Να γνωρίσουμε τα χωριά της Βορείου Ηπείρου: Η Κοσιοβίτσα

Η Κοσσοβίτσα ή Κοσιοβίτσα είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά της Δρόπολης. Είναι το νοτιότερο χωριό της Δρόπολης χτισμένο στους πρόποδες της Μουργκάνας κοντά στις πηγές του Ξεριά, παρασπόταμο του Δρίνου, ανάμεσα σε βαθύσκιωτα οπωροφόρα δένδρα, τα οποία ποτίζονται από τα γάργαρα και κρύα νερά που βγαίνουν από τα τρίσβαθα σπλάχνα του βουνού. Και οι πλαγιές των γύρω βουνών είναι σκεπασμένες με πυκνά και αδιαπέραστα δάση, από έλατα, κουμαριές ρείκια και βελανιδιές, όπου ζουν και κινούνται ξένοιαστα αγριόγιδα, αγριοχοίροι και τσαλαπετινοί.

Βάση μαρτυριών προκύπτει πως η Κοσιοβίτσα ιδρύθηκε πριν από το 1361.
Η γλωσσική καταγωγή της λέξης Κοσιοβίτσα, δεν είναι εξακριβωμένη. Υπάρχουν εικασίες ότι ονομάστηκε μ’ αυτό το όνομα, επειδή τα δάση της είναι γεμάτα κοτσύφια. Μια άλλη εκδοχή είναι ότι η ονομασία της είναι κατάλοιπο της φραγκοκρατίας, και έχει σχέση με τους αγριόχοιρους που ευδοκιμούν στα δάση της. Μια τρίτη εκδοχή έχει να κάνει με την τούρκικη λέξη “κοσιέ”=γωνία, επειδή η Κοσιοβίτσα είναι χτισμένη σε μια γωνία περιορισμένη από τα βουνά.
Το γραφικό τούτο χωριό αποτελείται από δυο συνοικίες. Την κεντρική συνοικία του άγιου Γεωργίου και τη συνοικία Βατσουνιά. Η συνοικία Βατσουνιά αποχωρίστικε από την υπόλοιπη Κοσιοβίτσα το 1923. Ενσωματώθηκε με την Ελλάδα και αποτελεί από τότε ιδιαίτερο χωριό με το όνομα Αγία Μαρίνα. Το όνομα τούτο το πήρε από την ομώνυμη εκκλησία της την Αγία Μαρίνα.
Η ίδρυση της. Το έτος κατά το οποίο ιδρύθηκε η Κοσιοβίτσα δεν είναι γνωστό. Φαίνεται όμως, ότι είναι παλιό χωριό. Τούτο αποδεικνύεται από αρκετές μαρτυρίες: α) Το αναφέρει ο Δεσπότης Συμεών Παλαιολόγος ο Σέρβος στο χρυσόβουλο που έστειλε το 1361 μ.Χ. στον «σύντεκνον της βασιλείας του Κοντόσταυλον, Κύριον Ιωάννην Τσάφα Ούρσινον Δούκαν», στον οποίων αναγνωρίζει δικαιώματα επί διαφόρων χωριών, ανάμεσα στα οποία είναι «η Σωτήρα και η Κόσσοβα», δηλαδή η σημερινή Κοσιοβίτσα και η γειτονική Σωτήρα.
β) Κατά την πρώτη απογραφή που έκαμαν οι Τούρκοι στην Ήπειρο το 1431, γράφουν ότι η Κοσιοβίτσα, «που είχε άλλοτε 15 οικογένειες», την ημέρα της απογραφής την ηύραν διαλυμένη. Οι κάτοικοι της δηλαδή είχαν διασκορπιστεί. Φαίνεται πολεμικά γεγονότα που η τοπική ιστορία και παράδοση δεν μας διέσωσαν, ανάγκασαν τους Κοσιοβιτσινούς να διασκορπιστούν προσωρινά.
γ) Στην παλιά τρίφυλλη ξύλινη πλάκα του Μοναστηρίου Δρυάνου, που είναι χτισμένο ανάμεσα στα χωριά Βουλιαράτη, Δρόβιανη και Ζερβάτη, επάνω στην οποία οι καλόγεροι έγραφαν τους δωρητές, αναγράφονται και δωρητές από την Κοσιοβίτσα.
δ) Στις τοιχογραφίες του τρούλου της εκκλησίας του Μοναστηρίου διακρίνεται μέχρι σήμερα η χρονολογία 1468. .
Μας χώρισαν οι ...Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ...