Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Κλεισούρα, Τεπελένι (στην μνήμη τους): “Ο Στρατηγός του Νεκρού Στρατού”…

Του Αλέξανδρου Μαλλια Πρώην πρέσβη της Ελλάδος στην Αλβανία 

( 1999-2000) Εκείνη η  28η Οκτωβρίου 1999 ήταν για όλους μας μία συγκλονιστική εμπειρία. Μετά την Δοξολογία, κατεβήκαμε πεζή στο νεκροταφείο στους Βουλιαράτες. Στα λίγα μνήματα των ελλήνων πεσόντων στον πόλεμο του 40 που βρίσκονται σε πραγματικό νεκροταφείο. Φόρος τιμής. Παρών και ο Κάρολος Παπούλιας, πρωτεργάτης της Ελληνο -Αλβανικής προσέγγισης ήδη από την δεκαετία του’80. Ξαναδιάβασα πρόσφατα το συγκλονιστικό βιβλίο του Ισμαήλ Κανταρέ ‘’Ο Στρατηγός του Νεκρού Στρατού’’. Σήμερα, 72 χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου και 77 χρόνια μετά τις μάχες στο Αργυρόκαστρο, στην Κορυτσά, στην Κλεισούρα και στο Τεπελένι, εξακολουθεί να υπάρχει ένας ολόκληρος άταφος στρατός νεκρών στην Αλβανία. Ο στρατός των Ελλήνων. Διαβάζοντας το βιβλίο, στέκομαι σε μία φράση που ένας Αλβανός γέρος (στην γλώσσα  του αποκαλείται «κρούε πλακ»), λέγει προς τον Ιταλό στρατηγό, ο οποίος είχε αναλάβει το έργο της περισυλλογής των  οστών και της ταφής των Ιταλών που έπεσαν στον πόλεμο: «Κάνεις καλά να περισυλλέγεις τις σορούς και τα υπολείμματα των νεκρών σας στρατιωτών με τον τρόπο που εσύ το κάνεις. Όλα τα πλάσματα του Θεού θα έπρεπε να μπορούν να αναπαυθούν στη γη στην οποία βλάστησαν». Θα περίμενα τα Τίρανα να δείξουν την ευαισθησία που αρμόζει σε μια χώρα της Ευρώπης, μέλος του ΝΑΤΟ, η οποία επιδιώκει να γίνει και μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε ένα ζήτημα που αγγίζει τις καρδιές όλου του Ελληνισμού. Πρόκειται για τους πεσόντες Έλληνες στη μάχη κατά του φασισμού και του ναζισμού. Το αναγνωρίζουν ή όχι αυτό τα Τίρανα; Γιατί άραγε η σημερινή Αλβανία και οι πολιτικοί τους επιμένουν ότι οι νεκροί Ιταλοί που έπεσαν το 1940-41 έπρεπε να τύχουν, όπως ήδη έτυχαν, καλύτερης μεταχείρισης από τους Έλληνες νεκρούς που έπεσαν μαχόμενοι απέναντί τους; Μαχόμενοι δηλαδή κατά των δυνάμεων της φασιστικής Ιταλίας στο έδαφος της Αλβανίας μέσω του οποίου εκδηλώθηκε η επίθεση κατά της Ελλάδος; Να ξεκαθαρίσουμε κάτι. Γνωρίζω ότι είναι σκληρό, αλλά είναι η πραγματικότητα. Όσο η σημερινή Αλβανία αρνείται να τύχουν οι νεκροί της Ελλάδος της αναγνώρισης και της ταφής που τους αρμόζει και τους αξίζει, τότε η κοινή γνώμη της Ελλάδος έχει δικαίωμα να θεωρεί ότι, δυστυχώς, τα Τίρανα, ακόμη και σήμερα, πιστεύουν στην ορθότητα του άρθρου της εφημερίδας ΤΟΜΟΡΙ των Τιράνων που έγραφε, μεταξύ άλλων, στις 21 Δεκεμβρίου 1940: «O αλβανικός λαός, σαν ένας άνθρωπος, αντιλαμβάνεται την σημασία του πολέμου αυτού, ο οποίος είναι και δικός μας πόλεμος. Οι Αλβανοί δεν εκτελούν μόνο προθύμως τις διαταγές των στρατιωτικών αρχηγών, δεν αρκούνται μόνο στην παθητική πειθαρχία, αλλά συμμετέχουν ενεργά, με την ψυχή και το σώμα, στον πόλεμο… Η Αλβανία δίδει την ψυχή της στον πόλεμο αυτό». Φοβούμαι ότι η παραπλανητική στάση και αναβλητική σιωπή των κυβερνητών της Αλβανίας, ειδικά στη σημερινή συγκυρία ενίσχυσης του νεοφασισμού και του νεοναζισμού στην Ευρώπη, μπορεί να τύχει και άλλης ερμηνείας. Αυτό είναι ένα πρόσθετο πολιτικό επιχείρημα το οποίο η ελληνική διπλωματία αξιοποιεί. Εύχομαι και ελπίζω σύντομα τα Τίρανα να με διαψεύσουν. Θα ήμουν ευτυχής. Δημοσιευθηκε στην ΕΣΤΙΑ της 28ης Οκτωβρίου

Πηγή: Κορυτσά, Αργυρόκαστρο, Κλεισούρα, Τεπελένι (στην μνήμη τους): “Ο Στρατηγός του Νεκρού Στρατού”… http://mignatiou.com/