Η βορειοηπειρωτική διασπορά | Μέρος ΙΣΤ΄ Ο Σύλλογος Διβριωτών

 

του Γιώργου Κυριακού

H

Δίβρη είναι χωριό του Δήμου Φοινικαίων το οποίο μαζί με άλλα γειτονικά χωριά ανήκει στην παλιά επαρχία της Δίβρης, που φημίζεται για τους γραμματιζούμενους ανθρώπους της. Είναι επίσης γνωστή για τα ιστορικά της μνημεία, όπως το σπήλαιο του Αγίου Γεωργίου του 9ου αιώνα, τη Μονή Αγίου Νικολάου με αναφορές σε πηγές από το 1428, την Πατριαρχική και Σταυροπηγιακή «Μονή Στύλου και Δίβρεως», όπου ο Πατρο-Κοσμάς ίδρυσε το 1775 ανώτερη σχολή της αρχαίας διαλέκτου και των επιστημών. Το 1870 ιδρύθηκε στη Δίβρη σχολείο ελληνικής γλώσσας, που καταστράφηκε το 1878 από Λιάπηδες μετά την εξέγερση στο Λυκούρσι των Αγίων Σαράντα. Η Δίβρη συνέβαλλε στον Αντιφασιστικό Αγώνα, αλλά και είχε πολλούς φυλακισμένους μάρτυρες κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Σήμερα η κυριότερη απασχόληση των Διβριωτών είναι η κτηνοτροφία και η καλλιέργεια της ελιάς. Ο Δρόμος συνομίλησε με τον πρόεδρο του Συλλόγου Διβριωτών Βορείου Ηπείρου, Μιχάλη Πέκο

Το χορευτικό της Δίβρης, από το παρελθόν στο σήμερα.

 Μιχάλη, τι έχεις να μας πεις για τον Σύλλογό σας;

Ιδρύθηκε το 1993 στους Αγίους Αναργύρους, για να κρατήσουμε επαφή, να διατηρήσουμε τα ήθη και τα έθιμά μας. Κρατάμε το χωριό ζωντανό με αυτόν τον τρόπο. Είναι ένα όμορφο συναίσθημα ότι δεν είσαι μόνος σου, έστω για λίγες ώρες. Όταν συναντιόμαστε, γινόμαστε μια αγκαλιά. Προσφέρει μια παρηγοριά, ένα αίσθημα ασφάλειας και σιγουριάς για τα βήματα που χαράζουμε. 

Πώς δραστηριοποιείστε;

Επίσημα, κάθε χρόνο έχουμε δύο ανταμώματα στην Αθήνα και ένα στο χωριό τον Δεκαπενταύγουστο. Θυμόμαστε τα παλιά, νιώθουμε ο ένας τον άλλον κοντά, βάζουμε νέους στόχους, ακούμε τις συστάσεις και προτάσεις των συγχωριανών μας. Τα ανταμώματα έγιναν ευκαιρία για να στηρίξουμε με επιτυχία οικογένειες που είχαν οικονομικές ανάγκες. Πρέπει να σου πω επίσης ότι έχουμε ένα υπέροχο χορευτικό συγκρότημα με παραδοσιακές στολές, το οποίο φροντίζει η κ. Αμαλία Ρέτζιου, υπεύθυνη πολιτιστικών θεμάτων. 

Η δράση σας στο χωριό;

Ο Σύλλογός μας κατάφερε, με τα χρήματα που μάζεψε από εκδηλώσεις, να βοηθήσει στην πλακόστρωση της πλατείας μας και να μπουν κάγκελα. Είναι μεγάλη η πλατεία της Παναγιάς, με κάτω και πάνω διάζωμα όπου αγναντεύεις την Κέρκυρα, ειδικά τις βραδινές ώρες που φωτίζει. Θέλουμε να φτιάξουμε μια αίθουσα πολιτισμού που να έχει και τον ρόλο Λαογραφικού Μουσείου. Έχουμε ήδη αιτηθεί στον Δήμο Φοινικαίων. Τέλος, πριν την Παναγιά, οργανώνουμε στις 13 του μηνός ανάβαση στον Προφήτη Ηλία. Έχει μια ομορφιά η ανατολή…

«Πρέπει να αποκτήσουμε τη δυνατότητα ώστε τα χωριά μας να αναδεικνύουν τα ιστορικά μνημεία τους και την πολιτιστική τους κληρονομιά, σε συνδυασμό με την περιήγηση στη φύση»

Ελλείψεις;

Το πιο σοβαρό πρόβλημα είναι ο κεντρικός δρόμος. Τους μαχαλάδες του χωριού μας σιγά-σιγά τους τακτοποιούμε με δική μας μπετόστρωση, σε συνεργασία με τον Κοινοτάρχη μας και τη Δημοτική Αρχή. 15 χιλιόμετρα είναι, και πρέπει να γίνει μια αρχή: από τη Δίβρη μέχρι την Άνω Λεσινίτσα. Θα μπορούσαν να μεριμνήσουν γι’ αυτόν τον δρόμο οι ελληνικές πρεσβευτικές αρχές. 

Συνεργάζεστε με φορείς πάνω;

Βέβαια. Συμμετέχουμε στο Φεστιβάλ Λειβαδιάς, όπως και στο Βαλκανικό Φεστιβάλ του Αργυροκάστρου. Μας ενδιαφέρει να προβάλλουμε τον πολιτισμό μας παντού. Όλα αυτά συμβαίνουν, όμως, ιδίοις εξόδοις… Το Υπουργείο Πολιτισμού θα μπορούσε να στηρίζει την προβολή διαφόρων συγκροτημάτων. 

Με αδελφότητες, με άλλους συλλόγους;

Συνεργαζόμαστε. Σημαντικό είναι να υπάρχουν οργανωμένες κοινές δράσεις για να βοηθήσουμε οικογένειες, να διοργανώσουμε ένα φεστιβάλ, ένα έργο για το κοινό καλό, ένα κοινό αντάμωμα… Σημασία έχει να αφήσουμε στην άκρη τον εγωκεντρισμό και τον τοπικισμό μας. Τα Ριζά [ΣΣ: ορεινά του Δήμου Φοινικαίων] μπορούν να αποκτήσουν μια συνεργατική προοπτική. Βλέπουμε ότι υπάρχει μια θέληση από όλους. 

Πώς βιώσατε την πανδημία, με το κλείσιμο του συνόρου;

Ένας 70άρης τι άλλο θα μπορούσε πέρα από το να θυμηθεί τα παλιά, τότε που ήταν κλειστά τα σύνορα; Ένας φίλος μου έχασε τον πατέρα του και δεν μπορούσε να πάει στην κηδεία του… Ο Σύλλογός μας βοήθησε πολύ. Με παίρνανε τηλέφωνο, στέλναμε τα φάρμακα για τους γερόντους μας στο πρακτορείο στα Γιάννενα, κι από εκεί το προεδρείο του χωριού μας και ο Δήμος έκαναν πολύ καλή δουλειά. Τεράστια δουλειά… Το θέμα ήταν να φτάσουν τα φάρμακα και οι μάσκες, που ήταν προϊόν εθελοντικής εργασίας των γυναικών του Συλλόγου μας.

Πώς βλέπεις την παρουσία σας στην απογραφή του 2023;

Θα πρέπει να γίνει σωστός προγραμματισμός. Οι Σύλλογοι, οι Αδελφότητες να ενημερώσουν τα μέλη και οι αντιπρόσωποι να κάνουμε μια μάζωξη χωριών. Ίσως να τεθούν έτσι οι βάσεις για μια ομοσπονδία συλλόγων και αδελφοτήτων του Δήμου Φοινικαίων. 

Σκέψεις για το μέλλον;

Εδώ και 34 χρόνια υπάρχει ένα μεράκι. Να χαράξουμε ένα μονοπάτι για τη μονή Στύλου από την πλατεία του χωριού. Ο εναλλακτικός τουρισμός που αφορά τα ιστορικά μνημεία και τις φυσικές μας ομορφιές πρέπει να είναι ο νέος μας «ορίζοντας». Να αποκτήσουμε τη δυνατότητα ώστε τα χωριά μας να αναδεικνύουν την πολιτιστική τους κληρονομιά, σε συνδυασμό με την περιήγηση στη φύση. Αυτή τη στιγμή –πρέπει να το πούμε– συγχωριανοί μας με πρωτοβουλία τους κάνουν ανακατασκευές στη σπηλιά του Αγίου Γεωργίου, και διαμορφώνουν τον χώρο. Να τους έχει ο Θεός καλά, τους ευχαριστούμε! Εύχομαι καλή χρονιά στους απ’ έκει, χρόνια πολλά σε όλους, με υγεία.