Το μήνυμα είναι: ¨Ζούμε στον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα εκείνη του 1453¨…- Mesazhi është: "Jetojmë në shek e 21-të dhe mentaliteti ynë është ai i vitit 1453"...

Το τεστ πολιτισμού της Τουρκίας   Βασικά, όλη η υπόθεση της Αγίας Σοφίας μπορεί να συνοψιστεί με τις φράσεις «ακατάλληλη» ή «ντροπή». Αλλά νομίζω ότι το κοινό στο οποίο απευθύνομαι δεν διαθέτει την πολιτιστική λεπτότητα για να βρει σε αυτές τις λέξεις νόημα. Για τους σκοπούς τους, θα ήταν καλύτερα να το διατυπώσουμε με ειλικρινή τρόπο που θα μπορούσαν να καταλάβουν πιο εύκολα: η πράξη που εκτελείται σε σχέση με την Αγία Σοφία είναι μια σαφής επίδειξη βαρβαρότητας.   Είναι μια διακήρυξη «της τουρκικής έλλειψης πολιτισμού και καταστροφικότητας» σε ολόκληρο τον κόσμο. Και η σύζευξη του Ερντογάν με τον ηγέτη του MHP, Ντεβλέτ Μπαχτσέλι, είναι η πολιτική συμμαχία μέσω της οποίας έχει εκδηλωθεί αυτή η έλλειψη πολιτισμού και καταστροφής.    “Μα γιατί ;” μπορείς να ρωτήσεις   Διότι με αυτό το βήμα λέγεται στον κόσμο ότι «Παρόλο που ζούμε τον 21ο αιώνα, η νοοτροπία μας είναι ακόμα εκείνη του 1453. Ακόμα και τώρα, στον 21ο αιώνα, δεν ασχολούμαστε εντελώς με τη διατήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Ανάμεσά μας, δεν υπάρχει αίσθηση μεγαλύτερης πολιτιστικής κληρονομιάς πέρα ​​από αυτήν που μας άφησαν. Δεν έχουμε τίποτα να συνεισφέρουμε στους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας. Δεν είμαστε σε θέση να δημιουργήσουμε μια νέα πολιτιστική αξία. Καταλαμβάνουμε τους πολιτιστικούς θησαυρούς της ανθρωπότητας, τους σπάζουμε ή/και τους καταστρέφουμε.”   Αυτό γίνεται. Εδώ, τώρα, τον 21ο αιώνα, η Αγία Σοφία, ένα από τα πιο σημαντικά μνημεία του ανθρώπινου πολιτισμού θα «κατακτηθεί» ξανά και θα μετατραπεί σε τζαμί, όπως το 1453.       Αυτό που γίνεται εδώ είναι μια πράξη πολιτιστικού βανδαλισμού.   Αναρωτιέται κανείς: Μπορεί να  κατανοήσει αυτή η συνεργασία Ερντογάν-Μπαχτσέλι, τους λόγους για τους οποίους η παγκόσμια άποψη κάποτε είχε εντελώς τόσο αρνητική εικόνα για την Τουρκία και για τους Τούρκους;   Ο διάσημος Ρώσος στοχαστής του 19ου αιώνα Νικολάι Ντανιλέφσκι χώρισε κάποτε τις ανθρώπινες κοινωνίες σε «δημιουργούς πολιτισμού» και σε «καταστροφείς πολιτισμού». Κατέγραψε τους δέκα μεγαλύτερους μοναδικούς πολιτισμούς με χρονολογική σειρά: Αιγυπτιακός, Κινεζικός, Αρχαίος Σημιτικός (Ασσύριοι, Βαβυλώνιοι, Φοίνικες, Χαλδαίοι), Ινδικός, Περσικός, Ελληνικός, Ρωμαϊκός, νεο-Σημιτικός (Άραβες) και Γερμανο-Ρωμαϊκός (Ευρωπαϊκός) και είπε τα ακόλουθα για αυτά: «Εκτός ​​από αυτούς τους θετικούς … πολιτισμούς εκεί εμφανίστηκαν επίσης περιοδικά στις εποχές της ανθρωπότητας ορισμένοι μεταβατικοί παράγοντες όπως οι Ούννοι, οι Μογγόλοι και οι Τούρκοι, των οποίων τα κεριά ξαφνικά φουντώνουν και σβήνουν , περνώντας γρήγορα στην ιστορία. Αφού ολοκληρώσουν το καθήκον της καταστροφής, βοηθώντας τους θανάτους των ετοιμοθάνατων πολιτισμών και, διασκορπίζοντας τα ερείπια τους, επιστρέφουν στην προηγούμενη ασημαντότητα τους και εξαφανίζονται. Μπορούμε να τους αποκαλέσουμε τους αρνητικούς παράγοντες της ιστορίας.”   Όχι μόνο μεταξύ των διανοουμένων, αλλά σε ολόκληρη τη Δύση δεν υπήρξε τέλος σε αυτά που λέγονται για τον πολιτιστικό βανδαλισμό των Τούρκων.   «Στη Βαλκανική Χερσόνησο, με κάθε βήμα του, ο Τούρκος έχει ποδοπατήσει τα προϊόντα πολιτισμού χιλιάδων ετών».   «Όπου ο Τούρκος βλέπει ένα δέντρο, το κόβει». «Οι Τούρκοι έχουν εξαλείψει τους πολιτισμούς σε κάθε στροφή και δεν έχουν διατηρήσει εκείνα τα πράγματα που έχουν κατακτήσει. Δεν ήταν καθόλου λαοί πολιτισμού με μια έννοια και δεν κατάφεραν να οικοδομήσουν κάτι στα πολιτιστικά θεμέλια που έχουν καταλάβει.”   «Τα μέρη όπου ο Οθωμανός έχει πατήσει το πόδι του δεν άνθισαν», τα μέρη όπου ο Τούρκος έχει πατήσει «έχουν μαραθεί και πεθάνει». «Οι Οθωμανοί ηγέτες δεν έχουν κάνει τίποτα με τα μέρη που έχουν κατακτήσει, εκτός από να ισοπεδώσουν και να καταστρέψουν, να διαλύσουν».   Ορισμένες πηγές αναφέρουν ακόμη ότι η σκληρότητα και η ανελέητη κατάσταση των Τούρκων δεν ήταν μόνο απέναντι στους ξένους. Οι Τούρκοι ηγέτες «θα στραγγαλίσουν σκληρά και θα σκοτώσουν τους δικούς τους ανθρώπους αν είχαν ακόμη και το παραμικρό ίχνος υποψίας»[*].   Αν επρόκειτο να επαναλάβουμε αυτές τις εκφωνήσεις σήμερα, θα μπορούσαν ο Ερντογάν και ο Μπαχσέλι να αντιταχθούν λογικά;   ……………   Η γεωγραφία της Ανατολίας σήμερα είναι αυτή της καταστροφής, των ερειπίων. Είναι γεμάτη με χιλιάδες εκκλησίες και άλλα ιερά μέρη που χρησιμοποιούνται ως στάβλοι ή αποθήκες.   Οι σχέσεις Ερντογάν –Μπαχτσελί (και μπορούμε εξίσου εύκολα να προσθέσουμε τον επικεφαλής του κόμματος VP Ντογού Περιντσέκ), αντιπροσωπεύουν αυτήν την παράδοση της καταστροφής που ισοπέδωσε την Ανατολία και όχι μόνο απέλασε και εκκαθάρισε ολόκληρους λαούς, αλλά επίσης κατέστρεψε την πολιτιστική τους κληρονομιά και προσπάθησε για να σβήσει όλα τα ίχνη τους.       [*] Οι δηλώσεις σχετικά με τους Τούρκους στο κείμενο προέρχονται από τα έργα Doğan Avcıoğlu, Türklerin Tarihi, Volume I και Onur Bilge Kula, Alman Kültüründe Türk İmgesi III.   Τανέρ Ακσάμ   Τανέρ Ακσάμ Ahvalnews  13/07/2020 https://tourkikanea.gr/

Testi i kulturës së Turqisë.   Kryesisht, e gjithë çështja e Shën Sofisë do të mund të përmblidhej në frazat “e papërshtatshme” ose “turp”. Por, besoj se publiku të cilit i drejtohem nuk disponon ndjeshmërinë kulturore që të gjejë kuptim në ato fjalë. Për qëllimet e tyre, do të ishte më mirë që të formulojmë me mënyrë të sinqertë që do të mund ta kuptonin më lehtë: veprimi i  cili kryhet  në lidhje me Shën Sofinë është një tregues i qartë barbarizmi.     Është shpallja e “mungesës së kulturës  dhe aftësisë shkatërruese turke” në të gjithë botën. Dhe çifti i Erdoganit me udhëheqësin e MHP, Devled Bahçeli, është aleanca politike nëpërmjet sëcilës është shpalosur kjo mungesë kulture dhe shkatërrimi.     “Po përse?” do të mund të pyesësh.   Pikërisht sepse me këtë hap i thua botës se “Megjithë se jetojmë në shek. e 21, mentaliteti ynë është ai i vitit 1453. Akoma dhe tani, në shek. e 21-të, nuk merremi plotësisht me ruajtjen e trashëgimisë kulturore të njerëzimit. Ndërrmjet nesh, nuk ka ndjeshmëri të një trashëgimie kulturore më të madhe, përtej asaj që na lanë. Nuk kemi asgjë që të ofrojmë tek thesarët kulturorë të njerëzimit. Nuk jemi në pozita që të krijojmë një vlerë kulturore. I pushtojmë thesarët kluturore të njerëzimit, i thyejmë ose/dhe i shkatërrojmë”.         Kjo bëhet. Këtu, tani, në shek e 21-të, Shën Sofia, një nga monumentet më të rëndësishme të kulturës njerëzore do të “pushtohet” sërish dhe do të kthehet në xhami ashtu si dhe në vitin 1453.       Kjo që po ndodh këtu është një veprim vandalizmi kulturor.   Pyet veten dikush: Mundet të kuptojë bashkëpunimi Erdogan-Bahçeli, arsyet për të cilat opinioni botëror dikur kishte një opinion kaq negativ për Turqinë dhe Turqit?       Mendimtari rus i shek. të 19-të Nikolai Danilefski i ndavi shoqëritë njerëzore në “krijues kulture” dhe në “shkatërrues kulture”. Regjistroi dhjetë kulturat më të mëdha unikale në rend kohor: Egjiptiane, Kineze, Simitike të Lashtë (Asiriane, Babilonase, Finikase, Haldenje) , Indiane, Persiane, Helene, Romake, neo-Simitike (Arabët) dhe Gjermano-Romane (Europiane) dhe tha sa mëposhtë: “Përveç këtyre kulutrave pozitive... atje janë shfaqur , periodikisht gjatë epokave të njerëzimit, disa faktorë kalimtarë si Unët, Mogolët dhe Turqit, qirinjtë e të cilëve papritur zmadhohen dhe shuhen, duke kaluar shpejt në histori. Pasi plotësojnë detyrën e tyre të shkatërrimit, duke ndihmuar vdekjen e kulturave gati në vdekje, dhe duke shpërndarë gërrmadhat e tyre, kthehen në pavlerësinë e tyre të kaluar dhe zhduken. Mund t’i quajmë faktorë negativë të historisë.”           Jo vetëm ndër intelektualët, por dhe në të gjithë perëndimin nuk pati një fund për ato sa thuhen për vandalizmin kulturor të turqve.   “ Në Gadishullin Ballkanik, me çdo hap të tij, Turku kishte shkelur produktet kulturore të mijërave vjetëve”.   “Atje ku turku shikonte një pemë, e priste”, “Turqit kanë zhdukur kulturat në çdo kthesë dhe nuk kanë ruajtur ato gjëra të cilat kanë pushtuar. Nuk ishin aspak popuj kulture në një farë kuptimi dhe nuk ja dolën që të ndërtojnë diçka në themelet kulturore të cilat kanë pushtuar.”     “Vendet ku Osmani ka shkelur me këmbën e tij nuk lulëzuan”, vendet që turku ka sheklur “janë vyshkur dhe kanë vdekur”. “Udhëheqësit Osmanë nuk kanë bërë asgjë me vendet të cilat kanë pushtuar, përveç se t’i sheshonin, t’i shkatërronin dhe t’i shpërbënin”.   Disa burime përmendin gjithashtu se ashpërisa dhe gjendja e pamëshirshme e turqve nuk ishte vetëm përballë të huajve. Udhëheqësit turq “ do të mbytin egërsisht e do të vrasin njerëzit e tyre nëse kishin dhe gjurmën më të vogël të dyshimit” (*).     Nëse do të përsërisnim këto shprehi sot, do mundeshin Erdogani dhe Bahçeli të përgjigjeshin me argumenta llogjikë?     ...................   Gjeografia e Anadollit (Anatoli nga greqishtja në shqip Lindje) sot është ajo e shkatërrimit, e gërrmadhave. Është plot me mijëra kisha dhe vende të shenjta që përdoren si stalla apo depo.   Marrdhëniet Erdogan – Bahçeli ( dhe mundemi po ashtu lehtësisht që të shtojmë dhe udhëheqësin e partisë VP Dogu Perncek), përfaqësojnë atë traditë të shkatërrimit që sheshoi Anadollin dhe jo vetëm dëboi dhe spastroi popuj të tërë, por gjithashtu trashëgiminë kulturore dhe u përpoq së të shuante të gjitha gjurmët e tyre.         (*) Deklaratat në lidhje me turqit në tekst vijnë nga vepra  të Doğan Avcıoğlu, Türklerin Tarihi, Volume I dhe Onur Bilge Kula, Alman Kültüründe Türk İmgesi III.     Taner Aksham. AHVALNEWS 13/07/2020 Shqipëroi Pelasgos Koritsas.