|
Τι Μάνα
είναι Αυτή!
Γέροντας Παΐσιος
– Γέροντα, γιατί η Παναγία άλλοτε µου
δίνει αμέσως αυτό που της ζητώ και άλλοτε όχι;
– Η Παναγία, όποτε έχουμε ανάγκη,
απαντά αμέσως στην προσευχή µας∙ όποτε δεν έχουμε µας αφήνει, για να
αποκτήσουμε λίγη παλικαριά.
Όταν ήμουν στην Μονή Φιλοθέου, μια
φορά αμέσως μετά την αγρυπνία της Παναγίας, µε έστειλε ένας Προϊστάμενος να
πάω ένα γράμμα στην Μονή Ιβήρων.
Ύστερα έπρεπε να πάω κάτω στον αρσανά
της μονής και να περιμένω ένα γεροντάκι που θα ερχόταν µε το καραβάκι, για να
το συνοδεύσω στο μοναστήρι µας – απόσταση μιάμιση ώρα µε τα πόδια.
Ήμουν από νηστεία και από αγρυπνία.
Τότε, τη νηστεία του Δεκαπενταύγουστου
την χώριζα στα δύο∙ µέχρι της Μεταμορφώσεως δεν έτρωγα τίποτε, την ημέρα της
Μεταμορφώσεως έτρωγα και μετά μέχρι της Παναγίας, πάλι δεν έτρωγα
τίποτε.
Έφυγα λοιπόν αμέσως μετά την αγρυπνία
και ούτε που σκέφθηκα να πάρω μαζί µου λίγο παξιμάδι. Έφθασα στην Μονή
Ιβήρων, έδωσα το γράμμα και κατέβηκα στον αρσανά, για να περιμένω το
καραβάκι. Θα ερχόταν κατά τις τέσσερις το απόγευμα, αλλά αργούσε να έρθει.
Άρχισα εν τω μεταξύ να ζαλίζομαι.
Πιο πέρα είχε μια στοίβα από κορμούς
δένδρων, σαν τηλεγραφόξυλα, και είπα µε τον λογισμό µου: «Ας πάω να καθίσω
εκεί που είναι λίγο απόμερα, για να µη µε δει κανείς και αρχίσει να µε ρωτάει
τι έπαθα». Όταν κάθισα, µου πέρασε ο λογισμός να κάνω κομποσχοίνι στην
Παναγία, να µου οικονομήσει κάτι.
Αλλά αμέσως αντέδρασα στον λογισμό και
είπα:
«Ταλαίπωρε, για τέτοια τιποτένια
πράγματα θα ενοχλήσεις την Παναγία;».
Τότε βλέπω μπροστά µου έναν Μοναχό.
Κρατούσε ένα στρογγυλό ψωμί, δύο σύκα και ένα μεγάλο τσαμπί σταφύλι.
«Πάρε αυτά, µου είπε, εις δόξαν της Κυρίας Θεοτόκου» και χάθηκε.
Ε, τότε διαλύθηκα∙ µε έπιασαν τα
κλάµματα, ούτε ήθελα να φάω πια…
Πα, πα! Τι Μάνα είναι Αυτή! Να
φροντίζει και για τις μικρότερες λεπτομέρειες!
Ξέρεις τι θα πει αυτό!..
|
Çfarë nëne është Ajo!
Jerond Paisi.
-
Jerond , përse e
Tërëshenjta herë mi jep menjëherë ato që i kërkoj dhe herë jo?
-
E Tërëshenjta, kur
kemi nevojë, përgjigjet menjëherë në lutjen tonë, kur nuk kemi na le, që të
fitojmë pak trimëri.
Kur isha në Manastirin e
Filotheit, një herë, menjëherë pas agripnisë së Tërëshenjtës më dërgoi një
Udhëheqës që të çoj një letër në Manastirin e Iviron.
Më pas duhet që të shkoj në
vendqëndrimin e manastirit që të prisja një jerond që do të vinte me anije,
për ta shoqëruar në manastirin tonë – largësia një orë e gjysëm më këmbë.
Isha me kreshmë dhe agripni.
Atëhere kreshmën e pesëmbëdhjetë gushtit
e ndaja në dy pjesë, deri për
Metamorfozë nuk haja asgjë, ditën e Metamorfozës haja dhe më pas deri për të
Tërëshenjtës nuk haja asgjë.
Ika pra menjëherë nga agripnia dhe
as e mendova që të merrja me vete ndonjë kore bukë. Arrita në Manastirin e
Iviron, ja dhashë letrën dhe zbrita në vendqëndirmin e varkave që të prisja, por po vonohej të vinte.
Filloi të më merrej mendja. Më tutje
kishte një stivë me kërcunj pemësh, si shtylla telegrafi, dhe thashë me
mendjen time: “Të shkoj që të qëndroj atje që është pak si mënjanë që të mos
më shohë dikush dhe fillon të më pyesë se ç’pësova”
Kur qëndrova mendja më shkoi që të
bjë komboskin tek e Tërëshenjta, që të kujdesej me diçka.
Por menjëherë reagova dhe i thashë
mendimit:
“ O i mjerë, për të tilla gjëra
koti të shqetësosh të Tërëshenjtën?”
Atëhere shikoj para meje një
Murg. Mbante një bukë të rrumbullaktë,
dy fiq dhe një veshul të madh rrush.
“Merri këto më tha, për lavdi të
Zonjës Hyjlindëse” dhe u zhduk.
E atëhere u dërrmova, më zunë të
qarat, as doja të haja më...
Po, po! Çfarë Nëne është Ajo! Të
kujdeset dhe për hollësitë më të mëdha.
E di se çdo të thotë kjo!....
|
