|
( Η ομιλία αυτή
εκφωνήθηκε κατά την ολομέλεια της βουλής στις 28 10 2019)
Αξιότιμη κυρία πρόεδρος της βουλής, αξιότιμοι
κύριοι βουλευτές!
Σήμερα
συμπληρώνεται ένας χρόνος από τον φόνο του Αλβανού υπηκόου με ελληνική
εθνικότητα, του Κωνσταντίνου Κατσίφα στης Βουλιαράτες της Δρόπολης. Όλα τα
μέλη της εθνικής ελληνικής μειονότητας όπου και να βρίσκονται αισθάνονται
αγανακτισμένοι και ανήσυχοι για το γεγονός πως μέχρι και σήμερα δεν έχει
αποκαλυφθεί η αλήθεια και πως δεν υπάρχει
μια επίσημη εκδοχή για αυτό το μακάβριο φόνο.
Αποτελεί
ανθρώπινο δικαίωμα και το ΆΛΦΑ της ύπαρξης ενός κράτους δικαίου, ώστε η
οικογένεια, οι συγγενείς, οι φίλοι, η κοινότητα, η κοινή γνώμη να λάβουν
απάντηση στο ερώτημα: Γιατί σκοτώθηκε ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, στις 28
Οκτωβρίου, την ημέρα της Εθνικής Εορτής της Ελλάδος, σε ύποπτες,
αινιγματικές, και όχι ξεκάθαρες περιστάσεις; Γιατί ο φόνος αυτός δεν εμποδίστηκε;
Τα ερωτήματα είναι πολλά, οι
καμουφλαρισμένες εικασίες και η εθνικιστική προπαγάνδα ανεξέλεγκτη.
Από τις δύο πλευρές των συνόρων ο
Κωνσταντίνος Κατσίφας αντιμετωπίζεται στα άκρα, του προσάπτονται βιαστικά
επίθετα και ετικέτες: Έλληνας εξτρεμιστής και ήρωας!
Ο
πρώτος χαρακτηρισμός στην Αλβανία από τα ΜΜΕ, την προπαγάνδα, την πολιτική
κ.α είναι εξευτελιστικός, διχαστικός
και προσβλητικός για όλα τα μέλη της Ε.Ε.Μ. Κανένας δεν αναφέρει των
Κωνσταντίνο Κατσίφα ως Αλβανό πολίτη, ανεξάρτητα από την εθνικότητα του, και
θα πρέπει να αντιμετωπιστεί κατ’ αυτό το τρόπο διότι η διαφοροποίηση αποτελεί
διάκριση, είναι λεκτική βία της πλειοψηφίας κατά της ελληνικής μειονότητας,
είναι εκρηκτικό κατά της εθνικής συμβίωσης και οπισθοχώρηση σε σχέση με
τις βασικές αρχές μίας δημοκρατικής
κοινωνίας. Είναι σημαντικό να τονίσω εδώ πως οι περιστάσεις που οδήγησαν στο
περιστατικό στις Βουλιαράτες και τα υπόλοιπα γεγονότα στην συνέχεια θα
μπορούσαν να είχαν προληφθεί, αποφευχθεί με πολλή προσοχή.
Στην
πραγματικότητα εδώ έχουμε να κάνουμε με αυτό που ένας Γάλλος κοινωνιολόγος το
ονομάζει «τυραννία της πλειοψηφίας» πράγμα που είναι και η μεγαλύτερη απειλεί
της δημοκρατίας.
Αυτό
το γεγονός σίγουρα όξυνε την είδη τεταμένη κατάσταση των σχέσεων στην χώρα και
αντί να τις βελτιώσει τις όξυνε περισσότερα.
Η
Ε.Ε.Μ επιθυμεί οι ελληνοαλβανικές σχέσεις να είναι εξαιρετικές, αλλά δυστυχώς
η πραγματικότητα τους είναι σκιώδης
διότι δέχεται περισσότερες επιδράσεις από το περιστατικό της σειράς, παρά από τις
ισχυρές πολυετείς βάσεις και την επιθυμία της ΕΕΜ. Αυτό επιβεβαιώθηκε έντονα
από την έκρηξη μίσους για την άλλη πλευρά και συγκεκριμένα κατά την επικήδεια
ακολουθία του συγχωρεμένου στις
Βουλιαράτες από κάποιες φωνές (όχι από όλους) που φώναξαν συνθήματα μίσους
για τους Αλβανούς, αλλά και στην Αλβανία η υστερία των εκατοντάδων, χιλιάδων
σχόλιων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που ήθελαν αίμα. Το πανό που εκτέθηκε σε αγώνα ποδοσφαίρου
από τους οπαδούς της ομάδας Παρτιζάνι (όχι από όλους) στον αγώνα με το
Σκεντερμπέι της Κορυτσάς, ή οι ανούσιες εθνικιστικές συγκεντρώσεις
διαμαρτυρίας κ.α συμπληρώνουν αυτό το
αυξανόμενο αμοιβαίο μίσος.
Βοηθάει
άραγε στην βελτίωση των σχέσεων ή μήπως τις οξύνει περεταίρω αυτές, η μαζική
κήρυξη ανεπιθύμητων προσώπων (non grata) 54 Ελλήνων πολιτών (μάλιστα
αναφέρεται πως υπάρχουν και αλβανοί πολίτες!!!!!), όταν εκείνοι είναι
προσωπικότητες, ευρωβουλευτές, πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εκλεγμένοι κ.α;
Εξυψώνει ή καθηλώνει την εικόνα υποψήφιας ευρωπαϊκής χώρας? Μήπως δημιουργεί
μια νέα εστία διακρατικής σύγκρουσης; Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση με τον
πρωθυπουργό Έντι Ράμα έχουν δημιουργήσει κλίμα σύγκρουσης με την ΕΕΜ, σε πολλά θέματα και το χειρότερο είναι πως ο
ίδιος ακόμη δεν έχει αντιδράσει για να βοηθήσει, ηρεμήσει την τεταμένη
κατάσταση με την ΕΕΜ και για την περίπτωση Κατσίφα να βγει να πει την αλήθεια
η οποία θα ηρεμούσε την Ε.Ε.Μ από το άγχος της ανασφάλειας.
Γεννάται
το ερώτημα για το πως θα πρέπει να αντιδράσει η κυβέρνηση του Έντι Ράμα, ώστε
η επιθυμητή εποικοδομητική λογική να μην μείνει στα χαρτιά αλλά να εφαρμοσθεί
πρακτικά και οι διακρατικές σχέσεις να βελτιωθούν;
Μια
ισχυρή βάση γι’ αυτό είναι αντίστοιχα το Σύμφωνο Φιλίας Αλβανίας Ελλάδας, το
οποίο υπεγράφη κατά την περίοδο του πρώην Προέδρου της Δημοκρατίας, Σαλί
Μπερίσα – και νομικά ακόμη σε ισχύ- όπως και οι προσπάθειες των δύο πρώην
πρωθυπουργών του Ντ Μπουσάτη και Νίκου Κοτζιά για την επίλυση των
περισσότερων διμερών προβλημάτων στα πλαίσια ενός νέου συμφώνου φιλίας.
Μια
άλλη απαραίτητη επένδυση είναι οι πολιτικές που τα Τίρανα πρέπει να
εφαρμόσουν σχετικά με την ΕΕΜ. Να αυξήσει τις επενδύσεις στις υποδομές, να
ενισχύσει την διατήρηση και την αύξηση του πληθυσμού και όχι το άδειασμα των
χωριών της μειονότητας, να εφαρμόσει στην πράξη το νόμο που αφορά τις
μειονότητες, να παραιτηθεί από την
αλλοτρίωση των ακίνητων περιουσιών, να
επιτρέψει την έκφραση του αυτοπροσδιορισμού
κατά την απογραφή του πληθυσμού, να υποκινήσει τα μέλη της ΕΕΜ με
στόχο την συμμετοχή τους στην διαχείριση
των δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών. Με το τρόπο αυτό να μην αισθάνονται
πιά απομακρυσμένοι, απομονωμένοι από
το αλβανικό εθνικό στοιχείο.
Εάν
ακολουθηθούν πολιτικές και εφαρμοσθούν προς όφελος της ΕΕΜ όχι μόνο πραγματοποιείται
η εκδημοκράτιση της χώρας αλλά και αυξάνεται η ροπή της χώρας προς την ένταξη.
Τέλος,
ένας άλλος σημαντικός παράγοντας που θα μπορούσε να προσφέρει στην βελτίωση
των διμερών σχέσεων είναι τα ΜΜΕ των δύο χωρών. Έχοντας ένα ουσιαστικό ρόλο
στην δημιουργία της κοινής γνώμης τα ΜΜΕ χρειάζεται να βοηθήσουν ώστε να
αποφευχθούν οι επιτήδειοι χρωματισμοί που πολλές φορές οδηγούν στην έκρηξη του
μίσους, ενός μίσους που συνεχίζει να υποβόσκει και στις δυο πλευρές των
συνόρων.
Ανέφερα
κάποιες ανησυχίες της ΕΕΜ για να τα μεταφέρετε στον πρωθυπουργό , στην
κυβέρνηση του, στην πολιτική, στην κοινή γνώμη, όχι με κακή διάθεση, αλλά για
να βοηθήσω και να μαρτυρήσω πως η επίλυση τους είναι όχι μόνο εις όφελος της
ΕΕΜ, αλλά και όλης της χώρας και πως τίποτα το κακό δεν έχει προέλθει και
ούτε πρόκειται να προέλθει στην χώρα μας από την ΕΕΜ. Προσωπικά, η πολιτική
μου σταδιοδρομία ήταν και θα είναι στην υπηρεσία αυτού του ζητήματος. Ό, τι
ταπεινά έχω προσφέρει τα έχω προσφέρει αθόρυβα και τώρα πρόσφατα σε σχέση με
την θετική στάση για την έναρξη των διαπραγματεύσεων, αφού πιστεύω πως η
ένταξη στην ΕΕ εξυπηρετεί όλους εμάς, κυβέρνηση και αντιπολίτευση και
ιδιαίτερα στην ΕΕΜ. Εμείς δεν πρέπει να χάσουμε το θάρρος μας με αυτό που
συνέβη τελευταία και ούτε να αντικαταστήσουμε την ένταξη με την απομόνωση
επιστρέφοντας στον εθνικισμό ως ένα τρόπο διαφύλαξης ψήφων για τις επόμενες
εκλογές ή γυρίζοντας τα μάτια μας αλλού. Ο μοναδικός δρόμος για μας είναι
αυτό προς την Ευρώπη, όπου θα πρέπει να φτάσουμε με οποιοδήποτε κόστος.
Ευχαριστώ.
Γρηγόρης Καραμέλος
|
(Fjala ne
séance plenare te kuvendit, dt.28.10.2019)
E nderuar
zonja drejtuese e séances, te nderuar kolege deputete!
Sot mbushet
plot nje vit nga vrasja e shtetasit shqiptar me kombesi greke, Kostandin
Kacifa ne Bularat te Dropullit. Te gjithe pjesetaret e minoritetit etnik grek
kudo ku ata ndodhen ndjehen te shqetesuar e te indinjuar edhe per faktin se
ende sot nuk eshte zbuluar e verteta dhe nuk ka nje version zyrtar per kete
vrasje makabre.
Eshte e drejta njerezore dhe alfa e
egzistences te shtetit te se drejtes, qe familja, te afermit, shoket, fisi,
komuniteti, opinion te njihen me te e me pergjigjen e pyetjes: Perse u vra
Konstantin Kacifa, me 28 tetor, diten e festes kombetare te Greqise, ne
rrethana te dyshimta, enigmatike e te pasqaruara? Pse kjo vrasje nuk u
parandalua? Pikepyetjet jane te shumta, hamendesimet kamufluese dhe
propaganda nacionaliste e shfrenuar. Nga te dy anet e kufirit Konstandin
Kacifa trajtohet ne ekstreme, etikohet
me epitete te nxituara: Grek ekstremist dhe
hero! Emertimi i pare ne Shqiperi nga media, propaganda, politika etj
eshte diskriminues, percares e ofendues per te gjithe pjesetaret e
minoritetit etnik grek. Askush nuk e permend se Konstantin Kacifa ishte nje
shtetas shqiptar, pavaresisht kombesise e duhet trajtuar si i tille,
diferencimi eshte diskriminim, eshte dhune verbale e shumices ndaj pakices
greke, eshte mine ndaj bashkejeteses etnike e regres ndaj parimeve te nje
shoqerie demokratike. Eshte e rendesishme te theksoj se kushtet që çuan drejt incidentit të
Bularatit dhe ngjarjeve që pasuan atë mund të ishin parandaluar me më tepër
kujdes. Ne fakt, ketu kemi te bejme me ate qe nje sociolog francez e quan ”tirania
e shumices” dhe qe eshte kercenimi me i madh i demokracise. Kjo ngjarje
padyshim acaroi gjendjen e marredheniet ne vend te permiresoheshin, u acaruan
ndjeshem pas incidentit. Minoriteti etnik grek deshiron qe, marredheniet
shqiptare –greke te jene te shkelqyera, por
fatkeqësisht, realiteti i tyre
eshte i zymte sepse ato ndikohen më shumë prej incidentit të
radhës, se sa nga themelet e shëndosha shumë-vjeçare dhe deshira e
minoritetit. Dhe kjo u vërtetua katërcipërisht nga shpërthimi i urrejtjes për
palën tjetër, konkretisht në ceremoninë e varrimit të të ndjerit në Bularat
nga disa zëra (jo nga të gjithë) që hodhën parulla urrejtje për Shqiptarët,
por edhe në Shqipëri nga histeria e qindra e mijëra komenteve nëpër rrjetet
sociale që kërkonin gjak. Banderola e turpshme e shfaqur nga disa tifozë të
Partizanit (jo nga të gjithë) në ndeshjen me Skënderbeun, apo tubimet e
pakuptimta nacionaliste etj plotësojne këtë urrejtje reciproke.
A ndihmon ne permiresimin e marredhenieve apo
I acaron me tej ato, shpallja masivisht “non grata” e 54 shtetasve greke,
(bile thuhet qe ka edhe shtetas shqiptare???), kur ata jane personalitete
eurodeputete, politikane, gazetare, te zgjedhur etj? E ngre apo e ul imazhin
eurointegrues te vendit? A nuk krijon nje vater te re konflikti
ndershteteror? Per fat te keq qeveria e kryeministri Edi Rama ka krijuar klime konfliktuale me MEG, ne shume aspekte
dhe ceshte me e keqja, ende nuk ka reaguar per te ndihmuar, sheshuar situaten
e acaruar me minoritetin etnik grek
edhe per rastin Kacifa per te thene te verteten, qe do te clironte M
nga ankthi i pasigurise.
Dhe
shtrohet pyetja se si duhet të veprojë
qeveria e Edi Rames, në mënyrë që logjika e dëshiruar konstruktive të mos
mbetet thjesht në letër por të zbatohet praktikisht dhe marredheniet
ndershteterore te permiresohen? Një bazë e shëndoshë për këtë janë
respektivisht Traktati i Miqësisë Shqipëri-Greqi, i firmosur në periudhën e
ish-Presidentit Sali Berisha – dhe juridikisht akoma në fuqi – si dhe
përpjekjet e ish ministrave të jashtëm Ditmir Bushati e Nikos Kotzias për
zgjidhjen e pjesës më të madhe të problemeve dypalëshe në kuadrin e një
traktati të ri miqësie.
. Një tjetër
investim i nevojshëm janë politikat që Tirana duhet të ndërmarrë me
minoritetin grek, te rrise investimet ne infrastructure , te stimuloje
mbushjen e jo zbrazjen e fshatrave te minoritetit, te zbatoje ne praktike
ligjin per minoritetet, te heqe dore nga tjetersimi i pronave, te lejoje
vetedeklarimin ne regjistrimin e popullsise, te motivoje pjesetaret e MEG me qëllim përfshirjen e tyre në menaxhimin e të
mirave dhe shërbimeve publike, dhe në këtë mënyrë të mos ndjehen më të
distancuar nga identiteti kombëtar shqiptar.
Nëse
ndërmerren politika e veprime në të mirë të minoritetit, jo vetëm që demokratizohet
shteti dhe shoqëria shqiptare, por
rritet edhe moduli integrues i vendit.
Së fundi, një aktor tjetër i rëndësishëm që
mund të kontribuojë në përmirësimin e marrëdhënieve dypalëshe është media tek
të dy vendet. Duke pasur një rol thelbësor në formimin e opinionit publik
është e nevojshme që media të ndihmojë në shmangien e ngjyrimeve të
qëllimshme që shpesh herë nxisin shpërthimin e urrejtjes, urrejtje e cila
vazhdon të flejë gjysmë-zgjuar në të dy anët e kufirit.
Trajtova disa nga
shqetesimet e MEG, per ti percjelle ato tek KM e qeveria e tij, tek politika,
tek opinioni, jo me keqdashje, por per
te ndihmuar e deshmuar se zgjidhja e tyre eshte jo vetem ne te mire te M,por
edhe te gjithe vendit dhe se asgje e keqe nuk i ka ardhur, nuk i vjen e nuk
do ti vije vendit tone nga MEG. Personalisht, karriera ime politike ka qene e
eshte ne sherbim te kesaj kauze, kontributet e mia modeste i dhashe pa zhurme
edhe se fundi per qendrimin pozitiv ndaj hapjes se negociatave, sepse besoj
se integrimi ne BE na sherben te gjitheve, pozite-opozite, ju sherben
vecanerisht minoriteteve e sidomos MEG. Ne nuk duhet te dekurajohemi me ate
cka ndodhi se fundi dhe as te zevendosojme integrimin me izolimin, duke iu
rikthyer nacionalizmit, si menyre per te ruajtur pushtetin e fituar vota ne
zgjedhje apo duke kthyer shikimin diku gjetke. Rruga jone e vetme eshte drejt
Europes, ne duhet te arrijme aty me cfare do lloj kostoje.
Faleminderit.
Ligoraq Karamelo
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου