παράγοντας, που χρησιμοποιείται για τον ίδιο σκοπό, κάνει την εμφάνισή του. Πρόκειται για την εθνική «σημαία». Πριν από το 1896 απ’ όσο γνωρίζω δεν υπάρχει αλβανικό εθνικό σύμβολο. Μόνο στο έσχατο τέλος του 19ου αιώνα, οι αλβανιστές ασχολούνται με την επινόηση εθνικού συμβολικού εμβλήματος. 

Το 1899, η εφημερίδα Νατσιόνε Αλμπανέζε, η εφημερίδα αυτή που εκδίδεται στην Ιταλία από τον Ανσέλμο Λορέκιο, αρχίζει να επιδεικνύει ένα δικέφαλο αετό. Το 1900, στο εξώφυλλο του περιοδικού του Φαΐκ Κονίτσα εμφανίζεται επίσης ένα οικόσημο που φέρει ένα δικέφαλο αετό. Από το 1902, η προπαγάνδα του Αλάντρο φαίνεται ότι συμβάλλει στη διάδοση της χρήσης της κόκκινης σημαίας, που φέρει εκτυπωμένο το δικέφαλο αετό, ως εθνική σημαία. Έτσι, τον Οκτώβριο του 1902, η εφημερίδα Ντρίτα αναφέρει ότι τον Αύγουστο του ιδίου έτους από τον Κύκλο των Νέων Αλβανών Στρέσα (Η Ελπίδα) οργανώνεται μια γιορτή στο Βουκουρέστι, σε έναν κήπο όπου υψώνονται η ρουμανική και η αλβανική σημαία. Ο αρθρογράφος ορίζει επακριβώς ότι η σημαία αυτή είναι κόκκινη με ένα δικέφαλο αετό, ένδειξη ότι οι αναγνώστες του μάλλον δεν πρέπει να είναι συνηθισμένοι να βλέπουν ένα τέτοιο συμβολικό έμβλημα. Εξάλλου η διάδοσή του είναι βραδεία και αντικείμενο μεταβολών.

Το 1904, για παράδειγμα, η εκτυπωμένη με δικέφαλο αετό σημαία του αλβανικού συλλόγου Ντεζιρέ της Σόφιας είναι κόκκινη και άσπρη. Όσο για τους κανονισμούς των αλβανικών οργανώσεων που ιδρύονται το 1907 στις ΗΠΑ, φέρουν ένα μονοκέφαλο αετό. Η χρήση του νέου συμβόλου στην πραγματικότητα γενικεύεται τόσο λίγο που το 1912, τη στιγμή της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Αλβανίας στον Αυλώνα, δε βρίσκεται παρά μία μόνο σημαία, εκείνη που λίγο χρόνια νωρίτερα στο Παρίσι είχε προσφέρει στον Εκρέμ μπέη Βλιώρα, ο Αλάντρο».

Ποια γνώμη είχαν οι πρωτοπόροι του αλβανικού εθνικισμού για τους Τούρκους;

Βλέπουμε σήμερα τις στενές σχέσεις Αλβανίας – Τουρκίας και τους περισσότερους Αλβανούς να θεωρούν ότι η Τουρκία θα βρίσκεται πάντα δίπλα τους και ότι οι Τούρκοι είναι αδέλφια τους.

Ας δούμε όμως τι έγραφαν για τους Τούρκους στις αρχές του 20ου αιώνα, δύο από τους πρωτεργάτες της ανεξαρτησίας των Αλβανών, ο Σεσεντίν Σάμι Φρασέρι και ο Σαχίν Κολόνια.

«Ποιοι είναι οι Τούρκοι; Ένα έθνος αγρίων που φτάνει από την έρημο της βόρειας Ασίας με μια βουκέντρα στο χέρι. Με αγριότητα κατέλαβαν τις ομορφότερες και περισσότερο πολιτισμένες χώρες του κόσμου. Τις υποδούλωσαν, ισοπέδωσαν, κατέκαψαν, διατηρώντας τες μέχρι σήμερα στην αγριότητα, τη φτώχεια και την τυραννία εξεγείροντας έτσι τον κόσμο όλο…Οι Τούρκοι είναι από εκείνους τους λαούς που πέρασαν από τη γη όπως το χαλάζι και το χιόνι…Τώρα, δεν έχουν πλέον το δικαίωμα να ζουν ακόμη επειδή μέχρι τώρα δεν έχουν συγκροτήσει μια εθνότητα και μια κυβέρνηση όπως όλος ο κόσμος αλλά θέλουν να ζουν για πάντα μέσα στην αγριότητα…Τι σχέση έχουμε εμείς με αυτούς; Ήρθαμε μαζί τους; Εμείς, ποτέ! Εμείς δεν είμαστε Τούρκοι, δεν ήρθαμε από την έρημο της Ασίας. Είμαστε το αρχαιότερο έθνος της Ευρώπης (θεωρεί ότι κατάγονται από τους Πελασγούς) και περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο έθνος έχουμε δικαίωμα στην ευρωπαϊκή γη» (Σ.Σ. Φρασέρι).

Ο Σαχίν Κολόνια, στα πρώτα φύλλα της εφημερίδας του, δημοσιεύει ένα κείμενο, με τίτλο «Turqia me shqipetaret»(«Η Τουρκία με τους Αλβανούς»).

Σε αυτό οι Τούρκοι αναφέρονται ως μογγολο-ταταρική φυλή, η οποία στο πέρασμά της καταστρέφει τα πάντα και καταπιέζει πολλές ανθρώπινες κοινωνίες και πολιτισμούς. Οι Τσενγκίζ, Ταμερλάνοι που προέρχονται από την Κεντρική Ασία, σκότωσαν και αιματοκύλισαν σε τέτοιο σημείο που η ανάμνηση αυτών των άγριων βαρβάρων παραμένει αξέχαστη, μάλιστα οι Κινέζοι τους θεωρούν «σκυλιά της Δύσης». Η μουσουλμανική θρησκεία αντί να εκπολιτίσει αυτούς τους βαρβάρους από το Τουρκεστάν, αντίθετα τους καθιστά ακόμη πιο άγριους και φανατικούς. Είναι αυτοί που καταστρέφουν το Χαλιφάτο της Βαγδάτης και τον αραβικό πολιτισμό. Οι Οθωμανοί είναι οι τελευταίοι εκπρόσωποι αυτών των βαρβάρων, οι οποίοι ερημώνουν τις ομορφότερες περιοχές της Ευρώπης, που είναι πηγές γνώσης και λίκνο του πολιτισμού.

(ΠΗΓΗ: Natalie Clayer, «ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ ΤΟΥ ΑΛΒΑΝΙΚΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ», Εκδόσεις Ισνάφι, Ιωάννινα 2009).

Και όσοι σκεφτούν ότι ου δύο τελευταίες παράγραφοι είναι άσχετες με την «Τσαμουριά» και την CONIFA, να τους πούμε ότι είναι ντοκουμέντα που βρήκαμε πρόσφατα και δίνουν απαντήσεις σε ερωτήματα που έχουν τεθεί στο παρελθόν και, ίσως, τεθούν και στο μέλλον…

https://www.protothema.gr