|
του Παναγιώτη Μπάρκα
Η επιλογή του ορεινού χωριού Κούτσι για την έγκριση από το δημοτικό
συμβούλιο της Χειμάρρας, του πολεοδομικού σχεδίου αυτού του δήμου και η χρήση
μέχρι και των ειδικών δυνάμεων για την διασφάλιση της συνεδρίασης του δε θα
πρέπει να ερμηνευτεί ως φόβος του κράτους στις αντιδράσεις προς το σχέδιο
αυτό κάποιων τοπικών εκπροσώπων της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ. Περισσότερο πρέπει να
αντιληφθεί στο πλαίσιο των προσπαθειών δημιουργίας ενός πολυσύνθετου μύθου,
στην εξυπηρέτηση των πλευρών με αντικρουόμενα συμφέροντα στην τουριστική
περιοχή της Χειμάρρας, συμφέροντα που διέπουν όχι μόνο οικονομικά και
πολιτικά νήματα, τα οποία, η εφαρμογή του πολεοδομικού σχεδίου θα οδηγήσει σε
μετωπική σύγκρουση.
Πιο απλά. Σκοπός του μύθου είναι να αποκρύψει την ουσία της
σύγκρουσης που ακούει στο όνομα εκ νέου αλλοίωση των περιουσιών των
Χειμαρριωτών, ως αλλαγή χεριών, από τους πρώτους υφαρπακτές της συμμορίας
Μπερίσα, στους «στρατηγικούς επενδυτές» του Ράμα, με συνέπεια την τελική
εξάλειψη του δικαιώματος των Χειμαρριωτών επί των νόμιμων περιουσιών τους.
Το πολυσύνθετο του μύθου (διαφέρει από την πολυσημία των συνηθισμένων
μύθων) θα πρέπει να εξυπηρετήσει ταυτόχρονα:
Α. Την υπεράσπιση των συμφερόντων της μίας πλευράς, που
δημιουργήθηκαν πρόσφατα καταχράζοντας και αλλοιώνοντας τις περιουσίες στην
Χειμάρρα,
β. Την απόκρυψη των αμαρτιών έναντι των δικαιωμάτων των Χειμαρριωτών
και την πολιτική αποκατάσταση μιας άλλης πλευράς,
γ. Την υλοποίηση των επιδιωκόμενων συμφερόντων μιας τρίτης πλευράς,
αλλοιώνοντας εκ νέου «εξ ονόματος του νόμου" τις ίδιες περιουσίες και
δ. Τον αποκλεισμό των Χειμαρριωτών για να επικαλεστούν αυτόν (όχι ως
μύθο, αλλά ως πραγματικό θεσμό), για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του
Ο μύθος αυτός κωδικοποιείται με μια μόνο λέξη «Ελληνισμός». Σε μια
πρώτη ερμηνεία της καλλιέργειας και χρήσης του, μπορεί να αναφερθεί ότι οι
δύο πρώτοι τον αξιοποιούν αυτόν ως αμυντικό σύστημα. (Καταχράζοντας σε
διάφορα επίπεδα τα νόμιμα δικαιώματα των Χειμαρριωτών ελληνικής και αλβανικής
ιθαγένειας). Η τρίτη πλευρά χρησιμοποιεί το μύθο ως τροφή για τον
ανθελληνισμό του αλβανικού εθνικισμού, για να απαλλαγεί από κάθε εμπόδιο για
οποιαδήποτε πράξη, μέχρι και την πιο παράνομη.
Θύμα αυτής της λογικής γίνεται και η Αθήνα, ανεξαρτήτως ότι αυτό
συμβαίνει στις συνθήκες έλλειψης πλήρους ενημέρωσης, των υποχρεώσεων όσον
αφορά της συνέπειας με την αρχή σεβασμού των μειονοτικών δικαιωμάτων, αλλά
κατά τη φόρμουλα που θέλει την αντιπαράθεση με την αλβανική πλευρά, που
σερβίρεται στην Αθήνα από «Έλληνες» παράγοντες, που αποβλέπουν στην
ικανοποίηση των συμφερόντων τους. Τα στοιχεία της ανάλυσης δείχνουν ότι η
φόρμουλα αυτή συμφέρει και τα Τίρανα και την υποθάλπει.
Αυτό σημαίνει ότι το πρόβλημα είναι σύνθετο και περίπλοκο. Ως εκ
τούτου, δεν μπορεί να το λύσει ούτε η βιαιότητα και στο όνομα του νόμου και,
ακόμη χειρότερα, είτε να προσελκύσει λαογραφικά προϊόντα του ανθελληνισμού.
Στο κουβάρι των πλευρών θα πρέπει πρώτα να ξεχωρίσουμε την Κυβέρνηση,
ως «υπεύθυνη» για την δραστηριοποίηση των αντιδράσεων. Εκείνη, με το
επιχείρημα του «υψηλού επιπέδου τουρισμού» «με σχέδιο και προοπτική» «από
στρατηγικούς επενδυτές» κλπ, επιδιώκει να αντιταχτεί σε μια 20χρονη
πραγματικότητα δημιουργημένη επί το πλείστο από τους πολιτικούς τους
αντιπάλους.
Η δεύτερη πλευρά ταυτίζεται με την αντιπολίτευση, αυτής της
αντιπολίτευσης που αντιπροσωπεύει τον κύκλο του Σαλί Μπερίσα στην πρώτη και
τη δεύτερη διακυβέρνησή του. Σύμφωνα με τον Π/Θ Ράμα, για πολιτικές διαφθορές
και όχι μόνο, άνθρωποι που δεν είχαν δει την θάλασσα με τα μάτια τους, έγινα
ιδιοκτήτες οικοπέδων στην ακτή, υφαρπάζοντας δεκάδες χιλιάδες εκτάρια
τουριστικής γης. Στον δήμο Χειμάρρας, τα υφαρπαγμένα εδάφη, με τη συνεργασία
της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, που ανήκε στην ΟΜΟΝΟΙΑ-ΚΕΑΔ, ανήκουν κυρίως στους
αυτόχθονες Χειμαρριώτες ιδιοκτήτες. Με χρήματα που δικαιολογούνται μόνο από
βρώμικες πηγές, αυτοί οι "νέοι ιδιοκτήτες" επένδυσαν τεράστια ποσά
σε κατασκευές, ενώ οι μεγαλύτερες εκτάσεις κατέχονται με κρατικά έγγραφα που
έχουν ληφθεί με μίζες, δωροδοκία και παραποίηση.
Η υφαρπακτική ορμή τους ήταν τέτοια που ανάγκασε δύο διεθνείς
οργανισμούς να παραιτηθούν από την προσπάθειά τους να βάλουν τάξη στα ακίνητα
στην παραθαλάσσια περιοχή. (Πρόκειται για την Παγκόσμια Τράπεζα και τον
ΟΑΣΕ). Δηλαδή εκείνοι δημιούργησαν πολύ ισχυρά συμφέροντα, τα οποία δεν θα
επέτρεπαν να τεθούν σε κίνδυνο από τα σχέδια του Ράμα. Αλλά, υπό τις συνθήκες
παρανομίας, η προστασία αυτών των συμφερόντων απαιτεί ένα μέσο που υπερβαίνει
την ισχύ του Νόμου και τις φιλοδοξίες του Ράμα.
Το πιο αποτελεσματικό μέσο προστασίας για αυτούς είναι να μπουν υπό
την προστατευτική ομπρέλα της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ με σύστημα αναφοράς τον
"Ελληνισμό". Στην ανάλυσή μας, ο πολιτικός αυτός παράγοντας
αποτελεί την τρίτη πλευρά, αλλά όχι σε ότι αφορά στο ρόλο του αυτουργού στο
πρόβλημα στη Χειμάρρα. Η πλευρά αυτή επιδιώκει τη στήριξη του Ελληνισμού
επιμένοντας στο επιχείρημα του κινδύνου που αποτελεί η εξουσία Ράμα έναντι
των περιουσιακών δικαιωμάτων των Χειμαρριωτών. Από πολιτικής πλευράς, αυτή η
ταύτιση θέσεων με την αντιπολίτευση (Δημοκρατικό Κόμμα) είναι πλέον δηλωμένη
και υλοποιημένη. Όμως, μια τέτοια ταύτιση, προσδιόρισε, μεταξύ των άλλων και
η συνεργασία τους, ιδιαίτερα στη Χειμάρρα, στην αποκατάσταση των εποίκων και
των συμφερόντων τους μέσω της υφαρπαγής των περιουσιών των Χειμαρριωτών. Τα
στοιχεία είναι τρανταχτά και εξουδετερώνουν τη διεκδίκηση ρόλου προστάτη, από
μέρους της ηγετικής αυτής ομάδας, των δικαιωμάτων της κοινότητας των
Χειμαρριωτών.
(Επί οχτώ χρονιά στη σειρά οι αυθαιρεσίες του Μπερίσα στην υφαρπαγή
των περιουσιών στη Χειμάρρα, πραγματοποιούνταν με σχέδια που εφαρμόζονταν σε
συνεργασία με την ηγετική αυτή ομάδα, επικεφαλής στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Όσες φορές χρειάζονταν στο Μπερίσα περισσότερος λαϊκίστικος ενθουσιασμός για
καλύτερη απόδοση στο έργο του, η ηγεσία αυτή πέταγε στην αγορά της κοινής
γνώμης κάποια «ελληνική» θέση και τόσο αρκούσε για την πυρπόληση του
ανθελληνικού εθνικισμού, ο οποίος υλοποιούνταν στην υφαρπαγή των οικοπέδων
των Χειμαρριωτών. Στην αλλοίωση των οικοπέδων των οικογενειών Νίνα, Ρούτση,
Μπίφσα, Ντούνι, Λάτη κλπ. στους Δρυμάδες και Παλάσα, όπου σήμερα είναι υπό
κατασκευή τα δύο πρώτα τουριστικά συγκροτήματα στρατηγικών επενδύσεων, τα
οποία προκάλεσαν τις έντονες αντιδράσεις της ηγεσίας αυτής και της
αντιπολίτευσης, έχουν δάκτυλο άνθρωποι δεξί χέρι αυτής της ηγεσίας και
άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του Σαλί Μπερίσα. Στις 73 παράνομες άδειες
δόμησης, πράξη ποινικού δικαίου υπό εξέταση στην εισαγγελική αρχή του Αυλώνα,
τις οποίες επωφελήθηκαν άνθρωποι των ανωτέρω συμφερόντων, πρωταγωνιστές ήταν
ξανά η ίδια ηγεσία. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τις εξελίξεις στη Μονή
του Προφήτη Ηλία στην Παλάσα και για πολλές άλλες περιπτώσεις. Είναι αυτός ο
λόγος, που στην τωρινή εκστρατεία κατηγοριών κατά του Ράμα, ως η απειλή για
την Χειμαρριώτικη κοινότητα ελληνικής ιθαγένειας, η ηγεσία αυτή δε φέρει και
δεν παρουσιάζει κανένα συγκεκριμένο επιχείρημα.)
Υπό αυτές τις συνθήκες βαρύτατων ενοχών, η ρητορική της σε υπεράσπιση
των δικαιωμάτων των Χειμαρριωτών, βλάπτει την αξιοπιστία και ελαχιστοποιεί τη
δέσμευση και των υπολοίπων παραγόντων, ιδιαίτερα του διεθνή, όπως των ΗΠΑ,
της Ε.Ε κλπ, επιφέροντας έτσι ανεπανόρθωτη ζημιά στην εν λόγω υπόθεση.
Από την άλλη πλευρά, με τις πράξεις που τροφοδοτούν τον ανθελληνισμό
μεταξύ του αλβανικού λαού, η ηγετική αυτή ομάδα εμποδίζει τον σωστό
προσανατολισμό της Ελλάδας στην υπόθεση αυτή. Περισσότερο, προκαλεί πιέσεις
και καταστάσεις που εμποδίζουν τους Χειμαρριώτες να αποταθούν στο ελληνικό
κράτος, υπήκοοι του οποίου και της Ε.Ε, είναι, ή σε άλλους διεθνείς
παράγοντες που συνδέονται με την Ελλάδα. Αυτή την πραγματικότητα εξυπηρετεί
και η πρόσφατη εκστρατεία της ηγετικής αυτής ομάδας, για να αφαιρέσει στους
Χειμαρριώτες, τους πολιτικούς της αντιπάλους, την ελληνική ιθαγένεια. (Αυτό
συμβαίνει και εσκεμμένα, λόγω των διασυνδέσεων με αλβανικούς παράγοντες, ώστε
μέσω του μύθου του ανθελληνισμού να υποθάλψουν την επιχείρηση αλλοίωσης του
Χειμαρριώτικου παράγοντα, πράγμα το οποίο δεν έχει καταφέρει ούτε η Τουρκία,
ούτε ο Ζώγου και ούτε ο Ενβέρ). Αυτό σημαίνει ότι η ιδιαίτερα θιγομένη πλευρά
σ’ αυτή την ιστορία, οι Χειμαρριώτες, είναι εγκλωβισμένοι και απαλλαγμένοι
των δυνατοτήτων υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους. (Έχουμε εδώ υπόψη και τις
πράξεις και μη πράξεις του αλβανικού κράτους εις βάρος τους)
Όμως, είναι δικαιολογημένος ο φόβος από την «τουριστική στρατηγική»
του Ράμα στη Χειμάρρα; Τα στοιχεία δεν επιτρέπουν αμφισβήτηση.
Είναι αληθές ότι υπό την ευθύνη του ο Ράμα έθεσε σε λειτουργία την
Task-Force για την διαπίστωση της νομιμότητας και του τρόπου αλλοίωσης των
ακίνητων περιουσιών, κρατικών και ιδιωτικών στην παραθαλάσσια περιοχή με τη
δημόσια δέσμευση για την αποκατάσταση της δικαιοσύνης όσον αφορά στις
παραβιάσεις και τους παραβάτες. Αληθές είναι επίσης ότι η Task-Force
αποκάλυψε πειστικά τις γιγάντιες διαστάσεις του εγκλήματος. Αλλά η δικαιοσύνη
λησμονήθηκε. Όπως φαίνεται η μελέτη και γνώση της πραγματικότητας αφορούσε
προσωπικούς σκοπούς του Πρωθυπουργού.
Περίπου 6 μήνες μετά την ανάληψη των πρωθυπουργικών καθηκόντων, ο
Ράμα παραχώρησε τις άδειες για τα δύο πρώτα τουριστικά συγκροτήματα στην
περιοχή Δρυμάδων - Παλάσας, (“Green Coast” του ομίλου Balfin και Eurocol
sh.p.k). Οι δύο άδειες παραχωρήθηκαν σε οικόπεδα για τα οποία η Task-Force
είχε αποφανθεί ότι ήταν προϊόν αλλοίωσης μέσω πλαστογράφησης και ότι ανήκαν
στους νόμιμους ιδιοκτήτες που πιο πάνω αναφέρουμε και επιπλέον, παραχωρήθηκαν
όταν η υπόθεση ήταν υπό εξέταση από την εισαγγελία Αυλώνα. Ταυτόχρονα, κατά
την Task-Force, ένας από τους ιδιοκτήτες μέσω πλαστογράφησης του οικοπέδου
του συγκροτήματος “Green Coast” προκύπτει ότι διώκεται ποινικά από την
Εισαγγελία Κακουργημάτων των Τιράνων για πλαστογραφίες για την απόκτηση
τίτλων ιδιοκτησίας (στο υποθηκοφυλακείο) στην περιοχή Αυλώνα - Χειμάρρας) (!)
Ένα χρόνο αργότερα ο Ράμα εξασφάλισε τη νομική βάση για τις
στρατηγικές επενδύσεις όπου συμπεριλαμβάνεται και ο τουρισμός. Εκτός από τις
ελλιπείς διατυπώσεις και διφορούμενες νομικές ρυθμίσεις που επιτρέπουν
καταχρήσεις, η νομοθεσία αυτή επιτρέπει στο κράτος να επέμβει σε όφελος του
ιδιώτη επενδυτή για την απαλλοτρίωση της ιδιωτικής περιουσίας, όπως στην
περίπτωση δημοσίου οφέλους. Το γεγονός, από κοινού με τις άλλες διευκολύνσεις
που το κράτος αναλαμβάνει σε όφελος της «στρατηγικής επένδυσης», αποτελούν
αδιαμφισβήτητους παράγοντες αποκλεισμού του ντόπιου παράγοντα στις
τουριστικές υποδομές και δομές.
Υποψίες προκαλεί και το γεγονός ότι τα δύο «στρατηγικά» σχέδια υπό
εξέλιξη στη Χειμάρρα, παρουσιάζουν δυνατότητες υποδοχής τουριστών πολλές
φορές μεγαλύτερες από τις πραγματικές δυνατότητες που παρέχει η θαλάσσια
περιοχή και γενικότερα το περιβάλλον. Που σημαίνει ότι επρόκειτο για μεγάλο
ρίσκο όσον αφορά την απόκτηση κέρδους ως τουριστική υποδομή. Ενισχύει την
άποψη αυτή και η παρόμοια πρακτική στην ευρύτερη περιοχή του Ιονίου. Τότε,
μήπως μια τέτοια υποδομή στέγασης, μάλιστα με ευνοούμενες συνθήκες, οι πόροι
του βρόμικου χρήματος και ο αυξημένος τουριστικός προσανατολισμός, επιτρέπει
το συμπέρασμα ότι θα πρέπει να εξεταστεί ως μια προσπάθεια δημογραφικών
αλλοιώσεων, αλλά διαφορετικά από τη χαώδη περίοδο του Μπερίσα, τώρα πια μια
περισσότερο δομημένη και αποτελεσματική οργάνωση!;
Μήπως δε μιλάει γι’ αυτό και η αλλοίωση της εκκλησιαστικής
περιουσίας, αλλά και η προσπάθεια αλλοίωσης της ταυτότητάς της στην περιοχή!;
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΤΕΜΑ ημερ. 03.09.2017
Και σε αρκετές ηλεκτρονικές
ιστοσελίδες
|
Nga Panajot Barka
Zgjedhja e Kuçit malor për aprovimin nga këshilli bashkiak i Himarës
të masterplanit urbanistik të kësaj bashkie dhe përdorimi deri edhe i forcave
speciale për garantimin e zhvillimit të mbledhjës së tij, nuk duhet
interpretuar si frikë e shtetit ndaj reagimeve kundërshtuese ndaj tij nga
disa përfaqësues lokalë të OMONIA-PBDNj-së. Më shumë duhet parë në serinë e
përpjekjeve për të krijuar një mit, me vlerë polivalente në shërbim të paleve
me interesa të kundërta në zonën turistike të Himarës; interesa të përshkuara
nga fije jo vetëm ekonomike dhe politike e që implementimi i masterplani do
të sjell përplasjen frontale midis tyre. Më thjeshtë. Qëllimi i mitit është
të fsheh thelbin e përplasjës që ka emrin ritjetërsim të pasurive të
himarioteve, si ndërim duarsh nga grabitesit e parë të klanit Berisha, tek
“investuesit strategjik” të Ramës, me pasojë eliminim përfundimtar të së
drejtës së himariotëve mbi pronat e tyre të ligjshme.
Polivalenca e mitit (dallon nga polisimia e fabulave të zakonshme)
duhet t’i shërbëjë njëkojësisht: a. mbrojtjës së interesave të krijuara
rishtazi të njërës palë duke abuzuar dhe tjetërsuar pronat në Himarë, b.
fshehjës së mekatëve ndaj së drejtës himariote dhe rehabilitimit politik nga
një palë tjetër, c. realizimit të interesave aktuale të synuara të palës
tjetër, duke ritjetërsuar “në emër të ligjit” të njëjta prona dhe d.
eliminimit të së drejtës së himariotëve për t’u referuar atij (jo si mit, por
si faktor real) në mbrojtje të të drejtave të tij.
Ky mit kodifikohet me një
fjalë të vetme “Helenizëm”. Në një intërpretim të parë të fabrikimit dhe
përdorimit të tij mund të thuhet se dy të parët do ta shfrytëzojnë atë si sistem
mbrojtës. (Duke abuzuar në nivele të ndryshme me interesat legjitime të
himarioteve, me kombësi shqiptare apo greke.) Pala e tretë do ta përdorë
mitin si ushqim për antihelenizmin e nacionalizmit shqiptar, për të çliruar
duart për veprime nga më të ndryshme, deri edhe më antiligjorët.
Viktimë e kësaj logjike po
bie edhe Athina, pavarësisht se kjo ndodh në kushtet e mungesës së
informacionit të plotë, të detyrimit për të qenë korrekte me aksiomën e
respektimit të të drejtave të minoritetit, por sipas formulës së ballafaqimit
me palën shqiptare, që i serviret
asaj nga faktorë “helenë” por
për të mbrojtur interesat e tyre. Analiza tregon se kjo formulë i intereson
edhe Tiranës dhe e ushqen atë.
Kjo do të thotë se
problemi është kompleks dhe i komplikuar. Si të tillë nuk mund ta zgjidh as
brutaliteti, qoftë ky dhe në emër të ligjit dhe, aq me keq, as kapja pas
produkteve folklorike të antihelenizmit.
Në lëmshin e palëve duhet
veçuar së pari Qeveria, “përgjegjëse” për aktivizimin e reagimeve. Ajo, me
argumentin e “turizmit elitar” “me plan dhe perspektivë” “nga investitorë
strategjikë” etj, kërkon të zhbejë një realitet gati 20 vjeçar të krijuar më
së shumti nga kundërshtarët e vet politikë. Në mbështetje të këtij synimi ajo
krijoi struktura, kuadër ligjor dhe pa tjetër një mjedis opinionbërës dhe
propagandues. Ky mjedis në publik ka dy shfaqje. E para, si luftë kundër
grabitjes pa din e imam të filetove
turistike, shumica pronë e banorëve të zonës më të gjerë të Himarës dhe e
dyta, që nuk shfaqet por ndjehet kudo, janë referencat antihelene, që
ushqejnë në mënyrë përmanente nacionalizmin populist, por që krijon një
mjedis për të justifikuar çdo zullum antiligjor, pastrimin e parave të pista
e të krimit etj.
Pala e dytë identifikohet
me opoziten, të asaj opozite që përfaqëson rrethi i Sali Berishës në sundimin
e tij të parë e të dytë. Sipas kryeministrit Rama, për afëra politike dhe jo
vetëm, njerëz që nuk kishin parë det me sy gjersa u bënë pronarë tokash në
bregdet, grabiten e dhjetra mijra ha tokë turistike. Në bashkinë e Himarës,
tokat e grabitura, me bashkëpunimin e autoritetit lokal, që i përkiste
OMONIA-PBDNj-së, u përkasin më së shumti pronarëve autoktonë himariotë. Me
para që justifikohen vetëm me burime të pista, këta “pronarë të rinj”
investuan shuma marramendëse në ndërtime, ndërsa sipërfaqe edhe më të mëdha
posedohen në dokumente me vulë shteti të fituara me ryshfet, korrupsion e
falsifikim. Hovi i tyre grabitës ishte i tillë saqë detyroi dy organizma
ndërkombëtare të tërhiqen nga përpjekja për të venë rregull në pronat në
Bregdet. (Fjala është për Bankën Botërore dhe OSBE-n). Pra, ata krijuan këtu
interesa shumë të fuqishme, të cilat nuk do të lëjojnë kursesi të vihen në
rrezik nga planet e Ramës. Por, në kushtet e paligjshmerisë, mbrojtja e këtyre
interesave kërkon nje instrument që tejkalon forcën e ligjit dhe ambicjet e
Ramës.
Mjeti më efikas mbrojtjeje
për ta është të vihen nën çadrën mbrojtëse të OMONIA-PBDNj-së me sistem
referimi ”Helenizmin”. Në analizën tonë ky faktor politik përbën palën e
tretë, por jo për nga rendësia e autorësisë së problemit të krijuar në
Himarë. Kauza e kësaj pale aspiron suportin e helenizmit duke i mëshuar
argumentit të rrezikut nga pushteti i Ramës të interesave pronësore të
himarioteve. Nga pikëpamja politike, ky identifikim qëndrimesh, tanimë është
i deklaruar dhe materializuar. Mirëpo, këtë definicion identifikimi e
përcakton ndër të tjera, bashkëveprimi i tyre, sidomos në Himarë, në krijimin
e shtresës së të importuarve dhe të interesave të tyre nëpërmjet grabitjës së
pasurive të himarioteve. Faktet janë kokëforta dhe neutralizuese për rolin
mbrojtës nga ana e këtij lidershipi të të drejtave të komunitetit himariot.
(Për tetë vjet rresht baterdia e Berishës në Himarë ndodhte sipas skemave që
implementoheshin në bashkëpunim me këtë lidership në krye të pushtetit
vendor. Sa herë që Berishës i duhej me shumë entusiazëm populist për veprën e
tij, ky lidership hidhte në tregun e opinionit publik ndonjë tezë “helene”
dhe aq mjaftonte për të ndezur nacionalizmin antihelen të materializuar në
grabitjen e trojeve të himarioteve. Në tjetërsimin e trojeve të familjeve
Nina, Ruci, Bifsha, Duni, Lati etj në Dhermi e Palasë, ku sot ngrihen dy
resortet e para të investimeve strategjike turistike, aq shumë të kritikuara
nga ky lidership dhe opozita, ka dorë krahu i djathtë i këtij lidershipi dhe
njerëzit e ngushtë të klanit Berisha. Në 73 lejet e paligjshme të ndërtimit,
vepër penale nën hetim nga prokuroria Vlorë, dhenë njerëzve të këtyre
interesave, protagonist është prap po ky lidership, po ashtu zhvillimet në
manastirin e profit Ilias në Palasë e plot raste të tjera. Eshtë kjo arsyeja
që në fushatën e tanishme të akuzave anti Rama si kërcenim për komunitetin
himariot me kombësi greke, ky lidership nuk demonstron asnjë fakt konkret.)
Në këto kushte fajësie të
rendë, retorika e tij në mbrojtje të të drejtave të himarioteve, dëmton
besushmerinë dhe minimizon angazhimin edhe të faktorëve të tjerë, sidomos
ndërkombëtarëve, si SHBA, B.E etj, duke i sjellë një dëm të pariparueshme çeshtjës
në fjalë.
Nga ana tjetër me veprimet
e veta që ushqëjnë antihelenizmin populist shqiptar, ky lidership pengon edhe
orientimin e drejtë të Greqisë në këtë çeshtje. Por më shumë krijon presione
dhe efekte që pengojnë himariotet t’i drejtohen shtetit grek, nënshtetas e të
cilit dhe të BE-s janë, apo dhe faktorëve të tjerë ndërkombëtar që lidhen me
Greqinë. Këtij realiteti i shërbën dhe fushata e fundit e këtij lidershipi
për t’u hequr himarioteve, kundërshtarëve të vet politikë, nështetesinë
greke. (Kjo ndodh edhe në mënyrë të qëllimshme për shkak të lidhjeve me
faktorë shqiptar që nëpërmjet mitit të antihelenizmit të nxisin aksionin e zhbërjës së faktorit
himariot gjë që s’e ka arritur as Turqia, as Zogu e as Enveri). Kjo do të
thotë se pala më e demtuar në këtë histori, himariotët, janë të
margjinalizuar dhe të zhveshur nga mundësitë për mbrojtjen e të drejtave të
tyre. (Kemi këtu parasysh edhe veprimet dhe mosveprimet në dëm të tyre dhe të
shtetit shqiptar)
Por, a është e justifikuar
frika nga “strategjia turistike” e Ramës në Himarë? Faktet nuk e lënë vend
për dyshime.
Eshtë e vërtetë se nën
drejtimin e tij Rama vuri në veprim Task-Forcën për verifikimin e
ligjshmërisë dhe mënyrës së tjetërsimit të pronave të paluajtshme shtetërore
dhe private në zonën e Bregdetit, me angazhimin publik të vendosjes së
drejtësisë mbi shkeljet dhe shkëlesit. E vërtetë është gjithashtu se
Task-Forca zbuloi bindshëm përmasat e përbindshme të krimit. Por drejtësia u
harrua. Mësa duket Kryeministrit
studimi dhe njohja i realitetit i duhej për qëllimet e veta.
Gati gjashtë muaj pas
ardhjës në pushtet Rama dha dy leje për resortët turistike në zonën Dhermi
Palasë, (“Green Coast” të grupit Balfin dhe grupin e vilave Eurocol sh.pk).
Të dy këto leje u dhanë për në troje që Task-Forca kishte konstatuar se ishin
tjetërsuar nga pronarë të ligjshëm, të përmendur më lart, nëpërmjet
falsifikimit dhe në kohën kur këto troje ishin objekt hetimi i prokorurisë së
Vlorës. Ndërkohë që njeri nga pronarët nëpërmjet tjetërsimit të truallit të
resortit “Green Coast” rezulton të jetë, sipas Task-Forcës, një shtetas nën hetim nga Prokuroria e
Krimeve të Rënda, për falsifikimin dhe regjistrimin e pasurive të paluajtshme
në bregdetin e Vlorës dhe të Himarës. (!)
Një vit më vonë Rama
siguroi bazën juridike për investimet strategjike në sektorë ku përfshihet
edhe turizmi. Përveç përcaktimeve evazive dhe me hapësira abuzuese, ky
legjislacion i jep të drejtë shtetit të ndërhyjë në favor të investuesit
privat për shpronësimin e tokës private si në kushtet për interes publik.
Kjo, bashkë me lehtësirat e tjera që merr përsipër shteti në favor “të
investimit strategjik”, përbëjnë faktorë të padiskutueshëm përjashtues të
faktorit vendas nga struktura turistike.
Dyshim ngjall edhe fakti
se dy projektet “strategjike” në implementim
në Himarë paraqesin kapacitete pritese shumë herë më të mëdha se
mundësitë përballuese të detit dhe mjedisit në përgjithësi. Pra me një risk
të madh për rimbursimin e investimit si strukturë turistike. E përforcon këtë
edhe praktika e njejtë turistike në rajonin më të gjerë të Jonit. Atëherë,
mos vallë një infrastrukturë e tillë pritese dhe e privilegjuar, kanalet e
parave të pista dhe adresimi turistik i shtuar, lëjon kongluzionin se duhet
parë si një aksion për ndryshime demografike, por ndryshe nga periudha
kaotike e Berishës së parë, tanimë më me një organizim më të strukturar dhe
më efektiv!?
A nuk flet për këtë edhe
cenimi i pronave të kishës, por edhe i identitetit të saj!?
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου