Η μοναξιά του Εθνομάρτυρος

 

(Πηγή: in.gr)

Σταυρός και ντουφέκι. Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα

Σταυρός και ντουφέκι.  Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα

Τον  Οκτώβριο του 1964, ο Ηλίας Βενέζης, ο σπουδαίος λογοτέχνης μας και ακαδημαϊκός, εκφώνησε λόγο στην Ακαδημία Αθηνών με τίτλο «το πάθος των Φιλικών».

Στον επίλογο της ομιλίας του αναφέρθηκε στον θάνατο ή, καλύτερα, στην «οσιακή κοίμηση» του Αλέξανδρου Υψηλάντη, του αθάνατου αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας.

Διαβάζω:

«Όταν οι Αυστριακοί αποφυλάκισαν τον πρίγκηπα ήταν πια αργά.  Λίγες μέρες μετά την αποφυλάκισή του ο Αλέξανδρος Υψηλάντης πέθανε στην Βιέννη, στις 9 Ιανουαρίου του 1828.  Ετοιμοθάνατο τον βρήκε ο συμπολεμιστής του του Ιερού Λόχου, ο Λασάνης. Του έφερε την εφημερίδα του τόπου, τον “Αυστριακόν Παρατηρητήν”.

-         Τι νέα γράφουν; ρώτησε αργά τον Λασάνη ο πρίγκηψ.

-         Ο Καποδίστριας έφθασε στην Μάλτα. Μια φρεγάδα αγγλική τον περιμένει να τον μεταφέρει στην Ελλάδα, του αποκρίθηκε.

-         Ας έχει δόξαν ο Θεός, μουρμούρισε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης.

Άρχισε να ψελλίζει το Πάτερ Υμών.  Αλλά πριν τελειώσει την προσευχή του, είχε ξεψυχήσει». (Ακαδημία Αθηνών, Πανηγυρικοί Λόγοι Ακαδημαϊκών για την 28^η Οκτ. 1940, σελ. 399).

Τι διαβάζουμε εδώ; Το οσιακό τέλος ενός πραγματικού Έλληνα, ενός αληθινού Ορθοδόξου Χριστιανού.  Το διαβάζεις και μουρμουρίζεις «την ευχή σου να έχουμε, αρχηγέ», όπως αυθόρμητα λέμε όταν αναχωρούν, για την αιωνιότητα περιώνυμοι για την αρετή και την αγιότητά τους Γέροντες, όπως πρόσφατα ο οσιακής μνήμης Γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεϊτης. 

Δοξάζει τον Θεό, όταν ακούει πως ο Καποδίστριας, άλλος φιλόθεος και φιλόπατρις Έλληνας, κατέρχεται να την κυβερνήσει. Συγκινείται. Η εύθραυστη καρδιά του – 7 χρόνια σάπιζε στην φυλακή, στην υγρή και φρικτή ειρκτή του κάστρου Μούνκατς της Αυστροουγγαρίας – δεν αντέχει. Αισθάνεται το τέλος.  Δεν κλαίει, δεν οδύρεται,  δεν καταριέται.  Όχι.  Είναι αητός υψιπέτης, η γενιά του Εικοσιένα.  «Για του Χριστού την πίστη την αγία και της Πατρίδος την ελευθερία». Αγιασμένη Επανάσταση, αγιασμένοι και οι πολεμιστές της. Έκλεισε τα μάτια του, ψιθυρίζοντας το «Πάτερ ημών». Δοξολογώντας τον Θεό για τις ευεργεσίες του στην αιματοκυλισμένη Πατρίδα, παρακαλώντας το έλεός Του για την βασανισμένη ψυχή του.  Οι σπουδαίοι, οι γενναίοι, οι υψηλόφρονες, δείχνουν την λεβεντιά τους ενώπιον του θανάτου, όταν τον αντικρίζουν. Τότε αποκαλύπτεται η μεγαλοσύνη τους, η παλληκαριά, η εμπιστοσύνη στον δικαιοκρίτη Σωτήρα του κόσμου.  (Υπάρχουν και σήμερα κάποιοι «μεγαλομάρτυρες» με ανίατες, βαριές και επώδυνες ασθένειες που “φεύγουν” αλύγιστοι, όρθιοι, αγογγύστως. «Ο υπομείνας χρόνιον ασθένειαν αγογγύστως ως μάρτυς παραλειφθήσεται» λέει ο άγιος Διάδοχος Φωτικής).

Αυτήν την αγέρωχη και ηρωική στάση μπροστά στον θάνατο, διαβάζουμε στους βίους πολλών αγωνιστών του Γένους.

Στο βιβλίο «Τελευταίες ώρες, τελευταία λόγια των αγωνιστών του ΄21», του Κ. Παπαδημητρίου, διαβάζουμε για κάποιους επιφανείς της Ιστορίας μας. Ο Ρήγας Φερραίος, πριν εκπνεύσει, από τις σφαίρες των Τούρκων, είπε τα εξής:  «Έτσι πεθαίνουν τα παλληκάρια.  Αρκετό σπόρο έσπειρα και θα έρθει η ώρα που άλλοι θα θερίσουν». (Το διηγήθηκε Τούρκος στο Βελιγράδι, που υπήρξε δήμιος του Ρήγα, στον γλύπτη Ιω. Κόσσο που έφτιαξε τον ανδριάντα του ήρωα που κοσμεί τον προαύλιο χώρο του Πανεπιστημίου Αθηνών).

Οι τρομεροί Κατσαντωναίοι, που μαρτύρησαν στα χέρια του κτηνώδους Αλή πασά, πέθαναν, έχοντας το όνομα του αγίου Κοσμά του Αιτωλού στα χείλη τους.  (Ήταν πνευματικοπαίδια του).

Ο Εμμανουήλ Ξάνθος, που τον ποδοπάτησαν στην Βουλή, το 1852, και τραυματίστηκε, πέθανε στο νοσοκομείο «δεόμενος του Υψίστου να δικάσει ευμενώς τα παραπτώματα αυτού».

Ο Παπαφλέσσας, στο Μανιάκι, θα πει σε όσους δειλόψυχους τον προτρέπουν να κρυφτεί στα βουνά:

-         «Καθίστε εδώ να πεθάνουμε σαν αρχαίοι Έλληνες».

Και πέθανε, ο νέος Λεωνίδας, με σπασμένο το γιαταγάνι του….

Ο Καραϊσκάκης, ο φόβος και τρόμος της Τουρκιάς, «έσβησε», παρακαλώντας τους αγωνιστές «να γλιτώσουν την Αθήνα», δηλαδή την Πατρίδα.

Ο Δημ. Μακρής, ο αρματολός του Ζυγού, ο ήρωας της Εξόδου του Μεσολογγίου, έβαλε την γερόντισσα γυναίκα του, λίγο πριν «κοιμηθεί», να του τραγουδήσει το αναστάσιμο, κλέφτικο μοιρολόι:

«Να ‘μουν πουλί να πέταγα, να πήγαινα τ’ αψήλου,

ν’ αγνάντευα τη Ρούμελη, το έρμο Μεσολόγγι

πώς πολεμά με την Τουρκιά με τέσσερις πασάδες.

Πέφτουν κανόνια στη στεριά και μπόμπες του πελάγου

πέφτουν τα λιανοντούφεκα σαν άμμος, σα χαλάζι.

Και ο Μακρής τους φώναζε και ο Μακρής φωνάζει:

Παιδιά βαστάτε τ’ άρματα και τα βαριά ντουφέκια….». 

Το άκουσεε και βασίλεψαν τα μάτια του.  Αυτός που όταν ο Όθων τον ζήτησε για υπασπιστή του,   του απάντησε:  «Δεν έμαθα εγώ να τσακάω τ’ μέση μ’».

Ο Κανάρης, ο μπουρλοτιέρης των Αγαρηνών, γέροντας πια, εκοιμήθη λέγοντας σε μια τελευταία συνομιλία, με ξένο ιστορικό, που τον ρώτησε, που οφείλονται τα κατορθώματα του ‘21. Απάντησε ο ήρωας απεικονίζοντας την γενιά μας, του «φάγωμεν, πίωμεν». «Τότε μεγαλουργούσαν οι καρδιές, τώρα μεγαλουργούν τα χρήματα».  Κατεβάζω από το Εικονοστάσι του Γένους και άλλους.  Ο Παύλος Μελάς, ο αητός της Μακεδονίας μας, ψυχορραγούσε λέγοντας: «Τον σταυρό να τον δώσεις στην γυναίκα μου και το τουφέκι του Μίκη και να τους πεις ότι το καθήκον μου έκαμα».

Σταυρός και ντουφέκι.  Αυτά τα δύο είναι η Ελλάδα.  Πίστη στον Χριστό και την Θεομάνα μας και .. ντουφέκια στους αντίχριστους Κιουταχήδες, τους Ερντογάνηδες που απειλούν, όπως έκαναν οι πρόγονοί του, με αιματοχυσίες και δηώσεις.  (Και ο Δράμαλης απειλούσε ώσπου γνώρισε το κολοκοτρωναίικο ντουφέκι).

Και σπεύδω στους ήρωες της Κύπρου, τα λιοντάρια της ΕΟΚΑ, τους αθλητές της αγχόνης.  Αποσπώ από το “Συναξάρι”  τους, το πολυτίμητο βιβλίο του Σπύρου Παπαγεωργίου «Διά χειρός ηρώων», μιαν επιστολή του Ιακώβου Πατάτσου.  (Τον κρέμασαν οι τρισάθλιοι Άγγλοι, όταν ήταν βασίλισσα η εσχατόγρια Ελισσάβετ).

Διαβάζω και «προσκυνώ» τα πάθη του λαού μας.  Γράμμα στην μάνα του, στις 8 Αυγούστου του 1956:

«Χαίρε. Ευρίσκομαι μεταξύ των αγγέλων. Τώρα απολαμβάνω τους κόπους μου. Το πνεύμα μου φτερουγίζει γύρω από τον θρόνο του Κυρίου. Θέλω να χαρείς, όπως κι εγώ.  Αν κλαις, θα λυπούμαι. Το όνομά σου θα γραφεί στην ιστορία, γιατί εδέχθης να θυσιασθεί το παιδί σου για την Πατρίδα. Είναι καιρός τώρα να καμαρώσεις το παιδί σου.  Ευρίσκεται εκεί ψηλά όπου ψάλλουν οι αγγέλοι.  Χαίρε αγαπημένη μου μητέρα.  Μη κλαίς για να ακούσεις την αγγελική φωνή μου που ψάλλει:  Άγιος, Άγιος, Άγιος Κύριος Σαβαώθ. Ψάλλε και συ μαζί μου. Ψάλλε, προσεύχου, δόξαζε τον Θεόν  σ’ όλη σου την ζωήν».  Αυτό δεν είναι επιστολή, είναι δοξαστικό αθλητού του Έθνους μας. Ο Γρηγόρης Αυξεντίου, ο ελεύθερος πολιορκημένος του Μαχαιρά, βροντοφώναζε «μολών λαβέ».

Τούτος ο λαός, στις μεγάλες του ώρες, είχε παλληκαρίσια ψυχή. Και σήμερα κάτω από τα μπάζα που μας έριξαν ο καντιποτένιοι, ίσως σιγοκαίει η φλόγα, το πύρωμα της καρδιάς…

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς

Ένας τάφος που τους άρμοζε εδώ και 78 χρόνια - συνέχιζεται όμως ο αποκλεισμός των συγγενών

Για να μην είχαν ένα τάφο που θα γίνονταν όλες οι θρησκευτικές ακολουθίες, να μην υπήρχε ένα κοιμητήριο αφιερωμένο στους Έλληνες ήρωες που έδωσαν τη ζωή τους κατά του φασισμού, εδώ στα εδάφη της Βορείου Ηπείρου, οι Αλβανοί ούτε ένα ούτε δύο αλλά κοντά οκτώ δεκαετίες εμπόδισαν στην υλοποίηση των αιτημάτων αυτών.

Με χίλιες δυο θεωρίες όπου στο επίκεντρό τους «βασίλευε» η θεωρία  μήπως θα συμβάλλανε στην  αναγνώριση της Βορείου Ηπείρου ως γη ελληνική, λόγω  και της επιμονής των Ελληνικών Κυβερνήσεων να αναγερθούν νεκροταφεία  στο μέρος αυτό (στη γη αυτή), όχι μόνον δεν συμφωνούσαν αλλά ήταν και πολύ επιθετικοί. Αντεισηγήθηκαν  το ρόλο των Ελλήνων φαντάρων από απελευθερωτές του τόπου από τους φασίστες Ιταλούς και τους συνεργάτες τους, σε υποδουλωτές, που ήρθαν να καταλάβουν την βορειοηπειρωτική γη. Αποκάλεσαν τον ελληνικό στρατό κατακτητικό  και εγκληματικό, διότι «έχει πράξει εγκλήματα κατά την προέλευσή του στο νότο της Αλβανίας. Ως τέτοιοί δεν τους αρμόζουν νεκροταφεία, να ‘ρθούν τα πάρουν τα οστά τους και να τα ενταφιάσουν στην Ελλάδα, δεν υπάρχουν οστά Ελλήνων, παίρνουν οστά απλών ανθρώπων έναντι πληρωμής»,  κι άλλες τέτοιες παροιμίες, που δυστυχώς στη χώρα αυτή βρίσκανε ανταπόκριση.

Ξέχασαν (μάλλον δεν ξέχασαν αλλά έτσι τους σύμφερε) πως ανά τον κόσμο οι πολεμιστές που πέφτανε στο πεδίο της μάχης ενταφιάζονταν στα ίδια χώματα.

Ύστερα από 77 χρόνια , το Ιανουάριο της περασμένης χρονιάς, υπογράφει η συμφωνικά για δύο από τα τέσσερα κοιμητήρια που γίνονταν λόγος. Βρέθηκαν και ενταφιάστηκαν την περασμένη χρονιά οι 100 πρώτοι   στο κοιμητήριο των Βουλιαρατιών. Εφέτος, χάρη μια καλής έρευνας βρέθηκαν τα οστά άλλων 573 πεσόντων και ενταφιάστηκαν με τιμές στο νεκροταφείο της Κλεισούρας

Στη νεκρώσιμη ακολουθία χοροστάτησε ο μητροπολίτης Ιεράς Μητρόπολης  Αργυροκάστρου, Σεβασμιότατος Δημήτριος και παρέστησαν η πρέσβης της Ελλάδας στα Τίρανα, κ. Ελένη Σουρανή, ο ακόλουθος Άμυνας της ελληνικής πρεσβείας, συνταγματάρχης Χρήστος Μπακιρτζής, ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ Και βουλευτής  Βαγγέλης Ντούλες, ο πρόεδρος της Ομόνοιας, Βασίλης Κάγιος και ο συντονιστής της ομάδας εργασιών αναζήτησης και εκταφής των οστών, Νίκος Κύργιος και άλλοι επίσημοι.

Οι εργασίες αναζήτησης και εκταφής, σύμφωνα με το υπουργείο Εξωτερικών, θα συνεχισθούν στις περιοχές της Κοσσίνας, της Κλεισούρας και της Πρεμετής.

(από συνεργάτη της ΣΦΕΒΑ στη Β. Ήπειρο)

---

Η δίκαια διαμαρτυρία των συγγενών:

Συνεχίζεται ο αποκλεισμός των συγγενών από τις θρησκευτικές τελετές ενταφιασμού των πεσόντων κατά το έπος 1940 - 41

Το Υπουργείο Εξωτερικών και η Πρεσβεία της Ελλάδας στα Τίρανα συνεχίζουν επιμελώς τον αποκλεισμό των παιδιών και των συγγενών πεσόντων από τις θρησκευτικές τελετές ενταφιασμού.

Χθες, αιφνιδιαστικά, ανακοίνωσαν ότι σήμερα πραγματοποιείται θρησκευτική τελετή ενταφιασμού 573 πεσόντων στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Κλεισούρας. Χωρίς να έχει προηγηθεί καμία ενημέρωση των συγγενών, όπως άλλωστε έγινε και στις 13 Ιουλίου με τον ενταφιασμό 100 πεσόντων στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο Βουλιαρατών.

Είναι αδιανόητο, πρωτόγνωρο και απάνθρωπο να γίνεται ο ενταφιασμός, χωρίς να δίνεται η δυνατότητα να παραστούν τα παιδιά και οι συγγενείς των πεσόντων. Να πληροφορούνται μόνο από δελτία τύπου του υπουργείου Εξωτερικών ότι γίνονται τελετές ενταφιασμού, χωρίς όμως να καθίσταται εφικτή η παρουσία τους σε μια τελετή που καρτερικά περίμεναν επί 78 ολόκληρα χρόνια.

Είναι προφανές ότι η ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών αδυνατεί να αντιληφθεί ότι το θέμα αυτό δεν προσφέρεται για εκμετάλλευση. Αν παρόλα αυτά ο Υπουργός Εξωτερικών θέλει να μονοπωλήσει ως προσωπικό του κατόρθωμα την εξέλιξη αποκατάστασης της εκκρεμότητας, ευχαρίστως να του την αναγνωρίσουμε και να του την παραχωρήσουμε. Ωστόσο, όμως ας σεβαστεί την μνήμη των πεσόντων και τον πόνο των παιδιών και των συγγενών τους.

Σημείωση: Είναι τουλάχιστον προσβλητική η αναφορά του Υπουργείου Εξωτερικών ότι οι Συγγενείς θα μπορούν να παρίστανται μόνο στις εορταστικές εκδηλώσεις της 28ης Οκτωβρίου. Αυτό το έκαναν επί δεκαετίες, όταν άλλοι απουσίαζαν, δεν γνώριζαν και δεν ασχολούνταν με το ζήτημα αυτό.

Γεώργιος Ι. Σούρλας

Πρόεδρος της Ένωσης Τέκνων, Συγγενών & Φίλων Πεσόντων κατά το Έπος 1940 - 41

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

http://www.sfeva.gr/

Τελετή Ενταφιασμού 100 πεσόντων – η ανακοίκωση του ΥΠΕΞ και το μεγάλο ατόπημα προς τους συγγενείς 7/2018

Η διαμαρτυρία από τα παιδιά των πεσόντων στο Έπος του 1940 στον Πρωθυπουργό

Ανοιχτή επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Έλληνα Πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα απέστειλαν τα παιδιά των πεσόντων του έπους του 1940-1941, με αφορμή τον αποκλεισμό τους από την τελετή μνήμης που πραμγατοποιήθηκε στο Στρατιωτικό Κοιμητήριο των Βουλιαρατών, ύστερα από την συμφωνία που επετευχθει με την Αλβανία για τον επαναπατρισμό των οστών των 100 πρώτων πεσόντων, από τους περίπου 8.000.

Στην επιστολή τους επιρίπτουν ευθύνες στον Υπ. Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και την Έλληνα Πρέσβη στην Αλβανία Ελ. Σουράνη, οι οποίοι , σύμφωνα με την επιστολή, δεν επέτρεψαν σε κανένα από τα παιδιά και τους συγγενείς των πεσόντων να παρευρεθούν ούτε στην εκταφή των οστών ούτε στην τελετή μνήμης.

Η επιστολή των παιδιών των πεσόντων του έπους του 1940-1941:

 

http://www.onalert.gr

Ανακοίνωση Υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με την τελετή ενταφιασμού οστών Ελλήνων στρατιωτών που σκοτώθηκαν στον Ελληνο-ιταλικό πόλεμο

 

Χαιρετίζουμε με ιδιαίτερη συγκίνηση την τελετή ενταφιασμού οστών περισσότερων των 100 Ελλήνων ηρώων του Ελληνο-ιταλικού πολέμου, που πραγματοποιήθηκε χθες στο χωριό Βουλιαράτες της Αλβανίας. Η τελετή αυτή σηματοδοτεί την ιστορική δικαίωση των Ελλήνων πεσόντων, οι ψυχές των οποίων μπορούν επιτέλους να αναπαυθούν εν ειρήνη.

Η υλοποίηση της σχετικής συμφωνίας συνιστά ένα σημαντικό δείγμα προόδου στις ελληνο-αλβανικές σχέσεις. Μια πρόοδος που θα θέσει θεμέλια για την ανάπτυξη της φιλίας και της συνεργασίας μεταξύ των δύο λαών μας.

Παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στην τελετή ανακομιδής των οστών στα Στρατιωτικά Κοιμητήρια Βουλιαρατών και Κλεισούρας (;)

Επίσκεψη στον Πρόεδρος της Δημοκρατίας κ.κ. Προκόπιο Παυλόπουλο πραγματοποίησε σημερα ο Γ. Σούρλας ώστε να τον ενημερώσει για την πορεία εκταφής των ελλήνων πεσόντων στην Βόρειο Ήπειρο καθώς και για την διαδικασία ταυτοποίησης με την μέθοδο DNA.

Ο κ. Σούρλας προσκάλεσε τον κ. Παυλόπουλο να παρευρεθεί στην τελετή ανακομιδής των οστών στα Στρατιωτικά Κοιμητήρια Βουλιαρατών και Κλεισούρας η οποία σύμφωνα με πληροφορίες του himara.gr θα πραγματοποιηθεί τον ερχόμενο Σεπτέμβριο. Βέβαια αναμένουμε και την επίσημη ανακοίνωση της Προεδρίας της Δημοκρατίας όπως ορίζει το πρωτόκολλο συνεργασίας Ελλάδος - Αλβανίας.

Ο Γ. Σούρλας μετά την επίσκεψη στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ.κ. Προκόπιο Παυλόπουλο, δήλωσε:

«Με την ιδιότητα του Προέδρου της Ένωσης Συγγενών Πεσόντων του Έπους 1940 – 41 στη Β. Ήπειρο, επισκέφθηκα τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και τον ευχαρίστησα για το ενδιαφέρον του και τη συμβολή στην προσπάθεια αποκατάστασης της εθνικής εκκρεμότητας με τους 7.976 πεσόντες, που σχεδόν στο σύνολό τους παραμένουν άταφοι ή προσωρινά θαμμένοι στα πεδία των μαχών της Β. Ηπείρου επί 78 χρόνια.

Τον ενημέρωσα για την πορεία εργασιών αναζήτησης των οστών των πεσόντων που άρχισαν τον Ιανουάριο και συνεχίζεται με ικανοποιητικούς ρυθμούς. Ήδη μέχρι σήμερα έχει γίνει εκταφή 550 μαχητών, από τον ομαδικό τάφο στην Κλεισούρα και περί τους 1000 συγγενείς, προσήλθαν στα νοσοκομεία για την ταυτοποίηση των προσφιλών τους προσώπων με τη μέθοδο DNA.

Θετική ήταν η ανταπόκριση του Προέδρου της Δημοκρατίας στην πρόταση να παραστεί σε τελετή ανακομιδής των οστών στα Στρατιωτικά Κοιμητήρια Βουλιαρατών και Κλεισούρας».

https://www.himara.gr/ 

Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο

Τα ελληνκά κοιμητήρια των ηρώων/ Έχουν ανοίξει 150 σημεία. Τα περισσότερα σώματα με την πλακέτα "Greco"- Varrezat greke/Janë gërmuar 150 vende. Shumica e trupave me pllakën “Greco” -

Οι εργασίες για την εκταφή, την ταυτοποίηση και τον ενταφιασμό των ελλήνων στρατιωτών κατά το Ελληνο-ιταλικό Πόλεμο, έχει προχωρήσει  και μέχρι τώρα έχουν ανοίξει τουλάχιστον 150 τάφοι. Πηγές από το Υπουργείο Άμυνας ανέφεραν στην Respublica πως οι πλειοψηφία τους έχουν την επιγραφή «Greco» που προϋποθέτει πως έχουμε να κάνουμε με έλληνες στρατιώτες που ενταφιάστηκαν από τους ιταλούς. Η επιγραφή αυτή αποτελεί ταυτοποίηση της εθνικότητας αφού δεν υπήρχαν άλλα στοιχεία για την ταυτότητα τους. Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, η ανακάλυψη μιας τέτοιας πλάκας, ερμηνευτικέ από κάποια ΜΜΕ ως ανακάλυψη ενός ιταλού στρατιώτη, ενώ πηγές από το Υπ Άμυνας της Αλβανίας επιβεβαιώνουν το αντίθετο. Οι εκσκαφές γίνονται στο Ντραγκότ της Τεπελένης και θα συνεχιστούν και σε άλλες τοποθεσίες στην περιφέρεια του Αργυροκάστρου.

Puna për zhvarrosjen, identifikimin dhe varrosjesn e ushtarëve grekë gjatë luftës italo-greke, ka përparuar deri më tani me hapjen e rreth 150 varreve. Burime nga Ministria e Mbrojtjes thanë për ResPublica se në shumicën e tyre është gjetur pllaka me mbishkrimin “Greco” që sugjeron se kemi të bëjmë me ushtarë grekë të varrosur nga italianët. Pllakëza “Greco” është pra identifikimi i kombësisë në pamundësi për të identifikimin nominal. Pak javë më parë, zbulimi i një pllake të tillë u interpretua në disa media si dëshmi e gjetjes së një ushtari Italian, ndërkohë që burimet nga Ministria e Mbrojtjes pohojnë të kundërtën. Gërmimet po kryhen në Dragot të Tepelenës dhe do të vazhdojnë edhe në vende të tjera të qarkut të Gjirokastrës http://www.respublica.al

Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Κλεισούρα, Τεπελένι (στην μνήμη τους): “Ο Στρατηγός του Νεκρού Στρατού”…

Του Αλέξανδρου Μαλλια Πρώην πρέσβη της Ελλάδος στην Αλβανία 

( 1999-2000) Εκείνη η  28η Οκτωβρίου 1999 ήταν για όλους μας μία συγκλονιστική εμπειρία. Μετά την Δοξολογία, κατεβήκαμε πεζή στο νεκροταφείο στους Βουλιαράτες. Στα λίγα μνήματα των ελλήνων πεσόντων στον πόλεμο του 40 που βρίσκονται σε πραγματικό νεκροταφείο. Φόρος τιμής. Παρών και ο Κάρολος Παπούλιας, πρωτεργάτης της Ελληνο -Αλβανικής προσέγγισης ήδη από την δεκαετία του’80. Ξαναδιάβασα πρόσφατα το συγκλονιστικό βιβλίο του Ισμαήλ Κανταρέ ‘’Ο Στρατηγός του Νεκρού Στρατού’’. Σήμερα, 72 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου και 77 χρόνια μετά τις μάχες στο Αργυρόκαστρο, στην Κορυτσά, στην Κλεισούρα και στο Τεπελένι, εξακολουθεί να υπάρχει ένας ολόκληρος άταφος στρατός νεκρών στην Αλβανία. Ο στρατός των Ελλήνων. Διαβάζοντας το βιβλίο, στέκομαι σε μία φράση που ένας Αλβανός γέρος (στην γλώσσα  του αποκαλείται «κρούε πλακ»), λέγει προς τον Ιταλό στρατηγό, ο οποίος είχε αναλάβει το έργο της περισυλλογής των  οστών και της ταφής των Ιταλών που έπεσαν στον πόλεμο: «Κάνεις καλά να περισυλλέγεις τις σορούς και τα υπολείμματα των νεκρών σας στρατιωτών με τον τρόπο που εσύ το κάνεις. Όλα τα πλάσματα του Θεού θα έπρεπε να μπορούν να αναπαυθούν στη γη στην οποία βλάστησαν». Θα περίμενα τα Τίρανα να δείξουν την ευαισθησία που αρμόζει σε μια χώρα της Ευρώπης, μέλος του ΝΑΤΟ, η οποία επιδιώκει να γίνει και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ένα ζήτημα που αγγίζει τις καρδιές όλου του Ελληνισμού. Πρόκειται για τους πεσόντες Έλληνες στη μάχη κατά του φασισμού και του ναζισμού. Το αναγνωρίζουν ή όχι αυτό τα Τίρανα; Γιατί άραγε η σημερινή Αλβανία και οι πολιτικοί τους επιμένουν ότι οι νεκροί Ιταλοί που έπεσαν το 1940-41 έπρεπε να τύχουν, όπως ήδη έτυχαν, καλύτερης μεταχείρισης από τους Έλληνες νεκρούς που έπεσαν μαχόμενοι απέναντί τους; Μαχόμενοι δηλαδή κατά των δυνάμεων της φασιστικής Ιταλίας στο έδαφος της Αλβανίας μέσω του οποίου εκδηλώθηκε η επίθεση κατά της Ελλάδος; Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Γνωρίζω ότι είναι σκληρό, αλλά είναι η πραγματικότητα. Όσο η σημερινή Αλβανία αρνείται να τύχουν οι νεκροί της Ελλάδος της αναγνώρισης και της ταφής που τους αρμόζει και τους αξίζει, τότε η κοινή γνώμη της Ελλάδος έχει δικαίωμα να θεωρεί ότι, δυστυχώς, τα Τίρανα, ακόμη και σήμερα, πιστεύουν στην ορθότητα του άρθρου της εφημερίδας ΤΟΜΟΡΙ των Τιράνων που έγραφε, μεταξύ άλλων, στις 21 Δεκεμβρίου 1940: «O αλβανικός λαός, σαν ένας άνθρωπος, αντιλαμβάνεται την σημασία του πολέμου αυτού, ο οποίος είναι και δικός μας πόλεμος. Οι Αλβανοί δεν εκτελούν μόνο προθύμως τις διαταγές των στρατιωτικών αρχηγών, δεν αρκούνται μόνο στην παθητική πειθαρχία, αλλά συμμετέχουν ενεργά, με την ψυχή και το σώμα, στον πόλεμο… Η Αλβανία δίδει την ψυχή της στον πόλεμο αυτό». Φοβούμαι ότι η παραπλανητική στάση και αναβλητική σιωπή των κυβερνητών της Αλβανίας, ειδικά στη σημερινή συγκυρία ενίσχυσης του νεοφασισμού και του νεοναζισμού στην Ευρώπη, μπορεί να τύχει και άλλης ερμηνείας. Αυτό είναι ένα πρόσθετο πολιτικό επιχείρημα το οποίο η ελληνική διπλωματία αξιοποιεί. Εύχομαι και ελπίζω σύντομα τα Τίρανα να με διαψεύσουν. Θα ήμουν ευτυχής. Δημοσιευθηκε στην ΕΣΤΙΑ της 28ης Οκτωβρίου

Πηγή: Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Κλεισούρα, Τεπελένι (στην μνήμη τους): “Ο Στρατηγός του Νεκρού Στρατού”… http://mignatiou.com/