ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
(ΠΑΣΧΑ 2016)
ΠΑΣΧΑ: ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ
Ο Αναστάς Χριστός: «Τίνες οἱ λόγοι οὗτοι οὓς ἀντιβάλλετε πρὸς ἀλλήλους περιπατοῦντες καί ἐστε σκυθρωποί;» (Λκ. 24: 17).
Η απογοήτευση συνθλίβει τις ψυχές των Μαθητών του Χριστού μετά τη σύλληψή Του, τα φρικτά βασανιστήρια και τη σταύρωσή Του από τους ισχυρούς θρησκευτικούς και πολιτικούς αντιπάλους Του. Όσα τραγικά είχαν ακολουθήσει, γέμισαν την καρδιά τους με πυκνά σύννεφα απογοητεύσεως. Γκρέμισαν τις ελπίδες τους ότι ο Ιησούς ήταν αυτός που έμελλε να λυτρώσει τον λαό τους. Είχαν δει την αδικία, το ψέμα, το μίσος να επιβάλλονται, να συντρίβουν τον αθώο.
Όμως, η πραγματικότητα ήταν διαφορετική. Την αποκάλυψε ο Αναστάς Ιησούς Χριστός, καθώς πλησίασε τους δύο Μαθητές, τον Κλεόπα και τον Λουκά, στην πορεία τους προς το χωριό Εμμαούς: «ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται˙ οὐχὶ ταῦτα ἔδει παθεῖν τὸν Χριστὸν καὶ εἰσελθεῖν εἰς τὴν δόξαν αὐτοῦ;» (Λκ. 24:25-26). Στη συνέχεια ερμήνευσε όσα είχαν γραφεί περί Αυτού στα προφητικά βιβλία. Έμεινε μαζί τους, όπως Τον παρακάλεσαν, και αποκαλύφθηκε πλήρως, όταν την ώρα του δείπνου έλαβε τον άρτο, τον ευλόγησε και αφού τον έκοψε τους τον μοίρασε. Τότε ανοίχθηκαν τα μάτια τους «καὶ ἐπέγνωσαν αὐτόν» · αναγνώρισαν τον Αναστάντα Κύριο.
Με την Ανάστασή Του, ο Χριστός άνοιξε νέους ορίζοντες στους ταραγμένους και φοβισμένους Μαθητές και τους χάρισε τη δύναμη να προχωρήσουν και να αναγγείλουν, με αναφαίρετη ειρήνη και ακατάβλητο θάρρος, το Ευαγγέλιο της αγάπης, που θα ανακαίνιζε τη ζωή της ανθρωπότητας.
Και στις μέρες μας, μία πολύμορφη και απροσδιόριστη απογοήτευση απλώνεται στις ψυχές των ανθρώπων. Όσα συμβαίνουν γύρω μας δείχνουν να δεσπόζει η αδικία, να επικρατεί το μίσος, να υπονομεύεται η αλήθεια. Όσοι προσπαθούν να ζήσουν ενάρετα συκοφαντούνται και διώκονται από σκοτεινούς κύκλους. Κι αυτό συμβαίνει στην προσωπική ζωή, στο τοπικό και το παγκόσμιο γίγνεσθαι.
Τα νέφη της απογοητεύσεως έρχεται να διαλύσει η εορτή του Πάσχα και να μας ελευθερώσει από τη ροπή να μένουμε «βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν».Έρχεται να τονώσει την ικεσία μας: «Μεῖνον μεθ' ἡμῶν, ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἐστὶ» και να μας βοηθήσει να αναγνωρίζουμε προσωπικά τον Αναστάντα Κύριο.
Η πίστη στην Aνάσταση του Xριστού και τις διαχρονικές και παγκόσμιες συνέπειές της, προσφέρει φως και δύναμη για έξοδο από την πνευματική νωθρότητα και αποκαρδίωση. Αποδεχόμενος ο Χριστός εκουσίως την ταπείνωση του Πάθους, συνέτριψε τη δυναστεία της δαιμονικής εξουσίας που στηρίζεται στην αλαζονεία και την ιδιοτέλεια. Εξουδετέρωσε τις δυνάμεις του σκότους «καὶ καταργήσας τὸν θάνατον, ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον». Ο Θεός Πατήρ έθεσε τον σταυρωθέντα και Αναστάντα Υιό του «ὑπεράνω πάσης ἀρχῆς καὶ ἐξουσίας καὶ δυνάμεως καὶ κυριότητος καὶ παντὸς ὀνόματος ὀνομαζομένου οὐ μόνον ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ καὶ ἐν τῷ μέλλοντι· καὶ πάντα ὑπέταξεν ὑπὸ τοὺς πόδας αὐτοῦ» (Εφεσ. 1:21-22). Αυτή είναι η λυτρωτική διέξοδος, την οποία διακηρύσσει η σημερινή μεγάλη εορτή, καλώντάς μας να δυναμώσουμε την πίστη μας στην εξουσία Του.
Η εξουσία του Αναστάντος Χριστού συνδέεται με το εκούσιο Πάθος. Ο Ιησούς παραμένει ο συμπάσχων στον πόνο και στη δοκιμασία του κάθε ανθρώπου. Σκύβει στοργικά πάνω στον τραυματισμένο από την αμαρτία. Η εξουσία Του δεν καταδυναστεύει, αλλά υπηρετεί˙ δεν εκδικείται, αλλά συγχωρεί˙ δεν καταπιέζει, αλλά λυτρώνει. Δεν επιβάλλεται με παραπλανητικό θόρυβο, αλλά δρα στη διακριτική σιωπή. Κυρίως, ενεργεί ως εξουσία λυτρωτική, ως δωρεά συγγνώμης και αγάπης. Ο Αναστάς Χριστός σέβεται την ελευθερία και την ιερότητα του κάθε ανθρώπινου προσώπου ακόμη και αυτού που Τον αμφισβητεί. Η εξουσία Του δεν προκαλεί φόβο, αλλά ελευθερώνει την ανθρώπινη ύπαρξη από τον φόβο, ακόμα και από τον φόβο του θανάτου.
Πάσχα, αδελφοί μου, ας μη το λησμονούμε, σημαίνει διάβαση, πέρασμα, έξοδο. Αρχικά αναφερόταν στην έξοδο του Ισραήλ από την αιχμαλωσία της Αιγύπτου. Αυτή η «ἑορτή ἑορτῶν» μας καλεί και εμάς σε μια πολυδιάστατη έξοδο: Έξοδο από την απογοήτευση που δημιουργεί η ανέχεια, τα οικονομικά αδιέξοδα, οι αναταραχές στην περιοχή μας, η σύγχυση και η αμηχανία που προκαλούν τα προσφυγικά κύματα και οι συνέπειές τους. Έξοδο από την απογοήτευση που συσσωρεύουν η πίκρα της αδικίας, της συκοφαντίας, το παράπονο και η αγανάκτηση από την αχαριστία αυτών που ευεργετήσαμε ή και από την προδοσία αυτών που αγαπήσαμε. Έξοδο από την απογοήτευση που φέρνει η κάμψη της υγείας, ο πόνος της ασθένειας ή ο μόνιμος αποχωρισμός συγγενών και φίλων. Έξοδο από την απογοήτευση που δημιουργούν τα λάθη, οι πτώσεις, οι αμαρτίες , οι αποτυχίες μας.
Ο λόγος του Αναστάντος στους δύο Μαθητές που βάδιζαν προς Εμμαούς ηχεί προσωπικά για τον καθένα μας: “ὦ ἀνόητοι καὶ βραδεῖς τῇ καρδίᾳ τοῦ πιστεύειν ἐπὶ πᾶσιν οἷς ἐλάλησαν οἱ προφῆται” (Λκ. 24:25-26). Και ζωηρά υπενθυμίζει την τελευταία διαβεβαίωσή Του στους Μαθητές: «ἐδόθη μοι πᾶσα ἐξουσία ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ γῆς … καὶ ἰδοὺ ἐγὼ μεθ᾿ ὑμῶν εἰμι πάσας τὰς ἡμέρας ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.» (Ματθ. 28:18). Μια διαβεβαίωση που επαναλαμβάνεται κατά το βάπτισμα του κάθε Χριστιανού. Όσοι πιστεύουν και ακολουθούν με συνέπεια τον Αναστάντα Χριστό γνωρίζουν ότι δεν βρίσκονται μόνοι στη σκληρή πραγματικότητα του ανθρώπινου βίου. Δεν παραβλέπουν τις δύσκολες συνθήκες της καθημερινότητας, αλλά με τη δύναμη και τη Χάρη Του τις αντιμετωπίζουν και συχνά τις μεταμορφώνουν.
Μέσα στο πασχαλινό φως, μπορούμε να βλέπουμε με αισιοδοξία και δημιουργική σκέψη τη ζωή μας, με τη βεβαιότητα ότι η πορεία και η εξέλιξη της ανθρωπότητας δεν γίνεται ερήμην του Δημιουργού του κόσμου. Και ακόμη, να προχωρούμε σε τολμηρές παρεμβάσεις και δίκαιους κοινωνικούς αγώνες, αρχίζοντας από το άμεσο περιβάλλον μας, την οικογένεια, την πόλη, τον τόπο μας. Ας αντλήσουμε, λοιπόν, από τη σημερινή λαμπρή εορτή δύναμη αντιστάσεως στην παρακμή που μας απειλεί, δύναμη αλληλεγγύης και αγάπης. Η πνοή της Αναστάσεως ας στηρίζει την πορεία μας για έξοδο από κάθε μορφή απογοητεύσεως.
Χριστός Ανέστη!
+ ΑναστάσιοςΑρχιεπίσκοπος Tιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας
....................................................................................
KISHA ORTHODHOKSE AUTOQEFALE E SHQIPËRISË
PASHKË 2016
Pashka – Dalje nga dëshpërimi
Krishti i Ngjallur: “Ç’janë këto fjalë që flisni me njëri - tjetrin duke ecur, dhe pse jeni të vrenjtur?” (Llk. 24:17)
Pas arrestimit, torturave të frikshme dhe kryqëzimit të Krishtit nga kundërshtarët e fuqishëm fetarë dhe politikë, zhgënjimi dërrmoi shpirtrat e nxënësve të Tij.
Këto ngjarje tragjike e kishin mbushur zemrën e tyre me re të zeza dëshpërimi. Për më tepër, ua shkatërruan shpresën se Jisui ishte Shpëtimtari i popullit. Nxënësit kishin parë t’u imponohej padrejtësia, gënjeshtra, urrejtja për të vrarë të pafajshmin.
Por realiteti ishte ndryshe. Jisu Krishti i Ngjallur e zbuloi këtë kur iu afrua dy nxënësve, Kleopës dhe Llukait, në udhëtimin e tyre për në Emaus: “O të marrë dhe të vonuar në zemër për të besuar të gjitha ato që thanë profetët. A nuk duhej t’i pësonte këto Krishti, dhe të hynte në lavdinë e tij?” (Llk. 24:25-26). Më pas u shpjegoi ato që ishin shkruar për Të në librat profetikë. Qëndroi me ta, kur E lutën dhe iu zbulua krejtësisht gjatë darkës, kur mori bukën, e bekoi dhe pasi e preu, e ndau. Atëherë sytë e tyre u çelën dhe “e njohën atë”: njohën Zotin e Ngjallur.
Me Ngjalljen e Tij, Krishti hapi horizonte të reja për nxënësit e tronditur e të trembur dhe u fali fuqinë që të shkonin e të shpallnin, me paqe të palëkundur dhe guxim të pamposhtur, Ungjillin e dashurisë, i cili do të ripërtërinte jetën e njerëzimit.
Edhe në ditët tona, një dëshpërim shumëformësh dhe i papërcaktuar ka pushtuarzemrat e njerëzve. Shumë gjëra që ndodhin rreth nesh dëshmojnë se sundon padrejtësia, se urrejtja mbizotëron, se e vërteta minohet. Ata që përpiqen të jetojnë të virtytshëm bëhen pre e shpifjeve dhe përndiqen nga qarqe të errëta. Dhe kjo ndodh në jetën e secilit prej nesh, në rrafsh lokal dhe global.
E kremtja e Pashkës vjen që të shpërbëjë retë e dëshpërimit dhe të na çlirojë nga prirja për të mbetur “të vonuar në zemër për të besuar”. Ajo vjen për t’i dhënë forcë lutjes sonë: “Rri bashkë me ne, sepse është ndaj të ngrysur” dhe që të na ndihmojë të njohim personalisht Zotin e Ngjallur.
Besimi në Ngjalljen e Krishtit dhe rrjedhojat e saj diakronike e të përbotshme, ofrojnë dritë dhe fuqi për të dalë nga kjo plogështi dhe ky shkurajim shpirtëror. Krishti, duke pranuar me vullnet pësimin e Tij të përulur, dërrmoi dinastinë e pushtetit demoniak, i cili mbështetet mbi arrogancën dhe interesin vetjak; asgjësoi fuqitë e errësirës “dhe shfuqizoi vdekjen, duke na dhuruar jetën e amshuar”. Perëndia Atë e vendosi Birin e Tij të kryqëzuar dhe të ngjallur “përmbi çdo autoritet e pushtet, dhe fuqi e zotërim, dhe emër, që të quhet jo vetëm në këtë jetë, por edhe në atë që vjen. Edhe të gjitha i vuri nën këmbët e tij” (Efes. 1:21-22). Dhe kjo është dalja çlirimtare, të cilën na e shpall e kremtja e sotme, duke na ftuar të forcojmë besimin tonë në pushtetin e Tij.
Pushteti i Krishtit të Ngjallur lidhet me Pësimin vullnetar. Jisui mbetet Ai që bashkëvuan me vuajtjen dhe sprovën e çdo njeriu. Ai ul kryet me dhembshuri mbi të plagosurin nga mëkati. Pushteti i Tij nuk sundon mbi të tjerët, por shërben; nuk hakmerret, por fal; nuk shtyp, por çliron. Nuk imponohet me anë të zhurmës mashtruese, por vepron në heshtje, plot takt. Kryesisht, vepron si një fuqi shpëtimtare, si dhuratë faljeje dhe dashurie. Krishti i Ngjallur respekton lirinë dhe shenjtërinë e çdo personi njerëzor- madje edhe të atij që ka dyshime për Atë. Pushteti i Tij nuk shkakton frikë, por e çliron qenien njerëzore nga frika, madje edhe nga frika e vdekjes.
Vëllezërit e mi, le të mos harrojmë se Pashkë do të thotë kapërcim, kalim, dalje. Fillimisht i referohej daljes së Izraelit nga skllavëria e Egjiptit. Kjo “e kremte e të kremteve” na fton në një dalje shumëdimensionale: Dalje nga dëshpërimi për shkak të varfërisë, vështirësive të pakapërcyeshme ekonomike, trazirave në rajonin tonë, nga konfuzioni dhe pafuqishmëria që shkaktojnë valët e refugjatëve dhe pasojat e tyre. Dalje nga dëshpërimi që akumulon hidhërimi i padrejtësisë, i shpifjes, i pakënaqësisë dhe i zemërimit për shkak të mosmirënjohjes së atyre që kemi mbështetur ose nga tradhtia e atyre që kemi dashur. Dalje nga dëshpërimi që sjell dobësimi i shëndetit, dhimbja e sëmundjes apo largimi i përhershëm i të afërmve dhe miqve. Dalje nga zhgënjimi që shkaktojnë gabimet, rëniet, mëkatet, dështimet tona.
Fjala e Zotit të Ngjallur te dy nxënësit që po shkonin drejt Emausit tingëllon personale për secilin nga ne: “O të marrë dhe të vonuar në zemër për të besuar gjithë ato që folën profetët” (Llk. 24:25-26). Dhe na rikujton me forcë sigurinë e fundit që u dha nxënësve të Tij: “M’u dha çdo pushtet në qiell dhe mbi dhé… Edhe ja, unë jam bashkë me ju gjithë ditët deri në mbarim të jetës” (Matth. 28:18 - 20). Kjo është siguria që përsëritet gjatë pagëzimit të çdo të krishteri.
Sa E besojnë dhe E ndjekin me besnikëri Krishtin e Ngjallur, e dinë se nuk janë të vetmuar në realitetin e ashpër njerëzor. Nuk i anashkalojnë kushtet e vështira të jetës së përditshme, por, me fuqinë dhe hirin e Tij, përballen dhe shpesh i transformojnë ato.
Brenda dritës paskale mund të shikojmë me optimizëm dhe mendim krijues jetën tonë, me sigurinë se ecuria dhe zhvillimi i njerëzimit nuk ndodhin pa Krijuesin e botës. Dhe, për më tepër, marrim fuqi për të kryer ndërhyrje të guximshme dhe përpjekjet e duhura sociale duke filluar nga ambienti ynë i ngushtë, familja, qyteti, vendi ku jetojmë.
Le të marrim, pra, nga e kremtja e sotme e ndritshme, fuqi ngjalljeje ndaj dekadencës që na kërcënon, fuqi krijuese për një shoqëri solidariteti dhe dashurie. Fryma e Ngjalljes, le të fuqizojë ecurinë tonë për të dalë nga çdo formë dëshpërimi.
Krishti u Ngjall!
†Anastasi
Kryepiskop i Tiranës, Durrësit dhe i Gjithë Shqipërisë
Prill 2016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου