Η Οθωμανική Σημαία – Αλβανοί ήταν οι σημαία των Αλβανών. - FLAMURI OSMAN – SHQIPTARË ISHTE FLAMURI I SHQIPTARËVE…

Η πραγματική Αλβανική Σημαία - Flamuri i vërtetë shqiptar

Η Οθωμανική Σημαία – Αλβανοί ήταν οι σημαία των Αλβανών. Σημείωση: Το άρθρο αυτό το βρήκαμε σε ιστοσελίδα αλβανική που τολμά και λέει κάποιες αλήθειες που άλλοι δεν θα τολμούσαν. Η Σημαία του Σκεντερμπέη ήταν σημαία του Βυζαντίου….. Η Βαρόνος Marie Von Godin  είχε κεντήσει την σημαία για την Βουλή της Αυλώνας και όχι η Μαριγκό όπως ισχυρίζονται. Όσο αφορά την Μαριγκό που λένε πως κέντησε την σημαία δεν αξίζει να αναφερθεί γιατί πρόκειται για εφεύρεση από την «ιστορική» ταινία που έφτιαξε ο κομμουνισμός. Ο Μπαρλέτας στο βιβλίο του για το Σκεντερμπέη έγραφε: « Ο Σκεντερμπέη κρατούσε κόκκινη σημαία που είχε κεντημένο πάνω  μαύρο δικέφαλο αετό». Το χρώμα και το σχέδιο της σημαίας  του Σκεντερμπέη  που μας περιγράφει ο ιερέας Μπαρλέτη , δεν έχει καμία διαφορά από την Βυζαντινή σημαία. Ο Αετός ήταν από την αρχαιότητα σύμβολο αυτού του κράτους. Ως σύμβολο χρησιμοποιήθηκε και από ρωμαίους αυτοκράτορες και τους στρατηγούς της όπως ο Λούτσιο  Καταλίνα, ο  μεγάλος Πομπιαίος, ο Καίσαρας κ.α. Π.χ ο τελευταίος το χρησιμοποίησε χρυσό αετό πάνω σε κόκκινο φόντο. Έτσι έκανε και με το στέμμα του Καίσαρα και ο εγγονός του Οκτάβιος Αύγουστος , τον οποίο διαδέχτηκε ο Μέγας Κωνσταντίνος. Με το χωρισμό της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας  το έτος 395 ο αετός έγινε δικέφαλος, συμβολίζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο το Δυτικό και Ανατολικό μέρος της Αυτοκρατορίας που είχε ως κέντρο την Κωνσταντινούπολη ( το Βυζάντιο). Εντωμεταξύ η Δύση κυριεύτηκε από τους βαρβάρους  το  476 χάνοντας τις αξίες της αρχαιότητας και τα σύμβολα της. Ενώ η Ανατολή ( το Βυζάντιο) συνέχισε να ζει και άλλους δέκα αιώνες για να διαφυλάξουν  αυτό το σύμβολο που προερχόταν από την «αιώνια πόλη» (Ρώμη). Την μορφή και τα χρώματα της, η Βυζαντινή σημαία τα έλαβε κατά την περίοδο  της κυριαρχίας του Ιουστινιανού (527-562). Αργότερα με το πέρας του χρόνου και το μοίρασμα προνομίων το Βυζάντιο χάρισε το Αυτοκρατορικό Σύμβολο στους άρχοντες των Εθνών που είχαν ενταχθεί στην Αυτοκρατορία αυτή όπως στους: Ρουμάνους πρίγκιπες,  στους Βούλγαρους, στους Γερμανούς, στους Ρώσους, Σέρβους, Έλληνες, Αλβανούς κ.α Αυτός είναι ό λόγος που το χρησιμοποιούν ένα σωρό από κράτη και χώρες που είχαν πολιτιστικές σχέσεις με το Βυζάντιο. Εντωμεταξύ το ίδιο σύμβολο εμφανίζεται ως σύμβολο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, άμεσο κληρονόμο της Ανατολικής Αυτοκρατορίας,  του Βυζαντίου. Η σημαία του Βυζαντίου διαφυλάσσεται  σήμερα σε μία από της Μονές του Αγίου Όρους στην Ελλάδα με τα πραγματικά του χρώματα το Μαύρο Δικέφαλο Αετό σε χρυσό φόντο. Ο Μπαρλέτας (Barletus) στο βιβλίο του για το  Σκεντερμπέη έγραφε: « Πως ο Σκεντερμπέη κρατούσε κόκκινη σημαία με  κεντημένο δικέφαλο αετό».  Τα χρώματα και η μορφή της σημαίας που μας περιγράφει ο ιερέας Μπαρλέτας, δεν έχει καμία αμφιβολία πως ήταν Βυζαντινή Σημαία. Για το λόγο αυτό οι αλβανοί μελετητές  διστάζουν να καθορίσουν τα χρώματα της σημαίας του Σκεντερμπέη και να παραδέχονται μόνο το γενικό του σχέδιο. Αυτός είναι και ο λόγος γιατί σήμερα το σύμβολο της Αλβανικής Κυβέρνησης είναι μ δικέφαλος αετός με χρυσό και όχι μαύρο χρώμα. Σήμερα υπάρχουν ακόμη κάποιοι αλβανοί ιστορικοί που λένε πως οι αλβανοί συνέχισαν να κρατάνε στην σημαία του Σκεντερμπέη και αυτό χρησιμοποίησαν και στο Σύνδεσμο της Πριζρένης το έτος 1878. Αυτή η διαπίστωση είναι λανθασμένη αφού σήμερα είναι γνωστό με βάση τις μαρτυρίες του υιού του Αμπούλ Φράσερη  (Μιτχάτ) (Αλβανοί αναγεννητές) και του ανιψιού του (Μεχντί) αυτός ο Σύνδεσμος διοργανώθηκε από τον ίδιο το Σουλτάνο Αμπντουλχαμίτ Β (διάβασε  το εγχειρίδιο του Μιτχάτ Φράσερη για την ζωή του Ναϊμ Φράσερη και την μετάφραση από τα σχόλια του Μεχντί Φράσερη για το βιβλίο «Η Αλήθεια για την Αλβανία και τους Αλβανούς» από το Βάσσο Εφεντή (Πασά). Η τοποθέτηση της σημαίας του Σκεντερμπέη και του πίνακα με το πρόσωπο του, όπου και έλαβε χώρα η Συνεδρίαση του Συνδέσμου του Πριζρέν κατά το έτος 1878, είναι απλώς μια φαντασίωση των κομμουνιστών και μετά – κομμουνιστών  ζωγράφων της Αλβανίας και του Κόσσοβου. Για το πόσο ήταν γνωστή η σημερινή σημαία της Αλβανίας κατά την περίοδο πριν από την ανεξαρτησία, μπορούμε να θυμηθούμε  ένα άρθρο που γράφτηκε για να προασπίσει την αθωότητα του Ντερβίς Χίμα, τον οποίο τον κατηγορούσαν πως είχε πιαστεί με μια τέτοια σημαία και για το λόγο αυτό κρατούνταν σε φυλακή της Θεσσαλονίκης . Μάλλον ο συγγραφέας του άρθρου ήταν ο Μιτχάτ Φράσερη και ονόμαζε την σημαία με τον δικέφαλο αετό ένα κομμάτι πανί: « Όσο για σημαία, αυτό είναι για γέλια, γιατί ένα κομμάτι πανί σκισμένο και λίγο λερωμένο τι σημασία μπορεί να έχει; Ένα κομμάτι πανί εάν δεν είναι ρούχο, ένα κομμάτι πανί που κανείς δεν ξέρει τι είναι, και δεν έχει χρησιμοποιηθεί για κάποια δουλειά, τι σημασία έχει, δεν καταλαβαίνουμε. Πως μπορούμε να πούμε πως αυτό το πανί είναι σημαία της Αλβανίας, γιατί δεν έχουμε σημαία τις Αλβανίας, δεν ξέρουμε πως είναι μια σημαία γνωστού κράτους και τότε δεν έχει καμία σημασία αν οποιοσδήποτε  άνθρωπος μπορεί να φτιάξει μια σημαία και να παίξει μ΄ αυτό. Εδώ ρωτάμε, γιατί και το δικαστήριο δείχνει τέτοια αμέλεια, τόση αργοπορία στην εργασία της ( Εφημερίδα Liria nr 19 Thessaloniki 6 Dhjetor 1908)?” Κατά το Βαλκανικό Πόλεμο 1912/13, οι αλβανοί σε καμία περίπτωση δεν πολέμησαν με την σημαία του Σκεντερμπέη. Αυτοί οι αλβανοί που πολέμησαν για την Αλβανία, πολέμησαν με την οθωμανική σημαία. Αυτό θα μπορούσε να το επιβεβαιώσει τηλεγράφημα  της Κυβέρνησης της Αυλώνας που απευθυνόταν στου Αλβανούς που πολεμούσαν στα Ιωάννινα. Το τηλεγράφημα έχει ημερομηνία 29 Ιανουαρίου 1913 και περιέχει τα εξής: «Για τους αλβανούς είναι μεγάλο το καθήκον να προασπίσουν τα Ιωάννινα. Αν και οι αλβανοί στρατιώτες πολεμούν υπό την οθωμανική σημαία, πάλη αυτή πρέπει να γνωρίσουν το όφελος που έχουν τα Ιωάννινα  για την πατρίδα τους. Αυτοί που δεν ντράπηκαν , πρόδωσαν και δεν φύλαξαν την τιμή της σημαίας υπό την οποία βρίσκονται και δεν φύλαξαν το συμφέρων της πατρίδας τους». Μετά το Βαλκανικό Πόλεμο πολλές από τις αλβανικές περιοχές κατακτήθηκαν από  τους σλάβους, τους Έλληνες και απαγορεύθηκε η χρήση της οθωμανο-αλβανικής σημαίας στους αλβανούς. Αντί γι αυτό, με κάποιες διακοπές χρησιμοποιούνταν η Ελληνικής σημαία, η σημαία της Σερβία η της Γιουγκοσλαβίας. Σήμερα στα Σκόπια χρησιμοποιείται η σημαία τον σλάβο – ορθοδόξων . Πέρα από αυτό όμως η οθωμανο-αλβανική σημαία συνέχυσε να αποτελεί την ταυτότητα των αλβανών που έμεινα υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία και επίσης για τους Αλβανούς που αργότερα μετανάστευσαν στην Τουρκική Δημοκρατία, αφού για να διαχωριστούν από την Αλβανία, η Τουρκική Δημοκρατία, δέχτηκε ως σημαία της αυτό της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Στην Αλβανία, η οθωμανο-αλβανική σημαία συνέχισε να  κυματίζει μέχρι το 1915. Η τελευταία σύγκρουση για την σημαία αυτή έγινε το 1915 στην Σκόδρα, όπου και σκοτώθηκαν 70 άτομα. Μετά το Α Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι και σήμερα η σημαία με το δικέφαλο αετό κυματίζει στην Αλβανία. Σύμφωνα με τον γερμανό ιστορικό Πετερ Μπαρλτ, που συνάντησε τον Εκερέμ Βλόρα στην Γερμανία, σας υπενθυμίζουμε πως ο Ε.Β είχε αλλάξει την εκδοχή του σχετικά  με τα γεγονότα της σημαίας στην Βουλή της Αυλώνας. Ο Ε.Β είχε πει στο Πέτερ Βαρτλ  πως η Βαρόνος  Marie Von Godin του είχε κεντήσει την σημαία με την ευκαιρία της Βουλής της Αυλώνας. (Διάβασε  : Peter Bartl “Begegnungen mit der Albanischen Geschichte” βιβλίο “Albanische Geschichte” από Oliver Schmitt και Eva Frantz, München 2009 Αλλά το 1912 έχουμε πολλές μαρτυρίες πως η σημαία του Σκεντερμπέη ήταν άγνωστη για τους περισσότερους αλβανούς και από πολλούς εξ αυτών δεν έγινε αποδέκτη ως εθνική σημαία γιατί συνέχισαν  να ταυτίζονται με την οθωμανο-αλβανική σημαία. Από της αναμνήσεις του Δημήτρη Ζωγράφη καταλαβαίνουμε πως τον Νοέμβριο του 1912  όλη η περιοχή της Ντίμπρας δεν είχε καμία «αλβανική» σημαία και για το λόγο αυτό έστειλαν από το Δυρράχιο δύο στρατιώτες για να τους δώσουν σημαίες. Κατά τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του Αλβανικού Κράτους, η άρνηση  από πολλούς αλβανούς της Αλβανίας για να ταυτίζονται με  την σημαία του νέου κράτους θα μπορούσε να εξηγηθεί με την στάση πολλών κατοίκων του Κοσσόβου να δεχτούν στην σημαία του νέου κράτους.   Για το λόγο αυτό και οι αλβανοί της Αλβανίας που ήταν στενά συνδεδεμένοι με την οθωμανο-αλβανική σημαία, αρνήθηκαν να δεχτούν εύκολα την άγνωστη σημαία ως δική τους σημαία. Η οθωμανική σημαία όχι μόνο χρησιμοποιούνταν από τους Αλβανούς, αλλά διαδόθηκε τόσο πολύ στα άλλα μέρη του κόσμου, ακριβώς από τους αλβανούς πολεμιστές. Αυτό το ξεκαθαρίζει και ο Σαμί Φράσερι «Η Αλβανία τι ήταν, τι είναι και τι θα γίνει» όπου γράφει. «Οι μεγαλύτεροι και οι καλύτεροι των Βεζίρηδων της Τουρκίας ήταν αλβανοί, ο Σινάναν Πασάς που έχει πάρει την Υεμένη πήγε την Σημαία της Τουρκίας στις θάλασσες της Ινδίας. Η οθωμανική σημαία ήταν η σημαία της Αλβανίας, αυτό είναι το σωστό. Αλλά υπάρχει ένα δίλλημα για  να το δεχτούμε αυτό ως ολοκληρωτικά σωστό. Αυτό εξαιτίας της επανάστασης για την ανεξαρτησίας της Ελλάδας  κατά το έτος 1821-32. Γεννάται φυσικά το ερώτημα πως κατά την επανάσταση αυτή με ποια σημαία πολεμούσαν οι αρβανίτες που ήθελαν  την ανεξαρτησία  της Ελλάδας και υπό ποια σημαία οι αλβανοί που υπερασπίζονταν την Οθωμανική Αυτοκρατορία; Αφού ήταν αντίπαλοι σίγουρα δεν χρησιμοποιούσαν την ίδια σημαία για το λόγο αυτό η απάντηση δεν θέλει πολύ μυαλό. … Σκέφτομαι πως όχι στο μακρινό μέλλον, οι αλβανοί θα πρέπει να τελέσουν δημοψήφισμα για να επιλέξουν ποια θα είναι η σημαία τους. Σαμπρί Σελάμη  Έτοιμασε Πελασγός

FLAMURI OSMAN – SHQIPTARË ISHTE FLAMURI I SHQIPTARËVE… Me info nga Shekulli Agency Flamuri i Skëndërbeut ishte flamuri i Bizantit… Baronesha Marie von Godin e kishte qëndisur flamurin për rastin e Kuvendit të Vlorës e jo vajza Marigo. Për sa i përket vajzës Marigo që e qëndisi flamurin dhe ia dha në dorë Ismail Qemalit në Vlorë, kjo “ngjarje” nuk ia vlen të komentohet, pasi që është vetëm një shpikje në filmin-historik skandaloz për Kuvendin e Vlorës. Barletus te libri i tij për Skenderbeun shkruante: “Skënderbeu mbante flamur të kuq të qëndisur me shqiponjë të zezë dykrenare”. Ngjyrat dhe forma e flamurit të Skenderbeut që na e përshkruan prifti Barletius, nuk ka dyshim që ishte flamuri i Bizantit. Shqiponja ka qenë dikur në periudhën e Romës antike simbol i këtij shteti. Si simbol i Romës shqiponja u përdor edhe nga strategët e saj si Kaj Mari, Luç Serg Katilina, Pompeu i madh, Çezari, etj. Psh: ky i fundit përdorte si simbol të tij shqiponjën e artë të vendosur në një fushë të kuqe. Po kështu veproi me stemën e Çezarit edhe i nipi Oktavian Augusti, i cili u pasua më vonë edhe nga Kostandini i madh. Me ndarjen e Perandorisë Romake në vitin 395 shqiponja u transformua me dy koka, duke simbolizuar njëra Perandorinë e Perëndimit me qendër Romën dhe tjetra Perandorinë e Lindjes me qendër Kostandinopojën (Bizantin). Ndërkohë Perëndimi u pushtua nga barbarët në vitin 476 duke humbur traditat më të vyera të antikitetit, e bashkë me to edhe simbolin e tij. Ndërsa Lindja (Bizanti) vazhdoi të jetojë edhe për 10 shekuj të tjerë duke ruajtur këtë simbol që vinte prej “qytetit të amshuar”, (Romës). Formën dhe ngjyrat e tij, flamuri Bizantin i mori gjatë sundimit të Justinianit (527-562) Më vonë me kalimin e kohës me anë të martesave dhe dhënies së privilegjeve, Bizanti ja dhuroi simbolin Perandorak fisnikërisë së kombeve, që ishin integruar në këtë Perandori shumë kombëshe si: Princave Rumunë, Bullgarë, Gjermanë, Rusë, Serbë, Grekë, Shqiptarë, etj. Kjo eshtë arsyeja që këtë simbol sot e përdorin një dyzinë popujsh e shtetesh, të cilat dikur kanë patur kontakte kulturore me Bizantin. Ndërkohë që ai shfaqet si simbol i kishës Ortodokse, pasardhëse e drejtpërdrejtë e Perandorisë së Lindjes, Bizantit. Flamuri Bizantin ruhet sot në një nga manastiret e malit të Shenjtë (Athos) në Greqi, në ngjyrat e tij origjinale Shqiponjën e zezë me dy koka, të vendosur në një fushë të artë. Barletus te libri i tij për Skenderbeun shkruante: “Skënderbeu mbante flamur të kuq të qëndisur me shqiponjë të zezë dykrenare”. Ngjyrat dhe forma e flamurit të Skenderbeut që na e përshkruan prifti Barletius, nuk ka dyshim që ishte flamuri i Bizantit. Prandaj dhe sot studiuesit shqiptarë hezitojnë që t’i përcaktojnë ngjyrat e flamurit të Skenderbeut dhe pranojnë vetëm formën e tij. Kjo është dhe arsyeja se pse sot emblema e Qeverisë së Shqipërisë është me shqiponjë dy krenare të verdhë e jo të zezë. Sot ka ende disa historianë shqiptarë që thuajnë se shqiptarët vazhduan që të mbajnë flamurin e Skenderbeut dhe ate e përdorën edhe gjatë mbajtjes së Lidhjes së Prizrenit në vitin 1878. Ky konstatim është i gabueshëm pasi që sot dihet, dhe e mbështetur nga dëshmit e djalit të Abdyl Frashërit (Mit’hat-it) dhe nipit të tij (Mehdi-ut), që ajo Lidhje u organizua nga vetë Sulltan Abdulhamidi II (lexo: broshurën e Mit’hatit Frashërit për jetën e Naim Frashërit; dhe përkthimin me komente të Mehdi Frashërit për librin “E vërteta mbi Shqipërin dhe Shqiptarët” nga Vasso Effendi [Pasha]). Vendosja e flamurit të Skenderbeut dhe pikturës me figurën e tij në dhomën ku u mbajtë Kuvendi i Lidhjes së Prizrenit në vitin 1878, është vetëm imagjinatë e piktorëve komunist dhe post-komunist të Shqipërisë e të Kosovës. Se sa i panjohur ishte flamuri i sotëm i Shqipërisë në periudhën para pavarësisë së Shqipërisë, mund ta kuptojmë nga një artikull që u shkrua për të mbrojtur pafajësinë e Dervish Himës, i cili akuzohej se ishte kapur me një flamur të tillë dhe prandaj mbahej në paraburgim në Selanik. Autori i artikullit, që sipas gjitha gjasave ishte Mit’hat Frashëri, e quante flamurin me shqiponjën dy krenare një copë lëvere: “Sa për flamur, kjo është një gjë për të qeshur, se një cope lëvere e grisur dhe pake si e përlyer ç’rëndësi munt të ketë? Një copë lëvere në mos të plaçkoset, një copë lëvere që dhe s’dihetë ç’është, dhe qe s’është përdorue në na një punë, ç’rëndesi ka, nuk kuptojmë. S’munt të themi se ajo lëvere është flamuri i Shqipëris, se flamur të Shqipëris nuk kemi, nuk e dim si është një flamur i një shteti të njohurë edhe aherë s’ka nojë rëndësi se çdo njeri munt të bëre një flamur dhe të lozë me te. Këtu pyesim pra pse gjykatoreja rëfen kaqë përtim, kaqë gadalsi në punë (gazeta Lirija nr.19, Selanik- 6 dhjetor 1908)?” Gjatë Luftës Ballkanike 1912/13, shqiptarët në asnjë rast nuk luftuan me flamurin e Skenderbeut. Ata shqiptarë që luftuan për Shqipërinë, luftuan me flamurin osman. Këtë mund ta dëshmojmë edhe me një telegram të Qeverisë së Vlorës që iu drejtohet shqiptarëve që mbronin Janinën. Telegrami i lëshuar më 29 janar 1913 ka këtë përmbajtje: “Për shqiptarët është një detyrë fort e madhe të mbrohet dhe të mbahet Janina. Megjithëse ushtarët shqiptarë luftojnë nën flamurin otoman, prapëseprapë këta duhet ta dinë këtë detyrë dhe të njohin dobinë që ka Janina për atdheun e tyre. Ata që s’patën turp e dezertuan nuk ruajtën nderin e flamurit nën të cilin gjinden dhe nuk çuan në vend interesin e atdheut të tyre”. Pas Luftës Ballkanike u okupuan shumë territore të shqiptarëve nga sllavët apo grekët dhe u ndalua përdorimi i flamurit osman-shqiptar ndër shqiptarët. Në vend të tij, me disa ndërprerje, përdorej flamuri i Greqisë, i Serbisë apo i Jugosllavisë. Sot në FYROM përdoret ai i sllavo-ortodoksëve. Megjithate flamuri osman-shqiptar vazhdoi që të përbëj identitetin e shqiptarëve për ata shqiptarë që mbetën të jetojnë në Perandorin Osmane dhe po ashtu për ata shqiptarë që migruan më vonë në Republikën e Turqisë; pasi që për dallim nga Shqipëria, Republika e Turqisë e pranoi si të vetin flamurin e Perandorisë Osmane. Në Shqipëri, flamuri osman-shqiptar vazhdoi të valonte deri në vitin 1915. Kacafytja e fundit për këtë flamur si duket ndodhi në vitin 1915 në Shkodër, me ç’rast u vranë rreth 70 veta (lexo: Ndoc Nikaj “Historia e Shqypniës” Shkodër 1917). Prej pas Luftës së Parë Botërore deri më sot flamuri me shqiponjën dy krenare valon në Shqipëri. Sipas dëshmisë së historianit gjerman Peter Bartl, që u takua me Eqrem Vlorën në Gjermani, kuptojmë që E.V. e kishte ndryshuar versionin për ngjarjen e flamurit në Kuvendin e Vlorës. E.V. i kishte thënë Peter Bartl, se ishte baronesha Marie von Godin që e kishte qëndisur flamurin për rastin e Kuvendit të Vlorës. Mirëpo në versionin me shkrim, te kujtimet e tija Eqrem Vlora e kishte ndryshuar këtë dëshmi (lexo: Peter Bartl “Begegnungen mit der Albanischen Geschichte” te libri “Albanische Geschichte” nga Oliver Schmitt dhe Eva Frantz, München 2009). Po në vitin 1912 kemi shumë dëshmi që flamuri i Skenderbeut ishte i panjohur për shumicën e shqiptarëve dhe, nga shumë prej tyre nuk u pranua si flamur kombëtar pasi ata vazhduan që të identifikohen me flamurin osman-shqiptar. Nga kujtimet e Dhimitër Zografit kuptojmë që në nëntor 1912 i gjithë rrethi i Dibrës nuk kishte asnjë flamur “shqiptar” dhe prandaj u dërguan dy kalorës prej Durësit për në Dibër që t’iu jepnin atyre një flamur. Në vitet e para të formimit të Shteti Shqiptar, mospranimi i shumë shqiptarëve të Shqipërisë që të identifikoheshin me flamurin e shtetit të ri, mund të shpjegohet edhe nëse krahasojmë qëndrimin e shumë kosovarëve për flamurin e shtetit të Kosovës. Prandaj dhe shqiptarët e Shqipërisë, që historinë e tyre e kishin lidhur ngushtë me flamurin osman-shqiptarë, refuzuan që ta pranonin me lehtësi një flamur të panjohur si flamurin e tyre. Flamuri osman jo vetëm që përdorej ndër shqiptarë, por ai u përhapë në shumë pjesë të botës pikërisht nga luftëtarët shqiptarë. Këtë fakt na e qartëson më së miri Sami Frashëri te libri “Shqipëria çka qenë ç’është dhe ç’do të bëhet”, e ku shkruan: ”Më të mbëdhenjtë e më të mirët e Vezirëvet të Tyrqisë ishinë Shqipëtarë, si Sinan Pasha që ka marë Jemenë e ka shpenë Fjamurin e Tyrqisë gjer në detet të Indisë Flamuri osman ishte flamuri i shqiptarëve; kjo është e saktë. Mirëpo ekziston një dilemë për ta pranuar këtë si plotësisht të saktë. Kjo për arsye të rebelimit për pavarsin e Greqisë në vitet 1821-32. Vetvetiu parashtrohet pyetja se gjatë atij rebelimi, me cilin flamur luftonin shqiptarët që përkrahnin formimin e Greqisë e që përlesheshin me shqiptarët që mbronin Perandorin Osmane? Me siguri që palët kundërshtare nuk kanë përdorur të njëjtin flamur dhe prandaj përgjigja e kësaj pyetje është e qartë për ata që kanë arsye. … Mendoi se në një të ardhme jo të largët shqiptarët duhet mbajtur një REFERENDUM mbi mbajtjen dhe përdorimin e flamurit të ardhshëm. shqiptarë. Sabri Selmani: Shekulli Agency