Ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδος κ. Νίκος Κοτζιάς παραχώρησε συνέντευξη εφ όλης της ύλης στους διαπιστευμένους δημοσιογράφους για να τους ενημερώσει για τα βήματα που έχει κάνει η ελληνική διπλωματία στο εξωτερικό και ειδικά για τους ενδιαφέρουσες διαπραγματεύσεις με τους γειτονικές χώρες. Το ενδιαφέρον της συζήτησης επικεντρώθηκε κυρίως στην Αλβανία και στα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας και ειδικά στην κατάσταση που επικρατεί στην Χειμμάρα.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Υπουργέ, πριν από μερικές μέρες το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος έκανε μια ανακοίνωση αναφερόμενο στην κατάσταση στη Χειμάρρα, αλλά και την πολιτική κατάσταση στην Αλβανία από πιθανή εμπλοκή ενός πρώην Υπουργού σε σκάνδαλο ναρκωτικών. Το αλβανικό Υπουργείο Εξωτερικών απάντησε και κατηγόρησε την πλευρά σας ότι επεμβαίνει στα εσωτερικά της Αλβανίας. Στην ίδια ανακοίνωση τα Τίρανα εκφράζουν την ετοιμότητά τους να συνεχίσουν τις διαπραγματεύσεις, αν και υπενθυμίζουν πάλι ότι έγινε μια παραβίαση των διπλωματικών πρωτοκόλλων κλπ.
Η ερώτησή μου είναι η εξής: σε αυτή την ατμόσφαιρα, με αυτές τις βαριές κατηγορίες, βοηθά το να συνεχιστούν οι διαπραγματεύσεις; Ευχαριστώ.
Ν. ΚΟΤΖΙΑΣ: Εγώ νομίζω ότι είναι πολύ σοφό που η πρόθεση να “καταπέσουν” τα κτίρια στη Χειμάρρα -να το πω έτσι με τον πιο ευγενικό τρόπο- δεν υλοποιήθηκε. Νομίζω ότι είναι μια σοφή επιλογή της αλβανικής πλευράς που βοηθά τις διαπραγματεύσεις.
Δεύτερον. Ως προς την κατηγορία ότι ανακατευθήκαμε στα εσωτερικά της Αλβανίας: εμείς μιλήσαμε για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Έχουμε το εξής πρόβλημα: η ελληνική μειονότητα είναι αναγνωρισμένη όχι από τον αλβανικό νόμο. Είναι αναγνωρισμένη από το Διεθνές Δίκαιο με τις συμφωνίες του 1921. Η ίδια η ίδρυση του αλβανικού κράτους συνοδεύεται από την αναγνώριση αυτών των δικαιωμάτων.
Μετά ήρθε ο Ενβέρ Χότζα. Ο Ενβέρ Χότζα, κατά τη γνώμη του, “κοινωνικοποίησε” την ατομική ιδιοκτησία και την κοινωνικοποίησε κατά το στυλ της πολιτιστικής επανάστασης του 1968 στην Κίνα. Δηλαδή κοινωνικοποίησε – σε εισαγωγικά, ή χωρίς εισαγωγικά, δεν είναι της στιγμής αυτής αυτή η κουβέντα – και τη μικρή και μεσαία ιδιοκτησία. Και έτσι πήρε από την ελληνική μειονότητα την ιδιοκτησία της.
Επίσης, ενώ είχε μια καλή πολιτική απέναντι στη μειονότητα -για τα πλαίσια του καθεστώτος του-, έκανε μια «ζαβολιά», για να το πω ευγενικά. Προσδιόρισε την ελληνική μειονότητα μόνο σε συγκεκριμένες ζώνες και -θέλω να το συγκρατήσετε αυτό και να το καταλάβουν όλοι- επέτρεψε να καταγραφούν στα ληξιαρχεία ως ελληνική μειονότητα μόνο όσοι ζούσαν σε αυτές τις ζώνες.
Ο νέος νόμος για τις μειονότητες της Αλβανίας θα κριθεί από την Ευρώπη. Ως κράτος-μέλος της Ευρώπης έχουμε γνώμη και τη λέμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο νόμος έδωσε σειρά δικαιωμάτων όχι σε μια μειονότητα, όπως ήταν αναγνωρισμένη από το διεθνές δίκαιο από το 1921, αλλά σε 9 μειονότητες -είτε εθνικές, είτε εθνο-γλωσσικές.
Είναι καταρχάς ένας καλός νόμος. Γι’ αυτό είπαμε εμείς ότι είναι ένα βήμα μπροστά. Ποια είναι η αδυναμία του νόμου και για μας ένα βήμα πίσω όσον αφορά τη μεγάλη μειονότητα; Ότι διατηρεί τις ζώνες. Θα μου πει ένας Αλβανός πολιτικός δικαίως: «Μα ποιές ζώνες; Εμείς λέμε ότι μειονότητες υπάρχουν παντού στην Αλβανία». Ναι, αλλά ο νόμος κάνει ένα πράγμα: Αναφέρεται σε μειονότητες με βάση τον προσδιορισμό των ληξιαρχείων.
Τα ληξιαρχεία όμως, π.χ. στη Χειμάρρα, δεν επέτρεπαν να καταγραφεί η ελληνική μειονότητα. Άρα, ενώ ο νόμος είναι φιλελεύθερος και καλός, η αναγωγή του, η αφετηρία του, που είναι τα ληξιαρχεία, επαναλαμβάνει το πρόβλημα που είχε η ελληνική μειονότητα υπό τον Ενβέρ Χότζα.
Για παράδειγμα, γνωρίζετε ότι ο πρώην Πρόεδρος της Ομόνοιας, του Φορέα της Ελληνικής Μειονότητας, δεν είναι καταγεγραμμένος ως μειονοτικός γιατί ήταν από τη Χειμάρρα και στη Χειμάρρα του απαγόρευσαν να καταγραφεί ως μειονοτικός;
Αυτό είναι το πρόβλημα που λέμε. Ότι κάνατε ένα καλό νόμο, αλλά αντί του να αυτοπροσδιορίζονται οι πολίτες, δηλαδή να είναι κανείς Τούρκος, Έλληνας, Αλβανός -ό,τι θέλει ο καθένας- ο νόμος προβλέπει τον προσδιορισμό με βάση τα ληξιαρχεία. Αυτό όμως ορίστηκε από τον Χότζα, ο οποίος απαγόρευσε την καταγραφή εκτός των ορίων της ζώνης. Αυτό είναι το ζήτημα και θεωρούμε ότι είναι άδικο. Ξέρετε πόσο ελληνικό πληθυσμό έχει η Χειμάρρα; Κοιτάξτε μόνο τώρα τα κτίρια που είναι υπό κατεδάφιση.
Και το δεύτερο πρόβλημα -γι’ αυτό αναφέρθηκα στον Χότζα που «κοινωνικοποίησε» αυτά τα σπίτια- είναι ότι μετά την πτώση του καθεστώτος δεν δόθηκαν τίτλοι ιδιοκτησίας. Και λένε «εσύ δεν έχεις τίτλο ιδιοκτησίας» ή «άντε να σου δώσω μικρή αποζημίωση». Υπάρχει λύση, αλλά δεν θα την επιβάλλω εγώ. Όμως ως άνθρωπος, όχι ως Υπουργός, λέω ότι λύση είναι να δώσεις αντίστοιχα οικόπεδα κάπου αλλού, να δώσεις δυνατότητα οικονομικής δραστηριότητας. Δεν χρειαζόταν να πας τον Ιούνιο με τις μπουλντόζες και να ρίξεις τουριστικά καταστήματα. Πώς θα ζήσει ο άλλος;
Εν πάση περιπτώσει, εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει καλύτερη συνεννόηση με την ελληνική μειονότητα, μεγαλύτερος σεβασμός και να μην δίδεται τροφή σε αυτούς που πιστεύουν –εγώ δεν ανήκω σε αυτούς- ότι κάποιοι θέλουν να ξεριζώσουν την μειονότητα από την Αλβανία.
Άρα, πρέπει να την προστατεύσουμε. Η ελληνική μειονότητα είναι γέφυρα φιλίας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Αλβανία, όπως και οι Αλβανοί μετανάστες εδώ.
Έχουμε την τύχη σαν οικογένεια να δουλεύει μια φορά την εβδομάδα σπίτι μας μία γυναίκα από τη Αλβανία, την οποία την έχουμε σαν κόρη μας. Έχω την τύχη να είμαι καθηγητής και να βλέπω ότι συχνά, στους 10 καλύτερους φοιτητές οι μισοί είναι Αλβανοί. Το ίδιο συμβαίνει και στα μεταπτυχιακά. Στο σύνολο των φοιτητών οι αλβανικής καταγωγής είναι το 5%, αλλά μεταξύ όσων ξεχωρίζουν συχνά είναι το 50%.
Εγώ καμαρώνω γι’ αυτούς τους φοιτητές μου. Καμαρώνω γι’ αυτούς τους ανθρώπους και δεν ξέρετε πόσο ευτυχισμένος είμαι όταν πάω στα Τίρανα να βλέπω ότι τέσσερις φοιτητές μου είναι σήμερα καθηγητές σε πανεπιστήμια της Αλβανίας. Είναι γέφυρες αυτοί οι άνθρωποι. Δεν χρειάζεται να τις καταστρέψουμε. Αντίθετα, να τις ομορφύνουμε. Να τις αφήσουμε να ανθίσουν. Αυτή είναι η άποψή μου.
Στην Ευρώπη είναι φυσιολογικό να συζητάμε για δικαιώματα μειονοτήτων, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για το δικαίωμα στην περιουσία. Εξάλλου στο Συμβούλιο, όπως ξέρετε, έχουν μπει αυτά ως όροι. Είναι πέντε οι όροι. Η Επιτροπή – θυμίζω σε όλους – ήρθε με έναν όρο στο Συμβούλιο. Η Επιτροπή όμως δεν είναι παντοδύναμη. Είμαστε και εμείς. Στο Συμβούλιο οι υπουργοί βάλαμε πέντε όρους. Στην Επιτροπή αυτό κακοφάνηκε, ήθελε έναν μόνο όρο, αλλά είναι δεσμευμένη στους πέντε.
Γι’ αυτούς τους πέντε όρους κάθε κράτος-μέλος δικαιούται να έχει άποψη για το αν υλοποιούνται ή όχι. Και από τις πέντε αυτές προϋποθέσεις για να ανοίξει η διαπραγμάτευση με την Αλβανία, η μία είναι τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Άρα είναι λογικό είναι να έχουμε γνώμη.
Επίσης, ο δεύτερος όρος είναι η προστασία της ιδιοκτησίας. Στη Χειμάρρα έχουμε και το θέμα της ιδιοκτησίας και της μειονότητας. Ως προς αυτό εκφραστήκαμε. Αυτό που ίσως δεν πρόσεξαν οι φίλοι μου οι Αλβανοί, αλλά νομίζω ότι εκ των υστέρων το προσέξανε, είναι ότι με μεγάλη προσοχή, εδώ με τον εκπρόσωπο τον κ. Γεννηματά, γράψαμε για το τι λέγεται. Δεν είπαμε ότι είναι δική μας γνώμη και συμπληρώσαμε ότι «ελπίζουμε να μη συμβαίνει αυτό». Αυτό είναι πολύ σαφές στα ελληνικά.
Εμένα δεν μου αρέσει να τροφοδοτώ συγκρούσεις. Γι’ αυτό και στην ανακοίνωση του αλβανικού Υπουργείου Εξωτερικών δεν απαντήσαμε. Είχα φτιάξει μια πάρα πολύ ωραία απάντηση, αλλά μετά έκρινα ότι δεν είναι απαραίτητη. Το ίδιο συνέβη και με τους Τούρκους σε κάποια άλλη. Έβγαλαν 10 ανακοινώσεις, τους απάντησα με μισή ανακοίνωση. Δεν είμαι οπαδός του να τροφοδοτώ το θυμό της στιγμής και να τον κάνω σταθερό συγκρουσιακό φαινόμενο στις σχέσεις των κρατών.
Είμαι οπαδός του ότι εγώ ως χώρα με την κουλτούρα και την ιστορία που διαθέτω έχω μεγαλύτερη ευθύνη για το πού πάει η περιοχή. Δεν λέω ότι επειδή είμαστε πιο ισχυροί πρέπει να μας υπακούτε. Αντίθετα, ότι έχουμε πιο μεγάλη ευθύνη. Και γι’ αυτό δεν απαντάω πάντα στις ανακοινώσεις άλλων Υπουργείων Εξωτερικών.
Για μένα η διεθνής πολιτική δεν είναι καυγάς δυο θυμωμένων ανθρώπων στον οποίο εγώ πρέπει να βρίζω πιο πολύ ή να υψώνω πιο πολύ τους τόνους. Όταν καταλαβαίνω ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, πρέπει να τα αντιμετωπίσω πιο νηφάλια, πιο ψύχραιμα, πιο υπομονετικά.
Και γι’ αυτό νομίζω ότι, ακόμα κι αν υπάρχουν ανταλλαγές σκληρών ανακοινώσεων στις οποίες από την πλευρά μας δε δίνουμε συνέχεια, οι διαπραγματεύσεις μπορούν να γίνουν. Και, μάλιστα, να σας πω και κάτι; Αποδεικνύεται ότι πρέπει να κλείσουμε τα θέματα. Γιατί, αν δεν τα κλείσουμε, κάθε μέρα θα μας βγαίνει κι ένα τέτοιο πρόβλημα.
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου