«ΧΑΙΡΟΙΣ Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ»

 

Μητροπολίτης Αυλώνος Χριστόδουλος Μουστάκας

«ΧΑΙΡΟΙΣ Η ΖΩΟΔΟΧΟΣ ΠΗΓΗ»

Παρασκευή σήμερα τῆς διακαινήσιμης ἤ λεγόμενης λευκῆς ἑβδομάδας, λόγῳ τῶν λευκῶν ἐνδυμάτων πού φοροῦσαν ὅλη αὐτή τήν ἑβδομάδα οἱ νεοφώτιστοι κατηχούμενοι, πού βαπτίζονταν, ἐνῶ ψαλλόταν ὁ Ὄρθρος τῆς Ἀναστάσεως. Εἰσήρχοντο στό ναό τήν ὥρα πού ἐψάλλετο τό «ὅσοι εἰς Χριστόν ἐβαπτίσθητε, Χριστόν ἐνεδύσασθε, ἀλληλούϊα».

Τήν ὥρα αὐτή ἀπολάμβαναν οἱ κατηχούμενοι τήν πνευματική τους ἀνακαίνιση, γι’ αὐτό καί ὅλη ἡ ἑβδομάδα ὀνομάσθηκε διακαινήσιμη.

Πέρα αὐτῆς τῆς ἑρμηνείας τῆς ἑβδομάδας ὡς διακαινήσιμης, σήμερα ἡμέρα Παρασκευή αὐτῆς τῆς ἑβδομάδας, ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τά ἐγκαίνια τοῦ ναοῦ τῆς Θεοτόκου, τῆς Ζωηφόρου Πηγῆς, ἀλλά ταυτόχρονα ἐνθυμεῖται καί συνεορτάζει καί ὅλα τά θαυμάσια καί ὑπερφυή θαύματα τῆς Παναγίας μας σέ αὐτόν τόν ναόν.

Ἄρα ὅλα τά τροπάρια τῆς ἑορτῆς ἀναφέρονται σέ αὐτόν τόν ναόν καί ὄχι σέ κανέναν ἄλλον. Ποιοί ἦταν οἱ κτήτορές του; Οἱ αὐτοκράτορες Λέων ὁ μέγας ὁ Θράξ, Ἰουστιανός πού τόν ἔκτισε μεγαλύτερον ἀπό τά ὑλικά πού ἐπερίσσευαν μετά τήν ἀποπεράτωση τῆς ἁγίας Σοφίας, Βασίλειος ὁ Μακεδών καί ὁ υἱός του Λέων ὁ σοφός καί Ρωμανός ὁ Λεκαθηνός. Αὐτός ὁ ναός εἶναι ἡ γνωστή σέ ὅλους μας Ἱερά Μονή Βαλουκλή στήν Κωνσταντινούπολη.

Σέ παρακαλῶ Μητέρα τοῦ Κυρίου νά φωτίσεις μέ τή χάρη Σου Θεοτόκε Πηγή τό νοῦ τῆς ψυχῆς μου, γιά νά μπορέσω νά ἀνυμνήσω τά ὑπερφυή καί θαυμάσια θαύματα τῆς πηγῆς Σου. Ἐσύ, Θεοτόκε Πηγή, μπορεῖς νά τό κάνεις αὐτό, γιατί ὄχι μόνο ἀναβλύζεις ζωή καί χάρη στούς πιστούς, ἀλλά καί γιατί τόν ἐνυπόστατον Λόγον (τόν Χριστόν) ὡς Πηγή καί Μήτρα τῆς Ἐκκλησίας ἐπήγασες.

Ἐλάτε οἱ πιστοί μέ ἐξαίσιους ὕμνους, πού πάει νά πεῖ καί πέρα ἀπό τήν ἀνθρώπινη διάνοια, νά ἀνυμνήσουμε τήν οὐράνια νεφέλη, τό σύννεφο, τή σταγόνα αὐτοῦ τοῦ σύννεφου, τόν ζωοδότη Χριστό, ὁ Ὁποῖος συνέχεια καί ἀμετάβλητα βρέχει τό ζωντανό, τό τρεχούμενο, πού πηγάζει ἀθάνατα, τό θεϊκό νερό, πού κατά τόν ψαλμωδό μετά τήν πόση του δέν ἀποβάλλεται ἀπό τίς φυσικές ροές τοῦ ἀνθρώπου (Ἀπόστιχο Ἑσπερινοῦ Ἑορτῆς, Πεντηκοστάριον, ἐκδόσεις Φῶς, Ἀθῆναι 1974, σ. 18).

Ὁ ἱερός ὑμνογράφος ὀνομάζει τήν Παναγία ἔνθεη Πηγή. Ἀπό αὐτή τήν Πηγή, ὅποιος ἀντλήσει καί πιεῖ νερό, αὐτά πού θά ζητήσει μέ πίστη, θά πραγματοποιηθοῦν. Γι’ αὐτό ὁ ὑμνωδός προτρέπει: «προστρέχομεν πιστῶς, ἁγιασμόν ἀρυόμενοι, πάντοτε γλυκύρροον» (Κεκραγάριο Ἑσπερινοῦ Ἑορτῆς, ὅ.π., σ. 17).

Ἀλήθεια, ποιός μπορεῖ νά ψάλλει, ἤ νά τραγουδήσει, ἤ νά διαλαλήσει τήν ἐξουσία καί τήν κυριαρχία σου Πηγή, οἱ ὁποῖες ἔχουν ὑπερπλημμυρίσει ἀπό ἀκένωτα, χωρίς τέλος θαύματα, τά ὁποῖα ἐσύ ὡς Ζωοδόχος Πηγή καί ὑπέρ φύσιν ἐνεργεῖς μέ διάφορες ἰάσεις καί θεραπεῖες!

Μέ ἔκπληξη καί θαυμασμό βλέπουμε πώς τά θαυμάσιά σου «οὐ μόνον γάρ νοσήματα χαλεπά ἀπήλασας, τῶν προσιόντων μετά πόθου ἀλλά καί τά τῶν ψυχῶν πάθη ἐκπλύνεις, καθαρίζουσα Πανάσπιλε· σύν πᾶσι βραβεύουσα καί μέγα ἔλεος» (Δοξαστικό Ἀποστίχων Ἑσπερινοῦ, ὅ.π., σ 17).

Ἄρχοντες καί λαός, φτωχοί καί πλούσιοι, ἐφόσον καρδιακά ἐπιθυμοῦν αὐτή τή χάρη τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, τή δέχονται, γιατί σέ κανέναν Ἐκείνη δέν ἀρνεῖται τό αἴτημα (Τροπάριο Ὠδῆς γ΄ Κανόνος, ὅ.π., σ. 19).

Ἄγνωστα καί παράδοξα ὁ Θεός Πατέρας σέ σένα Παναγία μας ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς σου πραγματοποίησε. Τό πρῶτο καί μεγαλύτερο γεγονός εἶναι ὁ ὑετός, δηλαδή ἡ βροχή πού ἔπεσε ἀπό τόν οὐρανό στή γαστέρα σου. Αὐτή ἡ βροχή σέ ἀναδεικνεύει πάντοτε Πηγή πού ἀναβλύζει ὅλα τά ἀγαθά στίς ἀνθρώπινες ψυχές μέ τό νά τίς ἐνισχύει καί νά τίς ἐνδυναμώνει μέ τήν ὑγεία τοῦ σώματος μέ αὐτό τό νερό τῆς χάριτος (Κεκραγάριο Ἑσπερινοῦ Ἑορτῆς, ὅ.π., σ. 17).

Παναγία Ζωοδόχε Πηγή εἶσαι ὁ φωτεινός καί ὁ ἅγιος ναός τοῦ Σωτήρα μας Χριστοῦ· εἶσαι ἀκόμη πηγή ἀφθαρσίας, τόν Χριστό προρρέουσα, ὁ Ὁποῖος εἶναι τό ὕδωρ τό ζῶν, ἀπό τήν τρωθεῖσα πλευρά τοῦ Ὁποίου Αἷμα καί ὕδωρ ποτιζόμαστε πνευματικά (Τροπάριο Ὠδῆς γ΄ Κανόνος, ὅ.π., σ. 19).

Χαίροις, λοιπόν, ἡ ζωοδόχος Πηγή ἡ ἀσταμάτητα, μέσῳ τοῦ Κυρίου καί Υἱοῦ σου Χριστοῦ, ἀναβλύζουσα χάριτες. Χαίροις, γιατί εἶσαι ἡ βρύση τῶν θεραπειῶν, πού νικάει κάθε νόσο. Χαίροις, γιατί τό ἰατρεῖο σου (ὁ ναός σου, δηλαδή, εἶναι πάντοτε ἕτοιμο καί ἄμισθο) (Ἀπόστιχο Ἑσπερινοῦ Ἑορτῆς, ὅ.π., σ. 18).

Χαίροις ἡ ζωοφόρος Πηγή πού καί τή θάλασσα τήν κάνεις πέλαγος μέ τά πολλά σου θαύματα σάν τοῦ πελάγου τά νερά σέ ὅλη τήν οἰκουμένη.

Εἶσαι, λοιπόν, ἤ δέν εἶσαι, Πηγή, ὠκεανός νοητός πού ὑπερβαίνεις μέ τή χάρη σου τά ποτάμια ὕδατα τοῦ Νείλου τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης; Εἶσαι, ἤ δέν εἶσαι, λοιπόν, μιά ἄλλη πηγή τοῦ Σιλωάμ; Εἶσαι ἤ δέν εἶσαι, λοιπόν, τό νερό πού ἀνάβλυσε θαυματουργικά ἀπό τό βράχο καί ξεδίψασε στήν ἔρημο ὁ ἰσραηλιτικός λαός;

Καί αὐτά καί ἄλλα πολλά εἶσαι, γιατί εἶσαι τοῦ Χριστοῦ Μητέρα κατά σάρκα, πού ἐκχέεις στόν κόσμο τό μέγα ἔλεος (Στιχηρό Προσόμοιο Ἑσπερινοῦ Ἑορτῆς, ὅ.π., σ. 18).

Ὦ βρύση πού τρέχεις πάντα τό δροσερό πνευματικό νερό, ὦ βρύση πού τό νερό σου εἶναι ζωηρό, ἔχει ζωή. Ὦ θεία Πηγή, ἀπό σένα ζητοῦμε τή χάρη, γιατί τά ὑπερφυῆ καί θαυμάσια ἀνά τούς αἰῶνες θαύματά σου εἶναι ἀνώτερα, μεγαλύτερα καί δυνατότερα ἀπό ὅλων τῶν ποταμῶν τοῦ κόσμου τίς ροές (Κάθισμα Ὄρθρου, ὅ.π., σ. 19).

Ἀπό τήν ἀκένωτη πηγή σου, Πηγή Θεοχαρίτωτε, μᾶς ἐπιβραβεύεις μέ τό νά πηγάζεις (πηγή) τά νάματα. Σέ ἱκετεύουμε νά μᾶς δροσίζεις μέ τή χάρη σου καί ‘μεῖς νά σέ εὐγνωμονοῦμε, λέγοντας: «Χαῖρε ὕδωρ σωτήριον» (Οἶκος Ἑορτῆς, ὅ.π., σ. 20).