† Ἀναστάσιος
Ἀρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου καί πάσης Ἀλβανίας

 

 

Χριστούγεννα 2020
H καθοριστική παρουσία

«Τό ὄνομα αὐτοῦ… μεθ’ἡμῶν ὁ Θεός» (Μτ. 1:23)

 

Φέτος τα Χριστούγεννα θα τα εορτάσουμε χωρίς εξωτερικούς πανηγυρισμούς, χωρίς πολυπληθείς οικογενειακές ή φιλικές συγκεντρώσεις, αλλά ακόμη και χωρίς καθολική συμμετοχή των πιστών στις λατρευτικές εκδηλώσεις. Συγχρόνως, όμως, οι περιορισμοί, λόγω της πανδημίας, θα έχουν και μερικές θετικές παρενέργειες. Πριν από όλα είναι ευκαιρία να εκτιμήσουμε πόσο τεράστια σημασία έχουν στην πνευματική και κοινωνική μας ζωή τα αυτονόητα για τους πιστούς ̇ η δυνατότητα να μεταβαίνουμε όποτε αποφασίζουμε στους ιερούς ναούς, για να προσευχηθούμε, για να συμμετάσχουμε στις λατρευτικές εκδηλώσεις, στα ιερά μυστήρια της Εκκλησίας. Αυτή τη φορά πρόκειται για ένα άλλο είδος πνευματικής «νηστείας» και ασκήσεως, που επιβάλλεται από εξωτερικές συνθήκες.

Φέτος ίσως μειωθούν από τη μεγάλη αυτή εορτή τα παράτερα επιχρίσματα ̇ ο περιττός εκκωφαντικός θόρυβος και τα άσχετα στοιχεία που έχουν διεισδύσει, με κύριο σκοπό το κέρδος και τη ματαιοδοξία, αλλοιώνοντας το αληθινό νόημα της μοναδικής εορτής. Θα γιορτάσουμε με απλότητα, στέρηση αλλά και πόνο γι’ αυτούς που απεβίωσαν ολομόναχοι και γι αυτούς που επεβίωσαν μέσα στη θλίψη και την αμηχανία, ταλαιπωρημένοι από τις ποικίλες δυσκολίες.

Παρ’ όλη την αποξένωση και την ερημιά που μας απειλεί, στην εορτή των Χριστουγέννων δεσπόζει πάντοτε το μοναδικό γεγονός, ο ερχομός και η παρουσία του Υιού και Λόγου του Θεού. Ο Χριστός δεν έρχεται σαν επισκέπτης να μας χαιρετήσει ευγενικά και κατόπιν αθόρυβα να φύγει. Έρχεται, για να μείνει μαζί μας. Αυτό δηλώνει το όνομα Εμμανουήλ, που σημαίνει «μεθ’ ἡμῶν ὁ Θεός». Δεν έρχεται σαν δυνάστης, να μας αφαιρέσει την ελευθερία, επιβάλλοντας το θέλημά του. Έρχεται σαν βρέφος συμμεριζόμενος τη στέρηση, την ξενιτειά και μ’ ένα αδιόρατο χαμόγελο ειρήνης και ελπίδος έρχεται να μείνει μαζί μας. Θα αντιμετωπίσει ο ίδιος δοκιμασίες, προσβολές, εχθρότητες, που θα κορυφωθούν στο Πάθος, συμμετέχοντας στην οδύνη της ανθρωπότητος. Έρχεται, για να μείνει μαζί μας, αμφισβητούμενος, διωκόμενος, να μας στηρίξει, να μας παρηγορήσει με την αναστάσιμη υπόσχεσή του: «καί ἰδού ἐγώ μεθ’ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος» (Μτ 28:20). Είναι μαζί μας όχι μόνον στις γαλήνιες φάσεις των επιτυχιών, της καλής υγείας και των αρμονικών σχέσεων με τους άλλους. Παραμένει μυστικά μαζί μας και στις θολές περιόδους, όταν η θλίψη, η αποτυχία, η ασθένεια καταπονούν την ύπαρξή μας.

Κυρίως η καθοριστική αυτή παρουσία πρέπει να είναι συνειδητή και συνεχής στη διαμόρφωση και τον έλεγχο των σκέψεων, των ιδεών, των αποφάσεων και των ενεργειών μας. Δεν μπορούμε να ικετεύουμε να είναι παρών στις δύσκολες ώρες της ζωής μας και να αδιαφορούμε για το θέλημά του ή να το παραθεωρούμε στη νοοτροπία και τη συμπεριφορά μας στην καθημερινή μας ζωή. Η διαρκής συναίσθηση της παρουσίας του είναι η μόνη ικανή να μας οδηγήσει σωστά στις περιπέτειες του βίου μας.

Την πολύπλευρη αυτή παρουσία καλούμεθα να ζήσουμε εντονότερα, αυτή τη φορά με λιγότερη έπαρση για την ανθρώπινη γνώση, τις ικανότητες και τη δύναμή μας. Με περισσότερη αναζήτηση για τις προτεραιότητες του ανθρώπινου γένους και αλληλεγγύη σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο . Με περισσότερη ελπίδα. Είναι συμβολικό ότι το εμβόλιο, που αναμένεται να δώσει διέξοδο στην πολύπλευρη αιχμαλωσία μας από τον κορονοϊό, έρχεται στη ζωή μας σαν ιδιότυπο χριστουγεννιάτικο δώρο.

Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα της περίεργης απομόνωσης που μας έχει επιβάλει η πανδημία, στη μοναξιά, την αγωνία και τον φόβο, ας αντισταθούμε, αδελφοί μου, γιορτάζοντας τα φετινά Χριστούγεννα με προσήλωση κυρίως στη λυτρωτική παρουσία του ακτίστου Υιού και Λόγου του Θεού, ο οποίος εισέρχεται στην κτιστή δημιουργία, διατηρώντας τον τελευταίο λόγο στην πορεία της ζωής μας και ολοκλήρου της κτίσεως.

Στην απροσδιόριστη, απρόσμενη μοναξιά που μας παγώνει, η μυστική παρουσία του Χριστού ζεσταίνει τη σκέψη και ζωογονεί τους πνεύμονες. Αυτό το αισιόδοξο άγγελμα των Χριστουγέννων, καθαρό σαν διαμάντι, χωρίς ποικίλα στολίδια, χρυσόσκονη και εντυπωσιακά περιτυλίγματα, πρέπει φέτος ιδιαίτερα να αναδειχθεί και να βιωθεί. Όχι σαν απλή ανάμνηση ενός αξιαγάπητου βρέφους, αλλά ως καθοριστικό μήνυμα ελπίδος, ως η μοναδική έκφραση της αγάπης, της παντοδυναμίας του Πατρός, του Κυρίου και Δημιουργού του σύμπαντος, ως εγγύηση του γεγονότος ότι δεν είμαστε μόνοι στην προσωπική και παγκόσμια περιπέτειά μας ούτε στην πρόσφατη πανδημία.
Αυτή την καθοριστική εμπειρία οφείλουμε όχι μόνο να την ενισχύσουμε μέσα μας, αλλά να τη μεταδώσουμε ως πνευματικά αντισώματα στους γύρω μας. Με στοργή, με ταπείνωση, με τον λόγο, με τη σιωπή, χωρίς προκλητική οίηση. Δεν είναι μόνον ο κορονοϊός που μεταδίδεται αθόρυβα και δραστικά. Πολύ περισσότερο, η πίστη σε αυτή τη λυτρωτική παρουσία μεταδίδεται ήρεμα και αποτελεσματικά από πιστό άνθρωπο σε άνθρωπο και από ομάδα σε ομάδα.

Το πιο ουσιαστικό, λοιπόν, χριστουγεννιάτικο δώρο, αδελφοί μου, που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας αλλά και στους γύρω μας είναι η συναίσθηση και η μαρτυρία της παρουσίας του Σωτήρος Χριστού στην καθημερινή μας πορεία.

Ευλογημένα Χριστούγεννα με ανθεκτική υγεία! Ειρηνοφόρο και ολόφωτο το Νέο Έτος 2021.


........................


 

† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë.

 

KRISHTLINDJE 2020
Prania vendimtare

 

“Emri i tij… Perëndia është me ne” (Matth.1:23)

Këtë vit, Krishtlindjen do ta kremtojmë pa festime sipërfaqësore, pa u mbledhur familjarisht ose me miq të shumtë, por edhe pa pjesëmarrjen e gjerë të besimtarëve në ceremonitë adhuruese. Në të njëjtën kohë, kufizimet për shkak të pandemisë do të kenë edhe disa efekte anësore pozitive. Para së gjithash, ky është një rast për të vlerësuar se sa shumë rëndësi kanë në jetën tonë shpirtërore dhe shoqërore ato gjëra që besimtarët i konsiderojnë të vetëkuptueshme, si për shembull mundësia për të shkuar në kishë, kur të duam ne, për t’u lutur, për të marrë pjesë në shërbesat fetare dhe në misteret e Kishës. Këtë herë bëhet fjalë për një lloj tjetër “kreshme” dhe ushtrimi, të imponuara nga kushtet e jashtme.

Në këtë të kremte të madhe, ndoshta do të jenë më të pakta shfaqjet sipërfaqësore, si zhurma shurdhuese e tepruar dhe elementet pa lidhje që kanë depërtuar brenda saj, me synim kryesor fitimin dhe lavdinë e kotë, duke e tjetërsuar kuptimin e vërtetë të kësaj të kremteje unike. Do të kremtojmë me thjeshtësi, privim, por edhe me dhimbje për ata që ndërruan jetë të vetmuar dhe për sa mbijetuan mes hidhërimit dhe dëshpërimit, të torturuar nga vështirësi të shumëllojta.

Me gjithë këtë tjetërsim dhe shkretim që na kërcënon, në të kremten e Krishtlindjes mbizotëron gjithmonë ngjarja unike: Ardhja dhe prania e Birit dhe e Fjalës së Perëndisë. Krishti nuk vjen si vizitor për të na përshëndetur tërë mirësjellje e më pas të largohet pa u ndjerë. Ai vjen të qëndrojë me ne. Ky është kuptimi i fjalës Emanuel, që do të thotë: “Perëndia është me ne”. Nuk vjen si një njeri i pushtetshëm për të na e hequr lirinë, duke na imponuar vullnetin e Tij. Ai vjen si foshnjë, duke ndarë me ne privimin, të qenit i huaj dhe, me buzëqeshje paqeje e shprese vjen të qëndrojë me ne. Edhe Ai vetë do të vuajë sprova, fyerje, armiqësi, që do të kulmojnë gjatë Pësimit të Tij, teksa merr pjesë në vuajtjet e mbarë njerëzimit. Ai vjen të qëndrojë me ne si i vënë në dyshim nga të tjerët, i përndjekur, që të na mbështesë dhe të na ngushëllojë me premtimin e Tij ngjallësor: “Edhe ja, unë jam bashkë me ju gjithë ditët, deri në mbarim të jetës” (Matth.28:20). Ai është me ne jo vetëm në kohë të gëzuara suksesesh, kur kemi shëndet të mirë dhe marrëdhënie harmonike me të tjerët. Ai vazhdon të qëndrojë mistikërisht me ne edhe në periudha të turbullta, kur qenien tonë e stërmundojnë hidhërimi, dështimi, sëmundja.

Mbi të gjitha, kjo prani vendimtare duhet të jetë e ndërgjegjshme dhe e vazhdueshme gjatë formësimit dhe kontrollit të mendimeve, të ideve, të vendimeve dhe të veprimeve tona. Nuk mund të lutemi që të jetë i pranishëm në orët e vështira të jetës sonë dhe të tregohemi indiferentë e të mos i kushtojmë rëndësi vullnetit të Tij në mentalitetin dhe sjelljen tonë të përditshme. Vetëm ndjesia e vazhdueshme e pranisë së Tij mund të na udhëheqë saktë në peripecitë e jetës sonë.

Pikërisht, këtë prani të Tij të shumanshme ftohemi ta përjetojmë me më shumë intensitet; këtë herë duke u mburrur më pak për dijen tonë, për aftësitë dhe fuqinë tonë njerëzore. Duke bërë më shumë kërkime rreth përparësive të gjinisë njerëzore dhe me më tepër solidaritet në nivel lokal e global. Duke pasur më tepër shpresë. Është diçka simbolike, se vaksina që pritet të japë zgjidhjen për të dalë nga robëria jonë e shumanshme e koronavirusit, vjen në jetën tonë si një dhuratë e veçantë Krishtlindjeje.
Le të rezistojmë brenda kësaj atmosfere izolimi të çuditshëm, vetmie, ankthi dhe frike të imponuar nga pandemia, duke kremtuar Krishtlindjen e sivjetshme me përkushtim të plotë ndaj pranisë çlirimtare të Birit dhe Fjalës së pakrijuar të Perëndisë, i Cili hyn brenda krijesës së dukshme, duke e pasur Ai fjalën e fundit në ecurinë e jetës sonë dhe të mbarë krijesës.

Në vetminë e papërcaktuar dhe të papritur që na ka ngrirë akull, prania mistike e Krishtit e ngroh mendimin dhe i gjallëron mushkëritë tona. Ky mesazh optimist i Krishtlindjes, i pastër si diamanti, pa zbukurime të shumta, pa veshje me ar dhe ambalazhime marramendëse, sivjet duhet të nxirret në pah dhe të përjetohet në një mënyrë të veçantë. Jo si kujtim i thjeshtë i një foshnje që është i denjë për t’u dashur, por si mesazh vendimtar shprese, si shprehja e vetme e dashurisë, e plotfuqishmërisë së Atit, Zotit dhe Krijuesit të gjithësisë; si garanci për faktin se nuk jemi të vetëm në aventurën tonë personale e globale, dhe as në këtë pandemi.

Këtë përvojë vendimtare duhet jo vetëm që ta fuqizojmë brenda vetes sonë, por edhe ta transmetojmë si antitrupa shpirtërorë tek ata që jetojnë rreth nesh. Me dhembshuri, me përulësi, me fjalë, me heshtje, pa egoizëm acarues. Nuk është vetëm koronavirusi që transmetohet pa zhurmë dhe në mënyrë aktive; shumë herë më tepër kjo ndodh me besimin tonë në këtë prani çlirimtare, i cili transmetohet qetësisht dhe në mënyrë të frytshme nga njëri besimtar tek tjetri dhe nga njëri grup tek tjetri.

Vëllezërit e mi, pra, dhurata më esenciale e Krishtlindjes, që mund t’ia ofrojmë vetes sonë dhe atyre përreth, është të kuptuarit dhe dëshmia e pranisë së Shpëtimtarit Krisht në jetën tonë të përditshme.

Krishtlindje të bekuara dhe me shëndet! Viti i Ri 2021 na sjelltë paqe dhe qoftë plot me dritë!

Me lutje të zjarrta te Zoti,
† Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë.