Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ- Prejardhja e Shqiptarëve

Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΑΛΒΑΝΩΝ "O Ἀράξης ποταμὸς ῥέων εἰς τὰ ἄκρα τῆς Ἀλβανίας καὶ τὴν Κασπίαν ἐκπίπτει θάλατταν".  ΣΤΡΑΒΩΝ   " Ὑπόκειται δέ τῆ Σαρματία πρός μέν τῶ Πόντω ἡ Κολχική πρός δέ τῆ Κασπία ἡ Ἀλβανία".  ΣΤΕΦΑΝΟΣ  ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ  "Ἀλβανοὶ δὲ ἐπὶ τὴν ἕω καὶ τὴν Κασπίαν κεκλιμένοι θάλασσαν".  ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ                                                                         (Με πληροφορίες Από  το  VOICE  NEWS) …..   Περί  Ἀλβανῶν, ὁμιλοῦν τά γραπτά κείμενα καί λέγουν ὅτι δέν εἶναι Εὐρωπαϊκός λαός.  Κατοικοῦσαν περί τήν Κασπίαν, τό σημερινόν Νταγκεστάν καί βόρειον Ἀτζερμπαϊστάν. Ἦταν κτηνοτρόφοι, λάτρευαν τόν Ἥλιο καί τήν Σελήνην, πού τούς προσέφεραν ἀνθρωποθυσίας.  Ὑποτάχθησαν εἰς τούς  Ρωμαίους τόν 1ον Π.Χ αἰῶνα.  Ἡ Ἀλβανία ὡς Βαλκανική περιοχή ἀναφέρεται διά πρώτην φοράν ἀπό τόν Πτολεμαῖον, τόν 2ον Μ.Χ. αἰῶνα.  Εγκυκλοπαίδεια «Λάμψα».  Τούς εἶχαν μεταφέρει οἱ Ρωμαίοι καί τούς ἐγκατέστησαν εἰς τήν Βαλκανικήν ὡς ἐμπροσθοφυλακή φυλάξεως τῶν συνόρων τους.    Οἱ  ἴδιοι οἱ Ἀλβανοί φωνασκοῦν καί λέγουν ὅτι εἶναι ἀρχαῖοι καί πολιτισμένοι! Τότε ἄς μᾶς ποῦν τί ἀλφάβητο ἔχουν, ἀπό πότε τό ἔχουν, ἐάν χρησιμοποιοῦν τό λατινικό ἀλφάβητο, τό ὁποῖον κατά βάσιν εἶναι τό τῆς Κύμης καί Χαλκίδος, ἤτοι Ἐλληνικόν.  Πάντως τώρα τελευταίως ἔμαθαν νά κάνουν χρήσιν ἀλφαβήτου, ἤτοι οἱ ἴδιοι ὡς λαός δέν ἔχουν γραπτά κείμενα.  Ἔχουν καί μία σημαίαν μέ δικέφαλον, οὔτε αὐτή εἶναι δική τους, εἶναι τοῦ Βυζαντίου. Ο  ΣΤΡΑΒΩΝ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΛΒΑΝΟΥΣ Ο Στράβων ἐγεννήθη ἀπό πλουσίαν οἰκογένειαν τό 63 ἤ τό 64 Π.Χ. εἰς τήν Ἀμάσειαν τοῦ Πόντου, ὅπου καί ἀπέθανεν, εἰς ἠλικίαν 90 περίπου ἐτῶν (λίγο μετά τό 23 Μ.Χ.).  Από τήν τοῦ Στράβωνος Γεωγραφίαν διαβάζομεν: «ἐν αὐτῇ δὲ τῇ Ἀρμενίᾳ πολλὰ μὲν ὄρη πολλὰ δὲ ὀροπέδια, ἐν οἷς οὐδ' ἄμπελος φύεται ῥᾳδίως, πολλοὶ δ' αὐλῶνες οἱ μὲν μέσως οἱ δὲ καὶ σφόδρα εὐδαίμονες καθάπερ τὸ Ἀραξηνὸν πεδίον, δι' οὗ ὁ Ἀράξης ποταμὸς ῥέων εἰς τὰ ἄκρα τῆς Ἀλβανίας καὶ τὴν Κασπίαν ἐκπίπτει θάλατταν, καὶ μετὰ ταῦτα ἡ Σακασηνὴ καὶ αὐτὴ τῇ Ἀλβανίᾳ πρόσχωρος καὶ τῷ Κύρῳ ποταμῷ, εἶθ' ἡ Γωγαρηνή·  Προσάρκτια δέ ἐστι τὰ ὑπερκείμενα τῆς Κασπίας θαλάττης ὄρη τὰ τοῦ Παραχοάθρα καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Ἴβηρες καὶ ὁ Καύκασος ἐγκυκλούμενος τὰ ἔθνη ταῦτα καὶ συνάπτων τοῖς Ἀρμενίοις, συνάπτων δὲ καὶ τοῖς Μοσχικοῖς ὄρεσι καὶ Κολχικοῖς».  Ο  ΣΤΕΦΑΝΟΣ  ΒΥΖΑΝΤΙΟΣ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΛΒΑΝΟΥΣ Από τόν Στέφανον Βυζάντιον, φιλόσοφον καί γεωγράφον (4ου αιώνα μ.Χ.). διαβάζουμε: «Ἀλβανία χώρα πρός τοῖς ἀνατολικοῖς Ἴβηρσιν. Ἐκεῖ δέ καί τό  ἔθνος οἱ Ἀλβανοί, ποιμενικοί καί μετρίως πολεμικοί μεταξύ Ἰβήρων καί Κασπίας.  Ὑπόκειται δέ τῆ Σαρματία πρός μέν τῶ Πόντω ἡ Κολχική πρός δέ τῆ Κασπία ἡ Ἀλβανία».   Ο  ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΛΒΑΝΟΥΣ Ὁ Πλούταρχος (Βίοι παράλληλοι) γράφει:     «Καταλιπὼν δὲ φρουρὸν Ἀρμενίας Ἀφράνιον αὐτὸς ἐβάδιζε διὰ τῶν περιοικούντων τὸν Καύκασον ἐθνῶν ἀναγκαίως ἐπὶ Μιθριδάτην. Μέγιστα δὲ αὐτῶν ἐστιν ἔθνη Ἀλβανοὶ καὶ Ἴβηρες, Ἴβηρες μὲν ἐπὶ τὰ Μοσχικὰ ὄρη καὶ τὸν Πόντον καθήκοντες, Ἀλβανοὶ δὲ ἐπὶ τὴν ἕω καὶ τὴν Κασπίαν κεκλιμένοι θάλασσαν. Οὗτοι πρῶτον μὲν αἰτοῦντι Πομπηΐῳ δίοδον ἔδοσαν».  Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος εἰς τήν ἀήττητον ἐκπολιτιστικήν πορείαν του, ἀπέναντι του καί ὡς μισθοφόρους τῶν Περσῶν, εἶχεν καί τούς Ἀλβανούς.  Ο  ΑΡΡΙΑΝΟΣ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΛΒΑΝΟΥΣ Εἰς τήν Ἀρριανοῦ «Ἀλεξανδρου ἀνάβασιν» ἀλλά  καί ἀλλαχοῦ,  διά τήν μάχην τῶν Γαυγαμήλων  διαβάζομεν:   «Κατὰ δὲ τὸ δεξιὸν οἵ τε ἐκ Κοίλης Συρίας καὶ οἱ ἐκ τῆς μέσης τῶν ποταμῶν ἐτετάχατο, καὶ Μῆδοι ἔτι κατὰ τὸ δεξιόν, ἐπὶ δὲ Παρθυαῖοι καὶ Σάκαι, ἐπὶ δὲ Τόπειροι καὶ Ὑρκάνιοι, ἐπὶ δὲ Ἀλβανοὶ καὶ Σακεσεῖναι, οὗτοι μὲν ἔστε ἐπὶ τὸ μέσον τῆς πάσης φάλαγγος. κατὰ τὸ μέσον δέ, ἵνα ἦν βασιλεὺς Δαρεῖος, οἵ τε συγγενεῖς οἱ βασιλέως ἐτετάχατο καὶ οἱ μηλοφόροι Πέρσαι καὶ Ἰνδοὶ καὶ Κᾶρες οἱ ἀνάσπαστοι καλούμενοι καὶ οἱ Μάρδοι τοξόται. Ὡς δὲ ὁμοῦ ἤδη τὰ στρατόπεδα ἐγίγνετο, ὤφθη Δαρεῖός τε καὶ οἱ ἀμφ' αὐτόν, οἵ τε μηλοφόροι Πέρσαι καὶ Ἰνδοὶ καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Κᾶρες οἱ ἀνάσπαστοι καὶ οἱ Μάρδοι τοξόται, κατ' αὐτὸν Ἀλέξανδρον τεταγμένοι καὶ τὴν ἴλην τὴν βασιλικήν. ἦγε δὲ ὡς ἐπὶ τὸ δεξιὸν τὸ αὑτοῦ Ἀλέξανδρος μᾶλλον, καὶ οἱ Πέρσαι ἀντιπαρῆγον, ὑπερφαλαγγοῦντες πολὺ ἐπὶ τῷ σφῶν εὐωνύμῳ. Παρθυαίους δὲ καὶ Ὑρκανίους καὶ Τοπείρους, τοὺς πάντας ἱππέας, Φραταφέρνης ἦγεν. Μήδων δὲ ἡγεῖτο Ἀτροπάτης. ξυνετάττοντο δὲ Μήδοις Καδούσιοί τε καὶ Ἀλβανοὶ καὶ Σακεσῖναι. τοὺς δὲ προσοίκους τῇ ἐρυθρᾷ θαλάσσῃ Ὀροντοβάτης καὶ Ἀριοβαρζάνης καὶ Ὀρξίνης ἐκόσμουν». Ο  ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΠΟΡΦΥΡΟΓΕΝΝΗΤΟΣ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΛΒΑΝΟΥΣ Ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος για την εποχή του Ηράκλειου γράφει: ..."Και επειδή η νυν Σερβλία καί παγανία καί η ονομαζομένη Ζαχλούμων χώρα καί Τερβουνία καί η των Καναλιτών υπό την εξουσίαν του βασιλέως Ρωμαίων υπήρχον, εγένοντο δε αι τοιούιαι χώραι έρημαι παρά τών Αβάρων από των εκείσε γαρ Ρωμάνους τους νύν Δελματίαν καί τό Δυρράχιον οίκούντας απήλασαν"... Εδώ περιγράφεται η ερήμωση της Ιλλυρίας μέχρι και του Δυρραχίου και ο εποικισμός υπό των Αβάρων. Ο  ΛΑΟΝΙΚΟΣ  ΧΑΛΚΟΚΟΝΔΥΛΗΣ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΛΒΑΝΟΥΣ Ο Λαόνικος Χαλκοκονδύλης (1430-1490), γράφει:  «Ουδόλως φρονώ ότι οί Αλβανοί ύπάρχουσιν Ίλλυρικόν γένος ώς τίνες λέγουσιν» ... .    Καί πράγματι οἰ Ἀλβανοί δέν ἔχουν ὡς ἀποδεικνύεται οὐδεμίαν σχέσιν μέ τούς Ἰλλυριούς.  Ὁ Φίλλιπος ἀλλά καί ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος πρίν ξεκινήσουν πρός ἀνατολάς, εἶχαν ἐκστρατεύσει πρός βοράν διά νά εἶναι ἀπαλλαγμένη ἡ Μακεδονία ἀπό τυχόν εἰς βάρος των ἐκστρατείας τῶν βορείων γειτόνων της, ὁπου  μεταξύ αὐτῶν ἦσαν καί οἱ Ἰλλυριοί  τούς ὁποίους  ἐξουδετέρωσαν  καί ἔκτοτε δέν ἀναφέρονται. Η  ΓΑΛΛΙΚΗ  ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ  ΓΙΑ  ΤΟΥΣ  ΑΛΒΑΝΟΥΣ Απο την Γαλλική εγκυκλοπαίδεια, γραμμένη από επιτροπή Σοφών υπό την εποπτεία του Ιππότη D' Arteau, μεταφρασμένη κατ΄  επιτομή από τη Γαλλική, το έτος 1862, διαβάζουμε:   ΑΛΒΑΝΙΑ: «Υπό των νεωτέρων γεωγράφων καλείται μία των επαρχιών της Ευρωπαϊκής Τουρκίας  εκτεινομένη παρά το Αδριατικόν και το Ιόνιον πέλαγος και περιλαμβάνουσα δύο διακεκριμένας Επαρχίας των αρχαίων γεωγράφων την Ιλλυρίαν και Ήπειρο.  Η χώοα αυτή κατά τόν μεσαίωνα εκαλείτο Αρβανέσση νύν δε καλείται Αρναούτ μέν υπο των Οθωμανών, Σκίπερη δέ υπό τών εγχωρίων ήτοι των Αλβανών οίτινες και εαυτούς όνομάζουσι σκιπετάρους.  Οί κάτοικοι της εκτεταμένης ταύτης επαρχίας διαφέρουσιν από αλλήλων κατά τε την εθνικότητα την γλώσσαν και την θρησκείαν διότι το μέν μεσημβρινόν μέρος της Αλβανίας ήτοι την κυρίως Ήπειρον οικούσιν οί Ηπειρώται, όντες ομόγλωσσοι και Ομόθρησκοι με τους λοιπούς Έλληνας, το δε αρκτικόν ήτοι την Ιλλυρίαν, ήτις και δύναται νά ονομασθεί κυρίως Αλβανία κατοικούσιν οί Αλβανοί ανάμικτοι οντες μετά Σέρβων καϊ Οθωμανών καί Έλλήνων. Εκτός της αλβανικής γλώσσης η οποία διαιρείται εις πολλάς διαλέκτους και ιδιώματα, λαλείται έτι εν τη Αλβανία καί η Ελληνική, η τουρκική κλπ».    ΖΗΝΩΝ  ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Prejardhja e Shqiptarëve “Lumi Araksis rrjedh në kufijtë e Shqipëriës dhe derdhet në lumin Kaspik”. Straboni “Janë nën Sarmatinë për nga Pondi, Kolhikia ndërsa për nga Kaspia Albania”. Stefan Bizanit “ndërsa Albanët (shqiptarët) për nga lindja dhe deti Kaspik janë të rrethuar me det” Plutarku  Me të dhëna nga Voice News Mbi shqiptarët, flasin tekstet e shkruara  dhe thonë se nuk është një popull Europian. Jetoni në detin Kaspik, në Dagestanin e sotëm dhe në veri të Azerbajxhanit. Merreshin me blektori, adhuronin Djellin dhe Hënën, të cilëve ju ofronin si sakrifica njerëz. U nënshtruan nën Romakët në shek e 1-rë para Krishtit. Shqipëria si një zonë Ballkanike përmendet për herë të parë nga Ptolemeu në shek e 2-të pas Krishtit. Enciklopedia “Lampsa”. I kishin sjellë Romakët dhe i vendosën në Ballkan si një trupë mbrojtëse në kufijtë e tyre. Vetë shqiptarët thërresin dhe thonë se janë të lashtë dhe të kulturuar! Atëhere të na thonë se çfarë alfabeti kanë, që kur e kanë, nëse përdorin alfabetin latin, i cili është kryesisht i Kimit dhe Halkidhës, dmth alfabet grek. Mgjth atë tani në fund mësuan që të përdorin alfabetin, dmth ata vetë si popull nuk kanë tekste të shkruara. Kanë një flamur me dykrenare, as ai nuk është i tyre por i Bizantit. Straboni për Shqiptarët. Straboni u lind nga një familje e pasur në vitin 63 pse 64 para Krishtit, në Amaseia të Pondit, ku dhe vdiq në moshën , afërsisht 90 vjeçare ( pak para 23 pas Krishtit). Në Gjeografinë e Strabonit lexojmë: “në atë Armeninë ka shumë male dhe rafshnalta, ku asnjë lloj vreshti nuk rritet lehtësisht, shumë prej tyre barinj ndërsa të tjerë në mirqënije të mirë pranë fushës së Araksinosë, ku dhe lumi Araksis rrjedh në anë të Albanisë dhe derdhet në detin Kaspik, dhe pas këytre Sakasini  përfshin dhe Albaninë dhe lumin Kiro i cili është Gogarini Ndërsa në brigje shtrihen malet e detit Kaspik të Parahoathras dhe Albanë dhe Hiberë dhe Kaukazianë quhen këta popuj dhe takohen me malet e Armenisë dhe Moskihisë dhe Kolkihisë”. Stefan Bizantini për Shqiptarët. Nga Stefan Bizanti, filozof dhe gjeograf (shek i 4-ët pas Krishtit ) lexojmë: “Shqipëria vendi në lindje të Hiberisë. Atje është dhe kombi që emërtohet Albanë, barinj dhe luftëtarë mesatrë ndërmjet Hiberit dhe Kaspisë. Kolhika përfshin për nga Pondi Samartian, ndërsa për nga Kaspia Shqipëria”. Plutarku për Albanët (shqiptarët) Plutarku në librin “Jetë paralele” shkruan: “Pasi rrëzoi mbrojtjen e Armenisë me Vrull ai ecte ndër popujt që banonin në Kaukaz detyrimisht mbi Mithridhatin. Nga popujt më të mëdhenj atje janë kombi Shqiptar (Albanët) dhe Hiberët. Hiberët ndodhen dhe banojnë mbi malet Moskike dhe të Pondit, ndërsa shqiptarët për nga lindja dhe të rrethuar nga deti Kapik. Ata të parët kërkon dhe i dhanë rrugëdalje Pompios” Aleksandri i Madh pra në pushtimin e tij kulturor, përballë tij përveç mercenarëve Persë kisht dhe Albanët (shqiptarët). Ariani për Shqiptarët- Albanët Në veprën e Arianit “Ngjitja e Aleksandrit” por dhe gjetkë për betejën e Gaugamileve lexojmë: “Nga krahu i djathtë (kundërshtarët) nga Krahu Sirian  por dhe nga mesi i lumenjëve të vendosur, dhe Midët qëndronin nga e djathta, nga njëra anë Parthie dhe Sakë, nga krahu tjetër Topiri dhe Irakianë, nga njëri krah Albanë dhe Sakesine, këta ishin në mes të të gjithë fallangës, në mes po ashtu ishte dhe mbreti Dar, të afërmit e mbretit dhe mollëmbajtësit ( për shkak të një veshje të veçantë)  persianë dhe Indianë dhe Kares të quajturit të pandashëm dhe harkëtarët Mardë.      Në pak kohë tashmë kampet ushtarake u krijuan, shfaqet Dari me të gjithë sa ishin me të, që ishin mollëmbajtësit Persë, Indianët dhe Albanët dhe Karet  e pandashëm dhe Mardët harkëtarët, të vendosur kundër Aleksandrit dhe gjithë udhëheqjes mbretërore , ishte në të djathtën e tij me sa duket Aleksandri dhe Persët u kundërvunë u vërsulur nga krahu i kundërt. Parthienjtë dhe Irakianët dhe Topirët të gjithë kalorësit, i udhëhiqte Frataferni. Mideasit i udhëhiqte Atropati, të vendosur në rend Mideasit, Kadusiejtë dhe Albanët (Shqiptarët) dhe Sakesinët, ndërsa anët e detit të detit të kuq Ordovatët dhe Arivarzanët dhe Orksinët i zbukuronin. Konstantin Porfirogjenitos për Shqiptarët (Albanët) Konstandin Porfirogjenitos për periudhën e Heraklitit shkruan: ....” dhe mqs se tani Servila dhe Pagania dhe vendi i quajtur Zahlum dhe Tervunia dhe vendi i Kanalitëve ishin nën pushtetin e mbretit të Romakëve, dhe u shkretuan këto vende nga Avarët prej Romakëve në Dalmaci dhe në Durrës i interuan banorët”.... Këtu përshkruhet shkretimi i Ilirisë deri në Durrës dhe kolonizimi i tyre prej Avarëve. Laonikos Halkokondhili për Shqiptarët Laonik Halkokondhili (1430- 1490) shkruan: “Nuk mendoj aspak se shqiptarët janë fis Ilirësh siç ata vetë pretendojnë”. Dhe me të vërëtetë Shqiptarët , siç mund dhe të vërtetohet asnjë lidhje me Ilirët. Filipi por dhe Aleksandri i madh para sa të niseshin për në lindje, kishin kryer një fushatë ushtarake për nga veriu me qëllim  që të ishte Maqedonia e qetë nga ndonjë sulm i mundshëm nga fqinjët e saj veriorë, ku ndërmjet tyre ishin dhe Ilirët  të cilët i eliminuan dhe që prej atëhere nuk përmenden më. Enciklopedia Franceze për Shqipëtarët. Nga Enciklopedia Franceze e shkruar nga një këshill të mençurish në mbikëqyrjen e Kalorësit D’ Arteau, e përkthyer nga Fërngjishtja, në vitin 1862, lexojmë: SHQIPËRIA: “Nga gjeografët e rinj quhet një prej zonave të Turqisë Europiane e cila shtrihet në detin Adriatik dhe atë të Jonit dhe përfshin dy pjesë nga zona të njohura të gjeografëve të lashtë, të Ilirisë dhe Epirit. Ky vend në mesjetë quhej Arbanesh  ndërsa tani thirret Arnaut nga Osmanët, Shqipëri nga vendasit  dmth nga Albanët të cilët quajnë veten shqipëtar. Banorët e kësaj zone ndryshojnë nga të tjerët nga gjuha, kombësia dhe feja sepse ata që jetojnë në pjesën e mesme të Shqipërisë dmth në pjesën kryesore të Epirit banojnë Epirotët, të cilët ishin dhe jane të të njejtës fe dhe gjuhe me helenët e tjerë, ndersa pjesa e sipërme dmth pjesa e Ilirisë, e cila është dhe mund të quhet  Shqipëria qëndrore banohet nga shqipëtarë të ngatërruar me serbë, osmanë dhe helenë.  Përveç gjuhës shqipe e cila ndahet në shumë dialekte dhe cilësime, në Shqipëri flitet Greqishtja, turqishtja etj”. Zinon Papazahos. Përktheu me qëllim informimin e lexuesve tanë Pelasgos