Πονηρίες…

Ο όρος διγλωσσία ή απόκλιση απ’ τη ρητορική στην πραγματικότητα είναι πολύ διπλωματικός και τι το σημείωμα αναφέρεται σε ζητήματα εξωτερικής πολιτικής. Το ορθότερο θα ήταν κουτοπονηριά αλλά ας κρατήσουμε τα προσχήματα.

Ο λόγος για τη δήλωση που ως μη όφειλε έκανε ο Υπουργός Εξωτερικών της Αλβανικής Δημοκρατίας κ. Ντιτμίρ Μπουσάτι στην κοινή Συνέντευξη Τύπου με τον Υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας ότι η Αλβανία δεν έχει εδαφικές διεκδικήσεις έναντι της Ελλάδας. Ανάμεσα στ’ άλλα αποτελεί και πλήρη κατάλυση των κανόνων της λογικής, διότι η Ελλάδα θα μπορούσε να δώσει τέτοιες διασφαλίσεις στην Αλβανία τόσο λόγω ιστορικών δεδομένων όσο και πραγματικής ισχύος. Αλλά κινούμενη στο πνεύμα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης η Ελλάδα ορθώς ούτε καν στη δημόσια ρητορεία άλλο τόσο ως σχέδιο συμπεριλαμβάνει ζητήματα που αφορούν στην τάξη των συνόρων στα Βαλκάνια και την ευρύτερη περιοχή. Άλλες είναι οι  δυνάμεις ταραξίες τις τελευταίες δεκαετίες στην περιοχή.

Εν πάση περιπτώσει απ όπου και να το δει κανείς το θέμα είναι ακόμη ένα δείγμα πονηρίας και δολιότητας. Αρκεί το κείμενο του σχολικού εγχειριδίου  της Γεωγραφίας για την τελευταία τάξη του Λυκείου και στις τελευταίες δύο σελίδες του ώστε οι τελειόφοιτοι να παίρνουν όλη τη γεύση μαζί τους για να αποδειχθεί πόσο ανακόλουθη είναι η πολιτική τάξη της Αλβανίας. «Μάθημα 50. Σύσταση και τοποθεσία των αλβανικών περιοχών στην Ελλάδα

…Είναι αλβανικές  περιοχές, τις οποίες οι άδικες αποφάσεις της Διάσκεψης Πρεσβευτών του 1913, τις άφησαν εκτός του συνόρου του αλβανικού κράτους και τις συμπεριέλαβαν στην σύσταση της Ελλάδας. Οι μετέπειτα εξελίξεις, ειδικά οι μαζικές βίαιες εκτοπίσεις του αυτόχθονος αλβανικού πληθυσμού, και η έλλειψη επίσημων πληροφοριών καθιστούν δύσκολο τον προσδιορισμό της τοποθεσίας των αλβανικών περιοχών στην Ελλάδα και ειδικά την ανάλυση των κοινωνικών και οικονομικών ζητημάτων αυτών των περιοχών.

Οι αλβανικές αυτές περιοχές εξαπλώνονται στο βόρειοδυτικό τμήμα της Ελλάδας, πέραν του νοτιοανατολικού διακρατικού συνόρου της Αλβανικής Δημοκρατίας, απ’ το νότιο όριο των αλβανικών περιοχών της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας έως τον κόλπο της ‘Αρτας (Ελλάδα). Στην σύσταση τους συμπεριλαμβάνονται η Τσαμουριά, Φλώρινα, Καστοριά, Γρεβενά, Κόνιτσα κ.α….»

Και στο ίδιο πνεύμα συνεχίζει το μάθημα στα παιδιά του Λυκείου της χώρας της οποίας ο Υπουργός Εξωτερικών κ. Μπουσάτι διασφαλίζει ότι δεν έχει εδαφικές βλέψεις έναντι της Ελλάδας. Και έρχονται προφανώς έλληνες δημοσιογράφοι να κάνουν το διπλό αυτογκόλ αναπαράγοντας μεν την δήλωση αλλά και χρησιμοποιώντας τον όρο   «αλλοτριωτικές βλέψεις» πράγμα το οποίο παραπέμπει σε ύπαρξη τέτοιων πληθυσμών που θα έρθει ο δηλών υπουργός να λυτρώσει.

Αυτά βέβαια είναι της γλωσσικής σχολαστικότητας ή της ανάλυσης του φαινομένου της πονηρίας που δεν υποβοηθά καλές και ειλικρινές σχέσεις γειτόνων. Εάν όντως υπάρχει επιθυμία ώστε τα λόγια να είναι και πράξη μην αξιώνοντας το συμμάζεμα της δημόσιας εθνικιστικής ρητορικής η Ελλάδα δεν έχει απλώς το δικαίωμα, έχει τεράστια υποχρέωση για την εδραίωση της ασφάλειας σε προοπτική στην περιοχή να ζητήσει ώστε άμεσα και χωρίς καμιά αναβολή να αποσυρθούν απ’ το επόμενο κιόλας σχολικό έτος τα βιβλία αυτά απ το εκπαιδευτικό σύστημα της Αλβανίας.

Και τούτο δεδομένου ότι σχεδόν χωρίς να συντρέχει λόγος  η Υπουργός Παιδείας της Αλβανίας σε συνεδρίαση της περασμένης εβδομάδας στη Βουλή διαβεβαίωνε τον Ιντρίζι, Πρόεδρο της ακραίας πολιτικής έκφρασης των ανθελλήνων της Αλβανίας ότι καμιά αλλαγή δεν πρόκειται να γίνει στα σχολικά βιβλία ιστορίας και γεωγραφίας για το επόμενο σχολικό έτος.