Feste dhe trishtim -Εορτή και θλίψη.

 

Feste dhe trishtim Mendime per festimin e 20 vjetorit te shkolles greke Omiros Korce. (më 12. 06. 2024) Nuk mund ta imagjinoja kurre qe festimi I nje ngjarjeje kaq te rendesishme per homogjenet greke te rajonit Korces,te me krijonte kaq zhgenjim dhe trishtim te qenies time. Pak histori. Pas ndryshimeve demokratike te viteve 90,u rizgjuan endrrat dhe u rishfaq etja per kulturen dhe arsimin ne gjuhen greke ne Korce,si n je e drejte e mohuar per me shume se 70 vjet.Ishte fillimi I nje beteje me pushtetin e ashtuquajtur demokratik,qe perdori te gjitha format per te shuar e penguar cdo levizje te nisur nga organizata politike e minoritetit etnik grek OMONIA dhe partia e bashkimit te te drejtave te njeriut PBDNj,dega Korce.Ato u mbeshteten fuqimisht nga qeveria greke, nga shoqatat jo qeveritare,nga personalitete te shquar greke,nga kisha greke  ne aktivitetin e tyre per  mposhtjen e frikes per te deklaruar identitetin e tyre etnik e fetar,per hapjen e kurseve te mesimit te gjuhes  greke,te historise e kultures te te pareve tane ne gjithe prefekturen e Korces,te ndihmave ndaj te varferve, te lidhjes se gjithanshme me trugun ame etj etj. Ishin keto perpjekje qe kultivuan krijimin e nje klime kaq pozitive e rezultative sa qe homogjenet greke te Korces arriten te kishin perfaqesuesit e tyre ne pothuajse ne cdo bashki e komune te qarkut,drejtonin institucione lokale dhe zgjodhen dy deputete ne parlamentin shqiptar.Synimi yne ishte qe gjuha greke te studiohej si gjuhe e dyte ne shkollat publike te korces,si nje e drejte e ligjshme dhe legjitime.Reaksioni nacionalist,por edhe I pushtetit ishte I madh,por ata u ndodhen para kushtit ne parlament qe vendosen deputetet e minoritetit grek: ose do lejohej gjuha greke ose ne te kundert nuk do te votohej kushtetuta e Shqiperise ne parlament.Kete dileme qeveria e z.Nano e zgjidhi,duke na propozuar lejimin e nje shkolle jo publike dy gjuheshe shqip e greqisht ne Korce e Himare, e cila mori jete,derisa  u inaugurua ne vitin 2004.Ate dite kishte pjesemarrje te madhe,personalitete qeveritare nga te dy shtetet , kleriket me te larte  orthodhoks,deputete e te zgjedhur locale,kishte gezim,kishte lot,kishte mirenjohje se perpjekjet mbi dhjetevjecare kishin realizuar endrren e shuar para 80 vjeteve,mesimin e gjuhes greke nga femijet tane,si nje stoli e Perendise per ta. Tani pas 20 vjeteve. Shkolla u rrit,si ne numer edhe ne cilesi,me arritje mbreselenese dhe ka krijuar nje emer te dashur,te lakmuar e te desheruar nga femijet per ta ndjekur ate.Kjo fale edhe punes shume te madhe,vetmohuese,pasionante te mesuesve e drejtuesve te kesaj shkolle,te cilet mund ti quajme me plot goje:barinj te denje te kultivimit te gjuhes e kultures  ne tufat e tyre te etura per dije. Ata krenohen se nxenesit e tyre fitojne olimpiada e konkurse, kane ambicie per rezultate te larta,jane shembull ne komunitet dhe qytetare te denje europiane te se nesermes. Tani pas 20 vjeteve  shume nxenes te kesaj shkolle kane mbaruar universitete ,jane kuadro e sherbejne ne sektore te ndryshem te jetes ,duke qene krenare per shkollen Omiros qe I rriti,I edukoi,I mesoi dhe I beri te denje per vehten e tyre,per familjen e shoqerine komunitare. Po festa e 20 vjetorit? Ishte synim apo paaftesi qe kjo ngjarje kaq e rendesishme per homogjenet korcare,qe prek pothuajse cdo familje te  komunitetit grek te kalonte kaq ne heshtje,kaq e thate e kaq formale. Sikur te mos ishte shfaqur nje video per historikun e saj,(per te cilen autoret e saj duhen falenderuar),plesa tjeter e aktivitetit ishte si zakonisht fundi I vitit shkollor.Organizimi I festimit ishte zero,pa mesazh,pa simbol.Mungoi perfaqesuesi I Ministrise se Arsimit te Greqise,qe eshte  koordinatori I shkollave greke ne Shqiperi.Nuk e kuptoj si mund te ndodhe nje gje e tille! A nuk ishte ai dhe drejtoria e shkolles pergjegjesi kryesor I ketij evenimenti?Si e justifikojne detyren e tyre kaq te rendesishme,delicate  e te prekshme nga komuniteti?Perfaqesimi I konsullates greke ne Korce ishte ne nivel te dyte!Nuk kishte asnje personalitet local apo qendror,vendas apo nga Greqia,nuk kishte as te ftuar nga ata qe shkruan e shkruajne historine e kesaj shkolle,nuk ishte as bordi I shkolles,as komiteti I prinderve e as te tjere e te tjere. Natyrisht qe nuk pati as pershendetje e fjalime serioze, nga protagoniste te se djeshmes e te sotmes qe do te risillnin historine e jetes se kesaj shkolle dhe do te mbeteshin dokumente arkivore. Eshte moment qe duhen vene pikat mbi i sepse me dashje apo pa dashje nga drejtues inkopetente po I sjellim nje dem te pariparueshem lartesimit te krenarise,te identitetit,te motivimit dhe te te qenit pjesetar I komunitetit etnik grek ne Korce. E shkruaj kete leter nga dhimbja dhe zhgenjimi qe me krijoi nje festim i tille i nje ngjarjeje kulmore per komunitetin tone, nga percmimi qe I behet nje pune kolosale,sa te veshtire aq edhe krenare te sa e sa njerezve qe sakrifikuan cdo gje per te arritur ne kete pervjetor te lavdishem te shkolles Omiros ne Korce. E shkruaj kete leter per te motivuar kujtesen dhe jo harresen,per tu mburrur e krenuar e jo per te heshtur,per tu gezuar bashkerisht me jehonen qe rrezaton  tempulli I gjuhes greke ne Korce,,I kultures I historise ,I dinjitetit tone,qe quhet Shkolla jo publike OMIROS. E shkruaj edhe per Ju,drejtues te larte te institucioneve qeveritare greke qe te njihni gjendjen dhe te nderhyni,sepse qendrimi indifferent ndaj kesaj situate justifikon krijimin e apatise dhe shkon ne drejtim te kundert me ate qe ne te gjithe luftuam e luftojme: te qenit krenare per identitetin tone etnik,per gjuhen e kulturen helene,per liri e te drejta ne nje shoqeri demokratike. Ligoraq Karamelo Ish deputet dhe kryetar i Omonias

Εορτή και θλίψη. Σκέψεις σχετικά με το εορτασμό των 20 ετών του Ελληνοαλβανικού Σχολείου Όμηρος Κορυτσάς. (στις 12 06 2024) Δεν θα μπορούσα να φανταστώ ποτέ πως ο εορτασμός ενός τέτοιου σημαντικού γεγονότος για τους ομογενείς της περιοχής της Κορυτσάς να δημιουργούσε τέτοια απογοήτευση και θλίψη σε μένα προσωπικά. Λίγη ιστορία Μετά τις δημοκρατικές αλλαγές της δεκαετία του 90, ξύπνησαν τα όνειρα και εμφανίστηκε η δίψα για το ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό στην Κορυτσά, ως ένα δικαίωμα που τους είχε αρνηθεί για 70 χρόνια. Ήταν η αρχή μίας μάχης με την εξουσία που θεωρούνταν δημοκρατική, που χρησιμοποίησε όλους τους τρόπους για να σβήσει και εμποδίσει κάθε προσπάθεια που ξεκινούσε από την πολιτική οργάνωση της ΕΕΜ Ομόνοια και το ΚΕΑΔ, παράρτημα Κορυτσάς. Οι προσπάθειες όμως είχαν την ισχυρή στήριξη της Ελληνικής Κυβέρνησης, των διάφορων μη κυβερνητικών συλλόγων, των προσωπικοτήτων από Ελλάδα, της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδος στην αναζήτηση του τρόπου νίκης του φόβου για την ελεύθερη έκφραση της εθνικής και θρησκευτικής τους ταυτότητας, για την λειτουργία  των φροντιστηρίων εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού των προγόνων μας, βοηθώντας και στις διασυνδέσεις με την πατρίδα αλλά και οικονομικά. Ήταν αυτές οι προσπάθειες που καλλιέργησαν την δημιουργία ενός τέτοιου θετικού και αποτελεσματικού κλίματος που οι ομογενείς της Κορυτσάς είχαν εκπροσώπους τους σχεδόν σε κάθε δήμο, κοινότητα και εκπροσωπήθηκε από δύο βουλευτές στην αλβανική βουλή. Στόχος μας ήταν η ελληνική γλώσσα να διδάσκονταν ως δεύτερη γλώσσα στα δημόσια σχολεία της Κορυτσάς ως ένα νόμιμο δικαίωμα. Η αντίδραση των εθνικιστών αλλά και της εξουσίας ήταν τεράστια, αλλά βρίσκονταν σε δύσκολη θέση καθώς εξαιτίας της παρουσίας των βουλευτών της ΕΕΜ που από την ψήφο τους εξαρτιόνταν  η ψήφιση του Συντάγματος. Οπότε ή θα δέχονταν την ελληνική γλώσσα ή δεν θα ψηφίζονταν ούτε το Σύνταγμα της Αλβανίας. Αυτό το δίλημμα η κυβέρνηση Νάνο το έλυσε, προτείνοντας την δημιουργία δύο δίγλωσσων σχολείων στην Χειμάρρα και την Κορυτσά, πράγμα που συνέβη και τα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν το 2005. Εκείνη την ημέρα η συμμετοχή ήταν τεράστια. Συμμετείχαν εκπρόσωποι των κυβερνήσεων των δύο κρατών, κληρικοί, βουλευτές, εκπρόσωποι τοπικών αρχών. Χαρά, δάκρια, ευγνωμοσύνη για το γεγονός πως οι προσπάθειες μιας δεκαετίας είχαν πραγματοποιήσει το όνειρο των 80 ετών, την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, ως ένα δώρο Θεού γι’ αυτούς. Τώρα μετά από 20 χρόνια. Το σχολείο μεγάλωσε, σε αριθμούς και σε ποιότητα, με εντυπωσιακά επιτεύγματα. Έχει δημιουργήσει ένα αγαπητό και περιζήτητο όνομα στους μαθητές. Αυτό φυσικά και εξαιτίας τις ακούραστης, θυσιαστικής προσφοράς γεμάτη πάθος των εκπαιδευτικών και των διευθυντών αυτού του σχολείου, οι οποίοι θα μπορούσαμε να τους ονομάσουμε: άξιους ποιμένες στην καλλιέργεια της Ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού στο ποίμνιο τους που διψά για γνώση. Αυτοί χαίρονται για το ότι  οι μαθητές τους διακρίνονται σε ολυμπιάδες και διαγωνισμούς, επιθυμούν καλύτερα αποτελέσματα, είναι καλά παραδείγματα στην κοινότητα και άξιοι ευρωπαίοι πολίτες. Μετά από 20 χρόνια πολλοί είναι οι μαθητές και οι μαθήτριες που ολοκλήρωσαν τις ανώτατες τους σπουδές, είναι ενεργοί και υπηρετούν σε διάφορους τομείς της ζωής και είναι συγχρόνως περήφανοι για το σχολείο «Όμηρος» που τους μεγάλωσε, τους μόρφωσε, τους εκπαίδευσε και τους έκανε άξιους για τον εαυτό τους, την οικογένεια και την κοινωνία. Η γιορτή όμως των 20 ετών; Ήταν σκόπιμο ή ανικανότητα αυτό το γεγονός τόσο σημαντικό για τους κορυτσαίους ομογενείς, που αγγίζει σχεδόν κάθε οικογένεια της ελληνικής κοινότητας να περνούσε σιωπηλά, τυπικά και ξερά. Εάν δεν είχε παρουσιαστεί ένα βίντεο με το ιστορικό της κομμάτι, (τους δημιουργούς του οποίου θα πρέπει να τους ευχαριστήσουμε), το υπόλοιπο μέρος της δραστηριότητας ήταν μια συνηθισμένη εορτή λήξης.  Το εορταστικό κλήμα ήταν μηδενικό, χωρίς μήνυμα, χωρίς σύμβολο. Απών ήταν και ο Συντονιστής Εκπαίδευσης της Ελλάδος στην Αλβανία. Δεν μπορώ να κατανοήσω πως μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο! Δεν ήταν η διεύθυνση του σχολείου ο βασικό υπεύθυνος αυτής της εκδήλωσης; Πως αιτιολογούν αυτό το σημαντικό, ευαίσθητο καθήκον τους το οποίο η κοινότητα το αισθάνεται; Η εκπροσώπηση του Ελληνικού Προξενείου ήταν σε δεύτερη βαθμίδα! Δεν υπήρχαν εκπρόσωποι τοπικών αρχών και από  την κεντρική διοίκηση της Αλβανίας η της Ελλάδας, δεν υπήρχαν ούτε καλεσμένοι από αυτούς που έγραψαν οι γράφουν την ιστορία αυτού του σχολείου, δεν ήταν ούτε ο σύλλογος γονέων, και άλλοι και άλλοι. Φυσικά δεν είχε ούτε κάποιο σοβαρό χαιρετισμό, από τους πρωταγωνιστές του χθες και του σήμερα που θα επαναφέρανε την ιστορία της ζωής αυτού του σχολείου και θα έμεναν ως αρχειοθετημένα έγγραφα. Είναι η στιγμή να βάλουμε τα πράγματα στην θέση τους καθώς ηθελημένα ή όχι, οι αναρμόδιοι διευθυντές προκαλούν μη αναστρέψιμη ζημιά στην περηφάνια, την ταυτότητα και στα κίνητρα για να είναι κανείς μέλος της εθνικής ελληνικής μειονότητας στην Κορυτσά. Γράφω αυτή την επιστολή από τον πόνο και την απογοήτευση που δημιούργησε ένας τέτοιος εορτασμός. Ενός κορυφαίου γεγονότος για την κοινότητα μας, από την απαξίωση που γίνεται σε ένα τεράστιο έργο, όσο δύσκολο τόσο και περήφανο πολλών ανθρώπων που θυσίασαν τα πάντα για να φτάσουν σ’ αυτή την ένδοξη επέτειο του Σχολείου Όμηρος Κορυτσάς. Γράφω την επιστολή αυτή ώστε να προκαλέσω την μνήμη και όχι την λήθη, για να υπερηφανευτώ και όχι για να σιωπήσω, για να συνεορτάσω με την ηχώ που διαδίδεται από το ναό της Ελληνικής Γλώσσας, του Ελληνικού Πολιτισμού και της Ιστορίας που ονομάζεται Ελληνοαλβανικά Εκπαιδευτήρια Όμηρος. Τα γράφω αυτά και για σας, ανώτερη διευθυντές των θεσμών της Ελληνικής Κυβέρνησης που γνωρίζεται την κατάσταση και δεν παρεμβαίνετε γιατί η αδιάφορη στάση απέναντι σε μία τέτοια κατάσταση δικαιολογεί την απάθεια και ωθεί σε διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που εμείς παλέψαμε και παλεύουμε: το να είμαστε περήφανη για την εθνική μας καταγωγή, για την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό, για δικαιώματα και ελευθερίες σε μια δημοκρατική κοινωνία. Γρηγόρης Καραμέλος Πρώην βουλευτής και πρώην πρόεδρος της Ομόνοιας.