Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Εδώ στη γή, όλα τα καλά και τα κακά κάποτε τελειώνουν! Shën Joan Gojarti: Këtu në tokë, të gjitha të mirat dhe të këqijat mbarojnë!

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος: Εδώ στη γή, όλα τα καλά και τα κακά κάποτε τελειώνουν!

Shën Joan Gojarti: Këtu në tokë, të gjitha të mirat dhe të këqijat mbarojnë!

Κοίτα, πόσα κάστρα και παλάτια βασιλιάδων, ηγεμόνων και αρχόντων είναι σωριασμένα σε ερείπια! Σκέψου, πόση δύναμη και πόσο πλούτο είχαν κάποτε! Τώρα έχουν ξεχαστεί και τα ονόματά τους. Λέει η Γραφή: «Πολλοί άρχοντες έχασαν την εξουσία τους και κάθησαν στο χώμα" κι ένας άσημος, που κανείς δεν φανταζόταν ότι θα γίνει βασιλιάς, φόρεσε στέμμα» . Δεν σου φτάνουν αυτά; Συλλογίσου τότε, ποιά είναι η αξία σου όταν κοιμάσαι; Μήπως δεν μπορεί κι ένα ζωύφιο να σε θανατώσει; Ναι, πολλοί πέθαναν έτσι στον ύπνο τους. Αλήθεια, από μια κλωστή κρέμεται η ζωή μας! Κόβεται η κλωστή και τελειώνουν όλα. Έτσι να φιλοσοφείς και να μη σαγηνεύεσαι από την ομορφιά, τα πλούτη, τη δόξα, τις απολαύσεις. Ένα μόνο να σε απασχολεί: Που τελειώνουν όλα αυτά. Θαυμάζεις όσα βλέπεις εδώ στη γη; Πιο αξιοθαύμαστα, όμως, είναι εκείνα που αναφέρονται στις άγιες Γραφές. Δείξε μου έναν αγέρωχο άρχοντα ή έναν λαμπροντυμένο πλούσιο, όταν ψήνεται από τον πυρετό, όταν ψυχομαχεί, και τότε θα σε ρωτήσω: "Πού είναι εκείνος, που περνούσε από την αγορά καμαρωτός και περήφανος με ακολούθους και σωματοφύλακες; Πού είναι εκείνος, που φορούσε πανάκριβα ρούχα; Πού είναι η χλιδή της ζωής του, η πολυτέλεια των συμποσίων του, οι υπηρέτες, οι παρατρεχάμενοι, τα γέλια, οι ανέσεις, οι σπατάλες; Όλα έφυγαν και πέταξαν. Τί απέγινε το σώμα, που απολάμβανε τόση ηδονή; Πλησίασε στον τάφο και κοίτα τη σκόνη, τη σαπίλα, τα σκουλήκια. Κοίτα και στέναξε πικρά. Και μακάρι το κακό να περιοριζόταν σε τούτη τη σκόνη, που βλέπεις. Από τον τάφο και τα σκουλήκια φέρε τη σκέψη σου στο ακοίμητο σκουλήκι της άλλης ζωής, στο τρίξιμο των δοντιών, στο αιώνιο σκοτάδι, στην άσβεστη φωτιά, στις πικρές και αφόρητες εκείνες τιμωρίες, που δεν θα έχουν τέλος. Εδώ, στη γη, και τα καλά και τα κακά κάποτε, αργά ή γρήγορα, τελειώνουν εκεί, όμως, και τα δύο διαρκούν αιώνια. Και διαφέρουν ως προς την ποιότητα από τα καλά και τα κακά του κόσμου τούτου τόσο, που δεν είναι δυνατό να εκφράσει κανείς με λόγια. Τί έγιναν, λοιπόν, όλα εκείνα τα μεγαλεία; Τί έγιναν τα χρήματα και τα κτήματα; Ποιός άνεμος φύσηξε και τα πήρε και τα σκόρπισε; Τί θέλει, πάλι, κι αυτή η ανώφελη δαπάνη για την κηδεία, που και τον νεκρό δεν ωφελεί και τους οικείους του ζημιώνει; Ο Χριστός αναστήθηκε γυμνός από τον τάφο. Ας μη γίνεται, λοιπόν, η κηδεία αφορμή ικανοποιήσεως της μανίας μας για επίδειξη. Ο Κύριος είπε: «Πείνασα και μου δώσατε να φάω" δίψασα και μου δώσατε να πιω" ήμουνα γυμνός και με ντύσατε» . Όμως δεν είπε: «Ήμουνα νεκρός και με θάψατε». Γιατί, αν μας παραγγέλλει να μην έχουμε τίποτα περισσότερο από ένα σκέπασμα, όταν ζούμε, πολύ περισσότερο όταν πεθάνουμε. Ποιάν απολογία θα δώσουμε στο Θεό, λοιπόν, όταν ξοδεύουμε τεράστια ποσά για να κηδέψουμε ένα νεκρό σώμα, τη στιγμή που ο Χριστός, με τη μορφή των φτωχών συνανθρώπων μας, τριγυρνάει πεινασμένος και γυμνός, κι εμείς αδιαφορούμε γι'αυτό; Όλα όσα σας λέω, βέβαια, είναι ανώφελα για κείνους που έχουν ήδη πεθάνει. Ας τ'ακούσουν, όμως, οι ζωντανοί και ας συνέλθουν, ας λογικευτούν, ας διορθωθούν. Όπου νά'ναι θα έρθει και η δική τους ώρα. Δεν θ' αργήσουν να βρεθούν κι αυτοί, δεν θ' αργήσουμε να βρεθούμε όλοι μας, μπροστά στο φοβερό Κριτήριο, όπου θα δώσουμε λόγο για τις πράξεις μας. Ας αγωνιστούμε, λοιπόν, να γίνουμε καλύτεροι, εγκαταλείποντας την αμαρτία και ακολουθώντας την αρετή, για να μη χάσουμε τη βασιλεία των ουρανών, για ν' αποκτήσουμε τα άφθαρτα αγαθά, που έχει ετοιμάσει για μας ο φιλάνθρωπος Κύριος. Αγιος Ιωάνης ο Χρυσόστομος

Shiko sa kështjella dhe pallate mbretërish, udhëheqësish dhe pushtetarësh janë  kthyer në gërmadha! Mendo, se sa fuqi dhe sa pasuri kishin dikur! Tani janë harruar dhe emrat e tyre. Thotë Shkrimi i Shënjtë: “Shumë pushtetarë humbën pushtetin e tyre dhe qëndruan në dhe” dhe një i parëndësishëm, që asnjeri nuk e imagjinonte që do të bëhej mbret, vuri kurorë mbretërore”. Nuk të mjaftojnë këto? Mendo atëhere, cila është vlera jote kur fle? Mos mundet qoftë dhe një insekt të të vrasë? Por, të gjithë vdiqën kështu në gjumin e tyre. Me të vërtetë, nga një pe varet jeta jonë! Priet peu dhe mbaron gjithçka. Kështu të filozofosh dhe të mos joshesh nga bukurie, pasurinë, lavdinë, shijimet. Vetëm një gjë duhet të të shqetësojë: Ku mbarojnë të gjitha këto. Admiron të gjitha sa shikon këtu në tokë? Por më të mrekullueshme janë ato që përmenden në Shkrimet e Shënjta. Më tregoni një pushtetar të hekurt ose një të pasur të veshur me rroba të ndritshme, kur piqet nga temperatura, kur lufton shpirtërisht, dhe atëhere do të pyes: “Ku është ai që kalonte nga tregu me krenari dhe i krekosur me shoqërues truproja? Ku është ai, që vishte rroba të shtrenjta? Ku është lluksi i jetës tënde, lluksi i drekave dhe darkave të tua, shërbëtorët, punëtorët, të qeshurat, llukset, shpenzimet pa kriter? Të gjitha ikën dhe fluturuan. Çfarë u bë trupi, që shijonte gjithë atë kënaqësi? Afrohej në varr dhe shiko pluhurin, kalbësinë, krimbat. Shiko dhe rrënko hidhur. Do të ishte mirë po të izolohej e keqja në këtë pluhur, që shikon. Nga varri dhe krimbat sill mendimin tënd në krimibi i pafjetur i jetës tjetër, në kërcitjen e dhëmbëve, në errësirën e përjetëshme, në zjarrin e pashojtur, në hidhërimet dhe në ato dënime të padurueshme, që nuk kanë fund. Këtu, në tokë, dhe të mirat dhe të këqijat  në një far momenti, herët a vonë, mbarojnë këtu, por , që të dyja zgjatin përjetësisht. Por ndryshojnë për sa i përket cilësisë nga të mirat dhe të këqijat e kësaj bote kaq sa nuk është e mundur që t’i shprehë dikush me fjalë. Çfarë u bënë pra të gjitha ato madhështi? Çfarë u bënë paratë dhe pronat? Cila erë fryu dhe i mori i shpërndau? Çfarë kërkon prap ai harxh i kotë në varrim, që dhe për të  vdekurin nuk është i dobishëm por dhe të afërmit i dëmton? Krishti u ngjall lakuriq prej varit. Le të mos bëhet, pra, varrimi shkak i kënaqësisë së manisë sonë për t’u demostruar. Zoti tha: “Pata uri dhe më dhatë të ha pata etjee më dhatë të pij” isha lakuriq dhe më veshët”. Por nuk tha: “Isha i vdekur dhe më varrosët”. Sepse, nqs na porositëte të mos kemi më tepër se një mbulesë, kur jetojmë, shumë më tepër kur vdesim. Cilën apologji do t’i japim Zotit, pra, kur të konsumojmë shuma të mëdha për të varrosur një trup të vdekur, në çastin që Krishti, me formën e njerëzve të varfër, vërtitet i uritur dhe lakuriq, dhe ne jemi indiferentë për këtë? Por të gjitha sa të them janë të kota për ata që kanë vdekur tashmë. Le ta dëgjojnë të gjallët dhe le të vijnë në vete, le të llogjikojnë, të korrigjohen. Nga çasti në çasti do të vijë dhe momenti i tyre. Nuk do të vonohemi të gjendemi të gjithë ne, para Gjykatores së frikëshme, ku do të japim fjalë për veprimet tona. Le të luftojmë, pra, të bëhemi më të mirë, duke braktisur mëkatin dhe duke ndjekur virtytin, që të mos humbasim mbretërinë e qiejëve, për të pasur të mirat e përjetëshme që ka përgatitur për ne Zoti filanthrop. Shën Joan Gojarti.