Μήνυμα Λεωνίδα Παππά για την επέτειο ίδρυσης της Ομόνοιας

Σαν σήμερα πριν από 26 χρόνια, στη Δερβιτσάνη, συναντήθηκαν η ελευθερία, η ελπίδα, το όραμα, η αγωνία, ο φόβος και φυσικά δε θα μπορούσε να λείπει η διαφωνία και η καχυποψία.

Οι περισσότεροι από εμάς θα ακούσαμε ή συμμετείχαμε σε συζητήσεις για το ρόλο κάποιων πρωτεργατών, για την παρουσία ή την απουσία κάποιων άλλων. Για το αν κάποιοι ήταν παρόντες γιατί τους κάλεσε η εθνική υποχρέωση ή τους έστειλαν οι αλβανικές υπηρεσίες. Δεν πρόκειται ποτέ να συμφωνήσουμε για το ρόλο του καθενός αλλά θα συμφωνήσουμε πως δεν έχει καμία σημασία πόσοι, ποιοι και γιατί ήταν γιατί η ουσία είναι αλλού.

Οι ιδρυτές της Ομόνοιας ήταν οι απόστολοι μιας κοινότητας, που διψούσε να πιστέψει και να εκφραστεί. Η παρομοίωση με τους αποστόλους δεν είναι τυχαία. Στους δώδεκα υπήρχε ο Ιούδας, ο άπιστος Θωμάς, ο οξύθυμος Πέτρος, ο δύσπιστος Ναθαναήλ, οι αγράμματοι ψαράδες όπως ο Ιάκωβος και ο Ανδρέας αλλά και οι γραφιάδες Ματθαίος και Ιωάννης και άλλοι τέσσερις. Όποιες και να ήταν οι προθέσεις και οι γνώσεις τους καθενός ή ιδέα ήταν καταδικασμένη να πετύχει και να αγκαλιαστεί απ όλους τους Έλληνες.

Η εξουδετέρωση της Ομόνοιας ήταν διακαής πόθος όλων των κυβερνήσεων της μεταπολίτευση στην Αλβανία. Οι πρακτικές δεν ήταν πάντα ίδιες. Την πρώτη δεκαετία υπήρχε μία μετωπική σύγκρουση. Αρχικά η Ομόνοια ως κόμμα τίθεται εκτός νόμου, μετά φυλακίζονται στελέχη της και δεν σταματούν οι διάφορες πιέσεις σε άλλα στελέχη για να εγκαταλείψουν το καράβι της οργάνωσης. Μετά την πρώτη δεκαετία αλλάζει η τακτική. Οι μειονοτικοί πολιτευτές των μεγάλων αλβανικών κομμάτων έχουν απλόχερα τη στήριξη των κρατικών και κυβερνητικών μηχανισμών, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να μειώσει την ανεξάρτητη πολιτική εκπροσώπηση της ΕΕΜ. Μία πρακτική που συνεχίζει μέχρι σήμερα και μάλιστα τα προνόμια και οι εκβιασμοί να αυξάνονται.

Η «Ομόνοια» που μας πλήγωσε και πληγώσαμε, είναι ακόμα εδώ, τραυματισμένη άλλα μάχιμη.

Η Ομόνοια δεν έγινε και δε θα γίνει ζητιάνα για λίγη εξουσία σε καμία αλβανική κυβέρνηση αλλά έχει τις δικές της προτάσεις με τον ειλικρινή διάλογο που επιδιώκει, χωρίς να κάνει καμία έκπτωση στα δίκαια του ελληνισμού.

Η Ομόνοια είναι ο συνομιλητής του εθνικού μας κέντρου και είναι παρούσα στον οικουμενικό ελληνισμό

Η Ομόνοια δεν αγνοείται από διεθνή παράγοντα αλλά λαμβάνεται σοβαρά υπόψη, όπως συνέβη πρόσφατα στην συζήτηση της Κομισιόν για την πορεία της Αλβανίας προς τις δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όταν έφτασε μέχρι εκεί η έκθεση μας για το περιουσιακό ζήτημα της ΕΕΜ.

Αυτό που χαράχθηκε την 11η Ιανουαρίου του 1991 στη Δερβιτσάνη, δεν ήταν ένα κατασκεύασμα αλλά μια ιδέα την οποία καλούμαστε όλοι να υπηρετήσουμε. Καμία διαφωνία, καμία πικρία, δεν μπορεί να μας κρατά μακριά από αυτήν.

Η Ομόνοια θα συνεχίσει την αποστολή της με μόνο εφόδιο την παρακαταθήκη της ιστορίας.

Χρόνια πολλά, υγιή και δημιουργικά σε όλους

Λεωνίδας Παππάς 
Γενικός Πρόεδρος ΔΕΕΕΜ – «ΟΜΟΝΟΙΑ»