Ο «Ζωτικός Χώρος» ως «Γαλάζια Πατρίδα», τα διδάγματα του παρελθόντος ως πολιτική του παρόντος και του μέλλοντος.

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

Ο «Ζωτικός Χώρος» ως  «Γαλάζια Πατρίδα», τα διδάγματα του παρελθόντος ως πολιτική του παρόντος και του μέλλοντος.

 

Ήταν το  1937 όταν ο Χίτλερ και οι Ναζί  (προ)ετοιμαζόταν  για πόλεμο και  η συνάντηση που πραγματοποιούνταν μεταξύ των  κορυφαίων στελεχών του καθεστώτος,  αφορούσε το «ζωτικό χώρο» («Lebensraum»), την  ικανή δηλαδή και αναγκαία προϋπόθεση για την επέκταση των συνόρων της Γερμανίας προκειμένου να μπορούν να ζει «ανεκτά» ο Γερμανικός λαός.

Είναι  το 2024,  όταν  ο  Ρετζέπ  Ταγίπ Ερντογάν (ξανά)είπε πως κάποιοι θέλουν «να φυλακίσουν την Τουρκία στα χερσαία σύνορά της», τονίζοντας επιπλέον ότι συρρίκνωσαν την Τουρκία αποσπώντας της εδάφη. Άρα το «Στρατηγικό βάθος», παλαιότερα και σήμερα η «Γαλάζια Πατρίδα» και τα «Σύνορα της καρδιάς μας»,  είναι η μοναδική διέξοδος για την Τουρκία που ασφυκτιά….

Οι ομοιότητες σε πρακτικό και σε θεωρητικό επίπεδο των δύο καθεστώτων και των προτάσεων που αναπτύσσουν, είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Εμπνευστής του Ναζιστικού «Ζωτικού Χώρου»  ήταν ο  καθηγητής Φρίντριχ Ράτζελ,  ο οποίος υποστήριξε την οργανική θεωρία ανάπτυξης του κράτους το οποίο, για να τραφεί, επιβάλλεται να προσαρτήσει νέες περιοχές. Στη συνέχεια στη σκυτάλη πήρε ο Καρλ Χαουσχόφερ, ενώ τελικός δίαυλος προς τον Χίτλερ ήταν ο μαθητής του Χαουσχόφερ και εκ των αρχιτεκτόνων του Ολοκαυτώματος και της «Τελικής Λύσης» Ρούντολφ Ες.

Αντιστοίχως ένας από τους  ιδεολογικούς  μέντορες του Ερντογάν,  με το οποίο όλως περιέργως έχει έρθει και με αυτόν σε σύγκρουση – ο άλλος είναι ο Φετουλάχ Γκιουλέν- ο   Αχμέτ Νταβούτογλου, εισήγαγε τον όρο «ζωτικό χώρο» στο «Στρατηγικό Βάθος». Έτσι αφού η Τουρκία το 2030 η Τουρκία θα έχει διπλασιάσει τον πληθυσμό της φτάνοντας τα 150 εκατομμύρια,  θα (έχει) προκύψει θέμα «ζωτικού χώρου» για τον τουρκικό κόσμο, ο οποίος εκτείνεται από την Αδριατική έως το Σινικό Τείχος. Στη συνέχεια αναπτύσσεται από τον έμπιστο του Ερντογάν ναύαρχο  Τζιχάτ Γιαϊτζί η  «Γαλάζια Πατρίδα», η οποία   αποκτά  ιδιαίτερη σημασία αφού « η Τουρκία  δεν είναι απλώς μια χώρα του Αιγαίου, αλλά και μια χώρα που εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο, σε μια περιοχή που ξεκινάει από την Αδριατική και εκτείνεται ώς τον κόλπο της Αλεξανδρέττας και τη Διώρυγα του Σουέζ».

Ο παραλληλισμός του «ζωτικού χώρου» του Ναζιστικού καθεστώτος και των διάφορων εκφράσεων της ίδιας θεωρίας που προωθούνται από το   καθεστώς  Ερντογάν, είναι σκανδαλωδώς προφανής με κίνδυνο επανάληψης εάν  ληφθούν ανάλογα  «μέτρα»  με αυτά της δεκαετίας του 1930, όταν   η Βρετανία, η Γαλλία και η ΕΣΣΔ,  επιδίδονταν σε μιαν ανέξοδη πολιτική κατευνασμού του Ναζιστικού  αρπακτικού. Οι συμφωνίες της Μόσχας και του Μονάχου οι οποίες  (παρ)έδωσαν Τσεχοσλοβακία, Αυστρία, Πολωνία, Φινλανδία, αποδείχτηκαν καταστροφικές για την ανθρωπότητα, αντιστοίχως οι προωθούμενες συμφωνίες και το άφθονο χρήμα ( για να συγκρατηθούν «πρόσφυγες» και «μετανάστες») και με στόχο τον κατευνασμό της Τουρκίας και με δώρο Αιγαίο, Κύπρο, Κουρδιστάν, Συρία, Λιβύη, επίσης φαίνονται προδήλως καταστροφικές…..

Με αφορμή (αλλά και όχι μόνο) την αντιγραφή και εξέλιξη του Ναζιστικού ζωτικού χώρου ως «Στρατηγικό Βάθος» και «Γαλάζια Πατρίδα» και εντελώς ενδεικτικές πράξεις όπως  η μετατροπή της  Αγίας Σοφίας σε τέμενος, το άνοιγμα των Βαρωσίων στην Κύπρο, η συνεχής παραβίαση σε γη, αέρα και θάλασσα της ελληνικής κυριαρχίας  και κυρίως οι εξελίξεις στο λεγόμενο μεταναστευτικό –προσφυγικό, μετά τις σχετικές ανακοινώσεις της Γερμανίας,  δείχνουν ως πρόκληση για την εθνική μας συνέχεια  το Τουρκικό  πρόβλημα. 

Όλα τα παραπάνω όμως φαίνεται ότι δεν έχουν γίνει κατανοητά και   στην Ελλάδα και την Κύπρο ( πόσο μάλλον από τους  Δυτικούς ), οι οποίοι ανέχονται τη βαρβαρότητα, την παρανομία και τις πρακτικές ζούγκλες  που έρχονται από τα ανατολικά, ενώ επαναλαμβάνονται  ανεκδιήγητες δηλώσεις αναντίστοιχες με το Τουρκικό πρόβλημα:  «έχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;» «να μην είμαστε μοναχοφάηδες στο Αιγαίο», «η Τουρκία ασφαλώς και έχει δικαιώματα στην ανατολική Μεσόγειο διότι έχει τεράστια ακτογραμμή»,   «το Καστελλόριζο δεν ανήκει στο Αιγαίο»,  «οι δύο πλευρές  συμφώνησαν στη συνέχιση των συζητήσεων για τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης», «συνεκμετάλλευση με την Τουρκία ενεργειακών πόρων στο Αιγαίο», «να μη δυναμιτίσουμε το κλίμα για την Κύπρο», «Το Καστελλόριζο είναι μακριά», «και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει» …..

Και όλα τα παραπάνω τη στιγμή κατά την οποία   ο Ερντογάν δηλώνει πως «θα έρθει νύχτα»,   εισβάλλοντας  σε  θαλάσσιες ζώνες και υφαλοκρηπίδα,  κατέχοντας το 40% της Κύπρου, αποκαλώντας ειρωνικά τα Σκόπια «Μακεδονία»,  λέγοντας ότι δεν υπάρχει ελληνική κυριαρχία στα νησιά του Αιγαίου ακόμη και στην Κρήτη, προκαλώντας ευθέως στη Θράκη, στέλνοντας όποτε θέλει και από όπου θέλει εκατοντάδες χιλιάδες «πρόσφυγες» και «μετανάστες» στο έδαφός σου, αποσταθεροποιώντας Ελλάδα και Κύπρο….

Τα Ίμια, η Αμμόχωστος και η Κερύνεια, η Ίμβρος και η Τένεδος,  ο Έβρος, αλλά και το Ντιγιαρμπακίρ, το Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ),  η Ροτζάβα και  το Αφρίν,  δεν έχουν διδάξει  κάτι;